δέκα γεγονότα στην ιστορία αφαίρεσης ανθρώπινων ζωών που αν δεν είχαν γίνει δεν θα χωρούμε στην Γη!

Ο ξακουστός Κουμπλάι Χαν, εγγονός του Τζένγκις Χαν, ίδρυσε τη δυναστεία των Γουάν γύρω στα 1260. Η δυναστεία θα αποδεικνυόταν ωστόσο αδύναμη, με τη διάρκεια ζωής της να περιορίζεται στον έναν αιώνα ζωής, μέχρι την οριστική της πτώση το 1368. Το χάος κυβέρνησε τη χώρα ήδη από το λυκαυγές της ηγεμονίας των Γουάν, με τη γη να μαστίζεται από πολέμους φυλών, πολιτικές αντιπαλότητες, έριδες μεταξύ του λαού και βέβαια λιμό.

Τα βίαια γεγονότα και οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού θα διεκδικούσαν βαρύτατο φόρο αίματος, αφήνοντας την αχανή χώρα στην καταστροφή. Μετά το φιάσκο των Γουάν, θα αναλάμβανε η δυναστεία των Μινγκ, η οποία χαρακτηρίζεται ως μια από τις μακροβιότερες εποχές κοινωνικής σταθερότητας και έννομης διακυβέρνησης που γνώρισε ποτέ η οικουμένη...

Χίλια χρόνια αργότερα και η Κίνα μπαίνει και πάλι στο προσκήνιο της φρίκης, αυτή τη φορά βέβαια με τη βοήθειαΓάλλων, Βρετανών αλλά και αμερικανών μισθοφόρων.

Ήταν στα 1850 όταν η δυναστεία των Κινγκ κυβερνούσε την Κίνα, με τα προ-επαναστατικά προβλήματα ωστόσο να συνεχίζουν να υφίστανται: οικονομικές και φυσικές καταστροφές έφεραν τα πάνω-κάτω στην αυτοκρατορία, για να μη μιλήσουμε για τους Ευρωπαίους και τον εθισμό στο όπιο που έφεραν μαζί τους στην Κίνα.

Ο Hong Xiuquan δεν μπορούσε να κάνει άλλο υπομονή και αποφάσισε να δράσει επαναστατικά, αναγορεύοντας τον εαυτό του αυτοκράτορα του κράτους που ονειρευόταν και κηρύττοντας ότι ήταν ο μικρότερος αδερφός του Ιησού Χριστού! Το Ουράνιο Βασίλειο του Hong θα έφερνε βέβαια μακελειό και σπαραγμό στην αυτοκρατορία, με την επανάσταση να ξεσπά την ίδια περίπου εποχή με την Αμερικανική Επανάσταση, αν και θα αποδεικνυόταν απείρως πιο φονική...

Έναν αιώνα αργότερα και είμαστε πλέον στην κομμουνιστική Κίνα: η περίοδος 1958-1961 θα έμενε στην κινεζική ιστορία ως «το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός», γινόμενη η τραγική απόδειξη του τι μπορεί να συμβεί όταν προσπαθεί μια διακυβέρνηση να επιφέρει τόσο ραγδαίες αλλαγές στην κοινωνία σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Παρά το γεγονός ότι ο λιμός οφειλόταν στην παρατεταμένη ξηρασία και τις κακές καιρικές συνθήκες, η καταστροφή μπορεί να ιδωθεί ως άμεση συνέπεια της κυβερνητικής απόφασης να μεταμορφώσει άμεσα την αγροτική οικονομία της χώρας σε μια σύγχρονη κομμουνιστική κοινωνία: οι κινέζοι χωρικοί αποκαλούν τη μοιραία τριετία ως τα «τρία πικρά χρόνια» της σύγχρονης ιστορίας της χώρας. Μερικές δεκαετίες βέβαια αργότερα, η κινεζική οικονομία θα επικρατούσε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου...

Άλλο ένα παράδειγμα καταστροφής που μπορεί να φέρει η επιδίωξη για ραγδαία και εκ βάθρων μεταμόρφωση του οικονομικού και κοινωνικού τοπίου μιας χώρας σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.Κάτω από την ομπρέλα της Σοβιετικής Ένωσης, από το 1917-1953, εκατομμύρια άνθρωποι θα πέθαιναν στα χέρια της επανάστασης και του εμφυλίου πολέμου, αλλά και εξαιτίας του λιμού, της καταναγκαστικής επανεγκατάστασης και άλλων δεινών που έπληξαν τη χώρα.

Η επιθυμία του Ιωσήφ Στάλιν να καθελκύσει στον παγκόσμιο στίβο ένα νέο -και πετυχημένο- μόρφωμα κρατικής διακυβέρνησης με κάθε κόστος, αλλά και να διατηρήσει τον απόλυτο έλεγχο της ένωσης, θα επέφεραν έναν πολύ βαρύ φόρο αίματος σε ανθρώπινες ζωές. Για τις μεταρρυθμίσεις στη χώρα μάλιστα ο Στάλιν θα ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1948...

Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να ισχυριστεί ότι τα χέρια του είναι τα πιο αιματοβαμμένα της παγκόσμιας Ιστορίας από κάθε άλλο «συνυποψήφιο», αυτός είναι αναμφίβολα ο Τζένγκις Χαν.Κάτω από την ηγεμονία του Χαν -και των διαδόχων του, μετά τον θάνατό του-, η αυτοκρατορία των Μογγόλων θα μετατρεπόταν στο μεγαλύτερο χερσαίο βασίλειο που είχε γνωρίσει ποτέ ο κόσμος, καλύπτοντας στην ακμή της το 16% της Γης!

Η μογγολική επιδρομή θα μάστιζε την Ασία για δύο αιώνες περίπου, φέρνοντας θάνατο και θηριωδία σε όλους τους εχθρούς τους, κι αν συνέχιζαν την προέλαση και στην Ευρώπη ο φόρος αίματος θα ήταν σίγουρα φρικιαστικότερος. Αν εξαιρέσουμε βέβαια τους βίαιους θανάτους, ο μογγολικός ζυγός δεν ήταν σίγουρα ο χειρότερος που γνώρισε ποτέ η οικουμένη, με την ανοχή στη θρησκευτική διαφορετικότητα και τη φορο-ελάφρυνση των φτωχών...

Παρά το γεγονός ότι και άλλοι πόλεμοι έφτασαν πολύ κοντά, αυτή ήταν η πρώτη πραγματικά παγκόσμια σύρραξη του κόσμου. Τα αίτια για τον «Μεγάλο Πόλεμο» ποικίλουν, με τις παραδοσιακές ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες να έχουν παραγίνει μεγάλες και ισχυρές το 1914 για να συνυπάρξουν αρμονικά.

Η διαιρεμένη σε δύο στρατόπεδα Ευρώπη θα παρέσερνε σύντομα και τον υπόλοιπο κόσμο στις εχθροπραξίες, με την αγριότητα των μαχών να διεκδικεί ασύλληπτο φόρο ανθρώπινου αίματος. Κι όταν ο πόλεμος τελείωσε το 1918, με την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο να μετρούν την καταστροφή και τις τόσες αδικοχαμένες ζωές, οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν: αυτή η τρέλα δεν μπορούσε να ξανασυμβεί...

Κι όμως, μπορούσε και θα ξανασυνέβαινε μόλις λίγα χρόνια αργότερα, με το 1939 να βλέπει την απαρχή του φονικότερου πολέμου που θα γνώριζε ποτέ η οικουμένη.

Οι χώρες χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα, τους Συμμάχους και τις χώρες του Άξονα, με την ανώτερη στρατιωτική τεχνολογία και τα νέα μέσα πολέμου να κάνουν τις εχθροπραξίες ακόμα πιο φοβερές. Και σαν να μην έφταναν αυτά, οι μεν αποφάσισαν να εκτελούν πληθυσμούς μαζικά για να τους εξαφανίσουν από προσώπου γης, την ώρα που οι άλλοι αποφάσισαν να κατασκευάσουν μια πάρα πολύ μεγάλη βόμβα.

Οι Σύμμαχοι θα επικρατούσαν τελικά, με τις απώλειες ωστόσο να μην αφήνουν περιθώριο για συζήτηση περί νικητών και χαμένων. Η πλειονότητα των θανάτων δεν προήρθε μάλιστα από τα πεδία των μαχών, κάνοντας τα εγκλήματα πολέμου την αιχμή του δόρατος της φρικιαστικής πρακτικής που επικράτησε στα γεγονότα του πολέμου...

Όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος και οι επίγονοί του ανακάλυπταν τον Νέο Κόσμο τον 15ο αιώνα, μια νέα εποχή ξεκινούσε για τη γνωστή ανθρωπότητα: μια νέα παραδείσια ήπειρος περίμενε τους τολμηρούς ευρωπαίους εξερευνητές, με τα εδάφη να φαντάζουν ιδανικά για αποικισμό και εκμετάλλευση.

Υπήρχε ωστόσο ένα πρόβλημα: η καινούρια γη είχε ήδη τους ντόπιους πληθυσμούς της, που χαλούσαν τα επεκτατικά σχέδια των παραδοσιακών ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών.

Στη διάρκεια των επόμενων αιώνων, θα ξεκινούσε μεθοδικά η εξολόθρευση των γηγενών πληθυσμών της Βόρειας και Νότιας Αμερικής, είτε μέσω των ευρωπαϊκών εισβολών, εκκαθαρίσεων και εκτοπίσεων, είτε εξαιτίας των άγνωστων νόσων που κουβάλησαν οι Ευρωπαίοι στον Νέο Κόσμο, οι οποίες και ευθύνονται για ένα σεβαστό ποσοστό του ανθρώπινου φόρου.
Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για αφανισμό του 80% του πληθυσμού των γηγενών Αμερικανών ως αποτέλεσμα της επαφής τους με τους «πολιτισμένους» Ευρωπαίους...