ποιος σώφρων άνθρωπος θα προσκυνάει ένα πτώμα;και όμως δις!! Αν ρωτήσετε κάποιον χριστιανό να σας δώσει με λίγα λόγια τι ακριβώς πιστεύει, θα διαπιστώσετε ότι εκτός από λίγους διαβασμένους, οι περισσότεροι δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν τα βασικά πιστεύω τους.
«Εκτός από τους ναούς των πόλεων, αναπτύχθηκαν ως τόποι λατρείας και οι τάφοι των μαρτύρων της πίστεως ήδη κατά τον Β’ αιώνα. Στους τάφους των μαρτύρων οι χριστιανοί των πλησιοχώρων κοινοτήτων τελούσαν την θεία ευχαριστία κατά την «γενέθλιον ημέραν» του μάρτυρα (Τερτυλλιανού , De corona, 3. De monogamia, 10. Κυπριανού, Epist. 39,. Αποστ. Διαταγαί, 12 κα).
Κατά τον Γ’ αιώνα ο εορτασμός της μνήμης των μαρτύρων συνδεόταν συνήθως με ολονύχτια ακολουθία (Παννυχίς) και με συμπόσια των πιστών (αγάπες) από τις προσφορές εδεσμάτων των πλουσιοτέρων μελών των χριστιανικών κοινοτήτων (Κυπριανού, De civit. Dei, VIII,27). Έτσι αναπτύχθηκε ο τοπικός κύκλος των θρησκευτικών εορτών των χριστιανικών κοινοτήτων, αφού όλες οι πλησιόχωρες κοινότητες τιμούσαν την ‘’γενέθλιον ημέραν’’ των κοινών μαρτύρων τους.
Γρηγόριος ο Θαυματουργός (άρε μανία όλοι θαύματα κάνουν και πουθενά θαύματα!), «τας υπέρ των ενηθληκότων τη πίστει πανηγύρεις νομοθετήσας», συγκέντρωσε τα λείψανα πολλών μαρτύρων, οι δε πιστοί, «κατά την ετήσιαν του ενιαύσιου κύκλου περίοδον συνιόντες, ηγάλλοντο τη τιμή των μαρτύρων πανηγυρίζοντες…» (PG 46, 953). Για τον τακτικό εορτασμό της μνήμης των μαρτύρων οι χριστιανικές κοινότητες τηρούσαν καταλόγους των μαρτύρων (Δίπτυχα), οι οποίοι αργότερα εξελίχθηκαν σε Μαρτυρολόγια. Η καθιέρωση του εορτασμού της γενέθλιας ημέρας των μαρτύρων ήταν γενική και αποσκοπούσε «εις τε των προηθληκότων μνήμην και των μελλόντων άσκησιν τε και ετοιμασίαν» (Μαρτύριον Πολυκάρπου, 2).
Πράγματι, οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων τιμούσαν ιδιαιτέρως τόσο τους ομολογητές της πίστεως, όσο και τους μάρτυρες ως μιμητές του πάθους του Ιησού Χριστού. Ο εθνικός συγγραφέας Λουκιανός παρέχει αυθεντική περιγραφή της συμπαραστάσεως των πιστών προς τους χριστιανούς, οι οποίοι εφυλακίζοντο ή εβασανίζοντο από τους διώκτες τους (Περί της Περεγρίνου τελευτής, 13).
Το «Μαρτύριον του Πολυκάρπου» Σμύρνης περιγράφει με σαφήνεια την τιμή των πιστών προς τα ιερά λείψανα των μαρτύρων. Κατά το Μαρτύριον, οι χριστιανοί εναπέθεταν τα λείψανα των μαρτύρων σε ιδιαίτερο τάφο, ο οποίος καθίστατο λατρευτικό κέντρο κατά τη γενέθλιο ημέρα του μάρτυρα».
(Απόσπασμα από την Εκκλησιαστική Ιστορία του Βλ. Φειδά, «Ιεροί τόποι λατρείας», σελ. 286- 287).
0 comments
Δημοσίευση σχολίου