Γυναίκες σούργελα, κατίνες κι ένας «μ@λάκας» στο πλάι (και συγγνώμην για το ρε)

Πριν από μερικές ημέρες, είχα ρίξει μερικά σπόρια σε κάποια περιστέρια -5 τον αριθμόν- και τα χάζευα που έτρωγαν. Εκείνη τη στιγμή φθάνει ένα ζευγάρι νέων παιδιών, η νεαρά βλέπει δίπλα στο πεζοδρόμια τα περιστέρια να τρώνε και με φωνή τρομοκρατημένης πριγκίπησας λέει: έεεελα Μανώωωλη, διώχτα, αφού ξέρειειειες μωρέεεε !!! Κι εκείνος **χαμογελώντας σαν μαλάκας και με ύφος ιππότη που σώζει τη "Δουλτσινέα του από τους ανεμόμυλους", κάνει ... έτσι το πόδι του και τα περιστέρια πέταξαν ... κι έτσι πέρασε το σούργελο!

Μούρθε να ξεράσω!!
Σε πόσες ελληνικές ταινίες του 1950 και 1960 δεν έχουμε δει την κυρία Αριστέα να λιποθυμάει επικαλούμενη την καρδιά της, όταν ήθελε κάτι να πετύχει, και ο μαλάκας κ. Αριστείδης τρόμαζε μη και χάσει το κελεπούρι;.

Από το 1950 μέχρι το 2014 είναι 60 + ολόκληρα χρόνια. Κι ωστόσο φίλοι μου, οι σημερινές νέες γυναίκες, μεγαλωμένες με τα ίδια αηδιαστικά πρότυπα, σαν να μην πέρασε ούτε ένας χρόνος, μετέρχονται τα ίδια φτηνά, ηλίθια και κίβδηλα «κόλπα», προκειμένου να κερδίσουν ή κρατήσουν έναν άντρα δίπλα τους. Τώρα, αν ένας τέτοιος άντρας είναι ΑΝΤΡΑΣ, μένει να αποδειχθεί!

Θλιβερό, εξοργιστικό στη σκέψη ότι ακόμη και σήμερα οι σχέσεις ενός ζευγαριού στηρίζονται σε τερτίπια κατινίστικα και εμετικά, σε τερτίπια και όχι σε έντιμες, ισότιμες και ευθείες σχέσεις, στηριγμένες στην αλληλοεκτίμηση και στον θαυμασμό του ενός για τον άλλον.

Κι αυτό το σούργελο με τα περιστέρια θα μεγαλώσει παιδιά, στα οποία θα μάθει να μισούν τα περιστέρια, αλλά και τα άλλα ζώα και που είναι βέβαιο ότι όταν ο γιός της ή η κόρη της σκοτώσουν ένα ζώο, δεν θα δώσει δεκάρα τσακιστή. Αυτές οι γυναικούλες τροφοδοτούν την ελληνική κοινωνία με μαλάκες εξωτερικά, και στρεβλούς ψυχικά.

Κύριοι,
Αν θέλετε να βρείτε μια Γυναίκα με γάμα κεφαλαίο κι όχι ένα τσόκαρο, αναζητείστε το βιβλίο « Ιστορίες για μισογύνηδες » της Πατρίτσια Χάισμιθ και όταν το διαβάσετε, θα έχετε μάθει να ξεχωρίζετε τις «κατίνες» από τις Γυναίκες. Τη Γυναίκα που θα συζητάει μαζί σας και δεν θα χαριεντίζεται, θα διαφωνεί μαζί σας κι όχι θα κατεβάζει μούτρα, μουγγή, περιμένοντας το δώρο που θα την εξευμενίσει, που θα θαυμάζει το μυαλό σας και το πνεύμα σας και δεν θα προσπαθεί με σαλιαρίσματα και αηδίες να ξεγελάει κάθε φορά τον ηλίθιο, υποτιθέμενο "ανδρικό" εγωισμό σας τροφοδοτημένο, και το μυαλό σας άδειο, νοιώθοντας για σας συγχρόνως απόλυτη περιφρόνηση για το πόσο εύκολα μπορεί να σας κουμαντάρει.

Αναζητείστε τη Γυναίκα και ξεχάστε τα γυναικάκια και τις κατίνες
Αν θέλετε να έχετε ουσιαστική ζωή με κάποιον, και όχι μια καθαρίστρια και μια μηχανή που γεννάει τα παιδιά σας, που εσείς θα την "κερατώνετε" κι εκείνη με όσο προσοχή μπορεί θα "σας τα φοράει".

Και για ένα χαμόγελο, γιατί μπορεί και να σας στεναχώρησα! ιδού ένα παραμύθι της εποχής μας!Το λιοντάρι που ήθελε να πετάξει! ***

Ήταν κάποτε ένα λιοντάρι πού χε βάλει στο μάτι τις φτερούγες ενός αετού. Έστειλε λοιπόν μήνυμα στον αετό και του πε να περάσει, κι όταν ο αετός ήρθε στο άντρο του λιονταριού, το λιοντάρι είπε: «Αλλάζω τη χαίτη μου με τις φτερούγες σου».
Ωραία τα λες φιλαράκο», είπε ο αετός, «χωρίς τα φτερά μου δεν θα μπορώ πια να πετάω».
«Και τι μ' αυτό;» είπε το λιοντάρι. «Κι εγώ δεν μπορώ να πετάξω τώρα, αλλά αυτό δεν μ' εμποδίζει να 'μαι ο βασιλιάς των ζώων. Έγινα βασιλιάς των ζώων χάρη στην υπέροχη χαίτη μου».

«Σύμφωνοι», είπε ο αετός, «δώσ' μου όμως πρώτα τη χαίτη σου».
«Έλα λίγο πιο κοντά μόνο», είπε το λιοντάρι «να μπορέσω να στη δώσω».
Ο αετός πλησίασε και το λιοντάρι τον καπάκωσε με μια πατούσα να , και τον κάρφωσε στο έδαφος.

«Κατέβαινε τα φτερά!» βρυχήθηκε.
Πήρε λοιπόν το λιοντάρι τις φτερούγες του αετού, κράτησε και τη χαίτη του. Ο αετός έχασε τελείως το ηθικό του για κάμποσο, μα ύστερα του κατέβηκε μια ιδέα: «Στοιχηματίζω ότι δεν μπορείς να πετάξεις απ΄την κορφή εκείνου του βράχου που φαίνεται» είπε ο αετός.

«Ποιος εγώ;» είπε το λιοντάρι, κι ανέβηκε στην κορφή του βράχου και πήδηξε. Το βάρος του ήταν τόσο πολύ, που τα φτερά του αετού δεν μπορούσαν να το κρατήσουν, κι επί πλέον δεν ήξερε να πετάει, αφού δεν το είχε επιχειρήσει ποτέ ως τότε. Έτσι γκρεμίστηκε στη βάση του βράχου κι εξερράγη κι άρπαξε φωτιά.

Ο αετός σκαρφάλωσε βιαστικά ως εκεί και ξαναπήρε τα φτερά του κι έβγαλε και τη χαίτη του λιονταριού, την οπιοία φόρεσε γύρω στο δικό του λαιμό και τους ώμους του.

Ενώ ξαναγύρναγε πετώντας στη φωλιά του πάνω στα βράχια, εκεί που ζούσε με τη συμβία του, αποφάσισε να της κάνει μια πλακίτσα. Σκεπάστηκε λοιπόν με τη χαίτη του λιονταριού, τρύπωσε το κεφάλι του στη φωλιά, και με βαθιά, τρομαχτική φωνή είπε: «Μπούχου-χού!».

Η συμβία του, πού χε σπασμένα νεύρα από τα πριν, βούτηξε ένα περίστροφο από να συρτάρι του γραφείου και τον καθάρισε, νομίζοντας ότι ήταν λιοντάρι.

Επιμύθιον
Ποτέ να μην επιτρέπετε σε γυναίκα με νεύρα σπασμένα να χει στην κατοχή της περίστροφο, ανεξαρτήτως του τι φοράτε!

Σημείωση
Θα ακολουθήσει αντίστοιχο για τους άνδρες, που οι γυναίκες πρέπει να αποφεύγουν, όπως ο διάολος το λιβάνι!

** από το "Δον Κιχώτης"
*** από το βιβλίο "Μύθοι για την εποχή μας" του Τζέημς Θέρμπερ, εκδόσεις ΟΔΥΣΣΕΑΣ φωτό google επεξεργασια ©ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΕΤΟΣ (απαγορεύεται η αντιγραφή δια ροπάλου )