Τελικά οι γυναίκες έχουμε μεγάλες προσδοκίες;

Κυκλοφορούν φήμες ότι εμείς οι γυναίκες είμαστε περίπλοκα πλάσματα.

Δεν ξέρουμε τι θέλουμε, δεν είμαστε ποτέ σίγουρες για τις αποφάσεις μας, είμαστε ιδιαίτερα απαιτητικές και τα συναισθήματα μας είναι συνήθως ακραία. Επίσης εάν λάβουμε υπόψιν μας ότι το σωστό timing είναι τα πάντα εμείς θα φτάσουμε με δέκα λεπτά καθυστέρηση και θα χάσουμε την τέλεια στιγμή αφού η ακρίβεια δεν είναι σχεδόν ποτέ το δυνατό μας σημείο.

Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι όλα αυτά είναι σχόλια ετοιμοπόλεμων πρώην και προέρχονται από υπερβολικά στενά κεφάλια τα οποία δεν καταλαβαίνουν την ψυχοσύνθεση και την πολυπλοκότητα της γυναικείας φύσης ή ακόμα και από την μειονότητα η οποία ίσως δίνει τα λανθασμένα σήματα και βεβηλώνει το μυστήριο και την ελκυστικότητα του φύλου.

Μέχρι την στιγμή που άρχισα να σκέφτομαι ενδόμυχα την ακαταμάχητη ανάγκη της γυναίκας να εξετάζει κάθε λεπτομέρεια με την αστείρευτη δίψα της για υπερβολή, δράμα και περίπλοκες καταστάσεις.

"Ο,τι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο;"
Έχει αποτυπωθεί σαν γενικότερη αντίληψη πως οι μεγάλοι έρωτες που άφησαν ιστορία και αντέχουν στο χρόνο είναι εκείνοι οι οποίοι ξεπερνάνε εμπόδια, ενώνουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, δεν παύουν ποτέ να πιστεύουν ο ένας στον άλλο ή στην δύναμη αυτής της σχέσης που τους ενώνει και δέχονται κάθε απογοήτευση χωρίς να εγκαταλείπουν ελπίδες. Ο Μάρκος Αντώνιος και η Κλεοπάτρα κατάφεραν να προκαλέσουν ολόκληρο πόλεμο, ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα από παρεξήγηση έχασαν την ζωή τους για χάρη του αμφιλεγόμενου έρωτα τους, ενώ η Bonnie και ο Clyde δρούσαν μαζί παράνομα μέχρι την τελευταία στιγμή της μοιραίας εκτέλεσης τους.

To Hollywood έχει αφήσει και αυτό το στίγμα του στο υποσυνείδητο, με ριζωμένες αντιλήψεις για ακραία αφοσίωση και συναισθήματα, αυτοθυσία και ανεκπλήρωτα πάθη. Κεραυνοβόλος έρωτας, χημεία, συζητήσεις μέχρι το ξημέρωμα, βόλτες, ανέμελες στιγμές στον ήλιο, στην βροχή, στη θάλασσα. Και μετά τους τίτλους τέλους τι ακολουθεί; Όταν το στομάχι δεν γεμίζει από πεταλούδες και δεν υπάρχει αγωνία ή έκπληξη η σχέση χάνει την γοητεία της; Είναι η ανασφάλεια που το κάνει τόσο προκλητικό και ενδιαφέρον ή έχουμε συνδέσει την απόλαυση, τον έρωτα και την ποιότητα της σχέσης με δυσκολία και ανάμεικτες σκέψεις;

Πολύ καλό για να είναι αληθινό (you are too good to be true)
Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2008 στο Heriot Watt University της Σκωτίας, εμπειρογνώμονες κατηγόρησαν ρομαντικές ταινίες και Media για την προώθηση μη ρεαλιστικών προτύπων προσωπικών σχέσεων και για την διαμόρφωση υψηλών προσδοκιών που δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικές συνθήκες.

Ο Δρ. Bjarne Holms, που συμμετείχε στην έρευνα δήλωσε: "Σύμβουλοι γάμου που παρακολουθούν ζευγάρια συχνά αναφέρουν πως αρκετοί πελάτες τους πιστεύουν ότι το σεξ πρέπει πάντα να είναι καλό, και σε περίπτωση που κάποιοι άνθρωποι είναι γραφτό να είναι μαζί τότε θα γνωρίζουν ο ένας τις ανάγκες του άλλου χωρίς να χρειαστεί να επικοινωνήσουν".

"Το πρόβλημα είναι ότι, ενώ οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε ότι η ιδέα μιας αψεγάδιαστης σχέσης είναι σχεδόν ουτοπική, κάποιοι από εμάς εξακολουθούν να επηρεάζονται περισσότερο από τις απεικονίσεις των μέσων ενημέρωσης από ό, τι αντιλαμβανόμαστε" συμπληρώνει. Η μελέτη αναφέρει ότι οι ρομαντικές κωμωδίες μπορεί να χαλάσουν τη ερωτική και κοινωνική ζωή μας, αφού δημιουργούν την εσφαλμένη εντύπωση ότι η εμπιστοσύνη και η αγάπη προκύπτουν από την στιγμή που γνωρίζουμε κάποιον, ενώ στην πραγματική ζωή χρειάζονται χρόνια για να αναπτυχθούν αυτοί οι δεσμοί.

Στο πλαίσιο της έρευνας, 100 εθελοντές μαθητές κλήθηκαν να παρακολουθήσουν τη ρομαντική κωμωδία Serendipity του 2001, ενώ ένας ανάλογος αριθμός μια δραματική ταινία του David Lynch. Οι μαθητές οι οποίοι παρακολούθησαν την ρομαντική ταινία, φαίνεται να ήταν πιο θετικοί στην αντίληψη ότι η αγάπη σχετίζεται με την μοίρα και και το πεπρωμένο.

Ίσως να έχουμε κουραστεί από τα "μπορεί", τα "δεν ξέρω" και "θα δούμε".
Ίσως ακόμα και η ιδέα του ότι θα είναι όλα καλά και σταθερά να τρομάζει επειδή είναι κάτι ασυνήθιστο, κάτι το καινούριο. Δεν θέλουμε την απλή και στεγνή πραγματικότητα αλλά λίγηπασπαλισμένη από φαντασία και μυστήριο μαγεία.

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι μας κάνει τόσο δύσπιστες και συγκρατημένες όταν έχουμε όλα όσα θέλουμε. Κατά την γνώμη μου το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε είναι ότι προσπαθούμε τόσο πολύ να ικανοποιήσουμε τα στάνταρ της σχέσης που έχουμε δημιουργήσει ως ιδανική σε υποθετικό επίπεδο που στην προσπάθεια μας να τα εφαρμόσουμε σε πράξη, χάνουμε το νόημα. Δηλαδή να εκτιμήσουμε την ιδιαιτερότητα της σχέσης που έχουμε και να την αποδεχτούμε όπως είναι. Παράξενη, ιδιόμορφη, με έναν υπέροχο τρόπο αλλόκοτη αλλά σίγουρα ιδιαίτερη και διαφορετική.