Ο στρατηγός Resetnikof ,Δεν πρόκειται για έξαρση της τρομοκρατίας, αλλά για πραγματικό πόλεμο

Όταν πουλάς όπλα σε τρομοκράτες αργά ή γρήγορα θα εκπυρσοκροτήσουν κατά της χώρας σου!

Ο στρατηγός Λεονίδ Ρεσέτνικοφ, έχοντας μεγάλη εμπειρία ως αρχηγός της ρωσικής υπηρεσίας πληροφοριών εξωτερικού (SVR) δε μασά τα λόγια του! Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα λέει: «Δεν πρόκειται για έξαρση της τρομοκρατίας, αλλά για πραγματικό πόλεμο».Ρεαλιστής ο Ρεσέτνικοφ: «Ακόμη και εκείνοι οι τρομοκράτες, οι οποίοι αγωνίζονται στο πλευρό του ISIS, είναι συχνά πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπολίτες σας»…

Αποκλειστική συνέντευξη στη Μαρία Γιαχνάκη Ο στρατηγός ο οποίος χειρίζεται τα θέμα της διεθνής στρατηγικής σκακιέρας με την εμπειρία του αρχηγού της ρωσικής υπηρεσίας πληροφοριών εξωτερικού (SVR), αναλύει αποκλειστικά για το Newsbomb.gr το πόσο κοντά βρισκόμαστε σε έναν παγκόσμιο πόλεμο, ποιοι βρίσκονται πίσω από τους τζιχαντιστές, τι ρόλο παίζει το ΝΑΤΟ και ποια τακτική ακολουθεί όταν θέλει να ελέγξει χώρες της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής…

Ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος της Τουρκίας και πως κινεί τα νήματα για την έναρξη ενός παγκόσμιου πολέμου δείχνοντας το ΝΑΤΟ ως υπεύθυνο για την ανάνηψη ενός Ψυχρού πολέμου υποβοηθώντας τις δυνάμεις του ISIS; Ο Λεονίδ Ρεσετνικοφ αποκαλύπτει την τακτική που ακολουθεί η Τουρκία ώστε να βάζει στο «χέρι» χώρες που στοχεύει ονομάζοντάς την τακτική του «μυρμηγκοδαγκώματος» -Πως σχολιάζετε την έξαρση της τρομοκρατίας στην Ευρώπη ; Είχαμε μαζεμένα γεγονότα τα οποία την τρομοκράτησαν. Χύθηκε αίμα και συνεχίζεται αυτή η τρομοκρατία να απειλεί.

«Δεν πρόκειται για έξαρση της τρομοκρατίας, αλλά για πραγματικό πόλεμο. Ο πόλεμος τροφοδοτείται από τη βία και την τρομοκρατία, τα οποία χρησιμοποιούνται για χάρη πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Η «συνταγή» του πολέμου είναι τα οικονομικά συμφέροντα σε συνδυασμό με την ιδεολογία και τη βία. Για μεγάλο χρονικό διάστημα κανείς δεν αποκαλούσε αυτό που συμβαίνει στη Συρία, καταστολή της “έξαρσης” της τρομοκρατίας, αλλά πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.

Δεν υπάρχουν εξωτερικοί κακόβουλοι τρομοκρατικοί κόσμοι που εκκολάπτουν κακόβουλα προγράμματα που στοχεύουν εναντίον αθώων χωρών της ΕΕ. Ακόμη και εκείνοι οι τρομοκράτες, οι οποίοι αγωνίζονται στο πλευρό του ISIS, είναι συχνά πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπολίτες σας. Αργά ή γρήγορα θα απαιτήσουν από τους ηγέτες των κρατών σας το ίδιο πράγμα που απαιτούν από τον Μουμπάρακ, τον Σαντάμ, τον Καντάφι και αυτό που εξακολουθούν να απαιτούν από τον Άσαντ – να παραιτηθούν.

Θέλουν να πάρουν τη θέση τους. Στη σκέψη τους, εσείς είστε οι τρομοκράτες και οι καταπιεστές, ενώ εκείνοι είναι οι αγωνιστές της ελευθερίας. Έτσι, όλα αυτά δεν γίνονται για να κρατήσουν την Ευρώπη όμηρο, αλλά πρόκειται για την “απαγωγή” της Ευρώπης. Μόνο μια ευρωκεντρική συνείδηση δεν μπορεί να δεχτεί ένα προφανές γεγονός, ότι δηλαδή μπροστά σε αυτή την απειλή τα κράτη από όλο τον κόσμο είναι ίσα. Οι χώρες της ΕΕ μπορεί να πληρώσουν τη γεωπολιτική αλαζονεία τους. Πράγματι, πολλοί Ευρωπαίοι εξακολουθούν να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει με αμηχανία, νομίζοντας ότι το Παρίσι ή η Κολωνία δεν είναι Βαγδάτη ή Χαλέπι, και τα πράγματα, τα οποία είναι δυνατά εκεί, δεν είναι δυνατόν να συμβούν εδώ.

Αλλά, στην πραγματικότητα, γιατί να μη συμβούν; Αν παράγεις όπλα και τα πουλάς σε τρομοκράτες σε άλλες χώρες, τότε αργά ή γρήγορα αυτά τα όπλα θα ξεκινήσουν να εκπυρσοκροτούν κατά της χώρας σου. Αν έχεις κρύψει από τη δικαιοσύνη τους τρομοκράτες που έχουν διαπράξει εγκλήματα στο Κάιρο ή τη Χομς, με το πρόσχημα του διεθνούς δικαίου, πρέπει να είσαι βέβαιος, ότι οι πολίτες της χώρας σου θα υποστούν μαζική κατήχηση και έτσι ο τρομοκράτης θα έρθει σε εσένα από το σπίτι του γείτονα. Στη Συρία και τη Λιβύη ξεκίνησαν όλα με ομάδες διαμαρτυρίας “θυμωμένων” νεαρών μουσουλμάνων, που στις περισσότερες περιπτώσεις είχαν Δυτική εκπαίδευση και ανατροφή.

Αυτοί ήταν οι πρώτοι που αντιτάχθηκαν στην κατάσταση. Αυτό ακολουθήθηκε από άμεσες δράσεις και ταραχές στους δρόμους, τρομοκρατικές ενέργειες σε συνδυασμό με απαιτήσεις για την εφαρμογή του Ισλαμικό Νόμο Σαρία στη χώρα και την εκδίωξη των άπιστων, και τότε τα πάντα συγχωνεύτηκαν σε μία ενιαία, μεγάλης κλίμακας, τρομοκρατική ενέργεια, η οποία στην πραγματικότητα ονομάζεται πόλεμος. Δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου να το ονομάσουμε ομηρεία της Ευρώπης. Τα προβλήματα για τους πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών δημιουργήθηκαν από την πολιτική της ΕΕ, η οποία είναι εξαρτημένη σε μεγάλο βαθμό και αποτελεί τον ανεμοδείκτη των εξελίξεων».

-Πως μπορεί σε αυτή την φάση να αντιμετωπιστεί αυτού του είδους η κρίση; «Υπάρχει μόνο μια διέξοδος από αυτή την κατάσταση – οργανωμένη αντίσταση στη βία. Μαζί με τη χρήση βίας, πρέπει να οργανωθεί έκθεση των στόχων και της τακτικής τους, αγωνιζόμενοι για τη νεολαία. Όσον αφορά ορισμένες χώρες, που συστηματικά υποστηρίζουν οργανώσεις όπως το ISIS, πρέπει να καταστεί σαφές ότι η Ευρώπη δεν εμπιστεύεται το ψέματά τους πια. Ακόμη και η μικρότερη χώρα της ΕΕ είναι πάντα σε θέση να το κάνει, έχοντας κατά νου την αρχή της συναίνεσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την οποία κανείς δεν έχει ακυρώσει ακόμα».

-Η ενημέρωση παίζει ρόλο στην διατήρηση της εικόνας που επιθυμούν οι πραγματικοί εγκέφαλοι της τρομοκρατίας, υπάρχει θεωρείται μια προκατάληψη; «Τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν είναι προκατειλημμένα, αλλά εντελώς διεφθαρμένα. Οι δημοσιογράφοι της πλειοψηφίας των περιοδικών δεν είναι σε θέση να εκφράσουν τη θέση τους, καθώς αυτή η θέση είναι ήδη «προ-αγορασμένη». Ροές πληροφοριών είναι θέματα «προθεσμιακών συναλλαγών». Εξυπηρετούν τα συμφέροντα των διεθνών χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων, και κανενός άλλου. Ό,τι γράφεται μοιάζει καρμπόν με τα προηγούμενα, και η διαφορά μεταξύ των άρθρων έχει μόνο μια «τοπική» γεύση.

Εμείς στο Ινστιτούτο μας κάθε δύο εβδομάδες δημοσιεύουμε μία ανάλυση του περιεχομένου του κόσμου των μέσων ενημέρωσης. Η παρακολούθηση αυτή παρέχει ένα εξαιρετικό πρότυπο της “ενότητας των Δυτικών μέσων ενημέρωσης”. Και η ανάλυση αποκαλύπτει την αιτία αυτής της ενότητας. Δυστυχώς, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, η αιτία δεν είναι η ένωση των ευρωπαϊκών εθνών για την ανάπτυξη κοινής πολιτικής και ενιαίας άποψης σχετικά με αυτά ή άλλα πολιτικά γεγονότα. Ο λόγος είναι μια πολιτική τάξη. Δεν είναι προσωπικός, είναι αυστηρά επιχειρηματικός ο λόγος! -Μιλάμε για έναν κύκλο που σύντομα θα κλείσει; Η μήπως θα δημιουργηθούν νέα δεδομένα στον παγκόσμιο χάρτη μετά από αυτήν την αναμπουμπούλα;

«Αυτό το “κλείσιμο των κύκλων” μπορεί να καταλήξει άσχημα για την Ευρώπη. Είναι πιθανό η κατάσταση ορισμένων χωρών να αλλάξει και κάποιες από αυτές μπορεί ακόμη και να εξαφανιστούν εντελώς από τον πολιτικό χάρτη του κόσμου. Αυτό συνέβη και μετά τον Πρώτο και το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπό παρόμοιες συνθήκες, αυτά τα γεγονότα θα μπορούσαν να επαναληφθούν».

-Η τακτική που ακολούθησε η Ρωσία απέναντι στην Τουρκία αυτό το διάστημα έδειχνε να οδηγεί σε έναν αναμενόμενο πόλεμο ανάμεσα στις δύο χώρες. Αν αυτό ήταν όντως το ζητούμενο τι καθυστέρησε το αποτέλεσμα; Μήπως έπρεπε να προηγηθεί η αποδυνάμωση της Τουρκίας πρώτα; «Είναι μια παράξενα διατυπωμένη ερώτηση. Γιατί αυτός ο πόλεμος είναι «αναμενόμενος»; Ποιος τον περιμένει; Και γιατί είσαι τόσο σίγουρη ότι αυτό θα συμβεί, και “προτείνεις” την τακτική: η Τουρκία να είναι ασθενέστερη; Η Ρωσία δεν πρόκειται να πάει σε πόλεμο με οποιαδήποτε χώρα, όσο αηδιαστική κι αν είναι η συμπεριφορά της εν λόγω χώρας. Η Ρωσία δεν θα διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Τουρκίας, διότι θα ήταν πάρα πολύ μεγάλη τιμή για την παρούσα κυβέρνηση της χώρας αυτής. Η Ρωσία δεν πρόκειται να κάνει την Τουρκία ασθενέστερη. Ο Ερντογάν από μόνος του τα καταφέρνει έξοχα σε αυτό το έργο».

-Όμως, τα μέτρα που λάβατε ήταν πραγματικά ικανά να την αποδυναμώσουν. Κλείσατε σύνορα σταματήσατε τουριστικές και οικονομικές δραστηριότητες. Ήταν μια τακτική που ο πρόεδρός σας Βλαντιμίρ Πούτιν θα σταματήσει κάπου ή θα εξελίξει; «Τα μέτρα του κλεισίματος των συνόρων με την Τουρκία δεν έχουν καμία σχέση με την οικονομική αποδυνάμωση της Τουρκίας. Η προτεραιότητα εδώ είναι η ασφάλεια. Μπορούμε να έχουμε ανοιχτά σύνορα με μια χώρα που υποστηρίζει ανοιχτά την τρομοκρατία, «παζαρεύει» το θέμα των προσφύγων και για χρόνια διεξάγει από τα εδάφη της ανατρεπτικές δραστηριότητες ενάντια στο ρωσικό κράτος; Είναι θέμα εθνικής ασφάλειας για τη χώρας μας.

Τα περιοριστικά μέτρα όσον αφορά τον τουρισμό είναι μέτρα για την προσωπική ασφάλεια των πολιτών μας, οι οποίοι δεν απαγορεύεται να επισκεφθούν την Τουρκία μόνοι τους, υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για την ασφάλειά τους. Τα οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας, αν υπάρχουν, είναι μόνο μια παρενέργεια αυτών των μέτρων. Εμείς δεν εμπορευόμαστε την ασφάλεια των πολιτών μας. Και αν εξαιτίας αυτού, ο προϋπολογισμός της Δημοκρατίας της Τουρκίας δεν λαμβάνει φορολογικά έσοδα, είναι πρόβλημα της Τουρκίας. Ο πρόεδρος μας δεν ήταν ο εμπνευστής αυτής της σύγκρουσης. Όχι αυτός, αλλά η τουρκική πλευρά πρέπει να σταματήσει».

-Όλοι ξέρουμε ότι η Τζιχάντ δρα με συγκεκριμένο τρόπο, έχει συγκεκριμένους χορηγούς. Γιατί δεν υπάρχει έλεγχος αυτής της κατάστασης από δυναμικές χώρες, αλλά το φαινόμενο συνεχίζεται ενώ δεν προσπάθησε κανείς να το εξαφανίσει από την γέννησή του; «Οι προστάτες του ξυπνήματος των παλαιών δυνάμεων του κακού (που δεν μπορεί να ονομάζεται Τζιχάντ) είναι οι ίδιες δυνάμεις που είχαν εξαπολύσει τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται για υπερεθνικό κεφάλαιο που αναδύεται πάντα νικητής μετά από κάθε σφαγή. Έχουν μεγαλώσει ισλαμιστές στη Δύση και τους αξιοποιούν στις περιοχές του κόσμου που έχουν πετρέλαιο. Εάν η Ευρώπη δεν κάνει τίποτα κατά των ριζοσπαστικών ισλαμικών κινήσεων σημαίνει ότι αυτές οι δυνάμεις είναι ευχαριστημένες με το επίπεδο της βίας στον κόσμο.

Μπορεί επίσης να σημαίνει ότι η διακρατικοί ενδιαφερόμενοι έχουν καταστρέψει τις εθνικές πολιτικές ελίτ της ΕΕ. Η Δύση αρέσκεται συχνά στο να μιλάει για το υψηλό επίπεδο διαφθοράς στις πρώην σοβιετικές χώρες βαθμολογώντας τις με πολλούς τρόπους και δημοσιεύοντας πολλά συναφή θέματα. Να σημειώσουμε εδώ, ότι στην ΕΣΣΔ δεν υπήρχε καν η λέξη «διαφθορά». Συναντώντας τη λέξη αυτή σε μια περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί στη Δύση, ένας σοβιετικός πολίτης έπρεπε να αναζητήσει το νόημα της στο λεξικό ξένης γλώσσας.

Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1990, η διαφθορά, οι πολιτικές δολοφονίες έχουν διεισδύσει στο χώρο μας. Η επιχείρησή μας και η νεοσύστατη πολιτική τάξη τα έχουν μάθει όλα αυτά από τους Δυτικούς “εταίρους”. Η Δύση υποστηρίζει κυνικά ότι καθοδηγείται από την αρχή του κράτους δικαίου στις διεθνείς υποθέσεις. Ταυτόχρονα, είναι αδύνατο να μετρήσουμε, πόσες φορές τα τελευταία χρόνια αυτή η αρχή έχει παραβιαστεί από τη χρήση των πιο εμφανών συστημάτων διαφθοράς. Αξιοσημείωτα παραδείγματα είναι η Ουκρανία και η Συρία. Αν οι δυτικοί πολιτικοί δεν είχαν ενθαρρύνει το 2011 την «μετριοπαθή» αντιπολίτευση με τη διάδοση «των Μπισκότων της Νούλαντ», ενώ μόνιμα διέμεναν στη Χομς, ο χριστιανικός πληθυσμός της χώρας δεν θα είχε υποφέρει τόσο πολύ.

Αντ ‘αυτού, ο χριστιανικός πληθυσμός της χώρας έχει θυσιαστεί για τα συμφέροντα της Χριστιανικής Δύσης. Αν το 2014 οι Νούλαντ και Tefft, καθώς και οι ευρωπαίοι πολιτικοί, δεν είχαν έρθει στο Μαϊντάν στο Κίεβο για να ενταχθούν στους ακραίους εθνικιστές και τους φασίστες, τότε η Ουκρανία θα μπορούσε να διατηρήσει την ακεραιότητά της για μεγάλο χρονικό διάστημα και θα είχε την ευκαιρία να αναπτυχθεί ως ένα ευρωπαϊκό κράτος. Οι Ευρωπαίοι πρέπει να δημιουργήσουν τις δικές τους προτεραιότητες: εάν τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας γίνουν πιο σημαντικά γι’ αυτούς απ’ ό, τι οι επιχειρήσεις των διεθνικών εταιριών, η ρίζα όλων των κακών, θα εξαλειφθεί. Αλλά αυτό πρέπει να συμβεί από τους ίδιους τους Ευρωπαίους».

-Ποιος τελικά είναι ο στόχος των εξτρεμιστών, λαμβάνοντας υπόψη και την δραστηριότητά τους εναντίον των αλλόθρησκων και τον φανατισμό τους; Που βρίσκονται όλοι αυτοί οι οργανισμοί που τους υποστηρίζουν και ποιες είναι οι ύποπτες άλλες δραστηριότητές τους. «Όχι μία, αλλά πολλές μεγάλες διεθνείς ισλαμικές οργανώσεις, που συνδέονται με ένα αμέτρητο αριθμό μικρότερων οργανώσεων, δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη. Αυτές περιλαμβάνουν το διεθνές κίνημα Ihvanul Muslimin (Μουσουλμανική Αδελφότητα), που αναγνωρίζεται ως τρομοκρατική οργάνωση στην Αίγυπτο, και την Hizb ut-Tahrir, η οποία αναγνωρίζεται ως φασιστική οργάνωση στη Γερμανία, τις διαφορετικού επιπέδου Ουαχάμπι οργανώσεις, καθώς και το κίνημα ουαχάμπι, το οποίο χρηματοδοτείται από χώρες του Περσικού Κόλπου. Και όλα είναι δεμένα με το χρήμα. Όπως είπε κι ένας ηγέτης ισλαμικού κινήματος: “Το χρήμα είναι το αίμα της Τζιχάντ”.

Τα κέντρα των οργανισμών αυτών δεν είναι τυχαίο που έχουν την έδρα τους στο Λονδίνο. Έχουν καλύψει την Ευρώπη με ένα δίκτυο χιλιάδων διαφορετικών κλάδων, που ειδικεύονται στη νεολαία, τους φοιτητές, τις γυναίκες, τα φιλανθρωπικά ιδρύματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη θεολογία, την εκπαίδευση, το διαφωτισμό. Υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ των μελών αυτών των ισλαμικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένων ψυχικά διαταραγμένων ανθρώπων, φανατικών, κυνικών προσωπικοτήτων, ακόμη και ρεαλιστών πολιτικών. Αλλά όλοι αυτοί υποστηρίζονται από ισχυρές ομάδες Δυτικού ενδιαφέροντος και φυσικά ορισμένων ομάδων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Τουρκίας που σχετίζονται άμεσα με τα σχέδια των ΗΠΑ, της Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου σε μεγαλύτερο βαθμό από ό, τι με τα σχέδια του Ιράν, της Αιγύπτου του Ιράκ ή ακόμα και του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας.

Η Τουρκία χρηματοδοτεί άμεσα έργα που στοχεύουν στην κατάρρευση της Ρωσίας και των Βαλκανίων. Πολλά από τα έργα αυτά είναι κρυμμένα κάτω από το υποκριτικό πρόσχημα της ανάπτυξης της «κοινωνίας των πολιτών». Για παράδειγμα, η πρόσφατη ιδέα, που συνέλαβαν τούρκοι ακτιβιστές, η δημιουργία των Εθνικών Κοινοτήτων Mejlis στη Δημοκρατία του Νταγκεστάν. Η υλοποίηση αυτής της ιδέας δεν θα οδηγήσει σε καμία ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών στο Νταγκεστάν, αλλά θα απορροφηθούν τουρκικά χρήματα, που παρέχονται από το ισχύον καθεστώς.

Πρόκειται για μια προσπάθεια να διαχωριστούν οι τουρκόφωνοι λαοί από τους ορεινούς του Καυκάσου σε σημαντικό γεωπολιτικό προγεφύρωμα. Αν λάβουμε υπόψη ότι η Ευρώπη προσφέρει μια ποικιλία από εκπομπές στα Αραβικά, τα Τσετσένικα και άλλες γλώσσες των λαών του Καυκάσου (σχεδόν όλοι οι εθνικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν την επωνυμία “Ελευθερία”), δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς ποιας χώρας η πολιτική ελίτ έχει χρηματοδοτήσει και οργανώσει όλη αυτή η δραστηριότητα.

Χωρίς αμφιβολία, αυτή είναι η Τουρκία. Είναι παράξενο μόνο, ότι ενώ φτιάχνει εθνο-θρησκευτικές παγίδες για τη Ρωσία, οι τουρκικές αρχές ξεχνούν ότι μπορούν να βρεθούν οι ίδιες παγιδευμένες εκεί. Εν τω μεταξύ, οι αντίπαλοι του Ερντογάν στην Τουρκία ή στις Ηνωμένες Πολιτείες παρακολουθούν τις προσπάθειες του να πάρει τη Μόσχα, χρησιμοποιώντας την τακτική του “μυρμηγκοδαγκώματος”. Αλλά όταν θα κουραστούν, θα μετατρέψουν σε πολιτική αρένα την Τουρκία τόσο με τους φιλοαμερικανούς Κούρδους, τους προσβεβλημένους Γκιουλέν και τους διάφορους “orange”. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε χάος την Τουρκία. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να συμβεί το ίδιο χάος, όπως στη Μέση Ανατολή και στην Ευρασία.

-Ποιες χώρες έχουν τελικά μερίδιο ευθύνης για όλη αυτήν την πολιτική στρατιωτική ακαταστασία στον παγκόσμιο χάρτη;
«Νομίζω οι χώρες του ΝΑΤΟ. Όλες αυτές με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν υποβοηθήσει το ISIS, την τρομοκρατία, την ανάνηψη των μεθόδων Ψυχρού Πολέμου. Όλοι τους εφαρμόζουν την πολιτική των πληροφοριών της τρομοκρατίας, ήδη διεξάγουν παγκόσμιο πόλεμο πληροφοριών, αναζητώντας συγκρούσεις σε πολέμους μεσολάβησης. Χρησιμοποιώντας όλη αυτή την φασαρία ως καμουφλάζ, κινούν τις στρατιωτικές βάσεις τους πιο κοντά στα σύνορα των χωρών αυτών. Με τις οποίες πρόκειται να αναμετρηθούν σε ένα πραγματικό πόλεμο. Και αργά ή γρήγορα, οι χώρες αυτές, κατά των οποίων άγεται η επιθετική προετοιμασία, θα πρέπει να αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο. Και τι άλλο θα είναι αυτή η αντίδραση, αν όχι ο Γ ‘Παγκόσμιος Πόλεμος;»

-Πόσο επικίνδυνα εξελίσσεται η κατάσταση για τους Χριστιανούς όταν βλέπουμε τέτοια εγκληματική δραστηριότητα εναντίον τους;
«Ποιος σας είπε ότι τα πρώτα θύματα των ισλαμιστών είναι οι Χριστιανοί; Αμερικανική προπαγάνδα; Τα πρώτα θύματα των ισλαμιστών ήταν πάντα και θα είναι πάντα οι Μουσουλμάνοι. Στην Αίγυπτο, τη γενέτειρα του κινήματος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, στις αρχές του περασμένου αιώνα, τα πρώτα θύματα της επίθεσης τους ήταν και για μεγάλο χρονικό διάστημα παρέμεναν να είναι μόνο μουσουλμάνοι. Σε ποια χριστιανική χώρα υπάρχει αυτός ο εφιάλτης της βίας, που υπήρχε στη Λιβύη, όταν οι μουσουλμάνοι πολεμούσαν εναντίον της ισλαμικής “Αλ-Κάιντα”;

Οι πρώτοι στόχοι των τρομοκρατών στο Ιράκ, τη Συρία ή την Υεμένη ήταν οι διανοούμενοι του μουσουλμανικού κόσμου. Όταν όλα αυτά τα φοβερά γεγονότα συνέβαιναν εκεί, η “χριστιανική” Δύση έβαζε λάδι στη φωτιά χρηματοδοτώντας τους τρομοκράτες και το “πολιτισμένο ευρωπαϊκό κοινό” ενδιαφερόταν αποκλειστικά για την ισοτιμία του ευρώ και την τραπεζική κρίση. Η Δύση άρχισε να ανταποκρίνεται σε αυτά τα φρικτά γεγονότα μόνο αφού χύθηκε το πρώτο αίμα, συμπεριλαμβανομένου του αίματος των μη μουσουλμάνων θυμάτων. Η Δύση «έβαλε» και πάλι τιμή στο αίμα: σε αυτή τη λογική το μουσουλμανικό αίμα είναι λιγότερο ακριβό από ό, τι το χριστιανικό αίμα. Για ποιες δυτικές ανθρωπιστικές αξίες μιλάμε όταν ακούμε την παλιά φασιστική λογική στην πολιτική ρητορική της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Όσο για το πώς πρέπει να αντιδρούμε σε τέτοια συμβάντα, ένα καλό παράδειγμα είναι η ορθόδοξη Ρωσία. Ο λαός και ο εθνικός ηγέτης του αντιδρούν σε τέτοια γεγονότα σύμφωνα με τη συνείδησή τους: βοηθώντας τους μουσουλμάνους να νικήσουν τους τρομοκράτες, όπου κι αν βρίσκονται. Είναι απαραίτητο να εξολοθρευτούν εντελώς οχυρωμένες περιοχές τρομοκρατών και να βοηθήσουμε στην ανοικοδόμηση της ειρηνικής ζωής στις πληγείσες χώρες, αντί να απλώνουμε ένα λεπτό στρώμα ανεξέλεγκτων τρομοκρατών σε όλη την Ευρώπη, θυσιάζοντας τις δικές μας χώρες και τους λαούς στον βωμό της νεκρής ιδέας της ανοχής.

-Υπάρχει μέλλον για την Ευρώπη ή πιστεύετε ότι οδηγείται στην καταστροφή; «Εάν οι δημοσιογράφοι κάνουν μια τέτοια ερώτηση, αυτό αποδεικνύει ότι η ζωή γίνεται πιο περίπλοκη. Όσο για την καταστροφή, πρέπει να καταλάβουμε ότι μια καταστροφή δεν είναι το αποτέλεσμα της ζωής, αλλά το αποτέλεσμα της καταστροφικής συνείδησης, η οποία παραλύει την πολιτική βούληση των πολιτών και τους στερεί την επιθυμία να συμμετέχουν σε διάλογο με τις αρχές σχετικά με τα υπάρχοντα προβλήματα, να αναπτύξουν ειρηνικούς τρόπους για να ξεπεράσουν την κρίση. Η καταστροφή μπορεί να εμφανιστεί εξαιτίας του πανικού και ο πανικός προέρχεται από την αδυναμία και την απελπισία. Και απελπισία είναι αμαρτία!»

-Πόσο κοντά είμαστε σε έναν παγκόσμιο πόλεμο; Από ποιον θα αρχίσει και για ποιους λόγους; «Ο πόλεμος θα μπορούσε να αρχίσει από οποιανδήποτε από τις χώρες του ΝΑΤΟ, αν λάβει τη συγκεκριμένη οδηγία από τις ΗΠΑ, η οποία δεν θα στενοχωρηθεί για την Ευρώπη κατ’ αρχήν. Σήμερα ο ρόλος των προβοκατόρων πολέμου στην Ευρώπη παίζεται από τις κυβερνήσεις των δύο επίδοξων προς ένταξη χωρών της ΕΕ – την Τουρκία και την Ουκρανία. Θα εφευρεθεί μια αιτία για πόλεμο, όπως ακριβώς εφευρέθηκαν οι λόγοι για την επιβολή κυρώσεων κατά του Ιράκ, του Ιράν, της Συρίας, της Ρωσίας. Και ο πραγματικός λόγος για έναν πιθανό πόλεμο είναι η οικονομική κρίση, που δημιουργήθηκε από τις πολυεθνικές εταιρείες. Αν αυτός εξακολουθεί να είναι ο λόγος, η ανθρωπότητα θα πλησιάζει την καταστροφή της παγκόσμιας διαίρεσης του κόσμου όλο και περισσότερο…»