Σχολιάζοντας το τελευταίο βιβλίο του, Η Επιστροφή του Μέρλιν, ο Deepak Chopra παρατήρησε πρόσφατα ότι η ιστορία καταγράφεται από τα μάτια του νικητή. Ο Chopra μίλησε για την ιστορία της ψυχής σε αντιπαραβολή με την ποικιλία των συγγραμμάτων.
Και ενώ τον συγγραφέα δεν τον ενδιέφερε να παραθέσει παραδείγματα, είναι ασφαλές να ειπωθεί ότι η ιστορική ακρίβεια έχει συχνά αφήσει τη θέση της στην πολιτική ορθότητα, στο μυαλό μας έρχεται η πρώην Σοβιετική Ένωση. Στις ημέρες του Γαλιλαίου, ήταν η εκκλησία που όριζε την πραγματικότητα.
Επανακαθόριζε ακόμα και τους παραδείσους, δηλώνοντας ότι ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη γη και όχι το αντίστροφο. Όταν οι αιρέσεις την περιστοίχισαν, εξέλειψε όχι μόνο τους άπιστους αλλά και την γραπτή τους μαρτυρία, όπως ήταν η περίπτωση των Καθαρών στη Νότια Ευρώπη. Επτά αιώνες αργότερα, κείμενα των Καθαρών που βρέθηκαν σε εγκυκλοπαίδειες αντανακλούν το γεωκεντρισμό της εκκλησίας, λες και όλα περιστρέφονται γύρω από τη Ρώμη. Όμως, την τελευταία φορά που ελέγξαμε πόλεμο για την Σκοτσέζικη ανεξαρτησία στα τέλη του 13ου αιώνα.
Και η αλήθεια πίσω από τις μεσαιωνικές αιρέσεις ίσως να έχει παρόμοια τροχιά, η ατελείωτη αναζήτηση των μυστικιστών, Ναϊτών και Καθαρών για την απόλυτη γνώση. Αυτή η αναζήτηση, που θεωρήθηκε από τους σκεπτικιστές σαν δονκιχωτική φαντασιοπληξία, έχει λίγη σχέση με την ιστορία των εγχειριδίων, όμως έχει τα πάντα από την μυστική ιστορία, την ιστορία της ψυχής.
To Braveheart, η επανεκδομένη ταινία για το Σκοτσέζο μαχητή της ελευθερίας Sir William Wallace, ανοίγει ένα κεφάλαιο στο βιβλίο της μυστικής ιστορίας. Η ταινία ασχολείται με τον πόλεμο για την Σκοτσέζικη ανεξαρτησία στα τέλη του 13ου αιώνα, αλλά αγνοεί ένα σπάνια συζητούμενο στοιχείο για τον αγώνα που έχει επηρεάσει τα ανθρώπινα συμβάντα μέχρι και σήμερα. Σαν χρυσή κλωστή, αυτό το στοιχείο κλειδί διαπερνά την Σκοτσέζικη και την Αμερικάνικη ιστορία. Διαπερνά το Μεσαίωνα και την ιερά εξέταση ως το αρχαίο Ισραήλ, το ναό του Σολομώντα, ακόμα και την αρχαία Αίγυπτο . Συνδέει όλα τα παραπάνω, περιελισσόμενο περαιτέρω, πιο βαθιά και πιο μυστικά απ' όσο οι πολιτικά σωστοί καταγραφείς των χρονικών τολμούν να αντιληφθούν. Είναι το νήμα που οι στρατιές του Βατικανού προσπάθησαν να καταστρέψουν, το σύστημα των αρχαίων μυστηρίων, και τους απογόνους του, του Ιππότες του Αγίου Τάφου.
Braveheart και πέραν των εκτιμήσεων των εγχειριδίων...
Στα τέλη του 13ου αιώνα, ο William Wallace συσπείρωσε τη Σκοτία εναντίων του Αγγλικού Βασιλείου. Όταν το έκανε, πολλοί Σκοτσέζοι ευγενείς υποστήριξαν με μισή καρδιά το γεγονός, και μερικές φορές καθόλου. Ακόμα και έτσι, ο Wallace νίκησε τον Άγγλο κυβερνήτη John de Warenne κοντά στο Stirling το 1297. Όπως το Braveheart δηκτικά δείχνει, ο Robert the Bruce τελικά υπεράσπισε το σκοπό του Wallace. Αλλά το 1305, ο Εδουάρδος II βρήκε στο δρόμο του τον Wallace. Συνέλαβε το χαρισματικό επαναστάτη και τον καταδίκασε για προδοσία. Ο Wallace τότε βασανίστηκε απαίσια και εκτελέστηκε.
Αλλά η ιστορία συνεχίζεται. Τον καιρό της μάχης του Bannockburn, τον Ιούνιο του 1314, οι Σκοτσέζοι είχαν αναγκάσει τις Βασιλικές δυνάμεις σε οπισθοχώρηση πίσω στην Αγγλία. Το κάστρο του Sterling, η πύλη για τα Highlands, το τελευταίο οχυρό του Βασιλιά Εδουάρδου ήταν κάτω από πολιορκία. Ο αποκαμωμένος κυβερνήτης του κάστρου ορκίστηκε να παραδοθεί αν ο στρατός του Βασιλιά δεν τον ανακούφιζε μέχρι τα μισά του καλοκαιριού. Αντιμετωπίζοντας την πρόκληση, ο Εδουάρδος συγκέντρωσε μια βαριά οπλισμένη μαχητική δύναμη, πιθανώς τόσο μεγάλη όσο 100.000 άνδρες, αλλά μάλλον πιο κοντά στους 20.000 άνδρες.
Αυτό το έκανε όχι μόνο για να σώσει το Sterling αλλά και για να εξολοθρεύσει τον Robert the Bruce και να καταλάβει τη Σκοτία. Για να αντιμετωπίσει τον Αγγλικό στρατό, ο Robert συγκέντρωσε μια μικρότερη και λιγότερο οπλισμένη δύναμη από μόνο 8.000 άνδρες. Οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στο Bannockburn, όπου, παρά την ανισότητα, οι Σκοτσέζοι νίκησαν τους Άγγλους. Η δραματικά νίκη προετοίμασε το δρόμο για μια ελεύθερη Σκοτία με τον Robert the Bruce Βασιλιά.
Τι γίνεται με τη μυστική ιστορία; με τους καλόγερους πολεμιστές
Η μάχη του Bannockburn έγινε την ημέρα του Αγίου Ιωάννη, στις 24 Ιουνίου, μια μέρα με ιδιαίτερη σημασία για τους Ναΐτες Ιππότες, τους αινιγματικούς καλόγερους πολεμιστές του Μεσαίωνα. Αλλά η έκβαση της μάχης αφήνει πολλά ερωτηματικά. Οι ιστορικοί, ωστόσο, συμφωνούν στο ότι οι Άγγλοι υπερείχαν αριθμητικά των Σκοτσέζων, και ότι ο Σκοτσέζικος στρατός αποτελούνταν κυρίως από στρατιώτες με δόρατα, με ελάχιστους ιππείς. Επιπλέον, αυτοί οι ιππείς δεν ήταν αρκετοί για τους βαριά οπλισμένους στρατιώτες του Βασιλιά Εδουάρδου.
Κατά τη διάρκεια της μάχης, με τις Σκοτσέζικες μονάδες απασχολημένες μεταξύ του Bannockburn και του ποταμιού εμπρός τους, κάτι παράξενο συνέβη. Μια μανιώδης αντεπίθεση με λάβαρα σηκωμένα στον αέρα ξέσπασε από τα Σκοτσέζικα μετόπισθεν. Οι ιστορικοί περιγράφουν το ξέσπασμα να αποτελείται από μια μάζα πολιτών, ακόμα και παιδιών που οι Άγγλοι νόμισαν για μανιασμένη μαχητική μονάδα. Το ξέσπασμα, η ιστορία μας λέει, ξεπήδησε αυθόρμητα από τους στρατιωτικούς συνοδούς που έφτιαξαν λάβαρα από σεντόνια και μάζεψαν όπλα από τους τραυματίες και τους σκοτωμένους. Απίστευτα, αυτό το ξέσπασμα προκάλεσε τόσο φόβο ανάμεσα στους οπλισμένους Άγγλους ιππότες, που εξαπατήθηκαν, που οπισθοχώρησαν ατάκτως.
Αυτή η σχεδόν ρομαντική ιστορία έχει να κάνει με το Σκοτσέζικο πατριωτισμό. Είναι κομμάτι των θρύλων ή του Braveheart II. Η ιδέα, όμως, των πεζών χωρικών που εκτοπίζουν μια μεγάλη μάζα του Αγγλικού στρατού δεν είναι αποδεκτή από τον κοινό νου. Το ότι όμως το ξέσπασμα προκάλεσε πανικό στις τάξεις του Αγγλικού στρατού φαίνεται ξεκάθαρο. Ο Βασιλιάς Εδουάρδος και 500 από τους ιππότες του απομακρύνθηκαν από το πεδίο της μάχης ακολουθούμενοι από τους πεζικάριους. Και ενώ μερικές αναφορές μιλούν για μακελειό, οι απώλειες για τους Άγγλους είναι ελάχιστες κατά τους χρονογράφους. Η κατατρόπωση εμφανίζεται να έχει προκληθεί από πλήρη πανικό μόνο.
Οι Michael Baigent και Richard Leigh καταδεικνύουν πειστικά τους Ναΐτες ιππότες να είναι οι μυστηριώδεις επιτεθείς στο Bannockburn, εύκολα αναγνωριζόμενοι από τα λάβαρα και τους λοξούς σταυρούς τους, όντας η μόνη μαχητική δύναμη της εποχής που θα μπορούσε να προκαλέσει τόσο φόβο και αναστάτωση. Οι συγγραφείς δηλώνουν ότι πολλοί Ναΐτες έσπευσαν στη Σκοτία ενώ η ιερά εξέταση τους κυνηγούσε σε όλη την Ευρώπη. Και στο Bannockburn, όπου μια οργανωμένη σκοτσέζικη επίθεση είναι γνωστό ότι συνέβη, οι νικητές Σκοτσέζοι παρέλασαν πίσω από ένα κλωβό σε σχήμα κιβωτού, γνωστό ως Λειψανοθήκη ένα μοντέλο του ναού του Σολομώντα που εμφανίζεται πολύ στην παράδοση των Ναϊτών.
Μια πλούσια και ισχυρή αδελφότητα, οι Ναΐτες, αποδείχθηκε δύσκολο να εξολοθρευτούν από την εκκλησία και το Βασιλιά τα Γαλλίας. Ο Βασιλιάς Φίλιππος ο δίκαιος, που συμμάχησε με τον Πάπα Clement V, παρεμπόδισε αδυσώπητα την αδελφότητα σε όλη την Ευρώπη, με Μεσαιωνικό τρόπο, με συλλήψεις, βασανισμούς και εκτελέσεις. Πολλοί Ναΐτες, όμως, γλύτωσαν επιδέξια την σύλληψη και βρήκαν καταφύγιο στο εξωτερικό. Ολόκληρο το σύνολο της αδελφότητας, στην πραγματικότητα, δραπέτευσε με μια τεράστια περιουσία, που η τύχη της παραμένει ένα μυστήριο ως τις μέρες μας.
Οι πρόσφυγες Ναΐτες, δείχνουν κάποιες ενδείξεις, βρήκαν καταφύγιο στη Σκοτία, όπου οι τάφοι τους μαρτυρούν ότι έζησαν και πέθαναν κατά την διάρκεια του 14ου αιώνα. Ο Βασιλιάς Robert the Bruce προφανώς δεν είχε κανένα ενδιαφέρον να διώξει την αδελφότητα, παρά το διάταγμα του Πάπα να δράσει ακριβώς έτσι. Αντιθέτως, πρέπει να επωφελήθηκε από την κατάσταση προσφυγιάς τους, δίνοντας τους άσυλο αν τον βοηθούσαν να πολεμήσει τους Άγγλους.
Ποιοι ήταν στ' αλήθεια οι Ναΐτες ιππότες;
Ο Hugh de Payens και οκτώ άλλοι ιππότες ορκίστηκαν στις 12 Ιουνίου, το 1118 στο Arginy castle κοντά στη Lyon στη Γαλλία. Οι εννέα ιδρυτές έδωσαν υπόσχεση στο Χριστό για την προστασία των προσκυνητών που ταξίδευαν στα ιερά εδάφη, μας λένε οι ιστορικές πηγές. Ο βασιλιάς Baudouin της Ιερουσαλήμ, του οποίου ο αδερφός, Godfroi de Bouillon, είχε καταλάβει την ιερή πόλη για τον Χριστιανισμό 19 χρόνια νωρίτερα, τους υποδέχτηκε σαν ιππότες στο παλάτι του με ανοιχτές αγκάλες, ένα γεγονός που ακολουθήθηκε από όλους τους βασιλιάδες σε όλο τον κόσμο. 1126, ο έχων μεγάλη επιρροή άγιος Βερνάρδος του Clairvaux, κέρδισε την εκκλησιαστική νομιμότητα για τους Ναίτες ιππότες στο συμβούλιο των Troyes.
Από τότε και έπειτα, ο πληθυσμός της αδελφότητας αυξήθηκε με μεγάλους ρυθμούς, όπως έγινε και με τις γνώσεις και τα υπάρχοντα τους. Μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα οι Ναίτες κατείχαν εδάφη στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και τη Σκοτία. Στα μέσα του δωδέκατου αιώνα είχαν εδραιωθεί σαν δεύτεροι μετά το Παπικό καθεστώς σε πλούτο, δύναμη και κύρος, μια ένδειξη για το ότι η επιτυχία τους εξαρτήθηκε, όπως η παράδοση λέει, από κάποια μυστική γνώση.
Οι Ναίτες απέδειξαν ότι έχουν πολύ επιρροή, και παρά την κακομεταχείριση των μετέπειτα χρόνων, ότι ήταν συνεπείς ιδεαλιστές. Γνώστες της δύναμης τους, και κατά καιρούς επιδοκιμάζοντας τα ιδανικά τους, οι βασιλείς συμπαρατάσσονταν με τους ιππότες. Η αδελφότητα από την πλευρά της επηρέασε τους βασιλείς, κερδίζοντας τους, για παράδειγμα, προσπαθώντας να συμφιλιώσουν τον βασιλιά της Αγγλίας Henry ΙΙ με τον Tomas Becket. Και ο γιος του Henry II, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ήταν πιθανώς ένας τιμημένος Ναίτης ιππότης.
Έκανε παρέα με τους ιππότες, κατέλυσε στα μέρη τους, ταξίδευσε με τα πλοία τους και τους πούλησε το νησί της Κύπρου, που έγινε η επίσημη έδρα της αδελφότητας για ένα χρονικό διάστημα. Ο αδελφός του Ριχάρδου και αντίζηλος του, βασιλιάς Ιωάννης, είχε σαν έμπιστο συμβουλάτορα του Aymeric de St. Maur, αρχηγό της αδελφότητας στην Αγγλία. Χάρη στην καθοδήγηση του Aymeric, ο βασιλιάς Ιωάννης, μη υπέρμαχος της ελευθερίας, απρόθυμα υπέγραψε την Magna Carta το 1215, ένα έγγραφο που εγκωμιάστηκε κατά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας και του συντάγματος των Ηνωμένων πολιτειών της Αμερικής, σαν θεμελιακό για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Έχοντας γίνει εκπληκτικά δυνατοί, οι Ναίτες κατόρθωναν σχεδόν ότι επιθυμούσαν σε μεγάλη κλίμακα, με μια φύση που δήλωνε μια σχεδόν υπερφυσική ικανότητα. Ο ρόλος τους στον σχεδιασμό και το χτίσιμο των μεγαλοπρεπών, γοτθικού ρυθμού, μητροπόλεων της Ευρώπης, για παράδειγμα, ένας ρόλος που συχνά δεν τους χρεώνεται, πιστοποιεί μια εσωτερική γνώση της αρχιτεκτονικής, που υπερέβη τα πάντα στο δυτικό πολιτισμό. Όπως με τις πυραμίδες της Αιγύπτου, οι Γοτθικοί καθεδρικοί ναοί συγχύζουν τους ιστορικούς, βγαίνοντας παρομοίως από το πουθενά σε σχέση με τις προϋπάρχουσες τεχνικές του Μεσαίωνα. Η Γοτθική αρχιτεκτονική ξεπήδησε, στην πραγματικότητα, από τους Ναίτες και την αφοσίωση στην ιερή γεωμετρία, την μυστική επιστήμη των αριθμών και των αναλογιών που συχνά αναγνωρίζεται στις Αιγυπτιακές πυραμίδες και το ναό του Σολόμωντα.
Ποιος ήταν ο μυστικός σκοπός των Ναϊτών;
Ο επίσημος σκοπός ύπαρξης της αδελφότητας, σαν προστάτης των προσκυνητών, μένει στα βιβλία. Κρίνοντας από τις προσπάθειες τους και τις συνεργασίες τους, όμως, οι Ναίτες είχαν πιο βαθείς στόχους από αυτούς που αποκαλύπτουν τα κείμενα, δημιουργώντας, για παράδειγμα, υλικά δοχεία, δισκοπότηρα για πνευματικά αποστάγματα σεβόμενοι τη μυστηριακή τους παράδοση: ομάδες μαθητείας, καθεδρικούς, εκκλησίες, ισορροπημένα έθνη, μια παγκόσμια αδελφότητα.
Για αυτό το λόγο, οι εννιά πρώτοι ιππότες έκαναν εκσκαφή στο Ναό του Σολομώντα, πιθανώς ελπίζοντας να βρουν τη χαμένη κιβωτό της Διαθήκης (βλέπε Graham Hancock's The sign of the seal ). Έτσι πράττοντας, οι Ναίτες θα αποκτούσαν δικαιοδοσία που θα ξεπερνούσε και αυτή του Πάπα, στρώνοντας το δρόμο για ένα έθνος Ναϊτών στολισμένο με δομές μυστικιστικά προσανατολισμένου σχεδίου. Υποτίθεται, κατ' αυτή τη θεώρηση, ότι οι αρχικοί εννιά ιππότες ασφάλισαν μυστικά του σχεδίου και των αναλογιών που ήταν κωδικοποιημένα στον ίδιο το Ναό του Σολομώντα, μυστική γεωμετρία που μπορεί να χρονολογείται στο χτίσιμο των Αιγυπτιακών πυραμίδων.
Οι Ναίτες ιππότες, παρόλα αυτά, όπως καθένας από εμάς, μπορούν καλύτερα να γίνουν γνωστοί από τους καρπούς των πράξεων τους, που ο Baigent και ο Leigh μας λένε ότι περιλαμβάνουν το γράψιμο των Μεσαιωνικών ιστοριών του δισκοπότηρου. Η αναζήτηση του ιερού δισκοπότηρου και η σημασία της έρχεται ως εμάς από τους λάτρεις των Μυστηρίων, αυτών που στην πραγματικότητα αναζητούσαν. Και σ' αυτό το σημείο βρίσκουμε την ιστορία ψυχής του Chopra, την αναζήτηση της θεότητας, που με διάφορες όψεις έχει εμψυχώσει τις κοινωνίες από την αυγή του χρόνου.
Οι Ναίτες, μπορούμε να συμπεράνουμε, κωδικοποίησαν στους περίφημους θρύλους του δισκοπότηρου την αληθινή φύση της αδελφότητας, και των ψυχών τους, γνωρίζοντας καλά τις συνέπειες της ανοιχτής δράσης τους, ενώ καθιέρωσαν το ιδανικό της αναζήτησης της αθανασίας στη γνωστή ψυχή, υπεύθυνα μολονότι ανορθόδοξα, στην ιστορία με τους όρους του Chopra. Μπορούμε να προσθέσουμε αυτό το κατόρθωμα στην λίστα των πραγμάτων για τα οποία οι Ναίτες είναι γνωστοί, όπως την προσπάθεια να συγκρίνουν το Χριστιανισμό, τον Ιουδαϊσμό, τον Ισλαμισμό και τα Κέλτικα Μυστήρια για το σκοπό της δημιουργίας ενός βασιλείου του χρυσού αιώνα, με έδρα την Καρκασονία στη νότια Γαλλία, όπου πριν την ιερά εξέταση ένας χρυσός αιώνας είχε ήδη αρχίσει ν' ανθίζει κάτω από την επίδραση των Καθαρών και των Ναϊτών.
Ανιχνεύοντας το χρυσό νήμα ένα βήμα παραπέρα, ο Wolfram von Eschenbach, που λέγεται ότι ήταν Ναίτης, έγραψε το Μεσαιωνικό ρομάντζο του δισκοπότηρου Parzival. Σε αυτήν την επική ιστορία, χρίζει τους Ναίτες ως προστάτες του δισκοπότηρου και της οικογένειας του δισκοπότηρου. Με αυτό το περιεχόμενο ένα άλλο βιβλίο από τους Baigent και Leigh, Holy Blood Holy Grail, παρουσιάζει μια πειστική θεωρία με τους Ναίτες να έχουν δώσει το λόγο τους σ΄ αυτό το σκοπό, όχι κατά φαντασία αλλά στην πραγματικότητα, και την οικογένεια του δισκοπότηρου να είναι οι πραγματικοί απόγονοι του Ιησού Χριστού και της Μαρίας της Μαγδαληνής, που, όπως λένε οι θρύλοι, μετανάστευσαν στη Γαλλία, πιθανώς σαν δημιουργοί της δυναστείας των Merovingian.
Αυτή η ασυνήθιστη ιστορία προτείνει ότι το 679 μ.Χ., μετά την δολοφονία του τελευταίου μονάρχη Merovingian, Dagobert II, οι προστάτες του βασιλικού γένους σχημάτισαν μια κοινωνία, τη Μονή της Σιών, γύρω από το ιερό ποτήριο, το βασιλικό αίμα των απογόνων του Ιησού και της Μαγδαληνής. Οι Ναίτες ιππότες, βρήκαν οι συγγραφείς, είχαν μεγάλη σχέση με τη Μονή της Σιών, τα θεμέλια της οποίας μπορεί να βρεθούν στον οίκο του Δαβίδ, στον Ιησού και τον Σολομώντα, το γένος των Βασιλέων του Ισραήλ. Οι Ναίτες πιθανώς μυστικά να αφιερώθηκαν σε αυτή την πολύ ιδιαίτερη οικογένεια, υιοθετώντας την κληρονομιά του Σολομώντα και του Ιησού. Ενθρονίζοντας αυτήν την οικογένεια κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, οι Ναίτες είχαν θέσει σε κίνηση το χρυσό τους αιώνα.
Πώς η χαμένη κιβωτός της Διαθήκης ταιριάζει στο παζλ;
Στο "Raiders of the lost Ark" ο Steven Spielberg γνωστοποίησε στο κοινό ένα από τα μυστήρια όλων των εποχών, την μοίρα της χαμένης κιβωτού της Διαθήκης, τον αρχαίο Ισραηλιτικό θησαυρό γνώσεων των αρχόντων του κλήρου. Ενώ ο Spielberg παρουσιάζει το Ράιχ του Χίτλερ να λαχταρά την κιβωτό, στη φαντασία, οι Ναίτες πιθανώς προσπάθησαν να βρουν την κιβωτό στην πραγματικότητα. Στο " The sign and the seal" ο Graham Hancock δείχνει πειστικά τους Ναίτες να καταδιώκουν τη χαμένη κιβωτό από την Ιερουσαλήμ μέχρι το υποτιθέμενο τελικό μέρος εναπόθεσης της, την Αιθιοπία.
Ο Hancock διαφωνεί για το ότι η ίδια η κιβωτός ήταν το αινιγματικό άγιο δισκοπότηρο, και για το ότι οι συγγραφείς αναγράφουν στα κείμενα τους ότι η μυστική αποστολή των Ναϊτών είναι να βρουν και να τιθασεύσουν την ιερή της δύναμη. Φέρνοντας στο μυαλό μας ότι κατά το Μεσαίωνα η κτήση της κιβωτού θα σήμαινε την άσκηση της εξουσίας του θεού, πράττοντας έτσι θα είχαν εδραιωθεί οι Ναίτες ιππότες ως η κυρίαρχη δύναμη στην γη, και ο Πάπας δεν θα μπορούσε να προβάλει αντίσταση. Με ενδείξεις ότι οι Ναίτες είχαν κάνει ανασκαφή στο ναό του Σολομώντα και μετά με την παρουσία τους στην Αιθιοπία, όπου η κιβωτός πιστεύεται ότι βρίσκετε μέχρι σήμερα, υπάρχει σοβαρή περίπτωση οι Ναίτες να έψαξαν για το φημισμένο τεχνούργημα, πιθανώς για να προωθήσουν τους μυστικιστικούς-πολιτικούς τους στόχους της εγκαθίδρυσης ενός χρυσού αιώνα.
Η μυστική ιστορία μετά το Bannockburn
Ανιχνεύοντας το χρυσό μας νήμα σε πιο πρόσφατους αιώνες, η αναζήτηση των Ναϊτών ιπποτών αποκαλύπτεται πολύ μετά από την αντικειμενική της ύπαρξη. Πράττοντας κρυφά, κατά τη διάρκεια της ιερής εξέτασης, πρόσφυγες Ναίτες ιππότες, ισχυρίζεται συγκεκριμένη Μασονική παράδοση, ίδρυσαν το Σκοτσέζικο ελευθεροτεκτονισμό. Τα ίχνη αυτής της παράδοσης κατάγονται από την αδελφότητα και τον βασιλιά Robert the Bruce. Ο Robert, η παράδοση λέει συγκεκριμένα, ίδρυσε την πρώτη Μασονική στοά μετά την μάχη του Bannockburn που προκαλώντας την φυγή των Ναϊτών στη Γαλλία. Κατά τον 17ο αιώνα, η αδελφότητα κατακερματίστηκε σε διάφορες μορφές.
Η παραλλαγή των Ιακωβίνων, όμως, η εντονότερα πιστή πολιτικά και μυστηριακά, σφετερίσθηκε την παράδοση των Ναϊτών σαν δική τους. Οι Ιακωβίνοι απέτυχαν να επαναφέρουν τον Σκοτσέζο Stuart στον Αγγλικό θρόνο, παρά την βοήθεια των ισχυρών Μασόνων συμμάχων από τη Γαλλία, αλλά εκείνο τον καιρό ο διαφωτισμός ήταν καθοδόν. Το ιδεώδες των Ναϊτών για μια ελεύθερη κοινωνία βασισμένη σε πολιτική και θρησκευτική ελευθερία είχε ριζώσει, τουλάχιστον φιλοσοφικά. Οι Σκοτσέζοι, Εγγλέζοι και Γάλλοι Μασόνοι, είχαν αρχίσει να αλλάζουν την πορεία του κόσμου δραματικά. Ο Λόκ, ο Μοντεσκέ, ο Βολταίρος, όλοι Μασόνοι, κήρυξαν τη φιλοσοφία της ελευθερίας, μια φυσική συνέπεια της εμπειρίας των Ναϊτών και της καταστολής των ιδεωδών τους. Σαν από θεια πρόνοια, τότε, η παράδοση ανάβλυσε από μακρινές πηγές, τα νήματα των οποίων, περιπλεγμένα σήμερα, ένωσαν τους επαναστάτες φιλοσόφους του κόσμου.
Η Μασονική στοά του αγίου Ανδρέα στην Βοστόνη
Στις 28 Αυγούστου, 1769, η Μασονική στοά του αγίου Ανδρέα στην Βοστόνη, απένειμε ένα ελευθεροτεκτονικό δίπλωμα με το όνομα των Ναϊτών ιπποτών. Το 1773 η στοά είχε διατελέσει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην Αμερικάνικη επανάσταση. Η μεγάλη στοά της Σκοτίας έκανε τον Joseph Warren μεγάλο κύριο για ολόκληρη την γη. Άλλα μέλη ήταν ο Paul Revere και ο John Hancock. Και το σώμα μελών της στοάς αλληλεπικαλύφτηκε με την πιο καταλυτική μυστική κοινότητα των ημερών μας, τους γιους της ελευθερίας, με τουλάχιστον δώδεκα μέλη να συμμετέχουν στην αναταραχή της Βοστόνης. Αλλά η ιστορία σχεδόν τελειώνει στην Βοστόνη. Οι ελευθεροτέκτονες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον επαναστατικό πόλεμο και στην υπογραφή του συντάγματος, συμπεριλαμβανομένων του George Washington, πολλούς από τους γενικούς του, τον Benjamin Franklin, Patrick Henry, τον Marquis de Lafayette και πολλούς άλλους, με τον Φραγκλίνο να είναι μέλος μιας μυστηριώδους Γαλλικής κοινότητας με το όνομα "Βασιλική στοά των διοικητών του Ναού" δυτικά της Καρκασονίας.
Το ότι το χρυσό μας νήμα συνδέει τον Φραγκλίνο με τη Μεσαιωνική πόλη της Καρκασονίας τον συνδέει επίσης και με κάποια από τις πιο κρυφές ιστορίες. Η περιοχή γύρω από το οχυρό της Καρκασονίας, ένα Μεσαιωνικό κέντρο για τους Καθαρούς και τους Ναίτες, στεγάζει ένα δίκτυο από δυσνόητα και μυστηριακά σύμβολα που έχουν να κάνουν με ιερή γεωμετρία, σύμβολα που βρίσκονται πάνω σε τελετουργικά ρούχα φορεμένα από τον Φραγκλίνο και τον Washington κατά την διάρκεια Μασονικών τελετών. Σαν να σχεδιάστηκαν από δυνάμεις της δημιουργίας, μια ακαθόριστη σειρά από βουνοκορφές σχηματίζουν ένα τέλειο μασονικό αστέρι 5 σημείων γύρω από το Rennes-le-Chateau στην περιοχή της Καρκασονίας (βλέπε Henry Lincoln's Discoveries in France).
Μετά μια σειρά μεσαιωνικών εκκλησιών, πύργων και αρχαίων Κέλτικων σημείων εκτείνεται πάνω στο σχέδιο, σχηματίζοντας Μασονικά τρίγωνα στις ακριβείς αναλογίες του χρυσού νοήματος της ιερής γεωμετρίας, ένα γενικό σχέδιο που απλώνεται από το Rennes-le-Chateau ως το νησί του Bornholm στη Βαλτική θάλασσα, όπου ένδειξη της ύπαρξης Ναϊτών είναι ορατή, την Ιερουσαλήμ και το ναό του Σολομώντα.
Το τεράστιο γεωμετρικό σχέδιο και τα σύμβολα χαραγμένα σε πέτρα στα σημεία, έχουν ανιχνευτεί στο μοναστήρι της Σιων και στους Ναίτες, μυστικές κοινότητες που εργάζονται με μεθόδους που διαποτίζουν την κουλτούρα, θρησκεία, και την εγκόσμια ιστορία.
Το χρυσό μας νήμα λοιπόν αντιπροσωπεύει μια μερίδα του όλου υφάσματος. Tο μυστήριο είναι ακόμα πιο βαθύ, ακόμα πιο άπιαστο, όμως τόσο εμφανές όσο η μεγάλη σφραγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών, το Μασονικό σύμβολο που υπάρχει στο εκατοδόλλαρο. Το ότι η όλη ιστορία έχει μείνει κρυφή από εμάς δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, όμως. Αυτά που εμείς αντιλαμβανόμαστε μερικώς, αόρατα φανερώνονται συνεχώς σαν ένας κατακλυσμός που απειλεί τους τυράννους της ορθοδοξίας, τους φρουρούς της πολιτικά ορθής ιστορίας. Αυτό το ρεύμα λυσσομανά όμως για αυτόν που έχει αυτιά να ακούσει το βουητό των υδάτων. Αλλά μην περιμένετε να βρείτε την μυστική ιστορία σε ένα ιστορικό εγχειρίδιο...
0 comments
Δημοσίευση σχολίου