Η 21η Αυγούστου – έχουμε και πανσέληνο – ίσως να χαρακτηριστεί ως η ημέρα η οποία οδήγησε την Ανατολική Μεσόγειο στην τρέλα ενός γενικευμένου πολέμου από τον οποίο ουδείς τελικά θα μπορούσε να βγει πραγματικά νικητής.
Η επίθεση με χημικά είναι σίγουρο ότι έλαβε χώρα σε προάστιο της Δαμασκού, και είναι γεγονός ότι εκατοντάδες άμαχοι συμπεριλαμβανομένων και παιδιών έχασαν τη ζωή τους από κάποιου είδους νευροπαραλητικού αερίου. Ποίος όμως το έκανε; Τι άλλο έχει συμβεί αυτές τις ημέρες στη Συρία το οποίο δεν έχει επαρκώς παρουσιαστεί από τα ΜΜΕ και που τελικά μπορεί να οδηγήσει η συγκεκριμένη κατάσταση; Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
Η πλευρά της αντιπολίτευσης έχει περάσει από εχθές σε ένα εντυπωσιακό επικοινωνιακό μπαράζ, αναφορικά με τη βάρβαρη χρησιμοποίηση όπλου μαζικής καταστροφής κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων σε προάστιο της Δαμασκού. Εκ πρώτης όψεως η υπόθεση μας θυμίζει και την περίπτωση του Μαρτίου του 2013 όπου σε μία αντίστοιχη κατάσταση σχεδόν αποδείχθηκε ότι η επίθεση με χημικά είχε προέλθει από την πλευρά των «αντικαθεστωτικών» χωρίς φυσικά να ανοίξει μύτη από πλευράς της διεθνούς κοινότητας.
Αυτή τη στιγμή όλα τα δυτικά ΜΜΕ «παίζουν» την είδηση παίρνοντας άλλα πολύ και άλλα λίγο το πλευρό των αντικαθεστωτικών, ενώ κάποια κρατώντας τα προσχήματα, στην ουσία απαιτούν την εξιχνίαση της υπόθεσης για να τοποθετηθούν περεταίρω αργότερα. Από τη πλευρά της, η Ρωσία, δια της πλέον επίσημης φωνής της, δηλαδή μέσω του υπουργείου Εξωτερικών της στην ουσία κατηγορεί κάποια «μη αντικειμενικά τοπικά δίκτυα» τα οποία και μεταφέρουν ψευδή εικόναγια το τι πραγματικά έλαβε χώρα στην περιοχή της Δαμασκού.
Στην ουσία η Μόσχα μιλάει για μία «χειροποίητη» ρουκέτα με μία «δηλητηριώδη ουσία η οποία δεν έχει ταυτοποιηθεί ακόμα», αλλά είναι «όμοια με τη ρουκέτα η οποία χρησιμοποιήθηκε από τρομοκράτες στις 19 Μαρτίου στην περιοχή της Χαν Αλ-Ασσάλ» και η οποία «εκτοξεύθηκε από θέση ελεγχόμενη από τους επαναστάτες». Στον αντίποδα της ρωσικής θέσης έχουμε τη Βρετανία, η οποία σπεύδει να ζητήσει τη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ και για τη λήψη μέτρων κατά της κυβέρνησης της Δαμασκού, ενώ υπογραμμίζει ότι οι «υπεύθυνοι για την επίθεση θα λογοδοτήσουν».
Οι συγκεκριμένες τοποθετήσεις καταδεικνύουν και το κλίμα στο ΣΑ, ενώ προδιαθέτουν για μη έκδοση απόφασης, αφού η Μόσχα και μάλλον η Κίνα, δεν πρόκειται να επιτρέψουν να περάσει κάτι το οποίο δεν θα τις καλύπτει και τις ίδιες και κατά πάσα βεβαιότητα θα κάνουν χρήση του δικαιώματος του βέτο (υπάρχει και επιλογή της αποχής).
Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο θα πρέπει οι φίλοι του «defence-point.gr» να έχουν υπόψη τα εξής, εάν θα ήθελαν να διαμορφώσουν πλήρη εικόνα για το τι συνέβη και τι δε συνέβη εχθές και κυρίως για το τι επίκειται να συμβεί στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα στην ευρύτερη περιοχή μας:
Πρώτον, θα πρέπει κάποιος να έχει στο νου ότι το πρώτο θύμα ενός πολέμου είναι πάντα η αλήθεια ενώ στο τέλος η Ιστορία γράφεται πάντα από τον νικητή. Η εμπειρία έχει δείξει, ειδικά στις συγκρούσεις των τελευταίων είκοσι ετών, ότι το τι πραγματικά έχει συμβεί, το πώς έχει παρουσιαστεί και το τι τελικά έχει ακολουθήσει, είναι κάτι το σχετικό. Στο τέλος δε οι «εγκληματίες πολέμου» , είναι πάντα από τη πλευρά που έχει χάσει τον πόλεμο.
Να αναφερθούμε στις «γενοκτονίες» στο Κοσσυφοπέδιο; Από ποια πλευρά έπεσε ο περίφημος όλμος στο παζάρι του Σαράγιεβο, γεγονός το οποίο προκάλεσε και την επέμβαση του ΝΑΤΟ;Μήπως να πούμε για τα «πυρηνικά» του Σαντάμ;
Να πάμε πιο πίσω και να δούμε πως ξεκίνησε η εισβολή στην Πολωνία από τη Γερμανία το 1939, όταν οι Ναζί έντυσαν με πολωνικές στολές κατάδικους, τους έστειλαν στα σύνορα και τους σκότωσαν, περνώντας στα ΜΜΕ ότι «οι Πολωνοί εισέβαλαν στο Ράιχ»;
Να δούμε πως οι Τούρκοι προχώρησαν στο πογκρόμ των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη το 1955 με τη βόμβα στο προξενείο τους στη Θεσσαλονίκη; Η Ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα τα οποία αποδεικνύουν την ορθότητα της παρατήρησης. Εν ολίγοις, με αυτά τα προηγούμενα, πώς μπορεί κανείς να αποκλείσει την περίπτωση της προβοκάτσιας με στόχο να κατασκευαστεί το άλλοθι που θα οδηγήσει σε παρέμβαση τρίτων;
Δεύτερον, αξίζει κάποιος να αναρωτηθεί, πώς είναι δυνατόν ένας στρατός που κερδίζει στο πεδίο της μάχης και μάλιστα τις τελευταίες εβδομάδες έχει κατατροπώσει τον αντίπαλο, ο στρατός του Άσαντ δηλαδή, να προχωράει σε μία επίθεση του συγκεκριμένου είδους με την οποία γνωρίζει ότι ολόκληρη η Δύση με προεξέχουσες τις ΗΠΑ την έχουν χαρακτηρίσει, δικαίως, ως«κόκκινη γραμμή» και ως λόγο για άμεση στρατιωτική εμπλοκή στη χώρα. Δηλαδή, θα πρέπει να πιστέψουμε, ότι ο Άσαντ ή ηλίθιος είναι ή… πράκτορας των Αμερικανών,ώστε να θέλει να προκαλέσει την επέμβασή τους.
Επιτρέψτε μας δε να αποκλείσουμε τη πιθανότητα ο άνθρωπος να είναι τρελός και να θέλει να προκαλέσει έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τρίτον, εάν κάποιος θα ήθελε προκαλέσει την εμπλοκή της Δύσης στην περιοχή, ποιος θα ήταν αυτός; Εάν χρησιμοποιώντας τη λογική μας αποκλείσουμε την πλευρά του έως τώρα νικητή, η σκέψη μας δεν μπορεί παρά να πάει στον έως τώρα ηττημένο, ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι έχει φτάσει στο σημείο καμπής όπου κάθε άλλη καθυστέρηση «εξωτερικής βοήθειας» προς τις δυνάμεις του, θα τον οδηγήσει σε κατάσταση μη αναστρέψιμη. Είναι τυχαίο ότι εδώ και πάνω από ένα χρόνο «αγωνίζεται» στην κυριολεξία να εμπλέξει είτε την Τουρκία είτε το ΝΑΤΟ είτε τις ΗΠΑ στο πεδίο της μάχης στα πρότυπα τη Λιβύης; Και συμβαίνει τώρα αυτό ενώ μόλις λίγες μέρες πριν εγκαινιάστηκε στην Ιορδανία κέντρο επιχειρήσεων των δυνάμεων που θέλουν την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ; Διαβολική σύμπτωση κι αυτό; Και περνάμε σε ποιο «ταπεινές» παραμέτρους αναφορικά με το χθεσινό γεγονός. Μήπως η συγκεκριμένη επίθεση έχει να κάνει με την επίσκεψη επιθεωρητών του ΟΗΕ αναφορικά με τη χρήση χημικών στη σύγκρουση; Διαβολική σύμπτωση θα λέγαμε. Μήπως επειδή έχει ήδη «σκάσει» η βόμβα ανακάλυψης ομαδικών τάφων από τους «μαχητές της ελευθερίας» της Αλ-Νούσρα στα αλαουτικά χωριά πλησίον της γενέτειρας των Άσαντ στη περιοχή της Λατάκειας, η οποία απελευθερώθηκε από τα κυβερνητικά στρατόπεδα και τώρα 20.000 άνθρωποι τρέχουν να βρουν στους ομαδικούς τάφους που αποκαλύφθηκαν τους ανθρώπους τους; Να σημειωθεί ότι έχουν ανακαλυφθεί πάνω από 100 κατακρεουργημένα πτώματα, ενώ ο αριθμός εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε πάνω από 200.
Τέταρτον και σημαντικότερο, είναι αδιάφορο σε τελική ανάλυση το ποιος από τους δύοχρησιμοποιεί χημικά ή εάν και οι δύο για τους δικούς τους λόγους προχωρούν σε τέτοιου είδους βάρβαρες πρακτικές. Η ουσία είναι ότι για ακόμα μία φορά εκατοντάδες άμαχοι και παιδιά χάνουν τη ζωή τους στον βωμό του όποιου συμφέροντος, φυλετικού, θρησκευτικού, οικονομικού, εθνικού ή υπερεθνικού.
Εκτός κι αν το γεγονός ότι η ανωτέρω ανάλυση είναι τόσο προφανής, να οδήγησε τον Άσαντ και τους επιτελείς του να επιδίωξαν αυτοί την προβοκάτσια, ώστε αφενός να μπορεί να μιλάει η Δαμασκός για «καταφανώς κατασκευασμένα στοιχεία» με στόχο να αιτιολογηθεί η εισβολή και αφετέρου να προκαλέσει την ενεργό επέμβαση της Μόσχας που θα αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας να δεν παρενέβαινε. Και η παρουσία των επιθεωρητών του ΟΗΕ να οδηγεί τη σκέψη στο «πώς είναι δυνατόν;», ώστε να δημιουργούνται εύλογες αμφιβολίες, ενώ με βάση το προηγούμενο του Ιράκ η προδιάθεση των κοινωνιών να είναι σε βάρος της όποιας απόφασης για επέμβαση. Σαν μεγάλο δεν μοιάζει όμως το ρίσκο; Ας αφήσουμε κι ένα ενδεχόμενο ανοιχτό επίσης, το σκεπτικό αυτό να συνδέεται με την εκτίμηση του Άσαντ, ότι δεν μπορεί να κρατήσει τη Συρία ενωμένη, οπότε επιθυμεί με ρωσική στήριξη να «κατοχυρώσει» ένα παραθαλάσσιο αλαουιτικό κράτος, στο πλαίσιο της τριχοτόμησης, που πολλοί πιστεύουν ότι έχει ήδη συντελεστεί…
Το σημαντικότερο όμως κατά την άποψή μας είναι ότι κάποιοι εκτιμούν ότι μπορούν να διακινδυνεύσουν τη έκρηξη ενός γενικευμένου πολέμου στην ευρύτερη περιοχή, ο οποίος διαθέτει όλα εκείνα τα «ποιοτικά χαρακτηριστικά» για να εμπλέξει τόσο τις ΗΠΑ όσο και τη Ρωσία σε μία σύγκρουση, η οποία εξ’ ορισμού θα βάλει φωτιά στην περιοχή μας, εάν όχι τον πλανήτη ολόκληρο. Πώς μπορεί κάποιος να βγει νικητής από μία τέτοια αντιπαράθεση μόνο ο Θεός το γνωρίζει…
Το σίγουρο είναι ότι κάποιος φαίνεται αν επιχειρεί να ανοίξει τις πόρτες του τρελοκομείου στην ευρύτερη περιοχή μας. Σε τελική ανάλυση, δεν φοβόμαστε εάν κάποιος προσπαθήσει να μας τραβήξει μέσα σε αυτό, αλλά μας πιάνει ρίγος εάν αναλογιστούμε το τι θα προκύψει από εκεί μέσα το οποίο θα κληθούμε ως έθνος να αντιμετωπίσουμε, λόγω γεωγραφικής γειτνίασης…
0 comments
Δημοσίευση σχολίου