Ποιος έφερε το νερό στη γη;

Η προέλευση του νερού στη Γη είναι ένα από τα βασικά στοιχεία που υπεισέρχονται στην κατανόηση της διαδικασίας δημιουργίας του πλανήτη μας.

Σύμφωνα με τις παλαιότερες θεωρίες, η πρωτο-Γή είχε ασήμαντες ποσότητες νερού και ο λόγος είναι ότι στο αρχέγονο νέφος αερίου και σκόνης από το οποίο δημιουργήθηκαν ο Ήλιος και οι πλανήτες δεν υπήρχε νερό στην απόσταση των 150 εκατ. χιλιομέτρων από τον Ήλιο όπου βρίσκεται σήμερα η Γη.

Ο λόγος είναι ότι οι υδρατμοί, ως «ελαφρύ» συστατικό, ήταν συγκεντρωμένοι στο «επάνω» μέρος του νέφους σκόνης και αερίων από το οποίο δημιουργήθηκαν οι πλανήτες, όπου το «επάνω» αντιστοιχεί σε κατεύθυνση μακριά από τον Ήλιο, αφού το «κάτω» είναι προς τη διεύθυνση που νιώθουμε τη βαρύτητα, δηλαδή προς τον Ήλιο.

Το θεωρητικό αυτό συμπέρασμα συμφωνεί με την παρουσία μεγάλων ποσοτήτων νερού, σε μορφή πάγου, στους αεριώδεις γίγαντες (Δία, Κρόνο, Ουρανό και Ποσειδώνα), καθώς και στους κομήτες.

Επομένως, αν η Γη είχε δημιουργηθεί μόνο από «τοπικά» υλικά, δεν θα έπρεπε να έχει νερό, οπότε το νερό στη Γη θα πρέπει να είχε μεταφερθεί σε αυτήν με κάποιον τρόπο μετά τη δημιουργία της.

Ως σήμερα η θεωρία που διδάσκαμε στην Αστρονομία είναι ότι το νερό μεταφέρθηκε από κομήτες που συγκρούστηκαν με τη Γη.
Ένας τρόπος για να ελεγχθεί αυτή η θεωρία είναι η μέτρηση της αναλογίας του βαρέος ύδατος προς το κανονικό στη Γη και στα άλλα σώματα του Ηλιακού Συστήματος. Σε κάθε 10.000 μόρια νερού στη Γη υπάρχουν 3 μόρια «βαρέος ύδατος», στο οποίο ένα από τα δύο υδρογόνα του κανονικού νερού έχει αντικατασταθεί από ένα βαρύτερο ισότοπό του, το δευτέριο.

Αφού προσπέρασε την Εστία το Dawn κατευθύνθηκε στον επόμενο προορισμό του, τη Δήμητρα
Αν το νερό είχε μεταφερθεί στη Γη με κομήτες, τότε το νερό των κομητών θα έπρεπε να έχει την ίδια περιεκτικότητα σε «βαρύ ύδωρ» με αυτό της Γης. Όμως τα όργανα της Ροζέτας (Η διαστημική αποστολή Ροζέτα έφθασε στον τελικό στόχο του, τον κομήτη 67Ρ Churyumov-Gerasimenko) κατέγραψαν ότι η περιεκτικότητα σε βαρύ ύδωρ του νερού του κομήτη Churyumov-Gerasimenko είναι τρεις φορές μεγαλύτερη!

Αυτό το αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με ενδείξεις από άλλες αποστολές, φαίνεται να συμφωνεί με νεότερες θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες το νερό μεταφέρθηκε στη Γη από έναν ή δύο μεγάλους αστεροειδείς (σαν τη Δήμητρα) κατά τη φάση του σχηματισμού της και όχι μεταγενέστερα.