Σοκ προκαλούν στους παρατηρητές τα τρομακτικά επεισόδια σε ποδοσφαιρικούς αγώνες ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων, με πρωταγωνίστριες όμως χώρες των Βαλκανίων, όπως το δίδυμο Σερβία και Αλβανία, αλλά και το Ρουμανία με την Ουγγαρία… Υποκινούνται; Πόσο τυχαία είναι τόσα μαζεμένα γεγονότα στη Βαλκανική, που δείχνουν ιδανικές προϋποθέσεις αποσταθεροποίησης;
Δε χρειάζεται κανείς ιδιαίτερες διεθνολογικές γνώσεις για να συνδέσει αφενός τα επεισόδια στον πρώτο αγώνα του Βελιγραδίου, όπου είναι προφανές πως το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου κάθε άλλο παρά έχει ξεχαστεί, με αυτά στον αγώνα Ρουμανίας-Ουγγαρίας (μειονοτικές διαφορές που φαίνεται να έρχονται στο προσκήνιο), αλλά και να εικάσει αφετέρου, με σημαντικό βαθμό ασφάλειας, ότι εάν είχαν παίξει π.χ. ΠΓΔΜ-Αλβανία, θα είχαν καταγραφεί παρόμοια περιστατικά.
Γενικό συμπέρασμα είναι πως κάτι δείχνει να μην πηγαίνει καλά στη Βαλκανική, και ίσως το διαπιστώσουμε πολύ σύντομα. Το αν αυτό οφείλεται στο σκωτσέζικο δημοψήφισμα και τη γενικότερη διάθεση αποσχίσεων μειονοτήτων που τροφοδότησε (π.χ. Καταλονία στην Ισπανία), είναι μία δυνητική ερμηνεία, καθότι άλλες εναλλακτικές, πέραν αυτής που αφορά στα γεγονότα της Ουκρανίας, θα έμπαιναν και στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας, με έμφαση του ποιος έκανε τι…
Όχι ότι δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, τα στοιχεία όμως που θα τεκμηριώσουν τον ισχυρισμό, είναι πολύ δύσκολο να συλλεχθούν. Κάποτε αποτελούσε κοινό τόπο ότι ο περιώνυμος «φιλάνθρωπος επενδυτής» και διεθνής κερδοσκόπος, Τζορτζ Σόρος, χρηματοδοτούσε αφειδώς οργανώσεις της «κοινωνίας των πολιτών» στην ανατολική Ευρώπη, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, υποστηρίζοντας με τον τρόπο αυτό την ατζέντα εξωτερικής πολιτικής των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ.
Συνεχίζει και σήμερα; Αυτό είναι ένα ερώτημα προς έρευνα και προβληματισμό… Υπάρχουν στοιχεία που να μας ωθούν στο συμπέρασμα ότι δεν ασχολείται πλέον; Άλλο ένα. Υπάρχει μήπως αντίστοιχος από ρωσικής πλευράς με παρόμοια κίνητρα με τον «φιλάνθρωπο», σε μια μοσχοβίτικη ρελάνς στην πίεση της Δύσης στην Ουκρανία, με στόχο την αποσταθεροποίηση χωρών-μελών του ΝΑΤΟ και της ευρωπαϊκής περιφέρειας;
Και στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη όμως, σε μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση, αποδείχθηκε ότι το μοντέλο συνύπαρξης της συμφωνίας του Ντέιτον το 1995, ήταν εξ αρχής και παραμένει θνησιγενές. Το μόνο που λείπει είναι η αφορμή, για να προχωρήσει είτε η ειρηνική απόσχιση, είτε αιματηρές καταστάσεις, με ψυχανώμαλους που θα ορκίζονται στο… «χαλιφάτο» και το Ισλαμικό Κράτος να βγαίνουν στο προσκήνιο.
Κάπου εκεί θα διαπιστωθούν και τρομερές ομοιότητες ανάμεσα στην πολιτική της Τουρκίας στη Συρία, με αντίστοιχες πρωτοβουλίες και τις προσήκουσες… αγαθοεργίες «φιλανθρωπικών οργανώσεων» να έρχονται στην επιφάνεια.
Μόλις χθες γράψαμε για τη Βουλγαρία, όπου σταθερή – σχετικά – κυβέρνηση, αφού θα είναι κυβέρνηση μειοψηφίας, απαιτεί ως προϋπόθεση τη στήριξη του κόμματος της τουρκικής μειονότητας, κάτι που συνεπάγεται και πλήρη ομηρία του βουλγαρικού πολιτικού συστήματος στους Τούρκους.
Όταν βλέπεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γειτονιάς σου να καταγράφονται ανησυχητικές εξελίξεις σε επίπεδο… μειονοτικό, θέλει πολύ μυαλό για να σκεφτείς το ενδεχόμενο να συνδέονται με κάποιον μαγικό τρόπο, ή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ευνοεί τέτοιες καταστάσεις, με αποτέλεσμα να κινητοποιηθείς αναμένοντας ενδεχομένως κάτι παρόμοιο να χτυπήσει και την πόρτα σου;
Θέλει και ερώτημα το που; Από τη μία έχεις τους μεν να προπαγανδίζουν τον χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας, με τρόπο που θα μπορούσε να αποδοθεί… λεκτικά ως «ετοιμαστείτε, ερχόμαστε» και από την άλλη τους γνωστούς νεοθωμανούς… κοσμοπολίτες, που ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» στις γειτονικές τους χώρες (το τονίζουμε, όχι στη δική τους χώρα… εκεί θεωρούνται εξασφαλισμένα).
Χοντρά κόλπα και για μεγάλα παιδιά συμβαίνουν στη γειτονιά μας. ίσως και να αποτελούν αποπροσανατολισμό της αμερικανικής πολιτικής και της εκ νέου εστίασης στη Μέση Ανατολή. Ας αναρωτηθούμε, εάν μας προαναγγέλλεται κάτι από τις επιμέρους εξελίξεις. Ποιος άραγε ξέρει; Έχουν οι φύλακες τη γνώση;
0 comments
Δημοσίευση σχολίου