Εγώ τα ήξερα λόγω προχωρημένης ηλικίας, αλλά προτίμησα να σιωπήσω. Και στα δικά μου χρόνια, τα ίδια έκαναν οι Έλληνες. Φθόνος και μοχθηρία καθοδηγούσαν τα βήματά τους…
Παρακολουθώ τις ντροπές των αρχαιολόγων, στις προσπάθειες των συναδέλφων τους να βρουν τι αφήσαμε εμείς πίσω, στους αιώνες…
Η γενιά μου, του Αλκμεωνίδη Περικλή, του Φιλίππου, του Αλέξανδρου… Άκουσα γυναίκα επιστήμονα να χλευάζει τη σκαπανέα της Αμφίπολης και να ισχυρίζεται (τρομάρα της) οτι ο τάφος είναι ρωμαϊκός… Την είδα θυμωμένη, σε κάποια κουβέντα, να υποστηρίζει ότι πρόκειται για τον τύμβο της μάχης των Φιλίππων, παραπέμποντας στο μνημείο του Οκταβιανού Αυγούστου στη Ρώμη…
Τι λένε όλοι αυτοί, τώρα, που αποκαλύφθηκε το μοναδικό μωσαϊκό, με τη νεκρική απεικόνιση της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα;
Ποιες λέξεις μπορούν να αμφισβητήσουν το γεγονός ότι πρόκειται για μακεδονικό τάφο της εποχής του Αλεξάνδρου, από τη στιγμή που η ίδια νεκρική παράσταση έχει βρεθεί (ως τοιχογραφία) στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας;
Τώρα, άλαλα τα χείλη των ασεβών… Άπαντες οι αμφισβητίες (περιλαμβανομένης της προαναφερθείσας κυρίας) σιωπούν και κρύβονται…
Λογικό. Μόνο που στην Ελλάδα, τη χώρα των λωτοφάγων, η μνήμη υποχωρεί γρήγορα.
Δεν αποκλείεται, λοιπόν, γρήγορα να ξαναδούμε όλα αυτά τα «νούμερα» να διατυπώνουν δημοσίως, με ύφος περισπούδαστο, την αποψή τους για άλλα επιστημονικά θέματα…
0 comments
Δημοσίευση σχολίου