ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ!

Για τα αρχαιότερα χρόνια του ελληνικού έθνους υπάρχουν δυο ειδών ιστορήματα: τα πρώτα είναι οι μυθικές παραδόσεις που διέσωσαν σε μας οι αρχαίοι ποιητές και λογογράφοι τα άλλα είναι οι ερμηνείες που έδωσαν σ' αυτά τα μυθεύματα οι αρχαίοι και νεώτεροι ιστορικοί και άλλοι λόγιοι άνδρες.

Οι λαϊκές παραδόσεις του έθνους άρχιζαν από μερικές αφελείς κοσμογονικές δοξασίες και έλεγαν ότι πρώτα υπήρξε το Χάος και έπειτα η Γη και τα σκοτεινά Τάρταρα, πάνω στα οποία στηρίζεται η Γη. Από το Χάος γεννήθηκε το Έρεβος και η σκοτεινή Νύχτα και από τη Νύχτα και το Έρεβος ο Αιθέρας και η Ημέρα. Η Γη πάλι γέννησε πρώτα τον ισοδύναμο μ' αυτή Ουρανό και έπειτα τα Όρη και τον Πόντο. Ως εδώ πρόκειται για τα διάφορα μέρη και φαινόμενα του φυσικού κόσμου. Κατόπιν όμως αναφέρονται διάφορα θεία ή τερατώδη όντα, που η φύση τους και η ενέργειά τους είναι λιγότερο κατανοητές. Τα όντα αυτά αποτελούν τα κυριότερα στοιχεία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας.

Πραγματικά οι παραδόσεις συνέχισαν να λένε, ότι από τον Ουρανό και τη Γη γεννήθηκαν έξι θεοί, οι Τιτάνες, έξι θεές οι Τιτανίδες, τρεις Κύκλωπες και τρεις Εκατόγχειρες. Οι Κύκλωπες ήταν φοβερά όντα είχαν στη μέση του μετώπου ένα μόνο στρογγυλό μάτι και διακρίνονταν για τη δύναμη του σώματος και τη δεξιοτεχνία των χεριών τους αυτοί αργότερα κατασκεύασαν τον κεραυνό. Οι Εκατόγχειρες, ονομάστηκαν έτσι γιατί είχαν εκατό χέρια. Ο Ουρανός φοβήθηκε πολύ τα παιδιά του αυτά. Γι αυτό τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες τους γκρέμισε στα Τάρταρα και τ' άλλα του παιδιά, μόλις γεννιόνταν, τα έκρυβε στα σπήλαια της Γης και δεν τους επέτρεπε να βγουν στο φως. Τότε η Γη αγανακτισμένη έφτιαξε ένα μεγάλο σιδερένιο δρεπάνι με το οποίο οπλίστηκε ο πιο νέος και τολμηρός από τους Τιτάνες, ο Κρόνος, και πλήγωσε βαθιά τον Ουρανό. Μετά τον ανέτρεψε από την εξουσία, και βασίλεψε αυτός στον κόσμο με τους υπόλοιπους Τιτάνες.

Οι Κύκλωπες όμως και οι Εκατόγχειρες έμεναν στα Τάρταρα. Κάθε Τιτάνας γέννησε πολλούς απογόνους και ο Κρόνος τους πιο ισχυρούς τον Πλούτωνα, τον Ποσειδώνα, το Δία, την Εστία, τη Δήμητρα και την Ηρα. Ο Κρόνος βέβαια φοβήθηκε μην πάθει από τα παιδιά του, ό,τι έκανε ο ίδιος στον πατέρα του, γι' αυτό, όταν γεννιόνταν, τα κατάπινε και έτσι τα φύλαγε μέσα του. Ένα όμως παιδί, ο Δίας, σώθηκε. Η μητέρα του Ρέα τον αντικατάστησε με πέτρα σπαργανωμένη την οποία κατάπιε ο Κρόνος αντί του βρέφους. Ο γιος αυτός του Κρόνου όταν ενηλικιώθηκε πρώτα πρώτα με τις πονηριές που του συμβούλεψε η Γη κατάφερε τον πατέρα του να αποβάλλει όλα τα παιδιά που είχε καταπιεί και αποφάσισε μαζί με τα αδέλφια του να αφαιρέσει την εξουσία από τον Κρόνο και τους άλλους Τιτάνες. Αυτό ήταν η αιτία ν' αρχίσει μεγάλος αγώνας στον οποίο συμμετείχαν όλοι οι θεοί και θεές.

Ο Δίας πήρε βοηθους τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες, που τον βοήθησαν οι πρώτοι με τον Κεραυνό και οι τελευταίοι με τη μεγάλη τους δύναμη. Όσοι ήταν με τον Δία κατείχαν τον Όλυμπο και οι Τιτάνες την Όρθρυ.

Ναός Αρτέμιδος της νήσου των Φαιάκων .Ο Δίας κεραυνοβολεί Τιτάνα στην τιτανομαχία -αέτωμα του ναού -Αρχ. Μουσείο Κέρκυρας 590 π.Χ.

Ο πόλεμος διάρκεσε δέκα ολόκληρα χρόνια.

Φοβερά αντηχούσε ο απέραντος πόντος και φώναζε η γη όσο για τον Ουρανό στέναζε καθώς σειόταν και ο Όλυμπος τινασσόταν από τη βάση του. Στο τέλος υπερίσχυσε ο Δίας και όσοι ήταν μαζί του. Οι Τιτάνες, αφού νικήθηκαν, κατακρημνίστηκαν στα Τάρταρα. Από τότε ο Δίας και τα αδέλφια του βασίλεψαν στον κόσμο μαζί με τους πολυάριθμους απογόνους και συγγενείς τους, που μερικοί απ' αυτούς ήταν εντελώς αλλόκοτα και τερατώδη όντα.

Οι παραδόσεις αυτές για τη γένεση των θεών δεν είναι, όπως προείπαμε. αρκετά κατανοητές. Συνήθως η πολυθεϊα, προκύπτει από το ότι ο άνθρωπος μη μπορώντας να υψώσει το νου του μέχρι το δημιουργό του παντός, λατρεύει σαν θεία όντα τα κτίσματα του τον Ουρανό, τη Γη, τον Ήλιο, τη Θάλασσα κ.τ.λ. Πολύ πιθανό είναι, ότι και η ελληνική πολυθεϊα προήλθε από μια τέτοια αφορμή. Η αφορμή όμως αυτή τροποποιήθηκε πολύ από τους Έλληνες χωρίς να ξέρομε πως γιατί μερικά από εκείνα τα θεία όντα δεν εκπροσωπούσαν καμιά φυσική ή ηθική δύναμη, και όσα συνδέονταν με τα διάφορα φαινόμενα του φυσικού ή ηθικού κόσμου λατρεύονταν περισσότερο σαν όντα σχεδόν ανθρώπινα παρά σαν ισότιμες φυσικές και ηθικές δυνάμεις. Αλλά για τούτο θα πούμε περισσότερα παρακάτω. Τώρα όμως από τη γένεση των θεών μεταβαίνομε στη γένεση των ανθρώπων, δηλ. των κατοίκων της Ελλάδας, γιατί οι λαϊκές παραδόσεις περιορίζονται σ' αυτούς μόνο και είναι φυσικό. Για την αρχή των ανθρώπων υπήρχαν πολλές και ασαφείς δοξασίες. Η παράδοση που λέει ότι αυτοί πλάστηκαν με πηλό από τον Τιτάνα Προμηθέα είναι πολύ μεταγενέστερη.

Ο Ησίοδος, ένας από τους αρχαιότερους ποιητές, λέει ότι οι θεοί έφτιαξαν πρώτα το λεγόμενο χρυσό γένος των τέλειων και ευτυχισμένων ανθρώπων - έπειτα το αργυρό γένος, που ήταν πολύ κατώτερο του πρώτου, αλλά μετείχε μέχρι κάποιου σημείου στη μακαριότητά του και τρίτο το σκληρό και άγριο χάλκινο γένος - μετά από αυτό το γένος των ηρώων ή ημίθεων, που ήταν πιο δίκαιο και ενάρετο από το προηγούμενο - και τέλος, πέμπτο, το σιδερένιο γένος, δηλ. τους σημερινούς ανθρώπους.

Αλλά μερικοί σοφοί άνδρες πιστεύουν ότι αυτή η δοξασία επινοήθηκε από τον Ησίοδο και δε συνδέεται με τις γενεαλογίες, που αποτελούν τη βάση της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. Οι γενεαλογίες πάλι αυτές περιορίζονται συνήθως στην καταγωγή των βασιλιάδων κάθε χώρας, όσες όμως μνημονεύουν και άλλους ανθρώπους, αναφέρουν ότι αυτοί ανέκαθεν υπήρξαν στον κόσμο και δεν εξηγούν πως γεννήθηκαν. Μια μόνο από τις γενεαλογίες αυτές, η κυριότερη από όλες, που αναφέρεται στον Έλληνα, λέει ότι μετά τον κατακλυσμό πολλοί κάτοικοι της Ελλάδας προήλθαν από λίθους που μεταμορφώθηκαν σ' ανθρώπους.

Οτιδήποτε όμως κι αν πίστευαν οι Έλληνες για την καταγωγή των κακών ανθρώπων, η πεποίθησή τους όμως για τους αρχηγέτες των βασιλικών γενών, όσα αναφέρονται ονομαστικά από τις παραδόσεις, ήταν ότι όλοι οι αρχηγέτες αυτοί ή γεννήθηκαν από κάποιο θείο ον ή ήταν αυτόχθονες, δηλ. φύτρωσαν από τη γη.

Προπάντων όμως ο αρχηγέτης του Ελληνικού έθνους, ο Έλληνας, καταγόταν από τους θεούς ως εξής: Ο Ιαπετός, ένας από τους έξι τιτάνες, και η Κλυμένη, κόρη του Ωκεανού, γέννησαν τέσσερις γιους: τον Άτλαντα, το Μενοίτιο, τον Προμηθέα και τον Επιμηθέα. Απ' αυτούς ο Προμηθέας ήταν ο πιο έξυπνος, τολμηρός, προνοητικός, και αφού βοήθησε να πάρει ο Δίας τη βασιλεία του κόσμου ανέλαβε την προστασία του ανθρώπινου γένους, αφού του προξένησε πολλά ευεργετήματα αλλά και συμφορές. Ο Προμηθέας έκλεψε από τον Ουρανό τη φωτιά και την έδωσε στους ανθρώπους, έτσι δίδαξε σ' αυτούς όλες τις τέχνες. Ο Δίας όμως οργίστηκε για την πράξη αυτή και για τις άλλες πονηριές του και αποφάσισε να τιμωρήσει σκληρά και τους ανθρώπους και τον αυτόκλητο προστάτη τους. Ανάμεσα στους πολλούς θεούς τους που ήταν αρχηγός, ο Δίας, ήταν και ο Ήφαιστος, ο Ερμής, η Αθηνά, η Αφροδίτη και οι Χάριτες, έτσι λοιπόν παράγγειλε στον Ήφαιστο να φτιάξει από χώμα μια πολύ όμορφη κοπέλα, και στην Αθηνά, στην Αφροδίτη και στις Χάριτες, να στολίσουν την κόρη αυτή με πολλά στολίδια και στον Ερμή να μεταδώσει σ' αυτή την πονηριά και τη θελκτική ευγλωττία του.

Η γυναίκα αυτή ονομάστηκε Πανδώρα και ο αγγελιοφόρος των θεών την έφερε στους ανθρώπους, ενώ απουσίαζε ο Προμηθέας. Ο Προμηθέας, που φοβόταν πάντοτε κάποια εκδίκηση του Δία, είχε πει στον αδελφό του τον Επιμηθέα να μη δεχτεί κανένα δώρο από τους θεούς. Αλλά η ομορφιά της Πανδώρας ήταν ακαταμάχητη, ώστε οι άνθρωποι τη δέχτηκαν και από τότε έπαθαν πολλές συμφορές, ενώ η προηγούμενη ζωή τους ήταν απαλλαγμένη από πόνους και κακά. Πραγματικό όλα τα κακό που συνοδεύουν τη ζωή του ανθρώπου ήταν καλό κλεισμένα μέσα σ' ένα πιθάρι, που το φύλαγαν οι ίδιοι, η πονηρή όμως Πανδώρα άνοιξε το σκέπασμα του πιθαριού και αμέσως διαδόθηκαν ανάμεσα στους ανθρώπους άπειρες συμφορές. Μέσα στο πιθάρι υπήρχε και η ελπίδα αλλά η Πανδώρα φρόντισε να το σκεπάσει προτού προφτάσει να βγει κι αυτή, για να παρηγορεί τουλάχιστον τους ανθρώπους στις συμφορές τους.

Αυτά έπαθαν οι άνθρωποι .Τον Προμηθέα όμως τον έδεσε με ισχυρές αλυσίδες σε κολόνα, πάνω στην οποία αυτός έμενε δεμένος για πολύ καιρό, εκεί ερχόταν την ημέρα ένας πολύ μεγάλος αετός και έτρωγε το συκώτι του, που όμως ξαναγινόταν τη νύχτα, για να ανανεώνονται τα βάσανα του ταλαίπωρου Προμηθέα, μέχρις ότου ο Δίας, επιθυμώντας να μεγαλώσει τη δόξα του αγαπητού γιου του Ηρακλή, επέτρεψε σ' αυτόν να σκοτώσει τον αετό και να ελευθερώσει το δεσμώτη.

Ελάχιστοι ήταν οι Τιτάνες που δεν φυλακίστηκαν, χάρη στη βοήθεια που προσέφεραν στους θεούς κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας. Μερικοί από αυτούς ήταν ο Επιμηθέας, ο Προμηθέας και η Λητώ, μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης. Το πρώτο γένος των ανθρώπων επαλείφθηκε και έτσι ο Δίας αποφάσισε να δημιουργήσει ένα νέο. Τότε δημιουργήθηκε το δεύτερο γένος που πήρε το όνομα ασημένιο καθώς αποτελούνταν από λαμπερούς, δυνατούς και πανύψηλους ανθρώπους που δεν είχαν πολλές ανάγκες και ζούσαν για πολλά χρόνια. Είχαν όμως ένα ελάττωμα που εξόργισε το Δία και τους Ολύμπιους. Δεν δήλωναν υποταγή σε αυτούς. Πίστευαν μόνο στους ίδιους και στη δύναμη τους και μάλιστα αποπειράθηκαν να ανέβουν στον Όλυμπο και να πολεμήσουν με τους ίδιους τους θεούς. Αυτό συνετέλεσε και στην παντοτινή καταστροφή τους.

Του Προμηθέα και του αδελφού του Επιμηθέα απόγονος ήταν ο αρχηγέτης του ελληνικού έθνους, γιατί γιος του Προμηθέα και της Πανδώρας ήταν ο Δευκαλίων και κόρη του Επιμηθέα η Πύρρα. Από το Δευκαλίωνα καί την Πύρρα γεννήθηκε ο Ελλην.
Στην εποχή του Δευκαλίωνα και της Πύρρας επικράτησε στη γη μεγάλη ασέβεια, γι' αυτό ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει το ανθρώπινο γένος με γενικό κατακλυσμό (copy paste οι Εβραίοι!). Γι' αυτό αδιάκοπες και φοβερές βροχές κατέκλυσαν όλη την Ελλάδα εκτός από τις ψηλότερες κορυφές των βουνών, στις οποίες κατέφυγαν λίγοι άνθρωποι .Ο κατακλυσμός αυτός έγινε όταν στην Αττική βασίλευε ο Ωγύγης, δηλ. σύμφωνα με τους υπολογισμούς αυτών που επιχείρησαν να χρονολογήσουν τις μυθικές αυτές παραδόσεις το 1796 π.Χ..

Ο Δευκαλίων σώθηκε μαζί με την Πύρρα μέσα σε κιβωτό που την έφτιαξε μετά από συμβουλή του πατέρα του Προμηθέα και αφού περιπλανήθηκε για εννιά μέρες μέσα στα νερά, αποβιβάστηκε τελικά στην κορυφή του όρους Παρνασσού. Επειδή όμως, ο Δίας έστειλε τον Ερμή να τον ρωτήσει τι έχει να ζητήσει απ' αυτόν, ο Δευκαλίωνας, παρακάλεσε να του στείλει, εάν είναι δυνατόν, ανθρώπους για να μη μείνει μόνος και έρημος στον κόσμο. Τότε ο Δίας παράγγειλε σ' αυτόν και στην Πύρρα να ρίξουν πέτρες πίσω τους και οι πέτρες της Πύρρας έγιναν γυναίκες, ενώ του Δευκαλίωνα άντρες.

Γενεαλογία του Έλληνα.

Από το Δευκαλίωνα και την Πύρρα γεννήθηκε όχι μόνο ο Έλληνας αλλά και άλλος γιος, ο Αμφικτύων, που έγινε ιδρυτής και προστάτης του αμφικτιονικού δηλ. ενός θρησκευτικού και πολιτικού συνεδρίου των ελληνικών φυλών, και μία κόρη, η Πρωτογένεια, η μητέρα του Αέθλιου, που τον τιμούσαν σαν Προστάτη αγώνων ή πανηγυριών του ελληνικού έθνους. Ο Έλληνας γέννησε τρεις γιους, το Αώρο, τόν Ξούθο και τον Αίολο και μοίρασε τη χώρα του στα τρία αυτά παιδιά του.

Ο Αίολος βασίλεψε στη Θεσσαλία, ο Ξούθος στην Πελοπόννησο και γέννησε με την Κρέουσα την κόρη του αυτόχθονα ήρωα της Αττικής Ερεχθέα, δύο γιους τον Αχαιό και τον Ίωνα. Ο Δώρος πήρε τη χώρα που βρίσκεται αντίκρυ στην Πελοπόννησο, στη βόρεια παραλία του Κορινθιακού κόλπου. Από τον Έλληνα οι κάτοικοι των χωρών αυτών ονομάστηκαν Έλληνες και από τους απογόνους του πήραν κατά διάφορες χώρες τα διάφορα ονόματα - Αιολείς, Αχαιοί, Ίωνες και Δωριείς-.

Έτσι οι πρόγονοί μας ιστορούν την αρχή του ελληνικού έθνους και των τεσσάρων φυλών αφού ανακάτεψαν σ' αυτό το μύθευμα και μερικές άλλες γενικότερες ηθικές και φυσικές δοξασίες. Γιατί, σύμφωνα με τον Ησίοδο, η Πανδώρα γι' αυτό υπήρξε πρόξενος τόσων κακών στον κόσμο "γιατί απ' αυτή προήλθε το γένος των γυναικών το «ολώϊον», δηλ. το ολέθριο γένος των γυναικών.

Ώστε και εδώ όπως και στη Γένεση, η γυναίκα θεωρείται σαν η πρώτη αιτία των πόνων και των θλίψεων, με τις οποίες γέμισε η ανθρώπινη ζωή. Βρίσκομε όμοια στη διήγηση αυτή την παράδοση: για τον κατακλυσμό, που αναφέρουν όλα τα αρχαιότερα έθνη, οι Σημίτες , οι Ινδοί, οι Σίνες, οι Χαλδαίοι και ακόμη οι μεσημβρινοί Αμερικανοί. Τελευταία έρχονται οι θαυμάσιες περιπέτειες του Προμηθέα οι οποίες στην αρχική τους εξήγηση σήμαιναν απλά ότι κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στην παντοδύναμη θέληση του θεού, χωρίς τιμωρία. Αργότερα όμως ο μύθος αυτός του Προμηθέα, αφού αναπτύχθηκε περισσότερο, αποτέλεσε την πιο συγκινητική από τις αλληγορίες, όσες ποτέ επινόησε η φαντασία του ανθρώπου. Πραγματικά, σύμφωνα με τον Ησίοδο, ο Προμηθέας τιμωρήθηκε, γιατί τόλμησε να φιλονικήσει με το Δία, τον παντοδύναμο γιο του Κρόνου.

Ο ΚΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΡΕΑ

Αλλά τρεις αιώνες μετά τον Ησίοδο, ο μεγάλος δραματικός ποιητής της Αθήνας, ο Αιοχύλος παρουσίασε τον Προμηθέα όχι μόνο ότι έκλεψε τη φωτιά για να τη δώσει στους ανθρώπους, αλλά και ότι δίδαξε σ' αυτούς όλες τις τέχνες, «Πάσαι τέχναι βροτοϊσιν Προμηθέως» και ότι έκανε τη ζωή τους ανώτερη και εξασφάλισε τη μέλλουσα τύχη του ανθρώπινου γένους, ώστε ο Προμηθέας ο οποίος μετά από τόσες πολλές ευεργεσίες, περνούσε την υπόλοιπη ζωή του δέσμιος και κατατρωγόμενος από όρνεο, παρουσίαζε την εικόνα των συμφορών και των αδικιών, που πολλές φορές παθαίνει η μεγαλοφυΐα στον κόσμο αυτό.

Ο Προμηθέας δημιουργεί τον άνδρα με την καθοδήγηση της θεάς Αθηνάς.-Από σαρκοφάγο -.Μουσείο του Λούβρου.

Και σήμερα η τραγική εκείνη τύχη του Προμηθέα θυμίζει το Σωκράτη, που κατέβασε από τον ουρανό τη φιλοσοφία και για να τη μεταδώσει στην πραγματική ζωή των ανθρώπων, και πολλούς άλλους ευεργέτες του ανθρώπινου γένους, που ή θανατώθηκαν ή τιμωρήθηκαν ή περιφρονήθηκαν ή ταλαιπωρήθηκαν με άλλους τρόπους στη ζωή αυτή.

Αλλά ενώ στο μύθο του Έλληνα, οι γιοι και οι εγγονοί του βασίλεψαν σ' όλη την Ελλάδα, κάθε χώρα της Ελλάδας είχε τις δικές της παραδόσεις για τους δικούς της βασιλιάδες και πολλοί απ' αυτούς τους οίκους δεν είχαν καμιά συγγένεια με τον οίκο του Έλληνα, μερικές όμως γενεαλογίες φαίνεται ότι διαδόθηκαν στην Ελλάδα πριν τη γενεαλογία του αρχηγέτη εκείνου του έθνους.

Φημίζονταν στο Άργος πρώτος βασιλιάς ο Ίναχος, γιος του τιτάνα Ωκεανού και της τιτανίδας Τηθύος - στη Λακωνική ο Λέλεξ, που ήταν αυτόχθονας, στην Αρκαδία ο Πελασγός, που άλλοι έλεγαν πως ήταν αυτόχθονας, άλλοι γιος του Δία, στην Αττική ο Ερεχθέας, αυτόχθονας, στην Αίγινα ο Αιακός, γιος του Δία, στην Κρήτη ο Μίνωας και ο Ραδάμανθος, παιδιά του Δία, τελευταία από τους γιους και εγγονούς του Έλληνα, για το Δώρο δεν αναφέρεται καμιά μυθική γενεαλογία, ο Ίωνας , ο γιος της Κρέουσας, της κόρης του Ερεχθέα, λέγεται ότι βασίλεψε στην Αττική, του Αχαιού τα παιδιά ο Άρχανδρος και Αρχιτέλης, συνδέονται με τη βασιλική γενιά του Άργους, με γάμο με τις θυγατέρες του βασιλιά της χώρας αυτής Δαναού, του Αίολου είναι γνωστοί εφτά γιοι, ο Κρηθέας, ο Σίσυφος, ο Αθάμας, ο Σαλμωνέας, ο Δηιών, ο Μάγνης και ο Περιήρης και πέντε κόρες, η Κανάκη, η Αλκυόνη, η Πεισιδίκη, η Καλύκη και η Περιμήδη.

Όλη η γενιά του Αίολου μετοίκησε από τη Θεσσαλία σε διάφορες βοιωτικές, πελοποννησιακές και αιτωλικές πόλεις. Και το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι, ενώ του Δώρου δεν αναφέρεται κανένας απόγονος, ο Ίωνας αναφέρεται από κάποια άλλη παράδοση γιος της Κρέουσας πάντοτε, όχι όμως και του Ξούθου, αλλά του θεού Απόλλωνα, ο Αχαιός πάλι αναφέρεται σαν αδελφός του Φθία και του Πελασγού και, γιος όπως και οι δυο αυτοί, του Ποσειδώνα και της Λάρισας, ο Αίολος αναφέρεται πολύ αρχαιότερος από τον Έλληνα. Οι αντιφάσεις αυτές για τα ελληνικά μυθεύματα, πού είναι πολυάριθμες, προήλθαν από το ότι οι παραδόσεις αυτές δε διαμορφώθηκαν αμέσως αλλά σταδιακά. Στην αρχή κάθε χώρα είχε τους δικούς της μύθους, εντελώς άσχετους με τους μύθους των άλλων χωρών, αργότερα οι λογογράφοι επιχείρησαν να συναρμολογήσουν τις παραδόσεις και να δώσουν σ' αυτές κάποια ενότητα, που πριν δεν είχαν.

Ο Δίας πριν εδραιώσει την εξουσία του και γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος του Κόσμου είχε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες. Πάντοτε βέβαια είχε στο πλευρό του τα αδέρφια του τα οποία ελευθέρωσε από το στομάχι του παιδοφάγου Κρόνου. Έτσι σε λίγο καιρό οι Τιτάνες χολωμένοι από την ήττα του Κρόνου και επειδή δε θεωρούσαν σωστό να εξουσιάζει ένας θεός νεότερος απ' αυτούς, κήρυξαν πόλεμο ενάντια στους Ολύμπιους. Οι αθάνατοι χωρίστηκαν σε δυο αντίπαλα στρατόπεδα. Οι Τιτάνες από τη μια πλευρά, με αρχηγό τους τον Κρόνο, χρησιμοποίησαν για οχυρό τους το όρος Όθρη· η ομάδα του Δία από την άλλη είχε για προκάλυμμά της τον Όλυμπο.

Παλιοί και νέοι θεοί, αρσενικά και θηλυκά, πήραν μέρος σ' αυτόν τον πόλεμο. Όμως από την Τιτανογενιά δεν ήταν όλοι με το μέρος του Κρόνου. Η φοβερή Ωκεανίδα Στύγα μαζί με τα τέσσερα παιδιά της, το Κράτος, τη Βία, τον Ζήλο και τη Νίκη έσπευσαν στο πλευρό του Δία. Αλλά και ο ίδιος ο πατέρας της, ο Ωκεανός, ο πρωτότοκος γιος του Ουρανού, λένε πως βοήθησε τον ανιψιό του ή τουλάχιστον πως έμεινε ουδέτερος σ' αυτή τη φοβερή θεομαχία. Επίσης, ο Προμηθέας, ο γιος του Τιτάνα Ιαπετού, σ' αυτόν τον πόλεμο έγινε πρωτοπαλίκαρο και συμβουλάτορας του Δία.

Το πιο σημαντικό όμως για την παράταξη των Ολυμπίων ήταν πως η μάνα Γη, αυτή η παγκόσμια θεά της γονιμότητας, δεν υποστήριξε τα παιδιά της, αλλά στάθηκε στο πλευρό του εγγονού της, δίνοντάς του πολύτιμες συμβουλές σε κάθε δύσκολη στιγμή. Επιπλέον, από τις Τιτανίδες δεν έλαβαν μέρος στον πόλεμο η Θέμιδα και η Μνημοσύνη, που έγιναν αργότερα σύζυγοι του Δία και τιμήθηκαν στον Όλυμπο. Δέκα ολόκληρα χρόνια κρατούσε η φοβερή αναμέτρηση, μα ο αγώνας ήταν αμφίρροπος· άλλοτε η πλάστιγγα έγερνε προς την πλευρά των Τιτάνων και άλλοτε προς την πλευρά των Ολυμπίων. Το σύμπαν ολόκληρο ταραζόταν, μα την τελική νίκη δεν την κέρδιζε καμιά παράταξη.

Σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για την ομάδα του, ο Δίας έτρεξε γεμάτος αγωνία στη γιαγιά του, τη Γαία. Φίλησε τα χέρια της με σεβασμό και ζήτησε τη συμβουλή της. Τότε αυτή, που συμπαθούσε πολύ τον εγγονό της και τον είχε προστατευόμενο σ' αυτή την μεγάλη ταραχή, έδωσε το σοφό χρησμό της: Ο Δίας έμελλε να νικήσει μόνο αν έπαιρνε με το μέρος του εκείνους τους θεούς που ήταν φυλακισμένοι στα Τάρταρα. Ευχαρίστησε τη θεϊκή γιαγιά του και αμέσως πήρε το δρόμο για τα σκοτεινά Τάρταρα. Εννιά μέρες ταξίδευε στα έγκατα της γης, έχοντας να αντιμετωπίσει τεράστιες νυχτερίδες και δηλητηριώδεις αράχνες. Με τα μαγικά βότανα όμως που του είχε δώσει η γιαγιά του ξεπερνούσε εύκολα τις δυσκολίες. Όταν έφτασε στα κελιά όπου ήταν φυλακισμένοι οι Κύκλωπες, έπρεπε πρώτα να σκοτώσει τη φοβερή Κάμπη, ένα σιχαμερό τέρας που είχαν βάλει οι Τιτάνες να φυλάει τα γιγάντια αδέρφια τους.

Αυτή είχε πράσινο φολιδωτό δέρμα και ουρά σαύρας· στα αμέτρητα πόδια της ήταν φυτρωμένα δηλητηριώδη φίδια. Ο Δίας πάλευε ώρες ατελείωτες μαζί της χωρίς αποτέλεσμα. Τότε θυμήθηκε ένα μαγικό βότανο που του είχε δώσει η Γαία. Το έβαλε με τη βία στο στόμα της Κάμπης και αμέσως το φοβερό τέρας έπεσε σε βαθύ λήθαργο. Στη συνέχεια απελευθέρωσε τον Βρόντη , τον Αστερόπη και τον Άργη. Τους ζήτησε να του παρασταθούν στον πόλεμο εναντίον των Τιτάνων και τους υποσχέθηκε πως με τη δική του βασιλεία θα απολάμβαναν τιμές θεϊκές, όπως και οι άλλοι σύμμαχοί του, όπως δηλαδή η Στύγα και τα παιδιά της, όπως η Γη αλλά και τα ίδια του τ' αδέρφια. Οι Κύκλωπες συγκινημένοι και νιώθοντας ευγνωμοσύνη για τον Δία που τους ελευθέρωσε, δέχτηκαν να τον βοηθήσουν. Μα και οι ίδιοι ήθελαν να εκδικηθούν τους Τιτάνες, για τους οποίους ένιωθαν απεριόριστο μίσος, γιατί τους είχαν πετάξει στα Τάρταρα κρατώντας όλη την εξουσία για τον εαυτό τους.

Μόλις ανέβηκαν πάνω στην κοσμοχαλασιά της Γης οι Κύκλωπες έδωσαν στον Δία και τ' αδέρφια του πολύτιμα δώρα που τους βοήθησαν στον πόλεμο. Χάρισαν στον αρχηγό των Ολυμπίων τη βροντή, την αστραπή και τον κεραυνό. Στον Ποσειδώνα έδωσαν την τρίαινα, που έγινε το αιώνιο σύμβολό του και στον Πλούτωνα την "κυνέα", μια σκούφια δηλαδή από σκυλοτόμαρο που τον έκανε αόρατο. Στη συνέχεια οι μονόφθαλμοι Κύκλωπες, που ήταν λαμπροί τεχνίτες, κατασκεύασαν με τα σφυριά και τα άλλα εργαλεία τους ένα σιδερένιο προπέτασμα για να μη βλέπουν οι Τιτάνες τη λάμψη του κεραυνού και της αστραπής. Επίσης κατασκεύασαν έναν περίτεχνο βωμό αφιερωμένο στη μάνα τους, τη Γη. Εκεί οι Ολύμπιοι και οι σύμμαχοί τους έδωσαν φοβερό όρκο στο όνομα της Παγκόσμιας Μάνας. Εμψυχωμένοι λοιπόν, με καινούριες δυνάμεις και καινούρια όπλα έπεσαν με ορμή στη μάχη. Μα και οι Τιτάνες στο διάστημα αυτό της προετοιμασίας των Ολυμπίων βρήκαν το χρόνο να αναδιοργανώσουν τις δυνάμεις τους και να κατασκευάσουν καινούρια όπλα. Αντιστάθηκαν λοιπόν σθεναρά. Έτσι άρχισε από την αρχή ένας λυσσαλέος αγώνας που ανατάραξε ολόκληρο το σύμπαν.

Ο Ησίοδος περιγράφει δραματικά την κατάσταση που επικρατούσε σ' ολόκληρη την πλάση. Οι θεοί και από τις δυο παρατάξεις άρπαζαν πελώριους βράχους από τα βουνά που είχαν για προκάλυμμα, την Όθρη και τον Όλυμπο αντίστοιχα, και τους εκσφενδόνιζαν στους αντιπάλους τους. Ολόκληρη η Γη τραντάζονταν και άνοιγαν πληγές στο απέραντο κορμί της. Άλλοτε οι πελώριες κοτρόνες συγκρούονταν στον αέρα και από το φοβερό τους κρότο βούιζε ολόκληρος ο Ουρανός. Άλλοτε πάλι ξέφευγαν από τη σωστή τους πορεία και έπεφταν στον Πόντο που στέναζε κι αυτός· βυθίζονταν απότομα και κατέληγαν στα υγρά παλάτια του Νηρέα.

Ο Όλυμπος και η Όθρη τινάζονταν συθέμελα όταν οι τρομεροί θεοί έβρισκαν το στόχο τους. Οι δονήσεις, τα τραντάγματα και η βοή έφταναν μέχρι τα απόμακρα Τάρταρα. Η αναταραχή αυτή γινόταν πιο έντονη όταν οι αντίπαλες παρατάξεις εγκατέλειπαν τα μόνιμα στρατόπεδά τους και έκαναν εφόδους προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Τότε τα πελώρια πόδια τους άφηναν σημάδια πάνω στην επιφάνεια της γης. Σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τους Ολύμπιους, ο Δίας, που μέχρι τότε σχεδίαζε τη στρατηγική που θα ακολουθούσε η παράταξή του και έδινε οδηγίες στους συμμάχους του, δεν άντεξε και μανιασμένος όρμησε στη μάχη. Τότε χρησιμοποίησε τα όπλα του που του είχαν χαρίσει οι Κύκλωπες. Ο Ουρανός και ο Όλυμπος ταράχτηκαν από τις βροντές του.

Ο Δίας με τρομερή ορμή σκόρπιζε τους κεραυνούς και τις αστραπές προς όλες τις κατευθύνσεις. Από το στιβαρό του χέρι η φλόγα απλώθηκε παντού. Τεράστια πυρκαγιά ξέσπασε και καταβρόχθιζε λαίμαργα τα απέραντα δάση. Η φλόγα γιγαντωμένη έτρεχε από τη μια άκρη της γης στην άλλη. Η μεγάλη θερμοκρασία άρχισε να επηρεάζει και το υγρό στοιχείο. Έβραζαν τα νερά του καταγάλανου Ωκεανού και του απέραντου Πόντου. Τεράστιες ποσότητες νερού άρχισαν να εξατμίζονται και ν' ανεβαίνουν προς τα πάνω. Εκεί ενώθηκαν με τους κατάμαυρους καπνούς που έβγαιναν από το άγριο κάψιμο των δασών.

Η πυρκαγιά έφτασε μέχρι το απέραντο Χάος, που μετά από ατέλειωτους αιώνες άρχισε ν' αστράφτει και να φεγγοβολάει από τις πύρινες γλώσσες.
Η βουή και η αντάρα ήταν τέτοια, που αν κάποιος άκουγε και παρακολουθούσε όσα συνέβαιναν, θα έφερνε στο μυαλό του την αναταραχή που γινόταν όταν τότε στην αρχή της Κοσμογονίας ζευγάρωνε ο Ουρανός με τη Γη για να δημιουργήσουν το σύμπαν. Τώρα όμως έμοιαζε σαν και αυτός να επρόκειτο να πέσει από τα τεράστια ύψη του και αυτή να ξεριζωθεί από τα παντοδύναμα θεμέλιά της. Είχαν έρθει τα πάνω κάτω. Ο μαύρος καπνός και οι ζεματιστοί ατμοί κύκλωναν τους Τιτάνες, που δυσκολεύονταν να ανασαίνουν και να βλέπουν καθαρά. Οι κεραυνοί, οι αστραπές και οι φλόγες της φωτιάς τύφλωναν τους γιγάντιους αντιπάλους του Δία. Είχαν αρχίσει ήδη να εξαντλούνται και το στρατόπεδό τους περνούσε δύσκολες ώρες.

Πάνω σε τούτη την κρίσιμη στιγμή, όταν μετά από δέκα χρόνια η μάχη άρχισε να κλίνει με το μέρος της παράταξής του, ο Δίας σκέφτηκε πάλι το χρησμό της Γης. Εκτός από τους Κύκλωπες, ο Κρόνος και τ' αδέρφια του είχαν κλείσει στα Τάρταρα και τρεις άλλους φοβερούς γίγαντες, τους Εκατόγχειρες. Αμέσως έτρεξε στη σκοτεινή φυλακή τους. Η Κάμπη είχε ξυπνήσει και προσπάθησε να τον εμποδίσει. Αυτή τη φορά όμως ο Δίας χρησιμοποίησε τα νέα του όπλα. Κατακεραύνωσε την Κάμπη, που άρχισε να φλέγεται και να ουρλιάζει. Σε λίγο απέμεινε μόνο το καμένο κουφάρι της.

Ο Δίας χρησιμοποιώντας τα μαγικά βότανα της γιαγιάς του έλυσε από τα δεσμά τους τον Κόττο, τον Αιγαίονα και τον Γύγη. Αυτοί ενθουσιασμένοι από την πράξη αυτή του υποσχέθηκαν αιώνια πίστη.
Ανέβηκαν όλοι μαζί στην επιφάνεια της γης, όπου συνεχιζόταν η τρομερή μάχη.

Τη στιγμή που οι Τιτάνες εξασθενημένοι κατέβαλλαν την τελευταία τους προσπάθεια για να αναχαιτίσουν τους Ολύμπιους, οι Εκατόγχειρες τυφλωμένοι από το μίσος τους για την αχαριστία που τους έδειξαν τα αδέρφια τους, άρπαξαν με τα τριακόσια συνολικά χέρια τους τριακόσιους τεράστιους βράχους και τους καταπλάκωσαν. Και όταν πέτυχαν τούτο το απίστευτο, τότε πια τους πήραν και τους έριξαν στα σκοτεινά Τάρταρα. Εκεί δηλαδή που τους είχε φυλακίσει ο Ουρανός όταν ήταν νεογέννητοι. Εκεί που είχαν κλειδώσει τα αδέρφια τους, τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες, παρά τις αντίθετες συμβουλές της Γης.

Αμέσως οι Κύκλωπες κατασκεύασαν χάλκινους φράχτες γύρω από τα κελιά των Τιτάνων και τριπλό ατσάλινο τείχος. Τις πόρτες κλείδωσε ο Ποσειδώνας και ο Δίας ανέθεσε στους Εκατόγχειρες να παραμείνουν εκεί, πιστοί του φύλακες. Έτσι τέλειωσε η Τιτανομαχία, μια από τις πιο σπουδαίες και τις πιο μακροχρόνιες δοκιμασίες που έπρεπε να περάσει ο Δίας μέχρι να γίνει ο μοναδικός κυβερνήτης του Σύμπαντος. Σε λίγο άρχισε ολόκληρη η πλάση να ηρεμεί και η πυρκαγιά που προκλήθηκε από τους αμέτρητους κεραυνούς του Δία υποχώρησε. Οι θεοί του Ολύμπου γιόρτασαν τη νίκη τους και ευχαρίστησαν τη Γη που τόσο πολύ τους βοήθησε.ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ Κ. ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ- ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ