Όταν οι γυναίκες έμπαιναν σε «τρελάδικα», γιατί είχαν οργασμό!

Νιώθετε ποτέ εξάντληση, άγχος;
Δυσκολεύεστε να κοιμηθείτε;
Υποφέρετε από κατακράτηση υγρών, πρήξιμο της κοιλιακής χώρας, λαχάνιασμα;
Σας κόβετε η όρεξη για φαγητό ή για σeξ;
Έχετε έντονη σ@@ξouαλική επιθυμία;
Βρίσκεσται συχνά σε μπελάδες;

Αν απαντήσετε «ναι» σε κάποιο απ’ τα παραπάνω και είστε γυναίκα, τότε υποφέρετε από υστερία και πρέπει να μπείτε σε ψυχιατρική κλινική. Τουλάχιστον έτσι θα σας έλεγαν, αν είχατε γεννηθεί τον 19ο αιώνα στη Δυτική Ευρώπη.

Υστέρα ονομάζεται το εσωτερικό της μήτρας. Την «υστερία» ως πάθηση την όρισε ο Φρόιντ, ως σύμπτωμα της ασταθούς, ή προβληματικής ερωτικής συμπεριφοράς. Φυσικά, ήταν η πιο συχνή «ασθένεια» των γυναικών. Κι αυτό, γιατί ουσιαστικά δεν υπήρχε τίποτα που δεν συγκαταλεγόταν στα πιθανά συμπτώματα.

Μια απ’ τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες, ήταν ο τεχνητός οργασμός, αν και οι ειδικοί δεν τον όριζαν ως τέτοιο. Οι «υστερικές» γυναίκες επισκέπτονταν έναν ειδικό γιατρό, ο οποίος έκανε μασάζ στα γεννητικά τους όργανα, μέχρι να φτάσουν στον «υστερικό παροξυσμό». Τα συμπτώματα του «παροξυσμού» ήταν μυϊκοί και κολπικοί σπασμοί, κραυγές, αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος και ένα έντονο αίσθημα ευφορίας.

Μετά από κάθε ραντεβού, οι ασθενείς έφευγαν ανακουφισμένες, αναζωογονημένες, ήρεμες και «μες την τρελή χαρά». Σήμερα είναι βέβαιο ότι είχαν έναν λυτρωτικό οργασμό. Τότε τις έλεγαν απλά υστερικές, με την καλή την έννοια.
Το τέλος του 19ου αιώνα έφερε τον ηλεκτρισμό και μαζί με αυτόν, τους πρώτους σύγχρονους δονητές. Η χρήση τους γινόταν, αρχικά,

με ιατρική συνταγή και αφορούσε αποκλειστικά τη θεραπεία της λεγόμενης «υστερίας».
Οι γιατροί καλωσόρισαν τον δονητή με ανοιχτές αγκάλες, καθώς μπορούσαν επιτέλους να ξεκουράσουν τα κουρασμένα δάχτυλα τους, που μέχρι τότε δούλευαν ασταμάτητα.

Άλλες θεραπείες της υστερίας
Η συγκεκριμένη θεραπεία ήταν μία απ’ τις πάμπολλες που κυκλοφορούσαν. Οι περισσότερες δεν ήταν τόσο ευχάριστες. Πολύ συχνά, οι «ασθενείς» αναγκάζονταν να υποστούν υστερεκτομές, δηλαδή αφαίρεση της μήτρας. Άλλοι γιατροί προέβαιναν στην αφαίρεση των εξωτερικών γεννητικών οργάνων, της κλειτοριδεκτομής.

Ο γιατρός Μπέικερ-Μπράουν, που διέδωσε την κλειτοριδεκτομή στην Αγγλία το 1858, διαφήμιζε ότι μετά την εγχείρηση «οι ατίθασες γυναίκες γίνονται χαρούμενες σύζυγοι, οι επαναστάτριες έφηβες επιστρέφουν στην αγκαλιά της οικογένειάς τους και παντρεμένες γυναίκες που απεχθάνονταν τα συζυγικά τους καθήκοντα, μένουν γρήγορα έγκυες». Η πρακτική συνέχισε να εφαρμόζεται μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’40.

Σε πολλές χώρες του «τρίτου κόσμου», βέβαια, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το έθιμο εφαρμόζεται από τις ίδιες τις γυναίκες σε πολύ νεαρά κορίτσια, για να τις «καθαρίσουν» απ’ τη «βρωμιά» της σ@ξouαλικότητας.

Η γυναικεία σ@@ξouαλικότητα αντιμετωπιζόταν ανέκαθεν με φόβο και δυσπιστία. Οι γυναίκες διώκονταν για την παραμικρή ερωτική «ατασθαλία» και στιγματίζονταν για επιθυμίες, που οι άντρες ικανοποιούσαν ελεύθερα. Παρά τους αμέτρητους αγώνες, που έχουν δώσει οι γυναίκες για ισότητα, έχουν ακόμα πολύ δρόμο μπροστά τους.

Σήμερα, η υστερία είναι μια πραγματική ασθένεια, κοινή σε άνδρες και γυναίκες, που δεν σχετίζεται με την ερωτική συμπεριφορά, αλλά με ψυχολογικές και σωματικές διαταραχές, που μπορούν να προκαλέσουν προς στιγμή, παράλυση, τύφλωση ή και κώφωση.

mixanitouxronou.gr