Ως πότε θα κάνουμε τα στραβά μάτια στις επιθέσεις ζώων σε ανθρώπους;

Για μια ακόμη φορά η Ελληνική κοινωνία παρακολουθεί μάλλον απαθής την είδηση ότι «ροτβάιλερ κατασπάραξε ένα παιδί»! Αδρανής και θολωμένη από το ρεύμα των καιρών που προσπαθεί να φέρει τα πάνω κάτω και να βαφτίζει το ανώμαλο «φυσιολογικό»…

Κι ας έχουν περάσει παρά ελάχιστοι μήνες από την προηγούμενη δολοφονική επίθεση των σκυλιών -της ίδιας ράτσας- σε ένα 5άχρονο παιδί στην Κοζάνη και ακόμα λιγότεροι από την επίθεση άλλων σκυλιών σε έναν ανθρωπάκο που πήγε να βγάλει το μεροκάματο και παραλίγο να το πληρώσει με τη ζωή του!

Κι ας είναι ένα ακόμη θύμα, αυτό το κοριτσάκι, αυτό το μωρό το μόλις 20 μηνών, πριν από το επόμενο… Γιατί είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα υπάρξει και επόμενο θύμα. Θύματα για να είμαστε ακριβείς, ειδικά, όσο όλοι απλά παρακολουθούμε το… θρίλερ που εκτυλίσσεται εμπρός στα μάτια μας!

Κάποιοι θα πουν απλά ότι τα θύματα ήταν άτυχα. Είναι άλλο όμως η τύχη κι άλλη η εγκληματική αμέλεια. Το ειδεχθές ΕΓΚΛΗΜΑ, πλέον, μιας ολόκληρης κοινωνίας με τη στάση που κρατάει στη σχέση ανθρώπων και ζώων, στο βωμό της δήθεν «φιλοζωίας» που εξελίσσεται σε δολοφονία. Με θύματα, επαναλαμβάνουμε, παιδιά… Κι αυτό δεν το χωράει ο νους μας…

Η φύση λένε πως εκδικείται… Και δυστυχώς την εκδίκησή της, την πληρώνουν συνήθως οι αδύναμοι. Τα παιδιά. Όσο βιάζουμε το αυτονόητο, τη λογική, τόσο θα βρίσκουμε μπροστά μας τις συνέπειες των πράξεων μας.

Ως πότε θα δεχόμαστε τη διαστρέβλωση της πυραμίδας άνθρωπος-ζώο-φυτό;
Ως πότε θα κάνουμε τα στραβά μάτια στις επιθέσεις ζώων σε ανθρώπους;
Ως πότε δεν θα σεβόμαστε ότι υπάρχουν συνάνθρωποι μας που (δικαιολογημένα όπως αποδεικνύεται) τα φοβούνται;
Μήπως τελικά πρέπει να πέσει θύμα επίθεσης κάποιος «γνωστός» για να ευαισθητοποιηθούμε και να λάβουμε τα μέτρα μας ως κοινωνία και κράτος;

Επιτέλους κάποιος πρέπει να κάνει κάτι! Όχι σήμερα, αλλά χθες!