Η Αποκάλυψη παρουσιάζεται στον Ιωάννη
Μια μέρα, όταν ο Ιωάννης, ο αδελφός του Ιακώβου [γιοι του Ζεβεδαίου] πήγαινε στο ναό, τον πλησίασε ένας Φαρισαίος με το όνομα Αριμάνιους, και του είπε: «Πού βρίσκεται ο δάσκαλος τον οποίο ακολουθήσατε;» Εγώ του απάντησα: «Έχει επιστρέψει στον Τόπο από τον οποίο ήρθε.»
Ο Φαρισαίος τότε μου είπε: «Αυτός ο Ναζωραίος σας παραπλάνησε, σας είπε ψέματα, έκλεισε τις καρδιές και το μυαλό σας, και σας απομάκρυνε από τις παραδόσεις των προγόνων σας.» (Σχόλιο Α. Α: Απόδειξη πως ο Χριστός δεν μίλησε για τον θεό των Εβραίων, τον Γιαχβέ) Όταν άκουσα αυτά τα λόγια, εγώ ο Ιωάννης, έφυγα από τον ναό και πήγα σ’ ένα ερημικό ορεινό μέρος. Ήμουν πολύ στενοχωρημένος λέγοντας στον εαυτό μου:
Πως λοιπόν επιλέχτηκε ο Σωτήρας; Γιατί ο Πατέρας του τον έστειλε στον Κόσμο;
Ποιος είναι ο Πατέρας Του;
Σε τι είδους αιώνα (βασίλειο) θα πάμε;
Διότι παρόλο που ο ίδιος μας είπε: «Αυτό το Βασίλειο είναι το πρότυπο (πρωτότυπο) και το άφθαρτο, δεν ήθελε να μας διδάξει γι’ αυτό.
Ξαφνικά, την ώρα που συλλογιζόμουν αυτά, άνοιξαν οι ουρανοί και το σύνολο της δημιουργίας έλαμψε με το φως από πάνω και ο κόσμος σείστηκε!
Εγώ φοβήθηκα, αλλά τότε, μέσα στο φως είδα ένα μικρό παιδί που εμφανίστηκε μπροστά μου.
Καθώς συνέχιζα να το κοιτάζω, έγινε γέρος, και τότε άλλαξε πάλι και έγινε ένας νεαρός άνδρας.
Δεν κατάλαβα τι είχα δει, αλλά ήταν σαν η μία μορφή να είχε διάφορες μορφές μέσα στο φως. Και η μία διαπερνούσε την άλλη και έμοιαζε με τριάδα.
Τότε εκείνη η εικόνα μου είπε:
«Ιωάννη, γιατί αμφιβάλλεις και γιατί φοβάσαι;
Δεν γνωρίζεις αυτή την εικόνα; Μην φοβάσαι. Βρίσκομαι μαζί σας πάντα.
Εγώ είμαι ο Πατέρας
Εγώ είμαι η Μητέρα
Εγώ είμαι ο Υιός. Εγώ είμαι ο αδιάφθορος και ο αμόλυντος.
Έχω έρθει για να σας διδάξω για το τι υπάρχει.
Τι υπήρξε και τι θα συμβεί, ώστε να γνωρίζεις όσα δεν έχουν αποκαλυφθεί αλλά και εκείνα που έχουν αποκαλυφθεί και να σε διδάξω για τον αόρατο και τον ορατό κόσμο και για την αταλάντωτη φυλή των τέλειων ανθρώπων. Σηκώστε λοιπόν το κεφάλι σου και κατανόησε το μάθημά μου. Μοιράσου το με τους άλλους που έχουν λάβει το πνεύμα, που είναι από την αταλάντωτη φυλή της τέλειας ανθρωπότητας.
Η ΑΡΡΗΤΟΣ ΑΡΧΗ — Η ΜΟΝΑΔΑ
Ρώτησα αν μπορώ να το καταλάβω αυτό, και εκείνος μου είπε:
Η Μονάδα είναι κυρίαρχη, πάνω από την οποία δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Είναι Εκείνη που υπάρχει ως Θεός και Πατέρας των πάντων· το Αόρατο, το οποίο βρίσκεται πάνω από οτιδήποτε, το Άφθαρτο, το Υπάρχον ως αγνό φως, το οποίο κανένα μάτι δεν μπορεί να δει.
Αυτό είναι το Αόρατο Πνεύμα· δεν είναι ορθό να το θεωρείς ως θεό ή κάτι παρόμοιο. Αυτό είναι περισσότερο από Θεός, διότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο πάνω από Αυτό, ούτε εξουσία που να το κυβερνά.
Υπάρχει στην Τελειότητα και τα πάντα ενυπάρχουν σ’ Αυτό.
Υπάρχει διότι δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Είναι αιώνιο.
Είναι απόλυτα τέλειο.
Δεν του έλειπε τίποτα για να είναι πλήρες.
Πάντοτε είναι απόλυτα τέλειο μέσα στο φως.
Η Μονάδα δεν διέπεται (καθορίζεται) από όρια επειδή δεν υπάρχει τίποτα έξω από Αυτή, για να την περιορίσει.
Είναι αδιερεύνητη, διότι δεν υπήρχε τίποτα για να τη διερευνήσει.
Είναι αδιάστατη, διότι πριν απ’ αυτή δεν υπήρχε κανείς για να μετρήσει τις διαστάσεις της.
Είναι αόρατη, διότι κανείς δεν την έχει αντικρίσει.
Είναι αιώνια, υπάρχουσα εις τους αιώνες.
Είναι άφατη, διότι κανείς δεν θα μπορούσε να την κατανοήσει ώστε να την προφέρει.
Δεν έχει όνομα, διότι δεν υπήρχε κανείς πριν απ’ αυτήν για να την ονοματίσει.
Η Μονάδα είναι το άπειρο φως που είναι αγνό, ιερό και αναλλοίωτο.
Η Μονάδα είναι άφατη, τέλεια, άφθαρτη, όχι επειδή είναι τμήμα της τελειότητας, ή της μακαριότητας ή της θεότητας, Αλλά επειδή Αυτή είναι υπεράνω πάντων.
Η Μονάδα δεν έχει σώμα και δεν είναι άυλη.
Η Μονάδα δεν είναι ούτε μεγάλη, ούτε μικρή.
Είναι αδύνατον να πούμε: «Πόσο κάνει; Τι είδους είναι;»
Γιατί κανείς δεν μπορεί να την κατανοήσει.
Η Μονάδα δεν είναι μεταξύ των πραγμάτων που υπάρχουν, αλλά είναι πολύ μεγαλύτερη. Όχι ότι είναι μεγαλύτερη.
Έτσι, όπως είναι από μόνη Της, δεν αποτελεί τμήμα των αιώνιων βασιλείων ή του χρόνου.
Για οτιδήποτε αποτελεί μέρος μιας σφαίρας, κάποτε κατασκευάστηκε από κάποια άλλη (σφαίρα).
Ο χρόνος δεν της χορηγήθηκε, δεδομένου, ότι δεν εισπράττει τίποτε από κανένα. Επειδή οτιδήποτε λαμβάνεται γίνεται με τη μορφή του δανείου.
Η Μονάδα είναι η πρώτη που δεν χρειάζεται να λάβει τίποτα από κανέναν.
Ως τέτοια η Μονάδα, έχει το φως μέσα της.
Η Μονάδα είναι μεγαλόπρεπη και έχει απροσμέτρητη αγνότητα.
Η Μονάδα είναι ένα Βασίλειο που δίνει ένα βασίλειο. Είναι η Ζωή που δίνει τη Ζωή.
Είναι η Ευλογία που δίνει την Μακαριότητα.
Είναι Γνώση που δίνει τη Γνώση.
Είναι το Καλό που δίνει την Καλοσύνη.
Είναι το Έλεος που δίνει το Έλεος και τη Λύτρωση.
Είναι η Χάρις που δίνει τη Χάρη.
Πώς να σου μιλήσω γι’ αυτήν;
Ο Αιώνας της είναι Άφθαρτος και βρίσκεται σε Ειρήνη. Μια κατοικία σε σιγή και ανάπαυση που προηγείται των Πάντων.
Είναι η κεφαλή όλων των Αιώνων (Βασιλείων) και είναι Αυτή που στηρίζει αυτά τα βασίλεια μέσω της καλοσύνης Της.
Δεν θα μπορούσαμε να ξέρουμε τι είναι το Άφατο (Ανέκφραστο).
Δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τι είναι το απροσμέτρητο, αν δεν είχε έρθει από τον Πατέρα.
Αυτή η Μονάδα είναι που έχει πει αυτά τα πράγματα μόνο σ’ εμάς.
Δεν είναι ούτε Ενσώματο ούτε Ασώματο.
Δεν είναι ούτε Μέγα ούτε και Ασήμαντο.
Δεν μπορεί κανείς να πει ποια είναι η ποσότητά του ή ποια είναι η ποιότητά του, διότι ουδείς μπορεί να το γνωρίσει.
Δεν είναι τέλειο, δεν είναι ευλογημένο, δεν είναι θείο, αλλά ανώτερο απ αυτά.
Δεν είναι ένας από τους υπάρχοντες, αλλά είναι κατά πολύ ανώτερος.
Όχι ότι υπερέχει (άλλων)· αλλά ως προς το ότι η ουσία Της, δεν ανήκει ούτε στους Αιώνες ούτε στο χρόνο. Διότι όποιος ανήκει σ’ έναν αιώνα, έχει δημιουργηθεί.
Ο Τέλειος είναι Μεγαλειώδης· είναι Αγνός και Απερίγραπτος.
Είναι ένας Αιώνας που γεννά Αιώνες.
Μια Ζωή που γεννά Ζωή.
Ο Ευλογημένος που δίνει Ευλογίες.
Η Γνώση που δίνει Γνώσεις.
Η Καλοσύνη που δίνει Καλοσύνη.
Το Έλεος που δίνει Έλεος και Λύτρωση.
Η Χάρις που δίνει Χάρη, όχι μόνο επειδή είναι κάτοχος όλων αυτών, αλλά επειδή προσφέρει ατελείωτο και ακατάληπτο Φως.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου