Ο Ερντογαν εντός του 2016 κινδυνεύει να έχει το τέλος του Καντάφι

Οἱ δηλώσεις τῶν δημοσιογράφων τοῦ ἑλληνικοῦ κατεστημένου ὅτι τὸ τουρκικὸ πραξικόπημα ὑπῆρξε τελείως ἀπρόβλεπτο, ἀποδεικνύει τὴν πλήρη ἀνικανότητα πληροφορήσεως τῶν ἑλληνικῶν ἀρχῶν γιὰ ὅσα ἀνέκαθεν συμβαίνουν στὴν Τουρκία, κάτι ἄκρως ἐπικίνδυνο γιὰ τὸ μέλλον τοῦ κράτους τῶν Ἀθηνῶν.

του Δημήτρη Κιτσίκη

Τὸν περασμένο Ἀπρίλιο οἱ ἐρντογανικοὶ κύκλοι μὲ ἐκάλεσαν ἀπὸ τὴν Ὀττάβα στὴν Τουρκία, γνωρίζοντας ὅτι ἀνέκαθεν ἤμουν ἀπὸ τοὺς βασικοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ ἰμάμη Γκυλὲν καὶ σημαντικὸ μέλος τῆς ἀδελφότητός του, τὴν Χιζμέτ. Ὅταν τὸ 2013 ἔλαβε χώρα ἡ αἰφνιδία ῥήξη Ἔρντογαν-Γκυλέν, ἐταλαντεύθην πρὸς ποία κατεύθυνση ἔπρεπε νὰ πορευθῶ, ἐφ’ὅσον μέχρι τότε, ὅπως καὶ ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὑπεστήριζα δημοσίως καὶ τοὺς δύο.

Τελικὰ ἐπέλεξα τὸν Γκυλέν, ἀντιλαμβανόμενος ὅτι ἡ δημοσία ἀποκάλυψη ὅτι ὁ Ἔρντογαν ἦταν μέλος τῆς ἀδελφότητος τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων τῆς Αἰγύπτου καὶ οὐσιαστικὸς ὑποστηρικτὴς τῶν ἀκραίων διεθνῶν ἰσλαμιστικῶν ὀργανώσεων αὐτῶν ποὺ τὸν ἑπόμενο χρόνο θὰ συνεσπειρόνοντο ὑπὸ τὴν σημαία τοῦ ἰσλαμικοῦ χαλιφάτου (καὶ θὰ διεκδικοῦσαν ἀπὸ τὸν Ἔρντογαν τὸν τίτλο τοῦ χαλίφου τοῦ ἰσλαμικοῦ κόσμου ποὺ ἤθελε γιὰ τὸν ἑαυτό του) καθιστοῦσαν φοβερὴ ἀπειλή, γιὰ ἑμᾶς τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς, εἰσβολῆς καὶ ἰσλαμοποιήσεως ὁλοκλήρου τῆς Εὐρώπης.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἀπριλιανῆς παραμονῆς μου στὴν Τουρκία, οἱ ἐρντογανικοὶ κύκλοι, γνωρίζοντας τὴν ἀπὸ δεκαετίες εὐρεία ἐπιρροή μου στοὺς πνευματικοὺς τουρκικοὺς κύκλους, προσεπάθησαν νὰ μὲ πείσουν ὅτι ὁ ὑποστηριζόμενος ἀπὸ τὶς ΗΠΑ Γκυλὲν ἦταν ἕνας ξενοκίνητος τυχοδιώκτης. Παράλληλα ὅμως ἔμαθα ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ Ἔρντογαν θὰ ἐλάμβανε τέλος, μέσῳ δολοφονίας, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2016, καὶ τὴν ἡγεσία τῆς χώρας θὰ ἀνελάμβανε τὸ φασιστικὸ κοινοβουλευτικὸ κόμμα MHP (ποὺ εἶχε ἱδρύσει τὸ 1969, ὁ Ἀλπαρσλὰν Τουρκές) μὲ πρωθυπουργὸ μία γυναῖκα, τὴν καθηγήτρια Ἱστορίας Μερὰλ Ἄκσενερ.

Τὸ ἀποτυχὸν πραξικόπημα τῆς 15ης Ἰουλίου 2016, ἀσχέτως ποῖος τὸ ὠργάνωσε, ὄχι μόνον δὲν θὰ τὸ ἐπωφεληθῇ ὁ Ἔρντογαν, ἀλλὰ ἀντιθέτως καθιστᾷ πιὸ σίγουρη τὴν σφαγή του ποὺ ἐπιθυμοῦν διακαῶς οἱ τρεῖς μεγαλες δυνάμεις τῆς περιοχῆς, οἱ ΗΠΑ, ἡ Ῥωσία καὶ τὸ Ἰσραήλ, ἰδίως κατόπιν τῆς βαρβάρου καταστολῆς τοῦ πραξικοπήματος ὀπερέτας.
Ἐνῷ μέχρι τοῦ ἀποτυχόντος πραξικοπήματος οἱ ΗΠΑ ἐσκέφτοντο σὲ μία πρώτη φάση, νὰ μὴν χρησιμοποιήσουν τὸν Γκυλέν, ἀλλὰ μία ἐνδιάμεση κατάσταση μεταξὺ τῶν δύο ἄκρων, τῶν ὀπαδῶν τῶν Ἐρντογανιστῶν καὶ τῶν ὀπαδῶν τῶν Κεμαλιστῶν, μὲ τὴν ἐγκατάσταση στὴν ἐξουσία τῶν μετριοπαθῶν ἐθνικοθρησκευτικῶν φασιστῶν τοῦ MHP, ὑπὸ τὴν ἡγεσία μίας γυναίκας (οἱ γυναῖκες πολιτικοὶ εἶναι τῆς μόδας στὴν σημερινὴ διεθνῆ συγκυρία), τώρα οἱ πιθανότητες ἀμέσου ἐπανόδου τοῦ Γκυλὲν ἔχουν αὐξηθῆ.

Ὅταν τὸ 1999, οἱ Ἀμερικανοὶ ἔφεραν τὸν Γκυλὲν ὡς αὐτοεξόριστο στὴν χώρα τους, τὸ ἔκαμαν γιὰ δύο λόγους: α) νὰ μὴν ἐπαναληφθῇ τὸ φαινόμενο Χομεϊνὶ τοῦ 1979, στὸ Ἰράν, ποὺ οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν τὸ εἶχαν προβλέψει, μὲ τὸ νὰ ἐτοιμάσουν, τὴν φορὰ αὐτή, γιὰ τὴν Τουρκία, ἕναν ἀμερικανοϋποστηριζόμενο Χομεϊνί, τὸν Γκυλέν καὶ β) νὰ οἰκοδομήσουν μία φιλικὴ Γκυλενικὴ ἰσλαμικὴ Τουρκία σὲ ἀντιπερισπασμὸ στὸ ἐχθρικὸ Χομεϊνικὸ Ἰράν.

Ὁ Γκυλὲν ἦταν καὶ συνεχίζει νὰ εἶναι φίλα προσκείμενος πρὸς τοὺς Ἀλεβῆδες καὶ τοὺς Κούρδους, ἀλλὰ καὶ στὸ Ἰσραὴλ καὶ τὸ 1999 ὑπῆρχε ἀκόμα ἡ προοπτικὴ ἡ Τουρκία νὰ μὴν διεμελίζετο ἀλλὰ νὰ ἐπανασυνεκροτεῖτο σὲ μία συνομοσπονδία ἀλεβιδικῆς-σουφικῆς Τουρκίας, Κουρδιστὰν καὶ Ἑλλάδος μὲ τὴν συμπαράσταση τοῦ Ἰσραήλ. Ἀπὸ τὸ 2013 ὅμως καὶ τὴν ἀποκάλυψη τῶν σχιζοφρενικῶν τάσεων τοῦ Ἔρντογαν οἱ πιθανότητες διαμελισμοῦ τῆς Τουρκίας παράλληλα μὲ τὸν διαμελισμὸ τῆς Ἑλλάδος ἔχουν αὐξηθῆ ὑπὸ τὴν σκέπη Νέας Γιάλτας ΗΠΑ-Ῥωσίας καὶ τὶς εὐλογίες τοῦ Ἰσραήλ.

Ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν εἰδημόνων τοῦ ἑλληνικοῦ κατεστημένου ὅτι μία δυτικὴ ἐπέμβαση στὴν Τουρκία μὲ τὴν δολοφονία τοῦ Ἔρντογαν δὲν συμφέρει τὶς ΗΠΑ διότι θὰ εἶχε ὡς ἐπακόλουθο τὴν δημιουργία χάους στὴν Ἀνατολία, δὲν εὐσταθεῖ ἐφ’ὅσον ὅλες οἱ ἀμερικανικὲς ἐπεμβάσεις στὸ Ἀφγανιστάν, τὸ Ἰράκ, τὴν Συρία καὶ τὴν Λιβύη εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἐγκατάσταση πολιτικοῦ χάους σὲ ὅλην τὴν Μέση Ἀνατολή.