Γιατί ένας πραγματικός ταξιδιώτης του χρόνου δε θα είχε μια καλή υποδοχή

Ο Michael McDermott που ισχυρίστηκε ότι προσπαθούσε να σκοτώσει τον Χίτλερ

Οι ταξιδιώτες του χρόνου δεν απολαμβάνουν μεγάλης συμπάθειας στον κόσμο μας. Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει, πως οποιοσδήποτε αυθεντικός ταξιδιώτης από το μέλλος που θα αποκάλυπτε αυτήν του την ιδιότητα, θα συλλαμβάνονταν και θα θεωρούνταν ως παραπλανημένος και επικίνδυνος. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς τον λόγο.

Προς το τέλος του Ιουλίου 2009, ο Mark Paul Warren από τη Νέα Ζηλανδία, ετών 26, κρίθηκε αθώος λόγω ψυχικής διαταραχής, όταν σκότωσε δύο ανθρώπους το 2007 καθώς οδηγούσε επικίνδυνα κοντά στο αεροδρόμιο του Auckland στο Mangere. Ο Warren, που δεν είχε δίπλωμα οδήγησης, οδηγούσε με 166 χιλιόμετρα την ώρα όταν έπεσε πάνω σε ένα άλλο αυτοκίνητο και οι επιβάτες των δύο οχημάτων σκοτώθηκαν ενώ ο Warren και ο άλλος οδηγός επιβίωσαν αφού έμειναν αρκετούς μήνες στο νοσοκομείο.

Όταν εξήγησε στην αστυνομία ότι βρισκόταν σε μια χρονομηχανή και χρειαζόταν να ξεπεράσει το όριο των 100 χιλιομέτρων την ώρα ώστε να γίνει αόρατος, στάλθηκε σε μια υπηρεσία στο Hamilton που ήταν εξειδικευμένη στην αντιμετώπιση οξέων νοητικών ασθενειών. (NZPA, 31 Ιουλίου 2009).

Ο Michael McDermott, ετών 43, είπε ότι τον Δεκέμβριο του 2000, όταν μπήκε στο γραφείο της εταιρίας λογισμικού στη Βοστόνη όπου εργαζόταν, πίστευε πως εισέβαλλε σε μια χρονοπύλη που τον μετέφερε σε ένα οχυρό του Χίτλερ στο 1940.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ του είχε υποσχεθεί μια ψυχή ως ανταμοιβή εάν σκότωνε μέλη της ανώτατης διοίκησης των Ναζί και εμπόδιζε έτσι το Ολοκαύτωμα.(Το ανύπαρκτο Ολοκαύτωμα). Ο τελευταίος Ναζί ήταν εκεί, σύμφωνα με την εξομολόγηση του McDermott, και τον σκότωσε πυροβολώντας τον. Και ο Χίτλερ ήταν επίσης εκεί και τον πυροβόλησε κι εκείνον. Η αποστολή του είχε εκτελεστεί. Είχε μια ψυχή.

Στην πραγματικότητα, είχε σκοτώσει επτά συναδέλφους του με ένα πυροβόλο όπλο και ένα τουφέκι, ενώ οι συνεργάτες του τρομοκρατημένοι είχαν κρυφτεί κάτω από τα γραφεία τους και εκλιπαρούσαν για τη ζωή τους. Τον Απρίλιο του 2002, δικαστήριο της Μασαχουσέτης τον καταδίκασε για φόνο πρώτου βαθμού για όλους όσους σκότωσε, αφού το σώμα ενόρκων συμφώνησε με τον μηνυτήριο ισχυρισμό, ότι ο McDermott επιχείρησε να εμφανιστεί ως παράφρων ενώ στην πραγματικότητα ήταν θυμωμένος με την εταιρία που είχε παρακρατήσει αμοιβές για να πληρώσει απλήρωτους φόρους. (D.Telegraph, 25 Απριλίου 2002).

Ο μεγάλος επιταχυντής αδρονίων (LHC), που απέτυχε να τερματίσει την ύπαρξή μας δημιουργώντας μικροσκοπικές μαύρες τρύπες, πρωταγωνιστούσε σε μια από τις πιο επιτυχημένες πρωταπριλιάτικες φάρσες του 2010: πρόκειται για μια αναφορά που αφορούσε σε μια προσπάθεια για σαμποτάζ στον επιταχυντή από έναν περίεργα ντυμένο νέο άντρα, που φορούσε παπιγιόν και ένα κοστούμι τουΐντ. Ο εισβολέας, που είπε ότι λεγόταν Eloi, υποτίθεται ότι εντοπίστηκε από την ασφάλεια του CERN να τριγυρίζει στις αποθήκες και έψαχνε να βρει καύσιμα για την τροφοδοτική μονάδα της χρονομηχανής του η οποία έμοιαζε με μπλέντερ.

Στο σημείο αυτό, οι περισσότεροι κατάλαβαν την αναφορά στον γνωστό Doctor Who (ήρωα σειράς επιστημονικής φαντασίας που σχετίζεται με ταξίδια στο χρόνο). Το αστείο εμφανίστηκε στο CNET (διαδικτυακό περιοδικό που ασχολείται με τον χώρο των ηλεκτρονικών) στο τμήμα 'Crave' και είχε τον τίτλο:

Άνδρας συνελήφθη στο LHC ισχυριζόμενος ότι έρχεται από το μέλλον. Δήλωσε ότι από εκεί όπου έρχομαι δεν υπάρχουν κράτη και επίσης είπε ότι η ανακάλυψη του μποζονίου Higgs οδήγησε σε απεριόριστη δύναμη, πράγμα που αποτελούσε και τον σκοπό του ταξιδιού του: είχε έρθει για να εμποδίσει την ανακάλυψή του. (Crave, 1 Απριλίου 2010).

Το παραπάνω αστείο πιθανόν να άντλησε έμπνευση από μια άποψη του Dennis Overbye που δημοσιεύτηκε στους New York Times τον Οκτώβριο του 2009, που σχολίαζε δημοσιεύσεις δύο φυσικών οι οποίοι αναζητούσαν να εξηγήσουν την 'κακή τύχη' του LHC, όπου μια σειρά από βλάβες εμπόδισε τη διεξαγωγή σημαντικών πειραμάτων που επιχειρούσαν να ανιχνεύσουν το περιβόητο μποζόνιο Higgs.

Σε δημοσιεύσεις με τίτλους όπως 'Αναζήτηση για μελλοντική επίδραση από τον LHC' (Search for Future Influence From LHC), που είχαν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Cornell (arXiv.org), ο ιάπωνας φυσικός Masao Ninomiya και ο δανός πρωτοπόρος της Θεωρίας Χορδών Holger Bech Nielsen πρότειναν, μισοαστεία, ότι το μποζόνιο Higgs ήταν τόσο αποστρεφόμενο τη φύση που με κάποιον τρόπο δημιουργήθηκε μια αναδίπλωση στο χρόνο για να εμποδιστεί η ανακάλυψή του.