Ο θάνατος του Βαγγέλη Γιακουμάκη πονά όχι μόνο αυτούς που τον γνώριζαν αλλά όλους...
Μια ολόκληρη κοινωνία ψάχνει ένα ελαφρυντικό για τα λάθη της, για τα λάθη που οδηγούν έναν νέο άνθρωπο στο θάνατο. Η Κρήτη θρηνεί και μαζί της μια ολόκληρη χώρα είναι παγωμένη από το φονικό της ψυχής του νεαρού φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, που διάλεξε να “φύγει” από έναν κόσμο που τον πλήγωνε.
Τι άνθρωποι είναι η οικογένεια του Βαγγέλη;
Πολύ αγαπητοί στην τοπική κοινωνία, ιδιαίτερα ευαίσθητη όλη η οικογένεια… Να φανταστείτε ότι μέσα στον πόνο τους με αγκάλιαζαν και μου έλεγαν ότι “το σπίτι μου είναι και σπίτι σου”… Πραγματικά, παρότι δεν το συνηθίζω, βούρκωνα εκείνη τη στιγμή που όλοι με αγκάλιαζαν επειδή έκανα το αυτονόητο και το καθήκον μου. Δεν νιώθω ότι κάνω τίποτα περισσότερο. Αυτό το παιδί θα μπορούσε να είναι παιδί μας, ανίψι μας, βαφτιστήρι μας…
Έχει ειπωθεί ότι ο Βαγγέλης μίλησε πριν το τέλος με τη μητέρα του. Δεν μπορεί εκείνη να μην κατάλαβε τίποτα…
Το παιδί μιλούσε με τη μητέρα του όπως μιλάνε όλα τα παιδιά. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα, δείχνει τουναντίον ότι πρόκειται για μια αγάπη από την πλευρά της οικογένειας, συγκροτημένη οικογένεια με δεξαμενές αγάπης μεταξύ τους.
Είχαν αυτοκτονήσει και άλλα δύο άτομα στην οικογένεια, έτσι, τουλάχιστον, ακούστηκε…
Το διαψεύδω κατηγορηματικά. Γιατί και αυτό το έχω ελέγξει, δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Η οικογένεια ήξερε όλον αυτόν τον “Γολγοθά” που περνούσε το παιδί;
Όχι ακριβώς! Υπήρξε ένα περιστατικό πέρυσι όπου μετά από αυτό ο Βαγγέλης άλλαξε. Αλλά τα παιδιά δεν συνηθίζουν να μιλούν και ειδικά εκείνος που ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητος και δεν ήθελε να μεταφέρει όλη αυτήν τη στενοχώρια στους δικούς του. Προσπαθούσε να προστατέψει την οικογένειά του και τα κρατούσε μέσα του και αυτό ίσως ήταν ένα λάθος του. Το ότι έκλεισε, δηλαδή, τον πόνο μέσα του και αυτός τον οδήγησε εκεί που τον οδήγησε.
Ήταν δεμένη οικογένεια;
Πάρα πολύ.
Άκουσα τη μάνα στην κηδεία που στον πόνο της πάνω φώναζε: “Είμαι πάρα πολύ περήφανη για σένα”.Μήπως το παιδί πέρναγε στο χωριό του δύσκολα, έφυγε για να βρει μια καλύτερη τύχη και τελικά τον βρήκε το μοιραίο;
Ήταν ένα πάρα πολύ κοινωνικό παιδί. Σας το λέω με βεβαιότητα. Όταν ξεκίνησα την έρευνα το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να “χτίσω” το προφίλ του από μαρτυρίες όχι της οικογένειας αλλά τρίτων.
Τι χαρακτήρας ήταν ο Βαγγέλης; Ένα ευγενέστατο παιδί. Ένα παράδειγμα προς μίμηση όσον αφορά στην ευγένεια. Ένα συναισθηματικό παιδί, πρότυπο ευγένειας και συναισθηματισμού. Ένα χαρούμενο πλάσμα που έβγαζε ευγένεια και καλοσύνη στον οποιονδήποτε βρισκόταν δίπλα του. Ένα παιδί το οποίο ήταν ευαίσθητο αλλά είχε και μια καλοσύνη, μια ευγένεια για όλους… Ήταν ένα καλοαναθρεμμένο αγόρι από μια πολύ αγαπημένη οικογένεια, συγκροτημένη.
tro-ma-ktiko.blogspot.gr
0 comments
Δημοσίευση σχολίου