ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ- είναι η κάθοδος της ψυχής στον υλικό κόσμο

Η μετενσάρκωση είναι η κάθοδος της ψυχής στον υλικό κόσμο όπου “ντύνεται” με αιθερικό και υλικό σώμα. Όταν βρισκόμαστε στο πνευματικό πεδίο ως ψυχές, θυμόμαστε και μελετάμε τις περασμένες μας ζωές. Όμως, όταν ενσαρκωνόμαστε, τις ξεχνάμε.

Πρέπει να περάσουμε από δοκιμασίες για να γίνουμε καλύτεροι και δυνατότεροι. Αν ξέραμε τι έχει γίνει και τι πρόκειται να γίνει δε θα ήταν πια δοκιμασίες και δε θα είχαν έννοια. Εξ’ άλλου το βάρος όλων εκείνων των αναμνήσεων θα ήταν δυσβάσταχτο για την καθημερινή ζωή. Εκ των πραγμάτων, οι αργές πνευματικές δονήσεις της γης δεν επιτρέπουν να θυμόμαστε τις προηγούμενες ζωές μας.

Οι περισσότερες θρησκείες πίστευαν ανέκαθεν στη μετενσάρκωση, όπως ο ινδουισμός, ο βουδισμός, οι θρησκείες των ινδιάνων της Αμερικής, αρχικά ακόμα και ο εβραϊσμός και ο χριστιανισμός. Άλλωστε ο Χριστός αναφέρθηκε πολλές φορές στο φαινόμενο της μετενσάρκωσης, όμως υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι τα κείμενα που γράφτηκαν περί τούτου τροποποιήθηκαν ή καταστράφηκαν από αυτούς που αντέγραψαν και μετάφρασαν τα ευαγγέλια.

Οι πρώτοι χριστιανοί πίστευαν ακράδαντα στη μετενσάρκωση, όμως ο Ιουστινιανός, σε μια συνεδρίαση της συγκλήτου της εκκλησίας που έγινε τον 5ο αιώνα μ.χ. , με την υποστήριξη της Θεοδώρας, την απαγόρεψε. Δεν βόλευε την εκκλησία, που ήθελε εξουσία και χρήμα και ένα λαό άβουλο και καθοδηγούμενο, να μάθει ότι εμείς ορίζουμε τον εαυτό μας και την πνευματική πορεία μας.

Έτσι άλλαξε το λόγο του Χριστού, που βασιζόταν στην αγάπη και στη συγχώρεση, έκτισε ένα θεό τιμωρό και κατασκεύασε μια θρησκεία βασισμένη στον εκφοβισμό, στην ντροπή και στις τύψεις. Αν διαβάσουμε όμως προσεκτικά τη βίβλο, θα βρούμε σημεία όπου αναφέρεται έμμεσα η μετενσάρκωση. Και στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε η πίστη αυτή, χάρη στον Ορφέα και στον Πυθαγόρα. Ο τελευταίος μάλιστα ήταν πολύ προχωρημένη ψυχή και θυμόταν τις περασμένες του ζωές.

Με την εγκαθίδρυση του χριστιανισμού στη δύση, η πίστη στη μετενσάρκωση αναπόφευκτα έγινε υπόγεια και διατηρήθηκε μέσω των διαφόρων μυστικών εταιριών και ταγμάτων, όπως οι Ναΐτες ή οι Καθάριοι του Μεσαίωνα, οι οποίοι γνώρισαν μεγάλο διωγμό στη Γαλλία. Τώρα που μπαίνουμε στην εποχή του υδροχόου, η εποχή της προόδου και ανανέωσης, το κύμα της νέας εποχής (New Age) ξανάφερε στην επιφάνεια και την πίστη στην μετενσάρκωση.

Η αρχή έγινε στα τέλη του 19ου αιώνα με τους θεοσοφιστές (π.χ. Papus, Stanislas de Guaita), τους μαγνητιστές και υπνωτιστές, καθώς και τους ερευνητές της παραψυχολογίας, όπως ήταν η κυρία Blavatsky, η οποία ίδρυσε τη Διεθνή Θεοσοφική Εταιρία. Τα μέλη της κοινωνικής ελίτ άρχισαν να ασχολούνται με την επικοινωνία με πνεύματα διοργανώνοντας σεάνς (“τραπεζάκια”). Έτσι γεννήθηκε ο σπιριτουαλισμός και η σπιριτουαλιστική εκκλησία. Δεν πρόκειται για θρησκεία, αλλά για ένα σύστημα ηθικών και πνευματικών αρχών. Μέχρι τις μέρες μας έχουν γίνει χιλιάδες έρευνες και έχουν καταγραφεί άλλες τόσες αναφορές και ιστορίες μετενσάρκωσης.

Ένα κλάδος αυτών των ερευνών είναι τα οράματα των μέντιουμ ή διαισθητικών σε κατάσταση ύπνωσης, καθώς και η επικοινωνία τους με πνεύματα. Άλλος ένας είναι οι υπνωτιστές που από τη δεκαετία του ’70 έχουν κάνει τεράστιο έργο, καταγράφοντας μαρτυρίες πελατών που μεταφέρθηκαν σε μια παλιά η μέλλουσα ζωή μέσω της ύπνωσης. Πολλές φορές έδωσαν λεπτομερή ιστορικά στοιχεία και με λίγη έρευνα τα περισσότερα απ’ αυτά επαληθεύτηκαν. Ένα παρόμοιο τεκμήριο είναι οι ξένες, συχνά αρχαίες γλώσσες, που πολλά άτομα μίλησαν, αν και στην τωρινή τους ζωή δε γνώριζαν. Αυτό δεν είναι πάντα απόδειξη για πρόσβαση σε προηγούμενη ζωή, ίσως και να αποδεικνύει την παρουσία οντοτήτων.

Ο τρίτος κλάδος είναι η έρευνα των παιδικών μαρτυριών, δηλαδή παιδιά που θυμούνται την αμέσως προηγούμενη ζωή τους. Ο πρώτος που ασχολήθηκε επιστημονικά και διεξοδικά με το θέμα είναι ο Ian Stevenson. Αρχικά πήγε σε χώρες της Μέσης Ανατολής όπως η Ινδία και το Πακιστάν, όπου πολλοί πιστεύουν στην μετενσάρκωση. Εκεί οι γονείς των παιδιών που τυχαίνει να θυμούνται την προηγούμενη ζωή τους προσέχουν τα λόγια τους, και όποτε υπήρξαν σημάδια τέτοιας μνήμης, γινόταν θέμα συζήτησης και καλούσαν τον Αμερικανό ερευνητή που περιόδευε εκεί, ώστε να ψάξει την περίπτωση.

Βρέθηκαν πολλές περιπτώσεις παιδιών που έδωσαν ακριβείς πληροφορίες, μέχρι και όλα τα ονόματα των παλιών τους γονιών, του χωριού όπου έμεναν, τα ονόματα των γειτόνων, αντικείμενα που είχαν κρύψει, κτλ. Συνήθως αυτά τα παιδιά ήταν άτομα που πέθαναν νέα σε κάποιο ατύχημα ή φόνο και δεν μπόρεσαν να διεκπεραιώσουν την αποστολή τους. Γι’ αυτό ξαναγεννήθηκαν πολύ σύντομα και στην ίδια χώρα. Τα παιδιά μεταφέρθηκαν στην παλιά οικογένειά τους η οποία αν και τους έστησε πολλές παγίδες, αυτά ήξεραν πάντα πότε τους έλεγαν λάθος στοιχεία ή έπαιζαν θέατρο. Είχαν ακόμα διατηρήσει τα αισθήματα που είχαν στην παλιά τους ζωή για τους δικούς τους και τούς φέρονταν όπως παλιά.

Αν ήταν παντρεμένη γυναίκα που είχε πεθάνει, το παιδάκι φερόταν ακριβώς όπως αυτή όταν αντίκρυσε το σύζυγο της προηγούμενης ζωής. Σε μια περίπτωση, ο σκύλος του παιδιού το αναγνώρισε, αν και ενσαρκωμένο σε καινούργιο σώμα. Αρκετές φορές, το παιδί κράτησε επαφή με την παλιά του οικογένεια και είχε στο εξής δύο οικογένειες. Το πρώτο βιβλίο του Ian Stevenson πάνω στην έρευνα αυτή λέγεται Twenty Cases Suggestive of Reincarnation. Αν και οι αποδείξεις είναι πολλές φορές αδιάσειστες, ο ίδιος σαν επιστήμονας θέλει να θεωρεί ότι απλώς υπονοούν την μετενσάρκωση, δεν την αποδεικνύουν. Κατόπιν έγραψε κι’ άλλα βιβλία, συμπεριλαμβανόμενου ενός με ευρωπαϊκές και αμερικανικές περιπτώσεις.

Πολλοί αξιόλογοι υπνωτιστές κατέγραψαν τις ιστορίες που τούς είπαν οι πελάτες τους και πολλοί τόμοι γράφτηκαν για τους νόμους της μετενσάρκωσης. Έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά αρκετά βιβλία, ειδικά από τις εκδόσεις Διόπτρα και Αλκυών, αν και κατά τη γνώμη μου όχι όλα τα άριστα βιβλία. Αν διαβάζετε αγγλικά, ψάξτε στο www.amazon.comτα βιβλία του Dick Sutphen -ή στην ιστοσελίδα του (www.dicksutphen.com)- του Bruce Goldberg (ο οποίος ασχολήθηκε και με τις μέλλουσες ζωές) και του Michael Newton.

Ο τελευταίος έκανε μια πρωτοποριακή έρευνα για τη ζωή στο πνευματικό πεδίο, όπου κατεύθυνε τους πελάτες του (Journey of Souls, Destiny of Souls). Εκεί έχουμε μια λεπτομερή αναφορά στα γεγονότα που διαδραματίζονται απ’ τη στιγμή του θανάτου μας μέχρι την επόμενη ενσάρκωσή μας. Τα συνιστώ ανεπιφύλακτα (μόλις μεταφράστηκαν και στα ελληνικά)! Στις μέρες μας η παραψυχολογία και η έρευνα περασμένων ζωών διδάσκεται και σε κάποια πανεπιστήμια των ΗΠΑ, του Καναδά και της Αγγλίας. Υπάρχουν επίσης πολλοί οδηγοί με διάφορες τεχνικές και ηχητικό υλικό για να μάθουμε να παίρνουμε μόνοι μας πληροφορίες για τις παλιές μας ζωές.

Το πέπλο μεταξύ των δύο κόσμων όλο και λεπταίνει. Σιγά-σιγά θα καταφέρουμε να γίνουμε όλοι σαν τα παιδιά της νέας εποχής (ίντιγκο, κρυστάλλινα και αυτά του ουράνιου τόξου) που θυμούνται τις παλιές τους ζωές, Οι ψυχές έχουν 7 βασικά επίπεδα εξέλιξης να υπερβούν και όσες περάσουν το τέταρτο δεν είναι επιτακτικό να ενσαρκώνονται πλέον. Δεν έχουν πια σημαντικό αρνητικό κάρμα να εξισορροπήσουν και γι’ αυτό δεν έχουν άλλες δοκιμασίες να περάσουν. Είναι εξελιγμένες ψυχές που ήρθαν για να βοηθήσουν τους υπόλοιπους.

Όταν εξελιχθούμε κι’ εμείς δε θα χρειάζεται πια να ξεχνάμε αυτά που ζήσαμε σε μιαν άλλη εποχή. Λέγεται ότι όσες ψυχές δεν εξελιχθούν θα πάνε στην επόμενη ενσάρκωσή τους σε άλλον, πιο κατάλληλο γι’ αυτές πλανήτη. Η δόνηση της γης και των κατοίκων της ανεβαίνει. Η καταληκτική ημερομηνία 21 Δεκεμβρίου 2012 θεωρείται το σημάδι της αλλαγής. Την έχουν προφητεύσει αρχαίοι λαοί όπως οι Μάγια και οι Χόπι, καθώς και προφήτες, μάντεις και άγιοι. Η ανώτερη δόνησή μας θα καθιστά τις δυνάμεις του κακού ανήμπορες πια να μας βλάψουν και θα έχουμε την ικανότητα της αυτοΐασης. Το DNA μας μεταλλάσσεται και από homo sapiens θα γίνουμε homo spiritualis.