Στην βιομηχανική παραγωγή των αγίων ακολουθείται ένα κοινό προπαγανδιστικό μοτίβο. Οι υποψήφιοι άγιοι, αν είναι γυναίκες, είναι όμορφες και κάποιος ισχυρός τύραννος τις καλοβλέπει, αλλά αυτές δεν του κάθονται, γενικά στην βιομηχανία αγιοποίησης όλοι οι υποψήφιοι προέρχονται από «καλές» οικογένειες και για κάποιον άγνωστο λόγο αρχίζουν να θαυματοποιούν.
Καθ’ όλη τη διάρκεια των βασανιστηρίων αντέχουν, φαίνεται όμως πως όταν έρχεται η ώρα του δήμιου, η δύναμη του πάνσοφου και παντοδύναμου Γιαχβέ εξανεμίζεται και οι θαυματοποιοί, που αργότερα ανακηρύσσονται άγιοι, τρέχουν ανεμπόδιστα να τον συναντήσουν στον άλλο κόσμο.
Η «παρουσία» αυτών των αγίων στη ζωή του πρόβατου σήμερα, η αναπαραγωγή των «θαυμάτων» τους και η πώλησή τους στον μαζάνθρωπο χριστιανό κάθε δόγματος και αίρεσης, συνιστούν σκάνδαλο τεραστίου μεγέθους και απάτη ολκής, με το αζημίωτο φυσικά [υλικά και ενεργειακά] για τα χριστιανικά ιερατεία που εμπορεύονται την υπακοή του ανθρώπινου ζώου – πιστού. Κανείς όμως εισαγγελέας από την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη δεν έχει επιληφθεί έως σήμερα όπως θα όφειλε να έχει πράξει.
Ασύδοτα τα ιερατεία, με την παραγωγή και προβολή των βιομηχανοποιημένων αγίων [αλλά όχι μόνο αυτών] εξαπατούν με μαφιόζικο τρόπο, ανεξέλεγκτα κι ασύστολα κάθε πρόβατο-πιστό ξεπερνώντας κάθε όριο λογικής ή έστω ανθρωπιάς. Διαβάστε και φρίξτε όσοι έχετε λίγο μυαλό εν λειτουργία στο κεφάλι σας μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο «Ιερές Βλακείες» του Στέλιου Κανάκη, σε ελαφρά διασκευή.
Η βιομηχανία αγιοποιήσεων και προστασιών της Εκκλησίας, κάνει τον κατάλογο των προστατών αγίων και οσίων, εξαιρετικά μακρύ, σχεδόν όλοι, έχουν αναλάβει και μια «εργολαβία», ενώ αρκετοί, περισσότερες της μιας! σε άλλες περιπτώσεις δε, μία προστασία την αναλαμβάνουν πολλοί «προστάτες» άγιοι, γεγονός που καθιστά σχεδόν αδύνατη την αναφορά σε όλους αυτούς που σας «φυλάνε» και μας προστατεύουν σε κάθε τομέα της ζωής σας. Οι περισσότεροι «προστάτες» άγιοι οφείλουν την ιδιότητα αυτή -του προστάτου- που τους έχει προσάψει η Εκκλησία, σε κάποια ενασχόληση ή επάγγελμα που άσκησαν κατά την διάρκεια του βίου τους, ή και σε άσχετα γεγονότα που συνδέθηκαν με την «αγιότητά» τους και τα οποία επί τα πλείστα υπερβαίνουν τα όρια της φαιδρότητας και της ακατάσχετης τερατολογίας.
Αγάπιος – Προστάτης των δραπετών. Ήταν μοναχός από το Άγιο Όρος, της περιοχής Βατοπεδίου. Ο όσιος ασκήτευε όταν Αγαρηνοί πειρατές τον συνέλαβαν και τον πούλησαν σκλάβο σε έναν πλούσιο συμπατριώτη τους. Ο όσιος πέρασε πολύ άσχημα στην σκλαβιά του. Ήταν αλυσοδεμένος συνεχώς και ο κύριός του τον χρησιμοποιούσε σε πολύ βαριές δουλειές. Κάποια στιγμή ο όσιος κατάφερε να δραπετεύσει. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος και πήγε να βρει τον γέροντα που είχε για πνευματικό.
Ο γέροντας τον μάλωσε που δραπέτευσε και του είπε πως πρέπει να επιστρέψει στον κύριό του. Ο Αγάπιος ξαναγύρισε στον Αγαρηνό, του διηγήθηκε τα πάντα και του ζήτησε συγγνώμη που δραπέτευσε. Ο Αγαρηνός και οι δύο υιοί του θαύμασαν την υπακοή του Αγάπιου και αφού του έδωσαν την ελευθερία του, του ζήτησαν να τους πάρει μαζί του στο Άγιο Όρος ως συνοδεία. Οι Αγαρηνοί βαπτίσθηκαν και μόνασαν μαζί με τον Αγάπιο. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να μην νομίσετε ότι μόνο στην τηλεόραση γίνονται αυτά.
Στυλιανός – Για να «στυλώσεις». Τιμάται και ως γιατρός ανίατων ασθενειών. Όταν πέθαινε το παιδί ενός ζευγαριού, οι μητέρες ζωγράφιζαν την εικόνα του αγίου να κρατά ένα βρέφος και τον επικαλούνταν. Αμέσως οι μητέρες «στυλώνονταν», συλλάμβαναν και γεννούσαν άλλο παιδί. Αλλά και άρρωστα παιδιά μετά την επίκληση του αγίου γίνονται καλά (στυλώνονται). Ιδιαίτερα προστατεύει τα νόθα παιδιά λόγω σχετικού θαύματος. Κάποτε οι χωριανοί κυνηγούσαν να πάρουν το παιδί που γέννησε παράνομα μία γυναίκα. Ο άγιος έκρυψε το βρέφος μέσα στη μακριά γενειάδα του και έτσι γλίτωσε από τους διώκτες του. Που είχε φτάσει η «επιστήμη» κάποτε !
Γεράσιμος ο Ιορδανίτης: Ο τύπος μιλούσε με τα ζώα, δεν αναφέρεται αν του μιλούσαν κι αυτά ή έστω αν του έδιναν κάποια σημασία, μάλλον μονόπλευρη ήταν η επικοινωνία και ήταν και μάντης, του αποδίδεται και μια ημιανάσταση διότι, όταν πέθανε κάποιος μοναχός του, δεν τον αποχαιρέτησε. Πήγε λοιπόν, τον ανέστησε για να τον αποχαιρετήσει και στη συνέχεια τον πέθανε πάλι για να συναντηθούν στη δευτέρα παρουσία.
Παναγία τη σεϊδανάγια: Στη βιομηχανία της απάτης σχεδόν καθημερινά και η τηλεόραση. Σε εκπομπή του ΑΝΤΙ, σε μία από τις πολλές σχετικού περιεχομένου που συναντάμε στα κανάλια, (Καλημέρα στον ΑΝΤΙ – 12/08/05), ακούμε να διηγείται ένας παπάς και η τηλεόραση να μεταδίδει, για ένα Σαουδάραβα πλούσιο που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Με τα πολλά, του σύστησαν την παναγία τη σεϊδανάγια, η οποία γκάστρωνε γυναίκες, με τον κρίνο !!!
Πράγματι, μετά από μία επίσκεψη η γυναίκα του μένει έγκυος, δεν αναφέρουν για κρίνο, η παναγία η σεϊδανάγια, τον κράτησε για την πάρτη της. Μόλις γέννησε, ο ευτυχής πατέρας αποφάσισε να δωρίσει ένα χρηματικό ποσό στο μοναστήρι της. Στο δρόμο τον ληστεύουν και τον κατακρεουργούν κόβοντας κεφάλι, χέρια, πόδια και ότι άλλο προεξείχε, μάλιστα σε πολλά κομμάτια κι έπειτα τον χώνουν στο πορτμπαγκάζ αυτοκινήτου. Τους πιάνει η αστυνομία, ανοίγει το καπό και ο Σαουδάραβας πετάγεται έξω ματωμένος, αλλά ραμμένος, επιμένοντας πως τον έραψε η παναγία η σεϊδανάγια, με τη βοήθεια του γιου της. Αυτό στην τηλεόραση εν έτη 2005!
Θεόδωρος ο Συκεώτης – Προστάτης των εξώγαμων παιδιών και των ανύπανδρων μητέρων. Καρπός αμαρτωλής σχέσης ενός βασιλικού ταχυδρόμου και μιας νεαρής κοπέλας, της Μαρίας. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την μητέρα του και ο Θεόδωρος μεγάλωσε σαν νόθο. Ευτυχώς η μητέρα του συνήλθε, συνειδητοποίησε την αμαρτία της, ανέλαβε την υποχρέωσή της και αφιερώθηκε αποκλειστικά στη σωστή ανατροφή του μικρού Θεοδώρου. Αξιώθηκε να δει τον υιό της μεγάλο πνευματικό άνδρα, στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Φανταστείτε να μην έμπαινε στην «υπηρεσία» της Εκκλησίας, τι θα έγραφαν τώρα γι’ αυτόν και τη μάνα του.
Χριστόφορος – Προστάτης των ταξιδιωτών, των οδηγών και της «ταρίφας» Ο άγιος παρουσιάζεται να μεταφέρει στους ώμους του παιδιά όπου τους περνά έναν χείμαρρο. Γι’ αυτό προστατεύει τους αυτοκινητιστές (ταξί κ.λπ.) αλλά και κάθε είδους ταξιδευτές, επιβάτες και μη. Και οι μεταφορείς επικαλούνται συχνά την προστασία του. Λέγεται πως ο άγιος (που ήταν άσχημος και σωματώδης) κάποτε ρώτησε έναν ερημίτη, πώς να αγιάσει! Αυτός του είπε να κάνει νηστεία και προσευχή. «Εγώ δεν ξέρω από προσευχές και να νηστέψω μου είναι δύσκολο», απάντησε ο Χριστόφορος.
«Τότε διάθεσε την δύναμή σου στον Χριστό και σε όποιον τη χρειάζεται», του απάντησε ο σοφός ερημίτης. Ο Χριστόφορος διάλεξε ένα ορμητικό ποτάμι, εγκαταστάθηκε στην όχθη του και όποιος διαβάτης ήθελε να περάσει το ποτάμι, τον έπαιρνε στον ώμο του και τον περνούσε απέναντι. Κάποτε εμφανίστηκε στην όχθη του αγριεμένου ποταμού ένα μοναχικό παιδί. Ο μετέπειτα άγιος προσφέρθηκε να το περάσει απέναντι.
Το ανέβασε στον ώμο του, όμως με έκπληξη διαπίστωσε ότι το παιδί ήταν πολύ βαρύ. «Όλο τον κόσμο να κουβαλούσα δεν θα ήταν τόσο βαρύς», είπε ο άγιος. «Δεν κουβαλάς μόνο όλον τον κόσμο, αλλά και τον Πλάστη του» απάντησε το παιδί, που δεν ήταν άλλο από τον ίδιο τον κύριο. Ο άγιος μπορεί να θεωρηθεί και προστάτης των «άσχημων», γι’ αυτό και παρουσιάζεται πολλές φορές σκυλόμορφος. Ο «προστάτης» πάντως φαίνεται να μεροληπτεί ανάμεσα σε ταξιτζήδες και επιβάτες.
Ο Ανδρέας, αγιούλης κι αυτός, που εκτός των άλλων, φύτρωναν και τα δάχτυλα που του έκοβαν οι διώκτες του. Η Αικατερίνη, που υποτίθεται πως αρραβωνιάστηκε τον Γιαχβέ με προτροπή της μαμάς του, αχρήστεψε όλα τα μηχανήματα βασανισμού της και όταν την αποκεφάλισαν, αντί για αίμα έτρεχε γάλα. Το πτώμα της το μετέφεραν άγγελοι στο όρος Σινά, όπου παρέμεινε έως τον 6° αιώνα που την έχωσαν οι μοναχοί της περιοχής σε μαρμάρινη θήκη. Ο Νικόλαος, εκτός της ειδικότητας να ηρεμεί τη θάλασσα, το έπαιζε τσαμπουκάς χαστουκίζοντας τον Άρειο στην πρώτη οικουμενική σύνοδο, τον επισκέπτονταν στο κελί του ο Γιαχβέ και η μαμά του και πεθαμένος αντιμετώπισε μ’ επιτυχία το διάβολο που είχε ζηλέψει τη δόξα του και προσπάθησε να κάψει το ναό του.
O Φανούρης άγιασε γιατί έσωσε τρεις παπάδες που τους είχαν πιάσει σκλάβους οι Αγαρηνοί και λόγω της ομώνυμης πίτας που άφησε στα πρόβατα. Γίνεται από αλεύρι, ζάχαρη, κανέλα, λάδι που τα ανακατώνουνε, τα ζυμώνουνε και αφού τα βάλουνε σε στρογγυλή φόρμα, ψήνουνε σε χαμηλή θερμοκρασία. Έτσι βρίσκουνε δουλειά αν είναι άνεργοι, τα κλειδιά τους, την υγειά τους σύντροφο αν δεν έχουνε και ό,τι άλλο βάλει ο νους τους. Εκτός φυσικά από μυαλό στο κεφάλι τους ή κάποιο ίχνος λογικής.
Η οσία Μαρία η Αιγύπτια ήταν πο@τάνα. Μετά από μια φωνή που άκουσε, αποτραβήχτηκε για σαράντα επτά χρόνια στην έρημο. O Γιαχβέ της είχε μάθει την τέχνη να περπατά στο νερό. Κάποια στιγμή πέθανε, κι ένα λιοντάρι έσκαψε το λάκκο της για να τη χώσουν.
Η Βαρβάρα έζησε επί Διοκλητιανού. Έφτιαξε στο μπάνιο της τρία παράθυρα που συμβόλιζαν το άγιο πνεύμα και ο πατέρας της την κυνήγησε. Αυτή χώρισε ένα βράχο στη μέση, οι υπόλοιποι ανησύχησαν και την έχωσαν στο μπουντρούμι. Το βράδυ τη βασάνιζαν και το πρωί την έβρισκαν θεραπευμένη. Είδαν κι απόειδαν και την αποκεφάλισε ο πατέρας της για να ησυχάσει, γυρίζοντας όμως σπίτι του τον βρήκε κεραυνός κι έτσι από τότε η κόρη του είναι προστάτης του πυροβολικού, των κυνηγών, τον δολοφόνων και κάθε ένοπλου.
Η Παρασκευή ήταν καλλονή, αλλά επέμενε αδιάφορα πως η ομορφιά είναι «ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος». Οι Εβραίοι, ως συνήθως, τη διέβαλλαν στον Μάρκο Αυρήλιο κι αυτός, λιγωμένος από την ομορφιά της, προσπάθησε μάταια να τη συνετίσει. Την έχωσαν σε μια σπηλιά μ’ ένα άγριο θηρίο, αλλά αυτή φύσηξε και το θεριό τέζα. Οι δεσμώτες όπως ήταν φυσικό τρομοκρατήθηκαν και η Παρασκευή το έσκασε συνεχίζοντας το βιολί της σε άλλη πόλη. Τελικά, την αποκεφάλισαν κι ησύχασαν.
Άμμωνας – Προστάτης των «ελευθέρων ηθών» γυναικών. Ο όσιος Άμμωνας έζησε και έδρασε την εποχή του Μεγάλου Αντωνίου. Λέγεται ότι έφθασε σε τέτοια ύψη αγιότητας και απάθειας, που όχι μόνο δεν απαντούσε στους υβριστές τους, αλλά προσευχόταν γι’ αυτούς. Τους ευλογούσε και πολλές φορές τους βοηθούσε κιόλας. Οι υβριστές και οι συκοφάντες του ήταν πολλοί, γιατί ο Άμμωνας είχε αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής του να βοηθά τις παραστρατημένες γυναίκες, τις αμαρτωλές και τις πόρνες να επανέρχονται στο σωστό δρόμο. Καλά, καλά. Ξέρω τι σκέφτεστε τώρα. Ε εντάξει. Να μην ανταμειφθεί κι αυτός για τον κόπο του, κάπως;
Ξένη της Πετρουπόλεως – Προστάτιδα των αλκοολικών. Βοηθάει τους αλκοολικούς, ενώ είναι και προστάτις κατά των συζυγικών ερίδων που προκαλεί το αλκοόλ. Πως ακριβώς τους βοηθάει ρε παιδιά; Επιμένω στην ερώτηση!
Τρύφων – Ο προστάτης των αμπελιών. Προστατεύει αγροκτήματα, κήπους, αμπέλια, θεραπεύει νόσους και αποδιώκει δαιμόνια. Έχει διασωθεί ξορκισμός στο όνομά του αγίου, όπου στρέφεται κατά των εντόμων που καταστρέφουν τα αμπέλια, τους κήπους, τα μποστάνια και γενικότερα τα χωράφια. Σε αυτόν τον ξορκισμό, φέρεται ο άγιος να διατάζει τα έντομα να πάνε σε τόπο άνυδρο και ακαλλιέργητο, γιατί διαφορετικά, με την επίκληση του θεού, θα στείλει στρουθιά (σπουργίτια) να τα αφανίσουν. Την ημέρα της εορτής του, κανείς αμπελουργός δεν πάει στο αμπέλι του, ούτε κάνει αγροτικές δουλειές, γιατί πιστεύεται ότι μεγάλο κακό θα βρει αυτόν, τα αμπέλια του και τα παιδιά του. Γι’ αυτό σας λέω … Μην ξοδεύεστε σε εντομοκτόνα. Αφού έχουμε τον άγιο.
O Αρτέμης είναι προστάτης άγιος των μπάτσων, των όρχεων και θεράπευε ασθένειες διδύμων. Ο Νεκτάριος, που είναι πρόσφατος άγιος, πέθανε στο Αρεταίειο νοσοκομείο. Τον πήγαν στην Αίγινα και όταν προσπάθησαν να του φορέσουν το πετραχήλι και το ωμοφόριο, ο νεκρός έσκυψε για να τους βοηθήσει. Για κάποιο άγνωστο λόγο έχει αδυναμία στις παντόφλες που του προσφέρουν οι πιστοί κι αργότερα τις παίρνουν πίσω φθαρμένες κι εννοείται θαυματουργές.
Ο Παντελεήμων, που ήταν κι αυτός νεροπερπατητής, αφού είδαν κι απόειδαν με τα βασανιστήρια, αποφάσισαν να τον αποκεφαλίσουν, αλλά αντί για αίμα, να σου να τρέχει το γάλα ποτάμι. Το είδαν αυτό οι στρατιώτες κι έγιναν χριστιανοί. Στο τέλος, ο ίδιος ο άγιος ζήτησε την εκτέλεσή του. Η Αγάθη έζησε επί αυτοκράτορα Δέκιου. Ήταν όμορφη, με ωραίο σώμα, ευγενικής καταγωγής και πλούσια. O Κυντιανός, άρχοντας της Κατάνης, άρχισε, και με το δίκιο του, να την καλοβλέπει. Η Αγάθη τον έχει χεσμένο και προσκυνά τον Γιαχβέ.
Ο άρχοντας τα παίρνει, τη βασανίζει και της κόβει τα βυζιά. Το βράδυ ο Πέτρος της βάζει άλλα, τα ίδια, μεγαλύτερα, θα σας γελάσω, τα βλέπει ο Κυντιανός, την πετάει στη φωτιά, μέγας σεισμός γίνεται κι επιτέλους η Αγάθη πάει προς θεού της. Τον Κυντιανό τον τρώνε τα άλογά του, για να μάθει να μην πειράζει τα μεμε που παίζει ο Γιαχβέ.
Σεραφείμ, ο εν Λειβαδεία – Ο «οικολόγος» προστάτης. Προστάτης των κήπων, των αγρών, των σπαρτών, των σταφιδαμπέλων και εν γένει των δένδρων και των φυτών. Αυτόν πως και δεν τον βάλαν σε κανένα ψηφοδέλτιο οι Οικολόγοι-Πράσινοι;
Ο Μηνάς μπαίνει σ’ ένα πανδοχείο ψάχνοντας έναν προσκυνητή του, που είχε τεμαχίσει προηγουμένως ο πανδοχέας. Αφού τον βρίσκει, τον συναρμολογεί, ο προσκυνητής συνέρχεται και ο άγιος, αφού σπάει στο ξύλο τον πανδοχέα για να τον συνετίσει, παίρνει το δρόμο του. Για πολλά χρόνια τον χάσαμε, μέχρι το 1826 που οι Τούρκοι έβαλαν στο νου τους να σφάξουν κόσμο στην εκκλησία του στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Βέβαια, το 1821 οι Τούρκοι είχαν ξανασφάξει χιλιάδες και όλους τους επισκόπους του νησιού, αλλά τότε φαίνεται πως ο Μηνάς ήταν απασχολημένος. Στα 1826 όμως κι ενώ οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να μπουκάρουν στην εκκλησία, να σου ένας ασπρομάλλης καβαλάρης που τους κατατροπώνει. Μαθαίνουν οι Τούρκοι πως πρόκειται για τον Μηνά κι από τότε προσφέρουν δώρα στο ναό του.
Το θαύμα της Άννας είναι εντυπωσιακότατο. Μια άρρωστη γυναίκα και το επίσης άρρωστο παιδί της από την Αρτάκη φτάνουν στην εκκλησία της Άννας για να τους θεραπεύσει, όπου παρευρίσκονται κι εκατοντάδες άλλοι πάσχοντες. Μένουν νηστικοί σαράντα μέρες και ξαφνικά η εικόνα της αγίας αρχίζει το σουλάτσο. Αφού έκοψε διάφορες βόλτες, στάθηκε οριζόντια στο κεφάλι της άρρωστης και στριφογύριζε σαν προπέλα. Πάνω εκεί μια δύναμη σπρώχνει τη γυναίκα και το παιδί της στη θάλασσα. Εκείνη μ’ όλα αυτά την πιάνει μια σκοτοδίνη και βουτάει τρεις φορές το παιδί της στη θάλασσα και το αφήνει μέσα.
Τρέχουν άλλοι να το σώσουν, η εικόνα είχε πάψει να κάνει την προπέλα και είχε απλωθεί στη θάλασσα, η άρρωστη κρατιόταν από αυτήν και η εικόνα την έκανε βόλτες σαν κρις-κραφτ. Η γυναίκα φαίνεται πως ζαλίστηκε, έκανε εμετό κι έβγαλε ένα πολύ άσχημο πράγμα από το στόμα της και ξαναγύρισε στην εκκλησία με την εικόνα καπέλο. Ως ήτο φυσικό, η γυναίκα και το παιδί θεραπεύτηκαν και συνεχίστηκε κι ο αγιασμός που είχε διακοπεί.
Η Μαρίνα έδρασε επί αυτοκράτορα Κλαύδιου. Ομορφούλα κι αυτή, έμεινε ορφανή στα δώδεκα και την προσηλύτισε στο χριστιανισμό η γυναίκα που τη μεγάλωνε. Την είδε ο έπαρχος Ολύμβριος και την ορέχτηκε, αλλά η Μαρίνα επέμενε στο υβρίδιο του Γιαχβέ. Τα πήρε ο άλλος κι έβαλε να την ξεσκίζουν με σιδερένια νύχια αλλά την επομένη την έβρισκαν θεραπευμένη. Τελικά ο Ολύμβριος της πήρε το κεφάλι κι ησύχασε κι ετούτος.
O Σπυρίδων όσο ζούσε έκανε διάφορα εντυπωσιακά, από το να μαζεύει σύννεφα και να βρέχει, μέχρι να αποσύρει τα νερά από πλημμύρες, και ήταν μάντης και θαυματουργός σοβαρός αφού ανάσταινε κόσμο και κοσμάκη. Συνεχίζει δε το ίδιο βιολί και σήμερα που το σκήνωμά του είναι περιουσία των Κερκυραίων και πιο συγκεκριμένα η κύρια πηγή εσόδων της εκκλησίας.
Η Ευθυμία μπόρεσε νεκρή να κατατροπώσει τους μονοφυσίτες. Επειδή δεν έβγαζαν άκρη στην οικουμενική σύνοδο της Χαλκηδόνας για το ποιος έχει δίκιο, αποφάσισαν να γράψει η κάθε πλευρά σε βιβλίο τις απόψεις της και να θέσουν τα βιβλία στο λείψανο της αγίας που το είχαν εύκαιρο για τέτοιες χρήσεις. Όταν άνοιξαν το φέρετρο μετά από κάποιο χρόνο, το βιβλίο των ορθοδόξων ήταν στα χέρια της, των μονοφυσιτών στο μο@νί της … και οι μονοφυσίτες την πάτησαν, γιατί οι ορθόδοξοι έχουν πάντα δίκιο.
Όταν τέλειωσαν οι ζουρλοί μάρτυρες και οι αλλοπαρμένες ομορφούλες π@ρνες και μη, τα ιερατεία δεν το έβαλαν κάτω. Άρχισε η φανταστική παραγωγή αγίων και ομοίων τους. Ο γνωστός σε όλους άγιος Βαλεντίνος ήταν μια περίπτωση ευεργέτη που παραχώρησε έκταση για να χτιστεί μια εκκλησία που ονομάστηκε «Βασιλική του Βαλεντίνου». Εκατό χρόνια αργότερα μετονομάστηκε σε «Βασιλική του Αγίου Βαλεντίνου».
Ένας συγγραφέας-απατεώνας μετέτρεψε τον Βαλεντίνο σε Ρωμαίο παπά, τον έβαλε να διώκεται από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο Β’, ο οποίος και τον «δολοφονεί» στις 14 Φεβρουαρίου στο σημείο της Φλαμινίας Οδού όπου ο ανίδεος και πραγματικός Βαλεντίνος είχε προσφέρει την έκταση και χτίστηκε η εκκλησία. Επόμενος απατεώνας τον προβιβάζει σε επίσκοπο του Τέρνι που μαρτύρησε στη Ρώμη και οι μαθητές του βούτηξαν το λείψανο και το έθαψαν στο 101 χλμ της Φλαμινίας Οδού. Με τον ίδιο τρόπο από την «εκκλησία της Καικιλίας» που θεμελιώθηκε από την αυτοκράτειρα Καικιλία τον 3° αιώνα, φτάσαμε στη «θαυματουργή» αλλά και ανύπαρκτη παρθένο μάρτυρα, δύο αιώνες αργότερα.
Στον Μεσαίωνα, το δημοφιλέστερο βιβλίο ήταν η συλλογή ανύπαρκτων και κατασκευασμένων μαρτύρων. Με τίτλο Ι,εββηάα Αισεα (Χρυσός Θρύλος), γράφτηκε το 1260 από το δομινικανό καλόγερο Ιάκωβο ντε Βοράτζινε και είχε τέτοια δημοτικότητα, ώστε σώζονται περισσότερα αντίγραφα ακόμη κι από τη Βίβλο.
Να μην ξεχάσουμε την αγία Μπερναντέτ. Η Μπερναντέτ Σουμπιρούς ήταν μια δεκατετράχρονη αναλφάβητη μπροστά στην οποία το 1858 στη Λούρδη παρουσιάστηκε η Μαρία δεκαοκτώ (!) φορές και της δήλωσε ευθαρσώς κι αμετακλήτως: «Εγώ είμαι η Άμωμος Σύλληψη.» Μετά από αυτό, οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Χτίστηκε βασιλική που την επισκέπτονται κάθε χρόνο πέντε εκατομμύρια άνθρωποι, εντοιχίστηκε πλάκα όπου ο επίσκοπος διαβεβαιώνει πως πράγματι η Μαρία παρουσιάστηκε και η μικρή βλαμμένη έγινε αγία. Από τότε η Μαρία πήρε φόρα και έχει εμφανιστεί μέχρι σήμερα 21.000 (κατά Πιερτζόρτζιο Οντιφρέντι) φορές, κι αυτές μόνο στη Δύση.
Τα «θαύματα» και οι άγιοι, ως απόδειξη της ύπαρξης του θεού, μας προκαλούν ακόμη και σήμερα. Ο μοναχός Βησσαρίων Κορκολιάκος πέθανε το 1991. Δεκαπέντε χρόνια μετά, έχει γίνει είδωλο πτωματολαγνείας στην οποία τα χριστιανικά ιερατεία διακρίνονται εξόχως. Το πτώμα του όχι μόνο δεν έχει αποσυντεθεί εντελώς αλλά ευωδιάζει κιόλας, φυσικά, εντέχνως. Οι πιστοί συρρέουν και η μονή τα οικονομάει. Ο γνωστός ιατροδικαστής Π. Γιαμαρέλος μίλησε για ανεξήγητο γεγονός. Για την υπόλοιπη επιστήμη, αλλά και για όποιον διαθέτει λίγο μυαλό στο κεφάλι του κι όχι φάβα, είναι ευκόλως εξηγήσιμο.
Στην Τήνο και αλλού, με τη συνδρομή και την κάλυψη των κυβερνώντων, χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο καταρρακώνουν την αξιοπρέπειά τους και έρπουν, θύματα, προς τη «θαυματουργή» εικόνα μιας παναγίας, από τις χιλιάδες με κάτι πιθανά κι απίθανα ονόματα που κυκλοφορούν, που αποδίδει τεράστια ποσά στην εξαργύρωση της ελπίδας των καταφρονεμένων προβάτων.
Ο χριστιανισμός έρχεται να ανακηρύξει θεόπνευστους τους αυτοκράτορες και κάθε εξουσία, ανεξαρτήτως του βαθμού εκμετάλλευσης που επιβάλλει στις μάζες και του τρόπου αναρρίχησης σ’ αυτήν. Αποδέχεται την ύπαρξη των εκμεταλλευτριών τάξεων, ευχόμενος απλά να είναι φιλάνθρωπες κατά την άσκηση της εξουσίας τους επί των καταπιεζόμενων. Κατά το χριστιανισμό, όλα τα δεινά που υφίστανται οι εκμεταλλευόμενοι δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εξόφληση του χρέους τους για το προπατορικό αμάρτημα και άλλες αμαρτίες που ο πάνσοφος θεός του επιβάλλει για τον εξαγνισμό μας.
Ο χριστιανισμός κηρύσσει την υποταγή, τη δουλοπρέπεια, την αμορφωσιά, την περιφρόνηση του σώματος. Διαμορφώνει άβουλα, αμαθή, μισόζωα και μισάνθρωπα όντα, θύματα των γελοιωδέστερων δοξασιών και προκαταλήψεων.
Σχετικά με τους πρωτόπλαστους, στη Γένεση γίνεται της τρελής. Κατά την έκτη μέρα: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον […] άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.» (Γένεσις Α’ 26). Φαίνεται όμως πως, λόγω φόρτου εργασίας ίσως, ο θεός ξέχασε πως έπλασε και τους δύο κι έτσι την έβδομη μέρα διαπιστώνει πως «ου καλόν είναι τον άνθρωπον είναι μόνον· ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν» και άντε ξανά την Εύα εις διπλούν, από το πλευρό του αυτή τη φορά, διά πάσαν χρήσιν και πάσαν μ#λακίαν.
Από το εργαστήριο των μισάνθρωπων του χριστιανισμού παρήχθησαν ο μισογυνισμός, ο ρατσισμός, η γενοκτονία και η μαζική εξαφάνιση λαών, πολιτισμών, αιρετικών, αλλόθρησκων και άθρησκων. Χιλιάδες γυναίκες, από τον 4° αιώνα κι εντεύθεν, βασανίστηκαν, μαστιγώθηκαν, διαπομπεύτηκαν ή ακόμη και θάφτηκαν ζωντανές ως μοιχαλίδες, πόρνες ή μάγισσες από τα ανθρωποειδή του Γιαχβέ και του γιου του. Κορυφαίοι γυναικοφάγοι της εποχής, που ο μισογυνισμός εδραιώνεται ως ιδεολογία των εκκλησιών, αλλά και πρόδρομοι της Ιεράς Εξέτασης είναι ο Ιερώνυμος, ο Αμβρόσιος και ο μαθητής του τελευταίου, Αυγουστίνος.
Έτσι ο χριστιανισμός, ενάντια και στην εξελικτική διαδικασία, κατάφερε να δημιουργήσει ένα σωρό εκτροπές από τη φυσιολογική ανθρώπινη ζωή, οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπους σ’ ό,τι ανωμαλία μπορεί να φανταστεί κανείς και βεβαίως σε χιλιάδες δολοφονίες και διώξεις γυναικών. Η γυναίκα που είναι κόρη της αμαρτίας, σκουλήκι στην καρδιά του άντρα, πρόδρομος της κόλασης, πεισματάρα γαϊδούρα κατά τον Ιωάννη Δαμασκηνό, πόρτα που οδηγεί στον σατανά κατά τον έτερο ανώμαλο Τερτυλλιανό, ενσαρκωμένη κακία, θύρα κολάσεως, φονική γοητεία, οικιακός κίνδυνος, επιτάφιος πλάκα, αναγκαίον κακόν, πουδραρισμένη μάστιγα για τον εκτρωματικό Ιωάννη Χρυσόστομο .
Αξίζει να περιδιαβούμε για λίγο ακόμη αυτήν την ιδιάζουσα και διαστροφική απέχθεια προς τη γυναίκα.
Τερτυλλιανός: Κάθε γυναίκα είναι μία Εύα. Η θύρα του κακού. Εσείς οι γυναίκες καταστρέψατε με τόση επιμέλεια τον άνθρωπο, την εικόνα του θεού. Γιατί χάρη σε εσάς έπρεπε να πεθάνει κι αυτός ο υιός του θεού.
Όσο για τους Έλληνες, από τα πρώτα του βήματα ακόμη ο χριστιανισμός έδειξε την απέχθεια του προς αυτούς και τον πολιτισμό τους. Ο Μάρκος βάζει τον ήρωα του να αποκαλεί τους τότε Έλληνες «κυνάρια» (σκυλάκια) και να αρνείται να θεραπεύσει την δαιμονισμένη Ελληνίδα:
«Άφες πρώτον χορτασθήναι τα τέκνα (Ισραήλ)· ου γαρ έστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και βαλείν τοις κυναρίοις» (Μάρκ. Ζ’, 26).
Έτσι, μόνο ειρωνικά μειδιάματα μπορεί να προκαλεί το τραγελαφικό, ανιστόρητο και τερατσγέννητο περί «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού» των σημερινών παπαδο κυβερνώντων και του σκοταδισμού που επέβαλαν στους υπόδουλους υπηκόους τους.
Εδώ συνέβη το εξής παράδοξο: Ο χριστιανισμός, χωρίς την ελληνική γλώσσα, όχι μόνο δε θα εξαπλωνόταν, αλλά ούτε τα πόδια του θα έβρεχε στην πλησιέστερη θάλασσα. Η γλώσσα και ο πολιτισμός των τότε Ελλήνων συνετέλεσε τα μέγιστα στη διάδοση κι εξάπλωση του χριστιανισμού. Το αποτέλεσμα όμως ήταν ολέθριο.Ο θρησκευτικός φανατισμός των χριστιανών έγινε η αιτία να ριχτεί στην πυρά ο φωτεινός πολιτισμός των Ελλήνων και να καταστεί το «Έλληνας» συνώνυμο του βάρβαρου, ζωώδους ειδωλολάτρη .
Ιερατεία, εκκλησίες, δόγματα, θαυματοποιία, απάτη, μαφία, σε αγαστή σύμπνοια.
Θεέ, θεέ, είσαι εδώ; Ζούμε χωρίς θεό; Εν Αρχή και Πώς ξεκινήσαμε; Πώς πορευτήκαμε ιστορικά; Πώς καταντήσαμε έτσι; Η βασιλεία των ουρανών αντιμετωπίζει την Ανθρώπινη ελευθερία. Εμπιστευόμαστε την ιστορία, τις κοινωνικές ανάγκες, προβληματιζόμαστε με την ελλιπή γνώση, αντιστεκόμαστε στην αδυναμία της ύπαρξης και με σκωπτική, σατιρική διάθεση, με αναγέλασμα, όμως πάντα με αξιόπιστες πηγές, γνωρίζουμε τους πολλούς θεούς και τα ατελείωτα κόλπα, τη χριστιανική Αθλιότητα, το φασισμό των ιδεών, την εξωφρενική “Ανάσταση”. Ποια Ανάσταση και ποια Αποκάλυψη λοιπόν ταιριάζει; Τα μεγάλα Α ζητούν απαντήσεις. Γιατί πιστεύουν ακόμα;
Η αλήθεια είναι πως, απέναντι σε τέτοια ζητήματα που τα πληρώνουμε ακριβά, δεν πρέπει να αδιαφορούμε. Πολύ περισσότερο όταν αυτά βλάπτουν. Για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν περί θρησκειών, μύθων, πίστης και υποκρισίας προτείνω το βιβλίο του Στέλιου Κανάκη “Ιερές Βλακείες”. Επειδή το φαινόμενο είναι διαχρονικό και δεν είναι εξαίρεση αλλά κανόνας. Ένας κανόνας που σας θέλει υποτακτικούς, διαφορετικά …
Στην υγειά σου κορόϊδο.***
0 comments
Δημοσίευση σχολίου