Αν εμπιστευτούμε τον Χώκινς, κάπου εκεί έξω, υπάρχει ένα πολύ ιδιαίτερο παράλληλο σύμπαν. Αυτός ο μαγικός κόσμος ονομάζεται Womanalia, και πάνω του, όλοι οι αστικοί μύθοι που έχουν ξεράσει οι γυναίκες, για να μας δείχνουν πόσο παρτάλια είμαστε, έχουν τεκμηρίωση. Στη Womanalia, υπάρχει μαλ@κομαγνήτης, και, μάλιστα, έχει βρεθεί και πατέντα κατασκευής προς εμπορικήν διάθεσιν (κρατήστε το μακριά από παιδιά).
Οι κάτοικοι της Womanalia όταν βιώνουν δύσκολες μέρες, τις βιώνουν γιατί «όλοι οι άνδρες είναι γουρούνια», ενώ όταν τα γελάδια παχαίνουνε, είναι γιατί «ήρθε ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο». Κυρίως, όμως, στη Womanalia, όταν οι γυναίκες γίνονται τρισχαριτωμένες ελαφίνες, το τρίτο πρόσωπο είναι πάντα οκτώ μονάδες κατώτερο στην κλίμακα ομορφιάς Μπάουσενμεσερ, που μόλις εφηύρα. Όλα αυτά, στη Womanalia.
Εδώ όμως, είναι πραγματικός κόσμος, κι αν ξανακούσω γενικεύσεις του στυλ, «μας απατάτε μόνο με πιο άσχημες», θα στείλω κόσμο θηλυκό για σάουνα στο Βεζούβιο.
Βέβαια,για να είμαι δίκαιος, αυτή η νοοτροπία δεν είναι χαρακτηριστική του γυναικείου φύλου. Μπορεί να εκφράζεται παραπάνω από γυναίκες συνήθως, για λόγους που αγνοώ, εδράζει, όμως, σε ένα γενικότερο κομμάτι της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, που ονομάζεται «εγωισμός».
Για να στο σπάσω, κανείς, ποτέ, δεν πρόκειται να παραδεχτεί πως ο ανταγωνιστής είναι αντικειμενικά καλύτερος από τον ίδιο, ειδικά, μάλιστα, αν ο ανταγωνιστής αυτός έχει καταφέρει να κάνει ζημιά στην ψυχοσύνθεσή του. Όλοι μας είμαστε ευθυνόφοβοι, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο. Σε ακραίες συναισθηματικές φορτίσεις, λοιπόν, όπως, ας πούμε, στο ξεσκέπασμα ενός καλογυαλισμένου κεράτου, αντί να δούμε τον ανταγωνισμό και τα γεγονότα με ψυχραιμία, υποβιβάζουμε τον μεν, και αρνούμαστε τα δε.
Μόνο έτσι μπορούμε να συντηρήσουμε την αυτοεκτίμησή μας και να πετάξουμε τις ευθύνες από το καλοφτιαγμένο μας μέτωπο (το οπόιο βιώνει δύσκολες μέρες, μιας κι αυξήθηκε αισθητά η δυσκολία διέλευσης από το κούφωμα της πόρτας). Πολύ ωραία όλα αυτά, και η συναισθηματική άρνηση δουλεύει περίφημα. Αλλά, την επόμενη φορά που ο αλήτης σου σε δέσει στο έλκηθρο του Σάντα, δίπλα στον Ρούντολφ και τους υπόλοιπους ταράνδους, θέλω να σκεφτείς δυο πράγματα.
Πρώτον, η ομορφιά είναι υποκειμενική. Όταν λες πως η γυναίκα που σου έφαγε τον άνδρα είναι πιο άσχημη από σένα, δε λες πως είναι αντικειμενικά πιο άσχημη (γιατί αντικειμενικά άσχημη, είναι σαν υποκειμενικά παρθένα), αλλά πως είναι πιο άσχημη στα δικά σου μάτια.
Ε, η γνώμη σου διίστανται με τη δική μας. Απόδειξη; Στα μυαλά του καθικιού του οποίου το προφίλ ψάχνεις να χακάρεις, είναι καλύτερο να ζει διπλή ζωή και να είναι μαζί της, έστω και για μια- δυο ώρες την ημέρα, παρά να είναι μακριά της, και να διατηρεί την ψυχική του ηρεμία. Δεύτερον, αν όντως είναι τόσο μπαζόσκονη, όσο λες, μάλλον κάνεις κάτι πολύ λάθος. Οι άνδρες, ως γνωστόν, πολλές απαιτήσεις δεν έχουμε. Θέλουμε δυο τρία πράγματα, βασικά. Ένα από αυτά, το να βλέπεσαι.
Για να σε στολίσουμε καταπώς σου αρμόζει, λοιπόν, πρέπει κι εσύ κάποιο από τ? άλλα να μην έχεις. Δεν υπονοώ, φυσικά, πως του έχεις πρήξει τα συκώτια του ανθρώπου. Και, φυσικά, όλοι οι γιαλοί έχουν μια κλίση, εσύ μια χαρά το πας. Απλώς, ρώτα τον καθρέφτη σου, που και που: «Αν δεν είναι η ομορφιά, τι μου λείπει; Τι δεν έχω, που ο άλλος ψάχνει στο εξώγαμο του Επίτιμου με τον Κουασιμόδο;». Ελπίζω, σαν αρσενικό, να τσαντιστεί και να σου απαντήσει.
Γενικώς, σταμάτα να διαδίδεις αυτήν την καραμέλα, και κάνε τον εαυτό σου λίγο καλύτερο. Ή, τουλάχιστον, περίμενε να ανακαλυφθεί μια πύλη για την Womanalia. Μόνο που σ? αυτήν την περίπτωση, πρέπει να αυξηθεί η χρηματοδότηση στην σχετική έρευνα, μπας και ξεφορτωθούμε κι εσένα και την πολύπλευρη πείρα σου.
Γιώργος
0 comments
Δημοσίευση σχολίου