Ελληνική διχόνοια: Η κατάρα του έθνους

Στη διάρκεια του πρώτου γενικευμένου εμφύλιου σπαραγμού, του Πελοποννησιακού Πολέμου,συνέβη ένα περιστατικό που φανερώνει τον διαχρονικά απαράλλακτο κι απίστευτο χαρακτήρα του Έλληνα. Το 406 π.Χ. έγινε η ναυμαχία στις Αργινούσες στην οποία ο συμμαχικός στόλος των Αθηναίων νίκησε τον αντίστοιχο σπαρτιατικό. Η ολιγαρχική αντιπολίτευση στην Αθήνα, για να πλήξει το κύρος και τη δημοφιλία του Περικλή,

επωφελήθηκε από το γεγονός ότι λόγω θαλασσοταραχής οι Αθηναίοι δεν κατάφεραν να περισυλλέξουν όλα τα πτώματα των στρατιωτών τους, και κατηγόρησε για ασέβεια προς τους νεκρούς τους οκτώ επικεφαλής στρατηγούς του στόλου (μεταξύ των οποίων ήταν και ο ένας γιος του Περικλή). Στη δίκη που ακολούθησε καταδικάστηκαν όλοι σε θάνατο κι εκτελέστηκαν!

Έτσι, ένας θρίαμβος μετατράπηκε σε πανωλεθρία για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων! Ολόκληρη η Ιστορία μας βρίθει από τέτοια παραδείγματα όπου επιτελούμε το καλύτερο και αμέσως μετά το ακυρώνουμε εμείς οι ίδιοι.

Συνήθως μας αρέσει να κατηγορούμε τον περίφημο «ξένο δάκτυλο», ξεχνώντας όμως παράλληλα να πούμε ότι για να διεισδύσει χρειάζεται κι εσωτερικούς προδότες, και ότι πάντα είχαμε πολλούς τέτοιους.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της νοοτροπίας του Έλληνα, ο οποίος συνήθως πάνω από τις φιλοδοξίες και τα συμφέροντά του δεν βάζει τίποτε άλλο, ήταν και ο περίφημος Αλκιβιάδης. Αν και Αθηναίος πολίτης, επί σειρά ετών έπαιζε τριπλό παιχνίδι, για προσωπικά συμφέροντα και φιλοδοξίες. Ερχόταν σε σύγκρουση με τους Αθηναίους, πήγαινε με τους Σπαρτιάτες. Ερχόταν σε σύγκρουση και με τους Σπαρτιάτες, πήγαινε με τους Πέρσες! Ερχόταν σε σύγκρουση και με τους Πέρσες, ξαναπήγαινε με τους Αθηναίους!

Μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε σαν το κλασικό αρχέτυπο του Έλληνα, ο οποίος συνήθως η μόνη πατρίδα που αναγνωρίζει και παραδέχεται είναι ο εαυτός του και το συμφέρον του! Ας δούμε μερικά ακόμη χαρακτηριστικά ιστορικά παραδείγματα, όπως εκείνο της ναυμαχίας στις Αργινούσες, όπου κάναμε το καλύτερο και αμέσως μετά το ανατρέψαμε εμείς οι ίδιοι, με τον χειρότερο τρόπο.

- Αφού πρώτα γράψαμε μια μοναδική στρατιωτική εποποιία, νικώντας τον πάνοπλο και πολυάριθμο στρατό και στόλο της Περσικής Αυτοκρατορίας, στη συνέχεια καταστραφήκαμε μόνοι μας με τον εξοντωτικό τριακονταετή εμφύλιο Πελοποννησιακό Πόλεμο (τον οποίο, σύμφωνα με μια άποψη, υποδαύλισαν οι Πέρσες, για να εκδικηθούν για την ήττα τους)!

- Μέσα σε δέκα χρόνια ο Μέγας Αλέξανδρος έφτιαξε μια αχανή αυτοκρατορία, τη μεγαλύτερη που είχε δει ο κόσμος μέχρι τότε, η οποία όμως έμελλε να είναι και η βραχυβιότερη. Μέσα σε διάστημα λιγότερο από ενός αιώνα, οι εσωτερικές διαμάχες και οι συγκρούσεις των επιγόνων του (Πτολεμαίοι, Σελευκίδες, κ.ά) την εξασθένισαν με αποτέλεσμα να κυριευθεί από τους Ρωμαίους!

- Το 1823, μόλις δύο χρόνια μετά από την Επανάσταση του 1821 ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ οπλαρχηγών και «καλαμαράδων» (πολιτικών) για το ποιος θα έχει την εξουσία μετά από τη μελλοντική απελευθέρωση! Λόγω αυτού του παράλογου εμφυλίου η Επανάσταση έπνεε τα λοίσθια και η τελική απελευθέρωση επιτεύχθηκε χάρη στην επέμβαση των «ξένων δυνάμεων» (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) οι οποίες νίκησαν τον τουρκικό στόλο στη ναυμαχία του Ναυαρίνου (1827), πράγμα που τις επέτρεψε στη συνέχεια να επεμβαίνουν στα εσωτερικά μας!

- Το 1912-1913 γράψαμε μια νέα πολεμική εποποιία απελευθερώνοντας από τον τουρκικό ζυγό τη Μακεδονία και την Ήπειρο. Μέσα σε λιγότερο από δέκα χρόνια (1919-1922), κι εξ αιτίας κυρίως του Εθνικού Διχασμού (Βενιζελικοί – Βασιλικοί), χάσαμε την πανάρχαια κοιτίδα του Ελληνισμού, τη Μικρά Ασία!

- Το 1940-1945 γράψαμε νέο έπος με την αντίσταση κατά των Γερμανών. Αμέσως μετά, κι ενώ ο κόσμος είχε ήδη χωριστεί από τους Μεγάλους στο Ανατολικό (κομμουνιστικό) Μπλοκ και στο Δυτικό και ο Στάλιν είχε ενημερώσει τους Έλληνες κομμουνιστές να μην περιμένουν βοήθεια από τη Σοβιετική Ένωση, εκείνοι ξεκίνησαν τον γνωστό καταστροφικό Εμφύλιο Πόλεμο!

Και αυτά είναι μερικά μόνο από αναρίθμητα παρόμοια παραδείγματα της Ιστορίας μας!

 πηγη