Αν και διανύουμε πλέον την 3η χιλιετία, η επιστήμη περνάει μια βαθιά κρίση: οι παραδοσιακές αρχές της ελεύθερης κριτικής και αμφισβήτησης δεν υφίστανται πια. Τα πεδία της έρευνας είναι ελάχιστα - όχι επειδή κατακτήθηκαν όλα τα υπόλοιπα, αλλά επειδή η κυριαρχούσα ελίτ επιβάλλει την έρευνα σε ορισμένους μόνο τομείς που επιβεβαιώνουν και ισχυροποιούν την κυρίαρχη άποψη, διατηρώντας τα κεκτημένα συμφέροντα της...
Η επιστήμη δεν ασχολείται πια με τη συνεχή αναζήτηση της αλήθειας, αλλά με την παθολογική υπεράσπιση και διατήρηση του ισχύοντος δόγματος, δημιουργώντας το δικό της ιερατείο: το επιστημονικό ιερατείο - μια ιδιαίτερη κάστα επιστημόνων που διαχειρίζεται και υπερασπίζεται το κατεστημένο δόγμα, πολεμώντας τους αιρετικούς
που το αμφισβητούν. Η διαρκής επιστημονική αμφισβήτηση έχει αντικατασταθεί πλέον από τον διωγμό των αμφισβητιών.
Στο βιβλίο του Εργασία και Επιστήμη στον 20ο και 21ο αιώνα: Σκέψεις και Προβολές, ο καθηγητής Αεροδιαστημικής Robert G. Jahn παρατηρεί:
Στον 21ο αιώνα, βρίσκουμε πάλι μια ελίτ, ένα αυτάρεσκο επιστημονικό κατεστημένο, το οποίο όμως είναι τώρα προικισμένο με πολύ περισσότερη δημόσια εξουσία και σεβασμό από την προγενέστερη έκδοση του. Ένα αληθινό ιερατείο υψηλής επιστήμης ελέγχει σημαντικά τμήματα της δημόσιας και ιδιωτικής πολιτικής για την έρευνα, την ανάπτυξη, την κατασκευή, την παραγωγή, την εκπαίδευση και τη δημοσίευση σε όλο τον κόσμο, απολαμβάνοντας πολιτιστική εμπιστοσύνη και σεβασμό που επεκτείνονται πολύ πιο πέρα από την πραγματική του αξία... Επιμένει να αποκρύβει μανιωδώς τις συσσωρευόμενες ανωμαλίες... αρνούμενο την καλά τεκμηριωμένη κληρονομιά του - ότι οι ανωμαλίες είναι η πολυτιμότερη πρώτη ύλη, από την οποία σχηματίζεται η μελλοντική επιστήμη.
Ο συγγραφέας και σύγχρονος φιλόσοφος Robert Anton Wilson έκανε λόγο για μια «νέα Ιερά Εξέταση» που αντικατέστησε τη φυσική περιέργεια και την αμερόληπτη έρευνα, με μία νέα ορθοδοξία «καρδιναλίων» και «Παπών»: οι πρώτοι είναι οι εκδότες των μεγάλων επιστημονικών περιοδικών και οι κριτές ή «αξιόλογητές» των επιστημονικών εργασιών που δημοσιεύονται σε αυτά.Έτσι θα γίνουν γνωστές και αναγνωρίσιμες και θα μπορέσουν να χρηματοδοτηθούν από αντίστοιχα ερευνητικά προγράμματα.Οι «Πάπες» είναι αυτοί που κατέχουν θέσεις ισχύος και κρυφές διασυνδέσεις με την ελίτ της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.Είναι εκείνοι που ελέγχουν τη διαχείριση της γνώσης και τη χρηματοδότησης της έρευνας, καταπνίγοντας εν τη γενέσει της κάθε ανατρεπτική θεωρία που θα μπορούσε να απελευθερώσει τις ελεγχόμενες -πολιτικά, ενεργειακά και οικονομικά- μάζες.
Μέθοδοι επιστημονικής... καταστολής
Σήμερα, κάθε επιστήμονας που θέλει να δημοσιεύσει μία εργασία του σε ένα μεγάλο επιστημονικό περιοδικό, όπως π.χ. το Nature,
πρέπει προηγουμένως να την προδημοσιευσει σε έναν ειδικό χώρο, ώστε να αξιολογηθεί επιστημονικά για την επάρκεια της. Αν η εργασία του περάσει με επιτυχία και εγκριθεί ως προδημοσίευση, τότε μπορεί να την προτείνει για δημοσίευση και σε ένα επιστημονικό περιοδικό. Εκεί, πάλι, θα αξιολογηθεί από ειδικούς επιστήμονες για το αν εκπληρώνει τους όρους δημοσίευσης, σύμφωνα με την πολιτική του εν λόγω περιοδικού.
Οι περισσότερες επιστημονικές εργασίες σήμερα (φυσικής, μαθηματικών, πληροφορικής, βιολογίας κ.λπ.) προδημοσιεύονται ηλεκτρονικά στον ιστοχώρο www.arXiv.org, τον οποίο διαχειρίζεται το πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης. Όσοι επιστήμονες αποτύχουν να προδημοσιεύσουν εκεί τις εργασίες τους, θεωρούνται «νεκροί» επαγγελματικά.
Στο παρελθόν, το arXiv.org είχε προβληθεί ως το Κέντρο Διανόησης, όπου η ελευθερία της σκέψης τροφοδοτεί τους δημιουργικούς χυμούς των λαμπρότερων μυαλών του πλανήτη. Ωστόσο, η καθημερινή του πολιτική αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο: όποια επιστημονική εργασία κριθεί ως ανορθόδοξη σε σχέση με το ισχύον δόγμα, παρότι μπορεί να εκπληρώνει όλα τα απαιτούμενα επιστημονικά κριτήρια και στοιχεία, απορρίπτεται ή μετακινείται αυθαίρετα από τους διαχειριστές του αρχείου σε μια άσχετη με το θέμα της κατηγορία, με σκοπό να υποτιμηθεί.
Ο διωγμός των απειθών
επιστημόνων που τολμούν να αμφισβητήσουν με τις πρωτοποριακές εργασίες τους το επιστημονικό κατεστημένο είναι συνεχής και απηνής. Οι εργασίες τους απορρίπτονται και οι ίδιοι μπαίνουν στη μαύρη λίστα
, ενώ ειδοποιούνται παρασκηνιακά οι συνάδελφοι τους να τους απομονώσουν ως αιρετικούς
. Από την άλλη, οι διαμαρτυρίες των προδιαγραφέντων επιστημόνων σπάνια τυγχάνουν απάντησης από τους -διαχηρούντες ψευδώνυμο- διαχειριστές του ιστοχώρου. Ακόμα όμως και αν απαντηθούν, η εξήγηση είναι πάντα λακωνική: «Η εργασία σας κρίνεται υπερβολικά εικοτολογική» ή «Σύμφωνα με τη γνώμη του συντονιστή, η εργασία σας έχει ελάχιστο ενδιαφέρον για τους αναγνώστες».
Με άλλα λόγια, ο συντονιστής λογοκρίνει «προστατεύει» τους αναγνώστες από τις επιστημονικές ανοησίες
μερικών συναδέλφων τους, παρότι μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται συνήθως και πολλοί καθηγητές πανεπιστημίων.
Ο νομπελίστας φυσικός Brian Josephson έχει καταγγείλει ανοιχτά το arXiv.org ως «ένα οργανωμένο σύστημα, σύμφωνα με τα πρότυπα μίας μυστικής κοινότητας και μίας κλασικής γραφειοκρατίας... ένα εργαλείο συγκαλυμμένων λογοκριτών, που αποσκοπεί στην καταστολή των επιστημονικών εργασιών που δε συμμορφώνονται με την κυρίαρχη άποψη». Ο καθηγητής Josephson έχει δημοσιεύσει την προσωπική του ιστορία και τη μάχη του εναντίον της λογοκρισίας και της δίωξης των επιστημόνων στη διεύθυνση http://www.tcm.phy.cam.ac.uk/~bdj10/archivefreedom/main.html
Ο -επίσης απορριφθείς από το arXiv.org- φυσικός του πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού, δρ. Florentin Smarandache, δεν δίστασε να μιλήσει καθαρά για μία διεθνή επιστημονική μαφία
και κατήγγειλε ότι:...Στη Φυσική είναι ακόμα χειρότερα! Οποιοδήποτε έγγραφο προκαλεί τη θεωρία της σχετικότητας ή άλλη επικρατούσα ιδέα απορρίπτεται πάραυτα, όπως ακριβώς συνέβη με πολλές εργασίες μου... Στη Φυσική, κάθε έγγραφο που φέρει το όνομα μου διαγράφεται αυτόματα από το arXiv
Από την άλλη, οι διαχειριστές του αρχείου μιλούν χλευαστικά για ιστορίες συνωμοσίας
. Ωστόσο, το περιοδικό Newsweek «ομολογεί» σε αντίστοιχο άρθρο του (6 Απριλίου 1993) ότι, πολύ συχνά, οι μη συμβατικές ή μη δημοφιλείς επιστημονικές απόψεις απλά καταστέλλονται.
Ο γνωστός αστρονόμος και φυσικός, Paul LaViolette (δημιουργός της Υποκβαντικής Κινητικής) έχει απορριφθεί δύο φορές για επικυρωμένες από πολλούς συναδέλφους του εργασίες. Μία τρίτη, τελευταία εργασία του έγινε μεν δεκτή, αλλά μεταφέρθηκε σε μία άλλη, άσχετη με το θέμα της, κατηγορία.Ο Brian Josephson έλαβε το Νόμπελ Φυσικής το 1972 για μία εργασία, γνωστή ως «επαφές Josephson» (1962). Στη γενικότερη μορφή της, η κάθε επαφή αποτελείται από δύο υπεραγωγούς, που χωρίζονται μεταξύ τους από ένα λεπτό στρώμα ενός μη υπεραγώγιμου υλικού. Η συμβολή των κυματοσυναρτήσεων του υπεραγώγιμου συμπυκνώματος σε κάθε πλευράς αυτού του μη υπεραγώγιμου εμποδίου οδηγεί σε μια ποικιλία λίαν ενδια φερόντων κβαντικών φαινομένων με πολλές πρακτικές εφαρμογές).
'Eνας από τoυs απορριφθέντες επιστήμονες από τον ιστοχώρο arXiv.org ήταν και ο -μετέπειτα νομπελίστας-φυσικός Brian Josephson Η απάντηση που έλαβε στις επιστολές διαμαρτυρίας προs τον δημιουργό του ιστοχώρου, Paul Ginsparg, ήταν ότι ο τελευταίος ήταν αναρμόδιος για την καθημερινή διαχείριση του συστήματος!
Αξιολόγηση με... διακρισεις
Ο κοινωνιολόγος Michael J. Mahoney, του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, εξέθεσε πειραματικά τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος προδημοσιεύσεων και αξιολόγησης των επιστημονικών εργασιών. Εστειλε αντίγραφα μίας επιστημονικής εργασίας σε 75 αξιολογητές, αλλοιώνοντας όμως τα αποτελέσματα σε αυτές, έτσι ώστε άλλοτε να φαίνεται όχι η έρευνα υποαστηρίζει την κυρίαρχη άποψη και άλλοτε όχι την αμφισβητεί. Οπως επεξηγεί:Όταν τα αποτελέσματα ήταν αντίθετα με τις θεωρητικές απόψεις των αξιολογητών, ακολουθούσε επίπληξη και απόρριψη της εργασίας. Όταν τα αποτελέσματα "επιβεβαίωναν" τις πεποιθήσεις τους, οι ίδιες αυτές εργασίες επαινούνταν και συστήνονταν για δημοσίευση..
Μετά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων του στο Συνέδριο της Αμερικανικής Ενωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης, ο Mahoney δέχθηκε εκατοντάδες επιστολές και τηλεφωνήματα από επιστήμονες που πίστευαν όχι είχαν πέσει θύματα αυτής ακριβώς της προκατάληψης.Ο Daniel Koshland, εκδοχής του επιστημονικού περιοδικού Science, υπερασπίστηκε την όλη διαδικασία της αξιολόγησης, αλλά πρόσθεσε και τα εξής: «Νομίζω ότι είναι σωστό να πούμε πως μία νέα ιδέα που συγκρούεται με το υπάρχον δόγμα, έχει έναν ανηφορικό δρόμο μπροστά της - όχι όμως και έναν αδύνατο δρόμο»
Ανέφερε ως παράδειγμα την εργασία του βιοχημικού Edwin G. Krebs για τον «κύκλο του Krebs», μία θεμελιώδη σειρά βιολογικών ενζυματικών αντιδράσεων, για την οποία πήρε αργότερα το βραβείο Νόμπελ, αλλά αρχικά είχε απορριφθεί από το σύστημα αξιολόγησης! Τα αντίμετρα των επαναστατών Μερικοί από τους διωγμένους επιστήμονες αποφάσισαν να αντιδράσουν δημιουργώντας τον ιστοχώρο ArchiveFreedom
όπου δημοσιεύονται οι ιστορίες τους. Για τους διαφωνούντες, υπάρχουν επίσης τα εξής περιοδικά:
• Scientific Exploration. Δημοσιεύει ανωνύμως εργασίες ακαδημαϊκών επιστημόνων που ασχολούνται με την έρευνα και περιλαμβάνει ένα φόρουμ για την παρουσίαση, κριτική και συζήτηση θεμάτων που αγνοούνται ή γελοιοποιούνται από την κυρίαρχη άποψη
(www.scientificexploration. org/jse.php).
• Galilean Electrodynamics. Δέχεται μόνο επαγγελματικές έργασίες από το πεδίο των μαθηματικών και της εφαρμοσμένης μηχανικής που προκαλούν τη Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. • Infinite Energy. Ιδρύθηκε από τον Eugene Mallove και ασχολείται με ενεργειακά πειράματα, πέρα από το πεδίο της ορθόδοξης επιστήμης (www.infinite-eneTgy.com).
0 comments
Δημοσίευση σχολίου