Ὅλοι λίγο πολὺ ἔχουμε διαβάσει τὴν ἱστορία γιὰ τὸν Μινωικὸ Πολιτισμό. Ἔδω θὰ γράψω πράγματά που δὲν τὰ ἀναφέρει ἡ ἐπίσημη ἱστορία, ἀλλὰ εἶναι πολὺ γνωστὰ σὲ αὐτούς ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ θέμα.
Πρὶν ἀπὸ λίγους μῆνες ἔγινε μιὰ ἀνακάλυψη στὸ ἀνάκτορο τῆς Κνωσοῦ, ποὺ οἱ ἀρχαιολόγοι ἔπεσαν κυριολεκτικὰ ἀπὸ τὰ σύννεφα.
Ἡ ἀνακάλυψη αὐτὴ ἔγινε στοὺς ἀποθηκευτικοὺς χώρους τοῦ ἀνακτόρου, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται πίσω ἀπὸ τὴν αἴθουσα τοῦ θρόνου, στὴην ἀνατολικὴ πλευρὰ τοῦ ἀνακτόρου.
Μελετῶντας λοιπὸν τοὺς ἀποθηκευτικοὺς χώρους (οἱ ὁποῖοι χαρακτηρίστηκαν ἀπὸ τὸν Ἔβανς ὡς ἀποθῆκες 100 χρόνια πρίν) μελέτησαν τὸ ὑλικό ποὺ ἤταν φτιαγμένες οἱ θῆκες στὸ πάτωμα αὐτῶν. Μὲ μεγάλη τοὺς ἐκπλήξη εἴδαν ὅτι τὸ ὑλικὸ τῶν «δοχείων» στις ἀποθῆκες ἤταν φτιαγμένο ἀπὸ μόλυβδο….!!!!
Ὁ μόλυβδος καὶ τὰ παράγωγά του χρησιμοποιοῦνται σήμερα γιὰ τὴν προστασία ἀπὸ ἐπικίνδυνες ἀκτινοβολίες …ἀκτινοβολίες Γ, ῥαδιενεργὰ ὑλικὰ κλπ. Ὁ μόλυβδος ἦταν καὶ εἶναι δυσεύρετος στὴν φύση, σὲ σχέση μὲ τὸν χαλκό, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιεῖτο εὐρέως τὰ χρόνια ἐκεῖνα γιὰ τὴν κατασκευὴ σκευῶν μὲ ἀντοχὴ στὴν διάβρωση καὶ χρήση σὲ ἀποθῆκες. Σέ τί λοιπόν θά χρησίμευαν δοχεῖα ἀπό μόλυβδο, γιά ἀποθήκευση ὑλικῶν, ἄν αὐτά τά ὑλικά δέν ἀκτινοβολούσαν (ῥαδιενεργά) !!!;
Ἡ σκέψη μόνον ὅτι οἱ Μινωΐτες γνώριζαν ῥαδιενεργὰ ὑλικὰ καὶ τὶς ἰδιότητές τους, 3500-4000 χρόνια πρίν, προκάλεσε θύελλα συζητήσεων.
Νέες θεωρίες βγῆκαν γιὰ διαφορὰ θέματα, οἱ ὁποῖες μέχρι πρὶν λίγα χρόνια θὰ ἀκούγονταν τρελλὲς ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους.
Ὅμως ἐπίσης στὴν Κρήτη ὑπάρχουν ἀνθρώπινα ἴχνη ποὺ ἔχουν βρεθεῖ σὲ πλάκες, σὲ διάφορα μέρη τῆς Νοτίου Κρήτης, σὲ παραλίες καὶ ποὺ ἔχουν κατεύθυνση ὅλα πρὸς τὴν θάλασσα.
Τὶ σημαίνει αὐτό;
Γιὰ κάποιο λόγο οἱ ἄνθρωποι ποὺ βρίσκονταν στὰ νότια παράλια, ἔτρεξαν πρὸς τὴν θάλασσα, γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ κάτι.
Τὰ ἴχνη ποὺ ἄφησαν στὴν ἄμμο, πρὶν προλάβουν νὰ σβηστοῦν ἀπὸ τὸ κῦμα, στερεοποιήθηκαν, καθ΄ ὅ,τι στερεοποιήθηκε ἡ ὑγρὴ ἄμμος.
Γεωλόγοι καὶ εἰδικοὶ σὲ αὐτὰ τὰ ὑλικὰ κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ πετροποίηση αὐτὴ τῆς ἄμμου δὲν προῆλθε ἀπὸ ἠφαιστειακὴ λᾶβα, καθ΄ ὅ,τι δὲν ὑπάρχει ἠφαίστειο ἐκεῖ καὶ ἐπίσης δὲν ὑπάρχουν ἴχνη πετροποιημένου μάγματος, ἀλλὰ καὶ τὰ ἴχνη τῶν ποδιῶν ἤταν ἄθικτα καὶ ἀπὸ τὸ κῦμα καὶ ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ κινουμένου μάγματος, τὸ ὁποῖο θὰ τὰ χαλοῦσε σκεπάζοντάς τα.
Συζητῶντας τὴν πιθανότητα μιὰ πυρηνικὴ ἔκρηξη νὰ στέγνωσε καὶ νὰ στερεοποίησε τὴν ἄμμο τόσο γρήγορα μὲ ἀπότομη αὔξησηὐξήσῃ τῆς θερμοκρασίας, κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ συνέβῃ αὐτό, καὶ μάλιστα δὲν βρήκαν κάτι ἄλλο, τὸ ὁποῖο θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει ἐπηρεάσει μαζικὰ ὅλα τὰ νότια παράλια τῆς Κρήτης καὶ να προκαλέσει ταυτόχρονα τὴν πετροποίηση τῆς ἄμμου σὲ τόσα διαφορετικὰ μέρη.
Δαρίβας Παναγιώτης
0 comments
Δημοσίευση σχολίου