Όταν η Ελλάδα είχε το σθένος να πατάσσει δανειστές και τοκογλύφους όμοιος έκανε ο Χίτλερ τον εναν τον σκότωσαν και τον άλλον του κήρυξαν πόλεμο! (Ο θάνατος του Ιωάννη Μεταξά... τον δολοφόνησαν Άγγλοι πράκτορες)Σαν σήμερα, 15/6 το 1939, η Ελλάδα του Μεταξά αποκηρύσσει και νομικά τους δανειστές παύοντας τις πληρωμές προς αυτούς.
Όλα ξεκίνησαν το 1932, όταν μετά από ένα δραματικό τρίμηνο ταξιδιών και επαφών στην Ευρώπη, η κυβέρνηση Βενιζέλου κήρυξε χρεοστάσιο στις 18 Απριλίου. Μέχρι τότε, παρ’ όλες τις δύσκολες συνθήκες, οι δανειστές πληρώνονταν κανονικά. Όταν ο Βενιζέλος είχε μιλήσει στην Κοινωνία Των Εθνών στις 15 Απριλίου 1932, είχε ζητήσει πενταετή αναβολή πληρωμών, αλλά η τελική απόφαση τής Κ.Τ.Ε. δεν ήταν ευνοϊκή. Η «Societe Commerciale De Belgique» κατέφυγε στην διεθνή διαιτησία απαιτώντας να πληρωθεί.
Oι Εβραίοι Έστησαν τους δύο παγκόσμιους πολέμους οι ίδιοι το λενε... (για να καταστρέψουν το σπίτι το θεών Deutsch-land Deutsch! δεν θα πω περισσότερα!που ειναι εκείνοι οι αριστεροί δηθεν ιστορικοί; να μου πουν οτι δεν ειναι ετσι; που εχουν γεμίσει τα βιβλιοπωλεία και το ίντερνετ με τόνους πλυσης εγκεφάλου και διαστρέβλωση της ιστορίας??? .)“History will be kind to me for I intend to write it.” ― Winston Churchill = "Η ιστορία θα είναι καλή μαζί μου γιατί σκοπεύω να την γράψω."Η καταστροφή της Γερμανίας και της Ευρώπης oι "κακοί ναζι" αρχισαν τον πόλεμο!!!!μπεεε!
Το 1936 λίγο πριν αναλάβει την πρωθυπουργία ο Ιωάννης Μεταξάς, εκδόθηκε καταδικαστική απόφαση για την Ελλάδα, και οι Βέλγοι προσέφυγαν στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου για να απαιτήσουν την εφαρμογή τής αποφάσεως. Τότε η κυβέρνηση Ιωάννου Μεταξά, κάνοντας χρήση τής «αρχής τής δημοσιονομικής αδυναμίας», έβαλε σε προτεραιότητα τις ανάγκες των πολιτών έστω κι αν αυτό ήταν εις βάρος των πιστωτών. Κέρδισε την υπόθεση με την απόφαση υπ’ αριθμόν General List No 77, Judgment Νο 31 τής 15ης Ιουνίου 1939. Η απαλλακτική απόφαση τού Δικαστηρίου συνιστά δεδικασμένο για διεθνή δικαστικά όργανα.
Στο λήμμα «δεξιούμαι», από το οποίο προέρχεται και μία εκ των αγαπημένων λέξεων για τους καθεστωτικούς «δεξίωση», γράφει το λεξικό του Δημητράκου: «υψώνω την δεξιάν εύχομαι, εγείρω την δεξιάν μου προς χαιρετισμό ή εκδήλωσιν σεβασμού». Στην συνέχεια ο Δημητράκος παραθέτει και την αρχαιοελληνική προέλευση της λέξεως, γράφοντας το αινιγματικό – υποτίθεται - “Αισχ. Αγ. 852”.
Τελικώς επειδή επανερχόμαστε συνεχώς στα ίδια, στις ίδιες στημένες και προβοκατόρικες ερωτήσεις από στρατευμένους, καθεστωτικούς και μνημονιακούς δημοσιογράφους, παραθέτουμε την ιστορική Αλήθεια «αποκρυπτογραφώντας» τι εννοεί ο Δημητράκος. Αναφέρεται στο πρώτο έργο της «Ορέστειας» (458 π.Χ.), της μοναδικής σωζόμενης αρχαίας τριλογίας, στην οποία περιγράφεται η επιστροφή του νικητή στρατηλάτη των Ελλήνων και η δολοφονία του από τη γυναίκα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο, με τίτλο «Αγαμέμνων» του Αισχύλου. Εκεί, στον στίχο 852, ο δραματικός ποιητής από την Ελευσίνα γράφει: «νῦν δ᾽ ἐς μέλαθρα καὶ δόμους ἐφεστίους ἐλθὼν θεοῖσι πρῶτα δεξιώσομαι».
Αποδιδόμενο στην νέα ελληνική αυτό σημαίνει: «Τώρα στων παλατιών την τιμημένη εστία πηγαίνω, πρώτα τους θεούς να αποδώσω χαιρετισμό».
Για προφανείς λόγους πολιτικής σκοπιμότητας πολλές σύγχρονες μεταφράσεις αποδίδουν εσφαλμένα το «δεξιώσομαι» ως «προσκυνώ». Η απόδοση του «δεξιώσομαι», βέβαια, δεν είναι «προσκυνώ», αλλά χαιρετώ με «έγερση της δεξιάς χειρός», όπως λέει ο Δημητράκος, αφού όπως έγραφε ο Ηρόδοτος (Ιστορ 7, 136) «δεν υπάρχει, είπαν, συνήθεια σ’ εμάς να γονυπετούμε ενώπιον ανθρώπων και ούτε ήλθαμε γι’ αυτό», ενώ ο Αριστοφάνης στις Όρνιθες (στιχ. 618 -625) συμπληρώνει ότι αυτό δεν γινόταν ούτε ενώπιον θεών. «Και δεν θα πηγαίνουμε στους Δελφούς για να προσφέρουμε θυσία, παρά θα στεκόμαστε όρθιοι και θα δεόμαστε σηκώνοντας τα χέρια».
0 comments
Δημοσίευση σχολίου