σε μια χαμένη γη, σε μία γη που μεγάλωσα αλλιώς. Ανάμεσα σε κόσμο που δεν καταλαβαίνω, που δεν ταιριάζω, που δε με εκφράζει, που βλέπω ότι καταστρέφει και καταστρέφεται.
ΟΙ Άνθρωποι γεννήθηκαν κι έψαχναν μια ελπίδα στον κόσμο να βρουν για να συνεχίσουν να ζουν.
Γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ο εγωϊσμός μας χωρίζει!
Η αντίληψή μας για καθετί ζωντανό και μη γύρω μας, αμβλύνει τις σχέσεις μας.
Ντυνόμαστε με χρώματα τάχα για να αλλάξουμε τον κόσμο ετούτο κι όμως τελικά καταστρέφουμε κάθε ζωντανή αλήθεια μέσα μας.
Γιατί είμαστε άνθρωποι! Δε φταίνε τα συστήματα, εμείς τα εμπνευστήκαμε .και τα ανεχόμαστε
Φταίει που δεν ξέρουμε τι θέλουμε, για ποιο λόγο προσπαθούμε, φταίει που νομίζουμε ότι ο καθένας μας προσφέρει κάτι με την προσπάθειά του, ενώ στην πραγματικότητα δεν προσφέρει τίποτε από τη στιγμή που δε βελτιώνει πρωτίστως τον ευατό του!
να έχεις αλλάξει λογική και αίσθηση των πραγμάτων,
να έχεις φτιάξει έναν ευατό άξιο να μπορεί να σταθεί . Στο θεό με μικρό «θ», σ’ αυτό το θεό που έχουμε όλοι μέσα μας! Γιατί ακόμη και ο θεός είναι σαν το σύστημα, εμείς τον δημιουργήσαμε...
Φταίνε οι άνθρωποι! που δεν αγαπούν ποτέ κανέναν, άλλα μόνο τον εαυτού τους ακόμα και ολόκληροι γάμοι στηρίζονται στο ψέμα
Φταίνε Γιατί δεν έχει σημασία τι θα πεις, αλλά αυτό που λες να το εννοείς!
ντύνονται χρώματα. Ξεθωριασμένα χρώματα... Κι είναι καταδικασμένοι να μη μπορούν να προσθέσουν παραπάνω μπογιά στα πιστεύω τους, γιατί κάθε χρώμα έχει τις αποχρώσεις του! Και είναι πολλές, κι οι πρωτομάστορες ζωγράφοι ιδεολογίας δε σου επιτρέπουν να εκφράζεσαι ελεύθερα.
Από πότε κατάργηση της ελευθερίας της έκφρασης και του πνεύματος θεωρείται κόμμα, μέλλον και ελπίδα? Από πότε?!
Δε μπορείς να ζεις με αποχρώσεις, δε μπορείς έτσι να νιώσεις τη ζωή. Δε μπορείς να καείς από τα λάθη σου και να τα ευχαριστηθείς. Φοράς μια μάσκα που δε σου επιτρέπει παραπάνω να δεις.
Πιστεύεις ό,τι δεν αξίζεις να πιστεύεις. Ό,τι διαφέρει και συμφωνείς το πνίγεις στο πηγάδι μιας αμφιλεγόμενης συνείδησης.
Μου είναι τόσο δύσκολο να χαμογελάσω απ’ την καρδιά μου βλέποντας ότι οι άνθρωποι δε γνωρίζουν πώς να είναι άνθρωποι!
Όλα είναι συμφέρον. Έχουμε κι εμείς προβλήματα, δε μπορούμε να ασχοληθούμε με τα προβλήματα των άλλων. Σε τούτη τη σκέψη πάψαμε να είμαστε άνθρωποι.
ακόμη κι όταν πεθάνω μια μέρα , τουλάχιστον θα πεθάνω άνθρωπος!
Άνθρωποι που προσπαθούν να λύσουν το γρίφο της ζωής και των ανθρώπων, Πώς να αγαπήσουν, πώς να αγαπηθούν!
Κάποιοι άνθρωποι σε μισούν κι όμως στέκονται ακόμη δίπλα σου.
Κάποιοι άλλοι που αγάπησες δε θυμούνται καν το όνομά σου! Συναντάς ανθρώπους μέχρι να μπορέσεις κάποιον να συγκινήσεις με τις λέξεις σου, να μπορείς να εμπιστευτείς, να τον κάνεις αδελφό σου. Την ίδια μοναξιά βιώνουμε όλοι μας, ψάχνουμε κείνο τον άνθρωπο που θα απαλύνει τον πόνο μας…
Από τη μία σ’ αγαπούν, σ’ εκτιμούν κι απ’ την άλλη σε ξεχνούν, σε πετούν, σ’ απατούν, σε χτυπούν με λόγια και πράξεις που δε μπορείς να ξεχάσεις!
Ενώ σε θαυμάζουν καταβάθος θέλουν ν’ αλλάξεις, νιώθεις μόνος. Τόσο μόνος όσο δεν ένιωσες ποτέ! Ίσως δε βρήκες τους κατάλληλους ανθρώπους, ίσως!
πιο εύκολα ξεχνούν παρά εκτιμούν! άλλοι μια σιγουριά ζητάνε μόνιμα.. ..κι όταν τη βρούνε πάλι θα ‘χουν πρόβλημα.. ..Όσα κι αν έχουν πάντοτε περισσότερα ζητάνε.. ..γι’ αυτό δε μάθανε ποτέ τους να εκτιμάν!
Έτσι είναι οι άνθρωποι του σήμερα . ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΕΤΟΣ
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΙΖΕΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΣΤ,
0 comments
Δημοσίευση σχολίου