James Foley Ο ευαίσθητος δημοσιογράφος που πλήρωσε με τη ζωή του το Ισλάμ, VIDEO

Πριν από 40 χρόνια είχε γεννηθεί στο Ρόντσεστερ του Νιου Χαμσάιρ ένα αγόρι. Το όνομα του ήταν Τζέιμς Ράιτ Φόλεϊ και από τότε που θυμάται τον εαυτό του ήθελε να γίνει δημοσιογράφος.

Παρόλο που ήταν παιδί μίας οικογένειας που δεν είχε οικονομική άνεση, ο Τζέιμς κατάφερε να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα, αποφοιτώντας το 1995 από το Πανεπιστήμιο Μαρκέτ. Αφιερώθηκε στο φωτορεπορτάζ το οποίο θεωρούσε κάτι το συναρπαστικό και επέλεξε να πηγαίνει σε εμπόλεμες ζώνες επειδή πίστευε πως οι φωτογραφίες του θα ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο για την φρίκη του πολέμου, της φτώχειας και της αδικίας.

Το 2008, ο Τζέιμς αποφάσισε να πάρει ακόμα ένα πτυχίο στην δημοσιογραφία και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν. Τότε κάτι ξύπνησε μέσα του και αποφάσισε να ταξιδεύει μόνο σε χώρες που υπέφεραν από συγκρούσεις και θρησκευτικό φανατισμό. Ως ελεύθερος ρεπόρτερ έγινε γνωστός για τις ανταποκρίσεις του από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και τη Συρία. Τα φωτορεπορτάζ του δημοσιεύονταν μεταξύ των άλλων στο Γαλλικό Πρακτορείο και το GlobalPost.

Το 2011 μαζί με άλλους ρεπόρτερ, είχε απαχθεί στη Λιβύη από φανατικούς υποστηρικτές του Καντάφι. Μετά από 45 μέρες είχε αφεθεί ελεύθερος. Η Κλαιρ Μοργκάνα Γκίλις, δημοσιογράφος και φίλη του Φόλεϊ που είχε έζησε μαζί του εκείνες τις 45 μέρες ομηρίας είχε δηλώσει αργότερα: «Η αιχμαλωσία ήταν ό,τι πιο αντίθετο στη φύση του Τζιμ. Κι όμως όταν μας πιάσανε αυτός ήταν που προσπαθούσε με όλη του την ενέργεια να μας φτιάξει το κέφι και να μας δώσει κουράγιο».

Η αρχή του τέλους
Ανήμερα την Ημέρα των Ευχαριστιών του 2012, ένας ψηλός ευπαρουσίαστος δημοσιογράφος, ο Τζέιμς Φόλεϊ βρισκόταν καθοδόν προς τα τουρκικά σύνορα. Κάποια στιγμή αποφάσισε να κάνει μία στάση σε ένα ίντερνετ καφέ στην βορειοδυτική Συρία. Ο εμφύλιος πόλεμος έχει ερημώσει την περιοχή κι έτσι ο Φόλεϊ έχει προσλάβει μεταφραστή για να τον βοηθήσει να περάσει τα σύνορα. Οι δύο άνδρες μπαίνουν μαζί στο καφέ, όπου περνούν περίπου μία ώρα, για δουλειά και κουβέντα με φίλους.

Οι δύο άνδρες καλούν ταξί με σκοπό να πάνε απευθείας στα σύνορα. Το αυτοκίνητο φθάνει στο σημείο, ο Φόλει μπαίνει μέσα και ξεκινούν το ταξίδι τους. Στα μέσα του δρόμου, τρεις ένοπλοι άνδρες σταματούν το ταξί και απαγάγουν τον δημοσιογράφο και τον μεταφραστή. Λίγο αργότερα ο μεταφραστής αφέθηκε ελεύθερος, ο Φόλεϊ όμως όχι.

«Η Συρία είναι το πιο επικίνδυνο μέρος για τους δημοσιογράφους. Περισσότεροι από 60 έχουν σκοτωθεί από όταν ξεκίνησε ο πόλεμος και πολλοί ακόμη έχουν απαχθεί, με σκοπό να γίνουν ενεχυροδανειστήρια της σύρραξης». Με αυτόν τον σύντομο πρόλογο ξεκινούσε το εκτενές άρθρο του στο Vanity Fair τον περασμένο Μάιο ο δημοσιογράφος Τζέιμς Χάρκιν, ο οποίος από το 2013 είχε μεταβεί στη Συρία σε μία προσπάθεια να αναζητήσει τα χνάρια του Τζέιμς Φόλεϊ και του Οστιν Τάις, επίσης δημοσιογράφου, αμφότεροι εξαφανισμένοι από το 2012.

Μερικές μέρες προτού ο Χάρκιν αναχωρήσει για τη Συρία, η ιστοσελίδα Global Post με την οποία συνεργαζόταν ο Φόλεϊ, είχε αναθέσει σε μία ιδιωτική εταιρεία ασφάλειας να ερευνήσει την εξαφάνισή του. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει, ο Φόλεϊ είχε συλληφθεί από τις δυνάμεις τα του σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ και κρατούνταν σε φυλακή της Δαμασκού.

Η πλειονότητα ωστόσο των ανθρώπων με τους οποίους ήρθε σε επαφή ο Χάρκιν δεν το πίστευαν. Σύμφωνα με δημοσιογράφο της ιστοσελίδας της συριακής αντιπολίτευσης, ο Φόλεϊ είχε απαχθεί από σύρους ισλαμιστές της οργάνωσης Αλ Νόστρα, παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία.

Πέρασαν δύο χρόνια χωρίς κανένα ίχνος του. Συγγενείς και φίλοι έκαναν διαδικτυακές καμπάνιες, έψαχναν, τα μέσα ενημέρωσης έλεγαν το όνομα του αλλά δεν γινόταν τίποτα. Μέχρι σήμερα… Οι εξτρεμιστές μαχητές του Ισλαμικού Κράτους ανέβασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βίντεο της δολοφονίας του διά αποκεφαλισμού.

Στον αγώνα της ενημέρωσης, ο Τζέιμς Φόλεϊ είχε θέσει πολλές φορές την ζωή του σε κίνδυνο. Δεν άνηκε στην γενιά των δημοσιογράφων που πληρώνονται με το αζημίωτο για να καλύψουν τους πολέμους, ήταν freelancer. Σήμερα, το 80% των δημοσιογράφων που διακινδυνεύουν την ζωή τους για να δείξουν την πραγματικότητα, είναι freelancers καθώς τα μέσα ενημέρωσης δεν διακινδυνεύουν μετά από τόσους θανάτους.