Γνωρίζουμε όλοι μας το νέφος από μια πυρηνική έκρηξη, αλλά πώς γίνεται μια υπόγεια έκρηξη;
Σήμερα, όλες οι δοκιμές ατομικών εκρήξεων γίνονται βαθιά μέσα στο έδαφος. Ο λόγος είναι ότι θέλουν να εμποδίσουν τη διαρροή ραδιενεργού υλικού στην ατμόσφαιρα. Γι’ αυτό, πριν γίνει η ανατίναξη της ατομικής βόμβας σκάβουν ένα φρέαρ βάθους 200-800 μέτρων.
Στον πυθμένα του φρέατος δημιουργούν μια κάμαρα με επιφάνεια 2-3 μ2. Στην κάμαρα αυτή τοποθετούν την ατομική βόμβα. Ταυτόχρονα τοποθετούνται όλα τα όργανα μέτρησης για την παρακολούθηση της έκρηξης μέσα σ’ ένα γερό δοχείο επενδυμένο με μόλυβδο που βρίσκεται στο εσωτερικό του φρέατος. Στο τέλος γεμίζουν πλήρως το φρέαρ με πέτρες και αμμοχάλικο.
Ο ακριβής τρόπος που γίνονται οι μετρήσεις σε μια δοκιμαστική ατομική έκρηξη και ο χρόνος που επιζούν τα εργαλεία κρατούνται μυστικά, πάντως δεν επιζούν παραπάνω από κλάσματα του δευτερολέπτου μετά την ανατίναξη της ατομικής βόμβας.
Όταν εκρήγνυται η ατομική βόμβα δημιουργείται μια τεράστια πίεση και μια υπερβολική θερμότητα που επηρεάζουν το γύρω πέτρωμα. Η πύρινη σφαίρα που σχηματίζεται προκαλεί κατά πρώτο λόγο την εξαέρωση του γύρω πετρώματος, δημιουργώντας έτσι μια οπή σφαιρικού σχήματος που περιβάλλεται από μια στρώση λιωμένης πέτρας.
Αυτός ο ισχυρά ραδιενεργός σωρός μεγάλων και μικρών λίθινων όγκων γεμίζει το μεγαλύτερο μέρος του αρχικού λάκκου. Αν το φρέαρ δεν είναι αρκετά βαθύ, οι ανώτερες στρώσεις καταρρέουν μέσα και σχηματίζεται ένας κρατήρας στην επιφάνεια του εδάφους.
Ωστόσο, αυτή είναι μια κατάσταση που προσπαθεί κανείς να αποφύγει γιατί η ύπαρξη κρατήρα σημαίνει ότι μπορεί να διαρρεύσει ραδιενεργό υλικό στην ατμόσφαιρα. Παρ’ όλα αυτά, είναι γνωστά αρκετά παραδείγματα τέτοιων κρατήρων μετά από υπόγειες δοκιμαστικές εκρήξεις.
Απ’ όσο γνωρίζουμε, οι υπόγειες δοκιμές δεν έχουν γίνει ποτέ αιτία πρόκλησης σεισμών, αλλά καταγράφεται συχνά ένας «μετασεισμός» ο οποίος θεωρείται ότι δημιουργείται όταν ο λάκκος που έχει σχηματιστεί από την έκρηξη καταρρέει όλο και περισσότερο.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου