Οι Δίαυλοι Επικοινωνίας των Θεών

Οι δίαυλοι επικοινωνίας είναι ειδικοί ενεργειακοί χώροι, που ήταν γνωστοί και στους Αρχαίους Έλληνες και μέσα σε αυτούς είχε αποκατασταθεί η επικοινωνία με τις ουράνιες οντότητες.

Οι γνώσεις των προγόνων μας είχαν δοθεί από τους Ολυμπίους με άγνωστους για τη σημερινή επιστήμη τρόπους.Η γνώση αυτή, είτε δόθηκε από όντα εκτός του ηλιακού μας συστήματος, είτε είναι πανάρχαια κληρονομιά κατεστραμμένου πολιτισμού όπως ισχυρίζονται κάποιοι, είτε είναι και τα δύο μαζί, δεν έχει μεγάλη σημασία.

Σημασία έχει να ανταποκριθούμε εμείς στις νέες πληροφορίες που μας δίνονται και να κάνουμε βήματα εξανθρωπισμού για τη βοήθεια της δοκιμαζόμενης ανθρωπότητας.

Υπάρχουν τα ρεύματα του αέρα που χρησιμοποιούν τα πουλιά ή τα αεροπλάνα για εξοικονόμηση ενέργειας και επιτάχυνση του ταξιδιού. Υπάρχουν τα θαλάσσια ρεύματα που χρησιμοποιούν τα ψάρια ή τα καράβια για οικονομία καυσίμων. Υπάρχουν τα τελουρικά ρεύματα ενέργειας της γης, που δρουν ευνοϊκά πάνω στους ανθρώπινους οργανισμούς.

Υπάρχουν και τα ενεργειακά ρεύματα του σύμπαντος την ύπαρξη των οποίων αγνοούμε.Τα ρεύματα των διαύλων χρησιμεύουν για την αποκατάσταση επικοινωνίας των ανθρώπων με υπερβατικές οντότητες τόσο με ηλεκτρονικούς υπολογιστές όσο και δια ζώσης.Όλα αυτά, μπορούν να επιβεβαιωθούν από τους ανθρώπους εκείνους που κατέκτησαν την άρρητη γνώση και ερευνούν τα μυστήρια, για να δώσουν απάντηση στον λόγο ύπαρξης τους.

«Οι δίαυλοι επικοινωνίας του ηλιακού σας συστήματος, συνδέουν τον ήλιο με τους πλανήτες του και με τα ηλιακά συστήματα του Σείριου, του Λαγού, του Ωρίωνα, των Πλειάδων και με το κέντρο του γαλαξία. Η Γαία συνδέεται με τους γειτονικούς της πλανήτες, τον ήλιο και τον γαλαξία, με παρόμοιους διαύλους. Ομοίως και τα παραπάνω ηλιακά συστήματα και όλοι γενικά οι πλανήτες συνδέονται μεταξύ τους.

Οι δίαυλοι που συνδέουν τους γαλαξίες μεταξύ τους ονομάζονται κοσμικοί δρόμοι και μπορούν να χρησιμοποιηθούν στις διαστρικές και διαγαλαξιακές αποστολές της Γαίας, στα μελλοντικά διαστημικά προγράμματα της.Παραμένουν τον περισσότερο χρόνο ανοικτοί και ενεργοποιούνται με δική μας επέμβαση. Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούνται από κατώτερες φωτεινές οντότητες, καθώς και από τα μέσα της 7ης Αποστολής του Δία όταν κατεβαίνουν στη Γαία.

Όταν συντρέχουν ειδικοί λόγοι, οι δίαυλοι σφραγίζονται από υπερβατικές οντότητες με εντολή του Απόλλωνα και της Αθηνάς, για να απαγορεύσουν την ενσάρκωση ή την κάθοδο ή την προσέγγιση των αποστατών και ανεπιθύμητων επισκεπτών στη Γαία.Σφραγίζονται επίσης όταν παρατηρείται συσσώρευση της αρνητικής ενέργειας που εκπέμπουν οι άνθρωποι, για να μην επιτρέψουν τη διαφυγή της προς το σύμπαν.

Σε κάθε περίπτωση και όταν οι δίαυλοι είναι ανοιχτοί, προστατεύονται από τις ουράνιες δυνάμεις της 7ης Αποστολής, που απαγορεύουν τη χρήση τους χωρίς τη δική τους συγκατάθεση.»Τα ίχνη των διαύλων επικοινωνίας καταλήγουν στην επιφάνεια της γης. Ακριβώς πάνω στα ίχνη αυτά οι προγονοί μας έχτιζαν ιερά και ναούς για την ταχύτερη εμφάνισης του θείου σε αυτούς.

Οι διάφοροι χαρακτηρισμοί των διαύλων είναι αποτέλεσμα της έντασης, της ενέργειας, του χρώματος, της έκτασης και των φαινομένων που παρουσιάζονται μέσα σε αυτούς. «Οι Ουράνιες οντότητες, ανώτατες και ανώτερες, πυρφόρες και φωτοφόρες, πάλλονται σε πολύ υψηλές συχνότητες εκτός του φάσματος του ηλιακού φωτός, για να παραμένουν αόρατες.

Πολλές από αυτές τις οντότητες υλοποιούνται στις συχνότητες του κυανού φωτός και είναι γνωστές σαν οντότητες της Κυανής Φλόγας. Για να γίνουν ορατές χρειάζονται πολύ μεγάλες ποσότητες ενέργειας που δεν υπάρχουν στο ηλιακό σας σύστημα, αλλά τις αντλούν από νιονικές πηγές του σύμπαντος, που απολήγουν στη Γαία σαν Ενεργειακοί Πυλώνες».

Όταν λέμε πυλώνες επικοινωνίας εννοούμε τη συμβολή αριθμού διαύλων σε μικρή έκταση, που προεξέχουν πάνω από την επιφάνεια του εδάφους ή της θάλασσας. Μέσα στους Πυλώνες, όπως για παράδειγμα στο τρίγωνο των Βερμούδων, επενεργούν κολοσσιαίες δυνάμεις, που μπορούν να αφανίσουν τα πάντα και κυρίως τον άνθρωπο χωρίς να είναι απαραίτητο να προϋπάρξει κάποια προετοιμασία.

Πηγή: «Η Υπέρτατη Μύηση», του Στρατηγού και συγγραφέως κυρίου Γεράσιμου Καλογεράκη, εκδόσεις Δίον