Από όταν η Ρωσία ανέλαβε δράση στη Συρία, ξαφνικά οι δυτικές χώρες έγιναν ανυπόμονες να βομβαρδίσουν το ISIS. Η Ελίτ θέλει τον πόλεμο στη Συρία τα ίδια έλεγε και η μοσχαροκεφαλη στην μέση (Winston Churchill) που άρχισε τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,στην φώτο ειναι όλοι κομμουνιστές και Εβραίοι που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα,εκτός απο τον μουσουλμάνο αράπη και πάλι δεν ειναι σίγουρο οτι δεν ειναι Εβραίος και αυτός!
Είναι τώρα αυτές εκεί για να γίνει η δουλειά; Ή είναι εκεί για να σταματήσουν τη Ρωσία από το να αυξήσει την επιρροή της και να βεβαιωθούν ότι δεν θα πετύχει εκεί όπου αυτοί απέτυχαν;
Η ακόλουθη δήλωση από το Reuters συνοψίζει την κατάσταση:
«Οι περισσότερες από τις παγκόσμιες δυνάμεις πετούν τώρα πολεμικές αποστολές πάνω από τη Συρία και το Ιράκ ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος. Αλλά οποιαδήποτε συναίνεση για το πώς θα προχωρήσουμε έχει ματαιωθεί από αντίθετες πολιτικές, για τον πάνω από τέσσερα χρόνια εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, ο οποίος έχει σκοτώσει 250.000 ανθρώπους, έδιωξε 11 εκατομμύρια από τα σπίτια τους, άφησε έδαφος στα χέρια των τζιχαντιστών και αψήφησε όλες τις διπλωματικές προσπάθειες για την εξεύρεση λύσης».
Ενώ μπορεί να φανεί σε έναν εξωτερικό παρατηρητή ότι αυτός ο κατάλογος του χάους είναι το αποτέλεσμα της ανικανότητας, για μένα – αντίθετα- είναι απόδειξη ότι τα πράγματα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο.
Δεν έχω ποτέ, μέχρι στιγμής, δει έναν πόλεμο που οι άρχουσες ελίτ ήθελαν ξεκάθαρα να συμβεί, να μην έχει συμβεί.
Εδώ, όπως και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, υπήρξε ένα κομμάτι πίεσης, κλάματος, διαμαρτυρίας, κάποιες συγκινητικές ομιλίες. Αλλά, όπως τα έργα ηθικής των μεσαιωνικών χρόνων, μετά την απόλαυση του κηρύγματος ντυμένο ως ψυχαγωγία, η ζωή έχει αναπόφευκτα συνεχιστεί κανονικά με τους βαρόνους να βιάζουν και να λεηλατούν και όλους τους άλλους να πρέπει να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα.
Η Καταστροφή της Συρίας είναι το σχέδιο
Αυτή τη φορά το σχέδιο – τουλάχιστον αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα – είναι να καταστραφεί η Συρία.
Η Συρία ήταν ανάθεμα για τους αυτόκλητους κριτές της δικαιοσύνης: η «διεθνής κοινότητα», αυτή η κλίκα των υποκριτών που οικειοποιήθηκε το μονοπώλιο της ποινής του θανάτου σε όσους δεν συμβαδίζουν με το πρόγραμμα.
Αυτή η ομάδα αντιπαθεί τη Συρία, η οποία είχε μια ανυποχώρητη στάση απέναντι στο Ισραήλ και ένα ανεξάρτητο χρηματοπιστωτικό σύστημα και χρησιμοποιεί την ευκαιρία να το καταστρέψει για να κατακλυστεί η Ευρώπη με πρόσφυγες, με αποτέλεσμα την περαιτέρω απομάκρυνση της μάσκας των εθνών που την αποτελούν και ταυτόχρονα της δικαιολόγησης του αποκλεισμού σε αυτές τις χώρες.
Η είσοδος του Πούτιν
Όλα πήγαιναν περίφημα μέχρι που ο Πούτιν παρενέβη.
Ενώ πολλοί στη Δύση που έχουν μεγαλώσει με την προκατάληψη του προφανούς σφετερισμού των κυβερνήσεών μας από εξωτερικά συμφέροντα αποδίδουν σχεδόν αγιοποιημένα κίνητρα στον Πούτιν, εγώ δεν το κάνω. Είναι ένας θαυμάσιος μετρ της στρατηγικής. Το τι ακριβώς στοχεύει στρατηγικά, δεν είναι ακόμη σαφές.
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η κίνησή του στη Συρία ταρακούνησε το status quo με το οποίο οι ΗΠΑ ήταν αρκετά ικανοποιημένες: αυξανόμενη τρομοκρατία και χάος στη Συρία και όμορφη διάδοση στην Ευρώπη.
Ο ίδιος ο Άσαντ είπε πριν από λίγες ημέρες στο BBC ότι το ISIS συρρικνωνόταν μετά τη ρωσική επέμβαση, ενώ οι κινήσεις από άλλες χώρες εξυπηρετούσαν μόνο στην ενίσχυση του ISIS και την αύξηση στη στρατολόγησή του.
Και πρόσθεσε: «Τα γεγονότα το λένε».
Οπότε, τι λένε τα γεγονότα;
Μας λένε ότι η Ρωσία είναι η μόνη χώρα που εμπλέκεται μέχρι σήμερα η οποία έχει την απομάκρυνση του ISIS ως πραγματικό στόχο. Η Ρωσία είναι επίσης η μόνη χώρα με νόμιμη εντολή, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Επιπλέον, το ISIS είχε πολύ εύγλωττα αποκαλυφθεί από τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Gearóid Ó Colmáin στο Russia Today ως δημιούργημα των ΗΠΑ.
Σε αυτό το σενάριο, ο λόγος για περαιτέρω δυτικές προσπάθειες στην περιοχή μοιάζει όλο και περισσότερο με προσπάθεια να εμποδιστεί η Ρωσία από το να θεμελιώσει τα περιουσιακά της στοιχεία, ή την επίτευξη του πληροφοριακού πραξικοπήματος που θα ακολουθούσε.
Γαλλία και Βρετανία «αρμέγουν» τις κρίσεις
Ο πόλεμος της προπαγάνδας ζεσταίνεται, με τον δυτικό Τύπο να μεταφέρει αβάσιμες και συναισθηματικές εικασίες ως είδηση.
Εν τω μεταξύ, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί τώρα, φυσικά, βομβαρδίζουν τη Συρία.
Η γαλλική κυβέρνηση, όχι μόνο ψήφισε το βομβαρδισμό, αλλά θέσπισε εξουσίες «έκτακτης ανάγκης» ταυτόχρονα. Και η Ολλανδία θέλει να αλλάξει το σύνταγμα για να επεκτείνει αυτές τις αρμοδιότητες.
Η Telegraph αναφέρει:
«Το σχέδιο νόμου Προστασία του Έθνους […] θα επεκτείνει το δικαίωμα να αφαιρεθεί η γαλλική υπηκοότητα από πολίτες με διπλή υπηκοότητα που έχουν καταδικαστεί για αδικήματα τρομοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων επίσης ατόμων που γεννήθηκαν στη Γαλλία.
Θα παρατείνει επίσης ορισμένες εξουσίες μετά την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης.
Δεν θα τεθεί χρονικό όριο στο σύνταγμα σύμφωνα με τις νέες προτάσεις. Όπως συμβαίνει σήμερα, το κοινοβούλιο θα αποφασίσει για πόσο διάστημα μια δεδομένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης θα πρέπει να διαρκέσει».
Όλα αυτά φαίνονται τόσο σαν «υγρό όνειρο» ενός δικτάτορα και χρειάζεται μια προσπάθεια της θέλησης να πιστέψουμε ότι δεν είχαν προγραμματιστεί με αυτόν τον τρόπο.
Και ένας άνθρωπος αξιοσέβαστος όπως ο Δρ. Paul Craig Roberts, πρώην Βοηθός Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών για την Οικονομική Πολιτική και συνεργάτης συντάκτης της Wall Street Journal, έχει εγείρει εύλογα ερωτήματα σχετικά με την επίσημη γραμμή σχετικά με τις επιθέσεις του Παρισιού.
Λέει:
«Οι ευρωπαϊκοί λαοί θέλουν να είναι Γάλλοι, Γερμανοί, Ολλανδοί, Ιταλοί, Ούγγροι, Τσέχοι, Βρετανοί. Δεν θέλουν οι χώρες τους να Πύργος της Βαβέλ που δημιουργήθηκε από τα εκατομμύρια των προσφύγων από τους πολέμους της Ουάσιγκτον.
Να παραμείνει η μια ιθαγένεια, είναι αυτό που Pegida, Farage, και Le Pen προσφέρουν στους ψηφοφόρους.
Συνειδητοποιώντας την αδυναμία του, είναι εξ ολοκλήρου πιθανό ότι το γαλλικό κατεστημένο πήρε μια απόφαση να προστατέψει τη θέση του στην εξουσία με μια επίθεση «ψεύτικη σημαία (false flag)» που θα επέτρεπε στο κατεστημένο να κλείσει τα σύνορα της Γαλλίας και ως εκ τούτου, να στερήσει από τη Marine Le Pen το κύριο πολιτικό ζήτημά της».
Το ίδιο γεγονός, βέβαια, δικαιολογεί το βομβαρδισμό της Γαλλίας στη Συρία.
Η βρετανική κυβέρνηση από την πλευρά της – παρά την κάποια θεατρική πίεση- μπήκε στη μόδα και επέλεξε να ενταχθεί στην όποια περαιτέρω αμερικανική εγκληματικότητα έχει προγραμματιστεί στη Συρία.
Για να δικαιολογήσει την απόφαση, η Telegraph μας πληροφορεί ότι το ISIS (ή ISIL όπως την αποκαλεί) σχεδιάζει να επιτεθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο «μετά».
Λέει:
«Υπάρχουν ανεπιβεβαίωτες αναφορές ότι το Isil αποφάσισε ότι ο επόμενος στόχος της επίθεσης θα είναι η Βρετανία. Οι ευρωπαϊκοί οργανισμοί ασφάλειας, επικαλούμενη συγκεκριμένες πληροφορίες που είχαν ληφθεί, δήλωσαν ότι Βρετανοί πράκτορες του Isil στη Συρία και το Ιράκ είχαν αναλάβει να επιστρέψουν στην πατρίδα για να ξεκινήσουν μια επίθεση, ανέφερε το CNN».
Αυτό είναι το επίπεδο της προπαγάνδας τώρα: το CNN αναφέρει υπηρεσίες ασφαλείας που λένε ότι η τρομοκρατική ομάδα της οποίας το όνομα αλλάζει κάθε πέντε λεπτά μπορεί να στείλει τα μέλη της στη Βρετανία για να κάνει κακό.
Αλλά αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Ο πραγματικός λόγος για αυτόν τον πόλεμο
Θα απλοποιήσω τα πράγματα: Το Σχέδιο για ένα Νέο Αμερικανικό Αιώνα – ένα έγγραφο που δημιουργήθηκε από νεοσυντηρητικούς πολεμοκάπηλους μέσα, ή κοντά στην εξουσία υπό τον Τζορτζ Μπους Τζούνιορ – απαριθμούσε τις χώρες που ήθελαν οι ΗΠΑ να επιτεθούν και συγκεκριμένα: Βόρεια Κορέα, Ιράκ, Ιράν, Λιβύη και Συρία.
Η ιστοσελίδα journal-neo.org αναφέρει: «[όλες] στοχοποιήθηκαν ως εχθροί των ΗΠΑ πολύ πριν από τον παράνομο πόλεμο στο Ιράκ το 2003, καθώς και τον παράνομο πόλεμο του 2011 στη Λιβύη και το συνεχιζόμενο πόλεμο μεσολάβησης στη Συρία».
Ο Συνταξιούχος Αμερικανός Στρατηγός Wesley Clarke είπε δημόσια το 2007, ότι η λύση ήταν: οι ΗΠΑ αποφάσισαν μονομερώς να καταστρέψουν το Ιράκ, τη Συρία, το Λίβανο, τη Λιβύη, τη Σομαλία, το Σουδάν, και το Ιράν.
Αυτό δεν είναι κάποια άγρια θεωρία συνωμοσίας. Ο Clarke ήταν ένας στρατηγός τεσσάρων αστέρων και ο άνθρωπος που διέταξε την Επιχείρηση Allied Force του πολέμου του Κοσσυφοπεδίου κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη 1997-2000.
Το πρόσχημα της επιλογής
Οποιαδήποτε αντικειμενική αξιολόγηση του ποιος ωφελείται από τις επιθέσεις στις χώρες που ανέφερε ο Κλαρκ, δεν θα περιλάμβανε καμία ευρωπαϊκή χώρα – ή ακόμη και τις ΗΠΑ για το θέμα αυτό.
Αλλά το κρυφό νόημα είναι σαφές: αν οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να λάβουν μέρος, τρομοκρατικές επιθέσεις θα επιτραπούν, ή θα σκηνοθετηθούν μέχρι να συναινέσουν.
Με λίγα λόγια: η άρχουσα τάξη θέλει αυτόν τον πόλεμο. Οι υποκρίτριες κυβερνήσεις μας το ψήφισαν στο λεπτό. Και εμείς οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες και να ανεχτούμε τυχαίες τρομοκρατικές πράξεις, αν ξυπνήσουμε και μιλήσουμε για το πώς αυτή η παρωδία είναι στημένη.
Την ίδια στιγμή, ο λαός της Συρίας υπόκεινται σε βομβαρδισμούς από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο – κανένας από τους οποίους δεν έχει πρόσκληση από τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας αυτής – ενέργειες οι οποίες, αυτές καθαυτές, είναι πράξεις πολέμου εναντίον της χώρας που οι δράστες ισχυρίζονται ότι θέλουν να βοηθήσουν.
Η πρόβλεψή μου: η επιχείρηση εκκαθάρισης που η Ρωσία ξεκίνησε και ενέκρινε ο Άσαντ θα την κάνουν να αποτύχει. Η τρομοκρατία θα αυξηθεί και θα εξαπλωθεί στην Ευρώπη. Και η μαζική μετανάστευση από τη Συρία και την περιοχή αυτή προς την Ευρώπη θα συνεχίσει. Και τρομοκρατικές ενέργειες σε ευρωπαϊκό έδαφος, θα δικαιολογήσουν μαγικά έναν ατελείωτο πόλεμο, ατέλειωτο αποκλεισμό των χωρών, μαζικές παρακολουθήσεις, κράτηση χωρίς δίκη και στρατεύματα στο δρόμο.
Και αυτό – κατά την απουσία ισχυρών αποδεικτικών στοιχείων για το αντίθετο – μπορώ να το δω μόνο ως το πραγματικό σχέδιο.
Θυμάστε να ψηφίσατε γι ‘αυτό;
Όχι, ούτε κι εγώ.
Sam Gerrans, Άγγλος συγγραφέας, μεταφραστής, σύμβουλος υποστήριξης και ακτιβιστής.
Μετάφραση-απόδοση: Ι.Γκορ.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου