Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ακριβού και φθηνού κρασιού;

4 στοιχεία που πρέπει να γνωρίζουμε για να ξεχωρίζουμε το ακριβό από το οικονομικό κρασί
Πως κοστολογούμε μια φιάλη κρασί; Και ποιοι παράγοντες συμβάλλουν στο να είναι ένα κρασί πιο ακριβό από ένα άλλο; Αυτά είναι ερωτήματα που απασχολούν συνεχώς τον κόσμο του κρασιού. Υπάρχουν διάφορα στοιχεία που απλώς «κάνουν εντύπωση» και άλλα που ουσιαστικά αυξάνουν την ποιότητα άρα και την τιμή του κρασιού. Παρακάτω σας εξηγούμε πώς να τα ξεχωρίζετε!

Οι σομελιέ συνήθως προτείνουν 2-3 επιλογές κρασιού σε διαφορετικές τιμές. Στη συνέχεια εξηγούν τα πλεονεκτήματα που έχει το πιο ακριβό κρασί σε σχέση με το πιο οικονομικό. Πολλές φορές ο πελάτης επιλέγει το πιο ακριβό για να κερδίσει γευστικά περισσότερο. Άλλες φορές επιλέγει το πιο οικονομικό, που είναι value for money. Υπάρχουν και πελάτες που δεν έχουν πρόβλημα να ξοδέψουν λίγα περισσότερα χρήματα για κάτι που τους εντυπωσιάζει: είτε θα είναι το όνομα, είτε η ένταση του κρασιού, το βάρος, η ωριμότητα, η επίγευση στον ουρανίσκο-όλα όσα θα ονομάζαμε… θεατρική παράσταση!

Δυστυχώς πολλά κρασιά πλασάρονται με αυτό τον τρόπο, όπως ακριβώς γίνεται και με τα αυτοκίνητα. Με μερικά παραπάνω στυλιστικά στοιχεία και πιο κομψό σχεδιασμό πλασάρονται ως πιο ακριβά, για να ξεχωρίσουν. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να προσθέσει κάποιος τέτοια θεατρικά στοιχεία στο κρασί.

Μπορεί να είναι σπάνιο όλες αυτές οι υπερβολές να εφαρμόζονται όλες μαζί, ακόμα και στο χειρότερο βιομηχανοποιημένο είδος κρασιού, δυστυχώς όμως δεν είναι καθόλου σπάνιο το concept ότι «θα πείσω τον καταναλωτή να πληρώσει παραπάνω για ένα μη-ποιοτικό κρασί πλασάροντας του μια συγκεκριμένη εικόνα».

Αν λοιπόν μπορούμε να παραπλανηθούμε τόσο εύκολα σχετικά με την ποιότητα του κρασιού, ποια είναι η λύση; Ποιους παράγοντες πρέπει να εξετάζουμε για να ξεχωρίζουμε το ποιοτικό κρασί από το μη ποιοτικό; Αυτοί είναι μόλις τέσσερις και καθένας από αυτούς σημαίνει πραγματικά έξτρα έξοδα για τον οινοποιό.

1. Το προφίλ του αμπελώνα
Τα οινοποιήσιμα σταφύλια δεν φύονται όπου να’ ναι. Ακόμα και στην ίδια αμπελουργική περιοχή σταφύλι με σταφύλι έχει διαφορά, και είναι συγκεκριμένα αμπελοτόπια αυτά που κάνουν τα αξιόλογα σταφύλια. Οπότε, όπως καταλαβαίνουμε ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Στα αμπελοτόπια που είναι διάσημα το κόστος του αμπελώνα ανά εκτάριο μπορεί να είναι υπερβολικά υψηλό. Αυτό είναι κάτι που αυξάνει την τελική τιμή του κρασιού.

2. Ανταγωνισμός για την τιμή των σταφυλιών
Σε πολλές περιοχές η παράδοση προστάζει ότι το κρασί γίνεται με αγορασμένα σταφύλια. Οι τιμές που οι οινοποιοί είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για κάθε τόνο σταφύλι ποικίλλουν, ανάλογα με την προέλευση του φρούτου. Για παράδειγμα, το διάσημο οινοποιείο E & J Gallo παίρνει τα περισσότερα από τα σταφύλια του από την Central Valley της Καλιφόρνια, όπου το σταφύλι μπορεί να φτάσει και 350 δολάρια ανά τόνο. Το Cabernet Sauvignon από την Napa μπορεί να κοστίσει περίπου 5.000 δολάρια ανά τόνο, ενώ τα σταφύλι α από συγκεκριμένα αμπελοτόπια φτάνουν μέχρι και 20.000 ανά τόνο! Η τιμή του φρούτου είναι ένας τεράστιος παράγοντας που επηρεάζει την τιμή του κρασιού.

3. Χαμηλή απόδοση ανά στρέμμα
Μπορεί να σκεφτεί κάποιος ότι ο καλύτερος τρόπος για να βγάλει ο αμπελουργός περισσότερα χρήματα από έναν αμπελώνα είναι να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερο φρούτο. Αυτό όμως δεν συμβαίνει με τα σταφύλια. Σε αυτή την περίπτωση η ποιότητα είναι αντίστροφη της ποσότητας. Οι περισσότεροι καλλιεργητές, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν για να αυξήσουν την ποιότητα των σταφυλιών τους (άρα και την τιμή τους) είναι να μειώσουν την απόδοση κάθε αμπελώνα. Οι κανόνες κάθε περιοχής ΠΟΠ ορίζουν συνήθως ένα ανώτατο όριο στην ποσότητα του σταφυλοχυμού που μπορεί να εξαχθεί ανά εκτάριο αμπελώνα. Τυπικά, όσο πιο glamorous είναι ο αμπελώνας, τόσο πιο χαμηλή απόδοση επιτρέπεται. Οι κανόνες όμως δεν επιβάλουν χαμηλότερα όρια και έτσι οι ευσυνείδητοι οινοποιοί συχνά δουλεύουν με χαμηλές αποδόσεις που συνάδουν όμως με ένα εύλογο κέρδος.

4. Οινοποίηση μικρής κλίμακας
Η οινοποίηση εμπορικής κλίμακας είναι έντονα ανταγωνιστική και δεν έχει τόσο ρίσκο, Εστιάζει στο να γίνονται όλα όσο πιο γρήγορα και φτηνά γίνεται. Είναι ουσιαστικά μια βιομηχανοποιημένη διαδικασία και εξαρτάται από άλλους βιομηχανικούς παράγοντες για να είναι παραγωγική. Επίσης δίνει προτεραιότητα στα μηχανήματα και όχι στην ανθρώπινη εργασία και χρησιμοποιεί χημικά πρόσθετα για να αυξήσει την παραγωγικότητα του χώματος. Για να είναι επιτυχημένη πρέπει να αυξήσει την παραγωγή έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στη μαζική αγορά. Αντίθετα, τα οινοποιεία μικρής κλίμακας είναι διαφορετικά από κάθε άποψη.

Στοχεύουν στην ικανοποίηση μικρού αριθμού καταναλωτών και τα κρασιά που παράγει μοιάζουν περισσότερα με προιόντα εργαστηρίου και όχι εργοστασίου. Γίνονται με πραγματική φροντίδα που αντικατοπτρίζει την προσωπικότητα του κατασκευαστή τους. Οι οικονομίες κλίμακας επιτυγχάνονται με άλλα μέσα και αυτό φυσικά αντικατοπτρίζονται στις τιμές του κρασιού που παράγουν.

Καταλήγοντας, μπορούμε να πούμε ότι ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε με ποια κριτήρια κάθε οινοποιείο ορίζει την τιμή για κάθε ετικέτα κρασιού. Αλλά είναι καλό να καταλαβαίνουμε πότε η υψηλή τιμή είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας του οινοποιού για καλύτερη ποιότητα και πότε η υψηλή τιμή είναι αποτέλεσμα ενός πετυχημένου θεατρικού πλασαρίσματος.