Πρόκειται για τους δύο Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ.
Ο ένας κρατάει σπαθί με το οποίο παίρνει την ψυχή του ανθρώπου, ενώ ο άλλος κρατάει κρίνο και μυρίζει το νεκρό, για να μη νιώσει πόνο την ώρα που αποσπάται η ψυχή του.
Στον μεσαίωνα φαντάζονταν τον θάνατο σαν ένα σκελετό που πατούσε πάνω σε σπασμένα στέμματα και θρόνους βασιλιάδων. τον φαντάζονταν τυφλό ώστε να μην βλέπει την αγωνιά στα πρόσωπα των θυμάτων του και κούφο για να μην ακούει τις φωνές και τις ικεσίες τους.
Διάφορες δοξασίες σχετικές με τον θάνατο είναι οι εξής:
Πολλοί γέροι έχουν αργό θάνατο. Χαροπαλεύουν ολόκληρες μέρες. Δεν βγαίνει η ψυχή τους και τυραννιούνται. Οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνται κριματισμένοι. Αν έχει καμιά μεγάλη έχθρα με κανέναν συγχωριανό του, στέλνουν και τον καλούνε να συγχωρεθούνε και κατ' αυτόν τον τρόπο επιταχύνεται ο θάνατος.
Τους ετοιμοθάνατους τους κοινωνάνε για να γίνουν καλοί χριστιανοί, έστω και στο τέλος. Πολλοί δεν θέλουν να κοινωνήσουν, γιατί με την κοινωνία θεωρούν βέβαιο το θάνατο.
Πολλές φορές συμπίπτει την ημέρα του θανάτου κάποιου να γίνει μια θεομηνία. Το γεγονός το συσχετίζουν με τον θάνατο και θεωρούν τον άνθρωπο αυτό πολύ κακό και κριματισμένο.
Όταν το λείψανο βραχεί κατά την μεταφορά του στο νεκροταφείο, πιστεύουν ότι κι άλλος θα πεθάνει. Αν επίσης ο νεκρός είναι γελαστός, θα πάρει σύντομα κοντά του κάποιοι αγαπημένο πρόσωπο. Κάτι παρόμοιο πιστεύουν αν ο νεκρός τύχει να γυαλιστεί σε καθρέφτη. Οι γυναίκες προσέχουν τα μαλλιά τους να μην ακουμπήσουν στο πρόσωπο του νεκρού, γιατί πέφτουν. Επίσης αν φτερνιστεί κάποιος μπροστά στο νεκρό, ξηλώνει μια ραφή από ένα ρούχο, γιατί αλλιώς πεθαίνει. Σαν βγάλουν το λείψανο, πετάνε έξω από το παράθυρο διάφορα αντικείμενα όπως πιάτα, ποτήρια κ.λπ.
Η μάνα, που της πεθαίνει το πρώτο παιδί, δεν κάνει να ακολουθήσει την κηδεία στην εκκλησία, γιατί υπάρχει κίνδυνος και για άλλο. Το ίδιο γίνεται και με τους νιόπαντρους. Τα αδέρφια όταν είναι «μονομηνέικα» δεν κάνει το ζωντανό να ασπασθεί το νεκρό αδερφό του, ούτε και να παρακολουθήσει την εκφορά του. Σαν περνάει η κηδεία από τις γειτονιές, κλείνουν τις πόρτες για να μην μπει ο χάρος στα σπίτια.
Μετά από κηδεία δεν πρέπει να γυρίσεις στο σπίτι σου αμέσως, για να μην μεταφέρεις το Χάρο εκεί.
Πρέπει να καθίσεις 3 φορές για να ξεγελάσεις το Χάρο και να κάτσει κι αυτός.
Όταν περνά ο νεκρός να ρίχνεις νερό και να σπας ένα πιάτο για να κουφαθεί ο Χάρος.
Η έγκυος δεν πρέπει να παρακολουθήσει ποτέ κηδεία γιατί το παιδί της θα λιποθυμά.
Στις κηδείες οι αριθμοί πρέπει να είναι μονοί. (Τα κιλά στα κόλλυβα, τα κεριά, οι παπάδες κλπ.)
Αν πεθάνουν πολλοί αγοράζουν κλειδαριές, για να κλειδώσουν το θάνατο στον τάφο! (Τις ρίχνουν μέσα δηλαδή.)
Νεκροφόρα. Ακόμα φτύνονται κάποιοι στο στέρνο για να μην τους βρει το κακό που βρήκε το νεκρό.
Καφές. Δεν κάνουμε πρόποση με καφέ, διότι ο καφές σερβίρεται στις κηδείες.
Όταν πας σε μια κηδεία πρέπει να πάρεις ότι σου προσφέρουν
Όταν πεθάνει κάποιος σπας έξω από την πόρτα ένα γυάλινο ποτήρι με νερό (η ψυχή λένε δεν περνάει πάνω από το νερό) για τον ίδιο λόγω φτύνουν πίσω τους όταν δουν νεκροφόρα (συνήθως 3 φορές)
Επίσης μουντζώνουν τον νεκρό για να πάρει μαζί του στον άλλο κόσμο όλα τα κακά, να φύγει ότι κακό από πάνω τους
Κάθε φορά που ανάβεις ένα κερί για κάποιον πεθαμένο αυτό βοηθοί ώστε να αγαλλιάζει η ψυχή του ή για να μεταφερθεί η ψυχή του σε καλύτερη θέση ( αυτό οφείλεται λόγω της ιστορίας του Αγ. Φανουρίου με την μητέρα του). !!!
Αν πεθάνεις ημέρα Χριστουγέννων θα πας στο παράδεισο γιατί τότε οι πύλες είναι ανοιχτές συνεχεία
και άλλα τέτοια χαριτωμένα με λίγα λογία ο χειρότερος άνθρωπος να είσαι τα Χριστούγεννα θα πας στο παράδεισο!!
βλέπε
0 comments
Δημοσίευση σχολίου