Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Ο αρχαίος κόσμος ήρθε σ' εμάς θλιβερά θριμματισμένος. Μεγάλο μέρος από τα γραπτά του μνημεία χάθηκε, οι οικοδομές σωριάστηκαν, τ' αγάλματα και τ΄ αγγεία κατακομματιάστηκαν και θάφτηκαν κάτω από τα χώματα ή κάτω από μεταγενέστερα χτίσματα. Μα το πιο αξιοθρήνητο, η κληρονομιά των Αρχαίων παραδόθηκε σ' εμάς ακρωτηριασμένη, παρεξηγημένη και παραμορφωμένη από τις γενεές που μεσολάβησαν...

η χριστιανική θρησκεία αντιμετώπισε με μεγάλο μίσος το ελεύθερο Ελληνικό Πνεύμα, για έναν απλό λόγο: βασιζόμενη στην αρχή του «πίστευε και μη ερεύνα» θεωρεί οτιδήποτε πέραν της δικής της ιδεολογίας είναι «σατανικό» και καταδικαστέο σε θάνατο. Η «ιερά εξέταση» (χριστιανική τζιχάντ)σταμάτησε δια νόμου μόλις το 1850 μ.ν.χ.

Κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο για τους Έλληνες, που είχαν έμφυτα τα στοιχεία της αναζήτησης και του προβληματισμού. Ήταν επομένως απειλή για τους εκφραστές της θρησκείας της «αγάπης». Με δικαιολογία λοιπόν τον εκχριστιανισμό τους, κατέστρεψαν έναν πολιτισμό ανώτερο από κάθε άποψη.

Έναν πολιτισμό, που έθεσε τις βάσεις της επιστημονικής σκέψης, της καλλιτεχνικής αναζήτησης και ενός ιδεώδους που δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι ζώο με προκαθορισμένη μοίρα, αλλά ένα ον νοήμον, ικανό να εξελιχθεί ελεύθερα και να μεγαλουργήσει, χωρίς το φόβο κανενός εξωσυμπαντικού «θεού».

Τα δοθέντα στοιχεία αφορούν αποκλειστικά τους Έλληνες και τους Εθνικούς της ανατολικής αυτοκρατορίας (Nova Roma του Boσπόρου) και δεν περιλαμβάνουν τις σφαγές και τις καταστροφές που υπέστησαν από την χριστιανική εξουσία άλλοι λαοί όπως οι Κέλτες, οι Ρωμαίοι και λοιποί δυτικοί Εθνικοί.

Για το τέλος αυτής της σύντομης αναφοράς στα εγκλήματα των Χριστιανών κράτησα κάποιες σκέψεις μου που σχετίζονται με τα συμπεράσματα που έβγαλα μελετώντας το κομμάτι αυτό της ιστορίας. Συμπεράσματα στα οποία πιστεύω -ύστερα από την μελέτη της ανωτέρω καταγραφής- θα καταλήξουν και όλοι όσοι ακόμα ασκούν την λειτουργία της σκέψης και διαθέτουν ακόμα κριτικό μυαλό και πνεύμα (κάτι που στην σημερινή Ελλάδα των μπουζουκιών και του χρηματιστηρίου σπανίζει).

Μελετώντας λοιπόν την ιστορική αυτή περίοδο ο αναγνώστης θα συνειδητοποιήσει πως η καταστροφή των Ελληνικών ιερών, των επιστημονικών βιβλίων και η ανελέητη σφαγή των Ελλήνων από τους αυτοκράτορες της Nova Roma και τους Χριστιανούς δεν ήταν απλά ένα ατυχές επεισόδιο της ιστορίας αλλά μια μελετημένη και προσχεδιασμένη εθνοκτονία του Ελληνικού πολιτισμού καθώς και οτιδήποτε αντίθετου ή και διαφορετικού με τα Ιουδαιοχριστιανικά πρότυπα. Τα χρόνια στα οποία αναφερθήκαμε δεν έγινε απλά ένα πέρασμα από την αρχαία θρησκεία στην νέα με κάποιες παρεκτροπές από κάποιους θερμόαιμους όπως μας δικαιολογούνται ακόμα και σήμερα διάφοροι όψιμοι λάτρεις του Βυζαντινού “πολιτισμού”.

Αλλά η σχεδόν ολοκληρωτική εξαφάνιση αυτού που ύστερα από τόσους αιώνες, ύστερα από τόσες καταστροφές ακόμα λάμπει και οδηγεί τα φωτισμένα πνεύματα της ανθρωπότητας, η πολύπλευρη, φιλελεύθερη και δημιουργική ελληνική σκέψη. Ίσως πολλοί αναρωτηθούν για πιο λόγο οι χριστιανοί έδειξαν τέτοια μανία και τέτοιο μένος εναντίον του ελληνικού στοιχείου στο σύνολο του.

Η απάντηση είναι συνάμα απλή αλλά και τρομερή. Ο χριστιανισμός όπως διαμορφώθηκε από τον Σαούλ (ελληνιστί Παύλος) δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από μία αίρεση του Ιουδαϊσμού. Μοιράζεται με αυτόν (τον Ιουδαϊσμό) τις ίδιες αρχές τις ίδιες αξίες και στηρίχθηκε στα ίδια θεμέλια με αυτόν. Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει πως όπως και ο Ιουδαϊσμός ο Χριστιανισμός αποτελεί μια εξ’ αποκαλύψεως θρησκεία με ιερά, ¨θεόπνευστα¨ κείμενα και δόγμα.

Είναι πάγια αντίληψη του χριστιανισμού πως οτιδήποτε πέρα από το αυστηρά οροθετημένο δόγμα του είναι όχι απλά λανθασμένο αλλά και σατανικό, διαβολικό και αιρετικό . Οι Ιουδαιογενής θρησκείες και στην περίπτωση μας ο Χριστιανισμός δεν αποδέχονται κανένα άλλο μονοπάτι εξέλιξης ή αν θέλετε ΄σωτηρίας΄ πέρα από το δικό τους και ταυτόχρονα θεωρούν θεάρεστο αλλά και φιλεύσπλαχνο (για τις ψυχές των αλλόπιστων) έργο τον προσηλυτισμό αλλά και την επιβολή της δικιάς τους κοσμοθεωρίας. Έχοντας κατά νου αυτό ας κοιτάξουμε τώρα τα βαθύτερα αίτια του ανελέητου κυνηγητού του ελληνικού στοιχείου από τους χριστιανούς της εποχής.

Με την υιοθέτηση του χριστιανισμού ως θρησκεία της αυτοκρατορίας το Χριστιανικό δόγμα βρήκε απέναντι του τον μη-δογματικό φιλελεύθερο και με απόλυτο σεβασμό στις θρησκευτικές ιδιαιτερότητες του καθενός Ελληνικό Κόσμο. Βρέθηκε αντιμέτωπο με την ελληνική Παρρησία και την εξελικτική δημιουργική και επιστημονική σκέψη, μια σκέψη που δεν δεχόταν ουρανοκατέβατες αλήθειες ούτε δόγματα ούτε φράσεις όπως το περίφημο “πίστευε και μη ερεύνα”. Η σύγκρουση λοιπόν ήταν κάτι παραπάνω από αναπόφευκτη.

Η καταγραφή αυτή που έχει δοθεί μπορεί μεν να αναφέρεται στην περίοδο μεταξύ του 324 και του 860 (536 έτη!), όπου έγινε και το μεγαλύτερο μέρος των διωγμών και εγκλημάτων κατά των Ελλήνων και του ελληνικού πνεύματος, οι σποραδικές όμως καταστροφές και διώξεις του Ελληνικού πολιτισμού συνεχίστηκαν (το 1729 μ.ν.χ. ο Γάλλος αβάς Φουρμόν κατέστρεψε εκ θεμελίων την αρχαία Σπάρτη, την Τροιζήνα και την Ερμιόνη) και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Φυσικά τίποτα και ποτέ δε δημοσιοποιείται και κανείς ασφαλώς δεν τιμωρείται για τις πράξεις αυτές. Όπως πάντα, άλλωστε, αφού αρωγός των βαρβαρικών αυτών ενεργειών είναι, τις περισσότερες φορές, ο κρατικός μηχανισμός, δια των υπουργείων του και άλλων οργανισμών.

Για του λόγου το ασφαλές, αναφέρω μόνο το υπουργείο «Πολιτισμού», το οποίο ελέγχει κατά το δοκούν τις αρχαιολογικές ανασκαφές, αλλά και το υπουργείο «α-Παιδείας» που εντελώς απροκάλυπτα έχει ως συμπλήρωμα του τίτλου του «και Θρησκευμάτων»! Ερωτώ κάθε νοήμονα πολίτη αυτού του τόπου που λέγεται Ελλάδα και που έχει στο κρανίο του έστω μερικά ίχνη φαιάς ουσίας, πώς ανέχεται ακόμη να τον «δουλεύουν» έτσι άγρια και ξεδιάντροπα από κοινού Πολιτεία και «εκκλησία»;

Μετά από όλα αυτά που έχουν αναρτηθεί καταλαβαίνει κανείς την αγανάκτηση που ένιωσαν αρκετοί Έλληνες βλέποντας Χριστιανό Ιερέα να κάνει αγιασμό στο νέο μουσείο της Ακρόπολης!!!!!

Καθηγητής Χαράλαμπος Θεοδωρίδης