Η επιλογής της επίσημης γλώσσας των γερμανικών ΗΠΑ.,μερος τρίτο,.

Ισχυριζόμαστε ότι οι ΗΠΑ ήταν και εξακολουθούν να είναι ένα καθαρά γερμανικό κράτος και αυτό δεν είναι εύκολα ορατό. Πώς είναι δυνατόν ένα τέτοιο κράτος να μην έχει ως επίσημη γλώσσα του τη γλώσσα των κυρίαρχών του; …Είναι δυνατόν, όταν τα συμφέροντα, τα οποία απειλούνται εξαιτίας αυτής της “πολυτέλειας”, είναι δυσβάστακτα.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι λέμε. Ποιος δεν έχει ακούσει τον “μύθο” για την ψηφοφορία στο Κογκρέσο, η οποία αφορούσε την επιλογή της επίσημης γλώσσας των ΗΠΑ; …Τον “μύθο” ότι, για παράδειγμα, η ελληνική γλώσσα έχασε την επιλογή για μία ψήφο;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ προηγούμενο Τα παιδιά του θεού Οντίν.Ο άνθρωπος στον κόσμο αυτόν μαθαίνει με δύο τρόπους

Γιατί τα λέμε όλα αυτά “μύθο”; Γιατί είναι μόνον ένα μέρος της αλήθειας …και χειρότερο ψέμα από τη μισή αλήθεια δεν υπάρχει. Θέμα με τη γλώσσα του νεοσύστατου κράτους πράγματι υπήρξε, αλλά δεν ήταν αυτό που φαίνεται ή άφησαν να εννοηθεί προς τα “έξω”. Αυτό, βέβαια, από μόνο του είναι πρωτοφανές φαινόμενο στον κόσμο. Είναι πρωτοφανές να “απελευθερώνεται” κάποιος από τους “ξένους” και να αποφασίζει εκ των υστέρων για την “ταυτότητά” του και άρα για την επιλογή της γλώσσας του. Γιατί είναι πρωτοφανές; …Γιατί πώς γνωρίζεις ποιος είναι “ξένος”, όταν δεν γνωρίζεις ποιος είσαι ο ίδιος; Από ποιους “απελευθερώθηκαν” οι Αμερικανοί επαναστάτες, ώστε μετά θα έπρεπε να αποφασίσουν οι ίδιοι για τη δική τους ταυτότητα;

Όπου υπάρχει “καπνός”, υπάρχει και “φωτιά” …και στις ΗΠΑ υπήρχε “φωτιά” υπόγεια, που κανένας δεν ήθελε να φανεί. Γιατί υπήρχε θέμα με τη γλώσσα; …Γιατί μετά τον εμφύλιο και την κατάκτηση από τους εποίκους τού συνόλου σχεδόν της Δύσης, η πληθυσμιακή σύνθεση της αμερικανικής κοινωνίας είχε “αλλοιωθεί”. Στις πρώην βρετανικές αποικίες η πλειοψηφία των λευκών εποίκων ήταν πλέον Γερμανοί …Ήταν οι “φρέσκοι” Γερμανοί Αγγλοσάξονες, τους οποίους είχαν κουβαλήσει οι ‘παλιοί’ Βρετανοί Αγγλοσάξονες, για να τους “βοηθήσουν” στον αγώνα τους να κατακτήσουν τις Πολιτείες των Ισπανόφωνων Καθολικών και των γηγενών Ινδιάνων.

Αυτοί οι Γερμανοαγγλοσάξονες ήταν πλέον οι κυρίαρχοι και αυτοί ήταν Γερμανοί. Γι’ αυτούς ήταν πράγματι “ξένοι” οι Βρετανοί πρώην κυρίαρχοι …Ήταν οι ορατά “ξένοι” κατακτητές, οι οποίοι έπρεπε να φύγουν από την πατρίδα τους. Ήδη αυτοί οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τις ΗΠΑ σαν δικό τους κράτος και πάνω σε αυτό το δεδομένο σχεδίαζαν το μέλλον του …Ένα μέλλον, το οποίο θα ήταν ιδιαίτερα “λαμπρό”, αν “έκρυβε” τις αδυναμίες της Πρωσίας για παράδειγμα …Αν έκρυβε τη γερμανικότητά του σε έναν κόσμο, ο οποίος δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα τους Γερμανούς …Αν έκρυβε την προτεσταντικότητά του σε έναν χριστιανικό κόσμο, ο οποίος μισούσε τους Προτεστάντες. Αυτοί οι Γερμανοί ήταν, που αποφάσισαν να διατηρήσουν την αγγλική γλώσσα ως επίσημη γλώσσα του κράτους τους …Του γερμανικού κράτους τους.

Γιατί δεν τους συνέφερε η γερμανική γλώσσα; …Γιατί θα περιόριζε τις φιλοδοξίες τους και θα τους “καθήλωνε” στη δυτική “άκρη” τού κόσμου. Αυτοί ήθελαν να “γυρίσουν” πίσω στην Ευρώπη και να την κατακτήσουν …Να επιχειρήσουν αυτό, το οποίο ήταν το όνειρο των Γερμανών της Ευρώπης, αλλά που δεν μπορούσαν με συμβατικό τρόπο να πετύχουν …Να γυρίσουν χωρίς τα μειονεκτήματα τα οποία θα είχε ένα ορατά γερμανικό και ειδικά προτεσταντικό κράτος. Η γερμανική γλώσσα δεν τους συνέφερε να επιβληθεί στις ΗΠΑ, γιατί θα τις έκανε ένα γερμανόφωνο κράτος και αυτό αυτόματα θα άλλαζε τις “συμμαχίες” στην Ευρώπη.

Η Βρετανία θα έπρεπε αναγκαστικά να γίνει εχθρική προς αυτούς, γιατί θα την έκαναν “σάντουιτς” με την επίσης γερμανόφωνη Γερμανία. Αυτό θα έβαζε “φρένο” σε όλες τις αμερικανικές φιλοδοξίες των κυρίαρχων Γερμανών WASP. Η Ευρώπη ήταν πολύ Ορθόδοξη και πολύ Καθολική και οι γερμανόφωνοι Προτεστάντες ήταν μια μειονότητα, που δεν ήταν καθόλου συμπαθής. Ένα γερμανόφωνο προτεσταντικό κράτος της Αμερικής ούτε για αστείο δεν θα μπορούσε να “παίξει” στην Ευρώπη. Ένα γερμανόφωνο προτεσταντικό κράτος ούτε καν στην Αμερική θα επιβίωνε, εφόσον θα γινόταν μόνιμος στόχος του τεράστιου καθολικού περιγύρου. Ο ρόλος του θα περιοριζόταν στην “επαρχία” της Αμερικής και στα “παιχνίδια” με τους Καναδάδες και τα Μεξικά.

Με την επιλογή της αγγλικής γλώσσας όλα τα προβλήματα λύνονταν απ’ ευθείας. Η Βρετανία δεν θα “αντιδρούσε”, γιατί θα το θεωρούσε “αδελφό” κράτος και η Ευρώπη δεν θα καταλάβαινε. Τα δεδομένα ήταν τέλεια. Θα κατακτούσαν οι Γερμανοί “βουβά” το θηριώδες κράτος των ΗΠΑ και μέσω αυτού θα διεκδικούσαν την κοσμοκρατορία. Θα “θυσίαζαν” απλά τη γερμανική γλώσσα στο γερμανικό “υπερκράτος” της Δύσης και θα “έπαιζαν” με την Ευρώπη.

Αυτό, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, δεν είναι πρωτοφανές. Ειδικά γι’ αυτούς που το επιχείρησαν δεν ήταν ούτε καν πρωτότυπο. Το ίδιο ακριβώς έκαναν οι ίδιοι άνθρωποι στη Βρετανία. Η πανίσχυρη Βικτορία και οι “γαλαζοαίματοι” αυλικοί της ήταν αυτοί, οι οποίοι άλλαξαν τη γλώσσα που μιλούσαν οι ίδιοι και όχι ο λαός. Καμία υπερηφάνεια και κανένας εγωισμός δεν μπορεί να επηρεάσει τις γερμανικές συμπεριφορές τους, όταν υπάρχει συμφέρον πίσω από αυτές. Στα παλάτια της Βρετανίας μιλούσαν γερμανικά και επίσημη γλώσσα του κράτους τους ήταν η αγγλική. Το ίδιο έγινε και στις ΗΠΑ. Αυτοί, οι οποίοι την κυβερνούσαν πραγματικά, ήταν γερμανόφωνοι Γερμανοί και ο λαός επιλέχθηκε να μιλάει την αγγλική γλώσσα των προηγούμενων εποίκων. Γερμανοί ήταν οι νέοι κατακτητές, αλλά επιλέχθηκε ως κυρίαρχη η γλώσσα των κατακτημένων.

Το μόνο, που έπρεπε να εξασφαλίσουν αυτοί οι Γερμανοί στα μεγαλόπνοα σχέδιά τους, ήταν η συνεργασία της Βρετανίας, η οποία θεωρητικά θίγονταν από αυτήν την επιλογή τους. Αυτό ήταν σχετικά εύκολο. Τη Βρετανία την κυβερνούσαν όμοιοί τους. Τη Βρετανία την κυβερνούσαν Γερμανοί …Ο οίκος των Σαξ-Κόμπουργκ και Γκόθα …Κανένα πρόβλημα. Πάλι το κέρδος μπήκε μπροστά και παρακάμφθηκαν οι “στείροι” εγωισμοί. Μπροστά στο πανγερμανικό κέρδος της κοσμοκρατορίας όλα τα άλλα υποχωρούσαν. Κανένας δεν θα ήθελε να χρεωθεί απιστία στον Οντίν. Κανένας δεν θα ήθελε να πάρει την ευθύνη να “σκοτώσει” τα κοράκια του. Αυτοί οι Γερμανοί βασιλείς τον λαό θα αδικούσαν και όχι τους “εκλεκτούς” τους. Η Βρετανία των Γερμανών βασιλέων και των “γαλαζοαίματων” θα συνωμοτούσε εις βάρος κατώτερων Αγγλοσαξόνων και των Κελτών.

Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα σ’ αυτήν τη συνομωσία. Το παλάτι των Γκόθα θα συνωμοτούσε εις βάρος της αστικής και εργατικής τάξης τής αυτοκρατορίας που θίγονταν από τη συρρίκνωση της βρετανικής αυτοκρατορίας και άρα από τη συρρίκνωση των μηχανισμών της. Οι θέσεις των αστών της αυτοκρατορίας θα μειώνονταν εξαιτίας της αμερικανικής υπεροχής και όχι τα κέρδη των επιχειρήσεων των γαλαζοαίματων, που θα γίνονταν πλέον “πολυεθνικές”. Θα συνωμοτούσαν όλοι αυτοί εις βάρος των λαών της Ευρώπης και θα πολλαπλασίαζαν τα κέρδη των όπου Γης Γερμανών …Τα κέρδη του Οντίν …Του Οντίν, που πραγματικά θα διεκδικούσε την απόλυτη κυριαρχία στον κόσμο.

Αυτοί οι Γερμανοί καί των δύο “ακτών” του Ατλαντικού, εκμεταλλευόμενοι τον απίστευτο πλούτο των ΗΠΑ, θα χρηματοδοτούσαν τη γερμανική Γερμανία, για να ισχυροποιηθεί “τεχνητά” στην Ευρώπη. Θα την ισχυροποιούσαν σε βαθμό τέτοιο, που μέχρι τότε δεν την είχε αγγίξει …Θα την ισχυροποιούσαν, για να φαίνεται απειλητική, ώστε να αρχίσει να στήνεται η “παράσταση” που θα τους επέτρεπε να εμφανίζονται σαν “προστάτες” …Αγγλόφωνοι Γερμανοί, οι οποίοι θα “προστάτευαν” τους Ευρωπαίους από το γερμανόφωνο τέρας του Ρήνου. Έβαλαν τη Γερμανία να παριστάνει τη φανατική εκφραστή του γερμανισμού και οι γερμανικές ΗΠΑ θα παρίσταναν τους φανατικούς Αντιγερμανούς. Η “θεριστική” μηχανή, που θα “θέριζε” τα κράτη, ήταν έτοιμη …Ήταν έτοιμη η αμερικανική “κοιλιά”, που θα τα κατάπινε και ήταν έτοιμο το γερμανικό “μαχαίρι”, που θα τα “έκοβε” από τη “ρίζα” τους.

…Το μόνο που “έλειπε” ήταν ένα γενικό “κλίμα”, το οποίο θα ευνοούσε τις εξελίξεις …Ένα “καλοκαίρι”, που θα έβαζε όλα τα κράτη στην ίδια “φάση” και θα τα προετοίμαζε για “θερισμό” …Έλλειπε εκείνος ο παράγοντας, ο οποίος θα τα “στέγνωνε” εσωτερικά και θα τα απειλούσε εξωτερικά, ώστε ο “θερισμός” να φαίνεται σαν “λύτρωση”. Έπρεπε, δηλαδή, να βρουν έναν “εχθρό”-άλλοθι, για να “βγάλει” σε πρώτη φάση το “μαχαίρι” της Γερμανίας στον ευρωπαϊκό “κάμπο” …Έναν “εχθρό” τόσο μεγάλο, που θα επέτρεπε στους Αμερικανούς να εγκατασταθούν μόνιμα σαν “προστάτες” της Ευρώπης.

Σε μια εποχή που η βιομηχανική επανάσταση έδειχνε ότι τα προβλήματα των λαών μπορούν να επιλυθούν εύκολα, δεν ήταν εύκολο η Γερμανία να κηρύξει τον πόλεμο κατά των πάντων …Έπρεπε να υπάρχουν τα δεδομένα …Να έχει ένα “δίκιο” μια επιθετική Γερμανία, αλλά να έχουν και ένα “δίκιο” για να επέμβουν εναντίον της και οι επιθετικές γερμανικές ΗΠΑ …Να επιτεθεί η Γερμανία και να κάνει την Ευρώπη μια “μπουκιά” και να επέμβουν οι ΗΠΑ και να της πάρουν τη “μπουκιά” από το “χέρι”. Πάλι οι Γερμανοί μόνοι τους το σχεδίασαν. Ο Γερμανός Μαρξ με τη χρηματοδότηση των Γερμανών της Νέας Υόρκης τούς έδωσε το “άλλοθι”.

Αυτό ήταν το συνωμοτικό σχέδιο …Τα δύο γερμανικά κράτη θα λειτουργούσαν σαν σφύρα και άκμονας. Η Γερμανία θα “θέριζε” σε πρώτη φάση την Ευρώπη, αλλά η προκλητικότητά της δεν θα της επέτρεπε να κρατήσει τη “σοδειά” για τον εαυτό της. Τη “σοδειά” θα την έπαιρναν οι γερμανικές ΗΠΑ. Όμως, όλα αυτά θα ήταν αδύνατον να γίνουν χωρίς τον Μάρξ. Ο κομμουνισμός και η Σοβιετική Ένωση ήταν το μαγικό “κλειδί”, για να λυθούν όλα τους τα προβλήματα. Ο κομμουνισμός θα ήταν το “άλλοθι” να μετατραπεί η Γερμανία σε μια ναζιστική “θεριστική” μηχανή, που θα έβγαινε στην Ευρώπη. Ο ίδιος κομμουνισμός θα δημιουργούσε τη Σοβιετική Ένωση και άρα θα επέτρεπε στους Αμερικανούς να παραμείνουν στην Ευρώπη σαν προστάτες …Προστάτες, για να μην αφεθούν να γίνουν “σοδειά” στην ψευδοϊσχυρή “μηχανή” των κομμουνιστών.

Σε αυτό το παιχνίδι ήταν απαραίτητη η Βρετανία. Η Βρετανία των Γερμανών βασιλέων θα έστηνε την “παράσταση” —με τους Γερμανούς τού Χίτλερ—, που θα οδηγούσε στη σύγκρουση, ώστε να μπορέσουν οι κρυπτογερμανοί Αμερικανοί να “τρυπώσουν” μέσα σ’ αυτήν και να μην βγουν ποτέ ξανά …Να λειτουργήσουν εκ νέου σαν Αγγλοσάξονες και να μην “βγουν” ποτέ από τη γηραιά ήπειρο …Να καταπιούν μετά τη Βρετανία και τις ΗΠΑ και ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό ήταν το σχέδιο. Γνώριζαν την ισχύ της Ευρώπης και άρα γνώριζαν πως, όποιος κατακτήσει την Ευρώπη, στην πραγματικότητα κατακτά ολόκληρο τον κόσμο. Μέχρι τους “στημένους” παγκόσμιους πολέμους —που ήταν το γερμανικό “σχέδιο” για την κατάκτηση του κόσμου— η Ευρώπη ήταν με διαφορά η μεγαλύτερη αποικιοκρατική δύναμη στον κόσμο και ο μεγαλύτερος δανειοδότης λαών στον κόσμο.

Αρκούσε ένας “ατυχής” πόλεμος που θα την ισοπέδωνε και ήταν εύκολο να ελεγχθεί η συμπεριφορά της. Οι Ευρωπαίοι σε μια τέτοια περίπτωση θα έσπευδαν να επαναλάβουν το “επιτυχές” μοντέλο της Γερμανίας. Η Γερμανία θα λειτουργούσε σαν πρότυπο “ανόρθωσης” και γρήγορης αποκατάστασης. Εφόσον υπήρχε το “πρότυπο”, που, αφού καταστράφηκε μέσα σε λίγες δεκαετίες, σώθηκε στην Ευρώπη, γιατί να μην τον μιμηθούν και οι άλλοι; …Γιατί να περιμένουν αιώνες μέχρι να ξανασταθούν στα πόδια τους με τις δικές τους δυνάμεις; Εφόσον υπήρχαν πρόθυμοι “δανειστές” να τους δανείσουν, γιατί να μην μιμηθούν τη Γερμανία;

Μέχρι την εποχή του Χίτλερ η Γερμανία χρωστούσε σε όλα τα ανθρώπινα όντα στην Ευρώπη. Τα χρέη της από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν τέτοια, που θα χρωστούσε και για την επόμενη χιλιετία. Με τον “αμερικανικό” δανεισμό κατάφερε όμως και “αναπτύχθηκε” έστω και για λάθους λόγους, όπως συνέβη με τον Χίτλερ. Το παράδειγμά της όμως ήταν άξιο προς μίμηση. Όλα τα κράτη μπορούσαν να δανειστούν από τους γενναιόδωρους “Αμερικανούς” και να τα ξεπληρώσουν με την παραγωγή τους. Το ότι ο Χίτλερ χρησιμοποίησε με λάθος τρόπο τα “δανεικά”, δεν σήμαινε ότι ήταν λάθος επιλογή ο “δανεισμός”. Όμως, για να γίνουν όλα αυτά, θα έπρεπε οι λαοί να φάνε το “παραμύθι” …Θα έπρεπε να μην καταλαβαίνουν τι ρόλο παίζουν οι ΗΠΑ …Να βλέπουν τη Γερμανία σαν “απειλή” και τις ΗΠΑ σαν “εγγύηση” …Να βλέπουν τη Γερμανία γερμανική σε σημείο ρατσισμού και τις ΗΠΑ διεθνιστικές σε σημείο ανοησίας. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο υποπτευόντουσαν ότι “απειλή” και “εγγύηση” είναι το ίδιο και το αυτό, τίποτε δεν θα λειτουργούσε. Αυτό φοβούνταν κάποιοι ότι θα συνέβαινε αν οι ΗΠΑ υιοθετούσαν τη γλώσσα των Γερμανών ιδιοκτητών τους. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα γινόταν με την επιλογή της γερμανικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας των ΗΠΑ. Ακριβώς, επειδή αυτό ήταν ένας “καπνός” σε μια “φωτιά” επικίνδυνη, δεν το άφησαν να εκδηλωθεί παρά έξω.

Τι ισχυρίζεται η αμερικανική “ιστορία” ότι έγινε στον “μύθο” περί της επιλογής τής γλώσσας; Πώς περιγράφεται το περιστατικό στη Γλωσσική Εγκυκλοπαίδεια του Κέμπριτζ του Ντέιβιντ Κρίσταλ; (CambridgeEncyclopaediaofLanguage) …Ισχυρίζεται ότι μια ομάδα Γερμανών από τη Βιρτζίνια είχαν ζητήσει να έχουν κάποιους νόμους γραμμένους όχι μόνον στα αγγλικά, αλλά και στα γερμανικά. Η πρόταση απορρίφθηκε για μία ψήφο …εκείνη του γερμανόφωνου λουθηρανού ιερέα Φρέντερικ Μούλενμπεργκ (Frederick Muhlenberg).

Κάποιου “τυχαίου” ιερέα ονόματι Muhlenberg. Τίποτε από αυτά δεν είναι τυχαίο. Ο “τυχαίος” πάστορας δεν ήταν καθόλου τυχαίος …Ήταν ο γιος του Heinrich Melchior Mühlenberg …Ο γιος ενός μετανάστη από τη Γερμανία, ο οποίος θεωρείται ιδρυτής της Λουθηρανικής Εκκλησίας στις ΗΠΑ. Τη γερμανική γλώσσα, δηλαδή, απέρριψε και άρα την απέκλεισε από την αμερικανική “γραφειοκρατία” ο γιος τού επικεφαλής του σκληρού πυρήνα των Γερμανών Λουθηρανών των ΗΠΑ. Ο “τυχαίος” όμως Πάστορας, ο οποίος “ψήφισε” αρνητικά, δεν ήταν ούτε καν ένας απλός βουλευτής …Ήταν ο SpeakeroftheUnitedStatesHouseofRepresentatives …Ήταν δηλαδή ο Πρόεδρος της Αμερικανικής Βουλής …Ο τρίτος στη διαδοχή για την Προεδρία των ΗΠΑ μετά τον Αντιπρόεδρο …Τόσο “τυχαίος” ήταν ο πάστορας.

…Απόλυτα “τυχαίος”, αν σκεφτεί κάποιος πως ήταν επιπλέον αδερφός του επίσης “τυχαίου” στρατηγού των ΗΠΑ PeterMuhlenberg …Του πολύ “τυχαίου” στρατηγού των ΗΠΑ, ο οποίος ήταν ο εμπνευστής και ιδρυτής των περίφημων Democratic-Republican Societies. Γιατί περίφημων; …Γιατί από αυτά προέκυψαν τα κόμματα, τα οποία μονοπωλούν την εξουσία …Τα κόμματα των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων …Τα κόμματα αυτά, τα οποία έβγαλαν την βρετανικής καταγωγής αριστοκρατία από το “παιχνίδι” της εξουσίας …Τα δύο γερμανικά κόμματα, τα οποία έβγαλαν δια παντώς τους βρετανικής καταγωγής Αγγλοσάξονες από το “παιχνίδι”. Αυτό το έκαναν οι Γερμανοί της Φιλαδέλφειας την εποχή που η Φιλαδέλφεια ήταν η Πρωτεύουσα των ΗΠΑ.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; …Ότι οι σκληροί Γερμανοί Λουθηρανοί Προτεστάντες είχαν πάρει τις αποφάσεις τους. Το κράτος των ΗΠΑ, που σχεδόν έλεγχαν, θα κρατούσε την αγγλική “βιτρίνα” του. Είχαν πολύ υψηλές φιλοδοξίες, για να το “περιορίσουν” με τη γερμανική γλώσσα. Και μόνον να σκεφτεί κάποιος ποιοι “απέρριψαν” τη γερμανική γλώσσα, πόσο σημαντικοί ήταν και πώς η επιλογή τους περιγράφεται από την “επίσημη” αμερικανική ιστορία, είναι ύποπτο. Θα έπρεπε δηλαδή να υποψιάζεται κάπόιος πως κάτι περίεργο συνέβαινε και μόνον με την απλή αναφορά των ονομάτων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και ο υποτιθέμενος “πατέρας” των ΗΠΑ, ο GeorgeWashington, ήταν γιος της Γερμανίδας MaryBall.

ΤΕΛΟΣ ΤΡΊΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ επόμενο Η μεγαλύτερη πειρατεία της ιστορίας.