Θα μπορούσε η άνιση κατανομή των πάγων στην Ανταρκτική να πυροδοτήσει μια μετατόπιση των πόλων του πλανήτη, με καταστροφικές συνέπειες για την ζωή όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα;
Το άρθρο αυτό, γραμμένο το 1989, από τον συγγραφέα Ρίτσαρντ Νουν είναι ακόμα επίκαιρο, αν αναλογιστούμε τις πρόσφατες και συχνά αλληλοσυγκρουόμενες πληροφορίες γύρω από τις κλιματολογικές αλλαγές, την παγκόσμια άνοδο ή πτώση της θερμοκρασίας, την τήξη ή την επέκταση των πάγων, το φαινόμενο Ελ Νίνιο κ.ο.κ
Η θεωρία του Ρίτσαρντ Νουν, σύμφωνα με την οποία οι πολικοί πάγοι της Ανταρκτικής αναπτύσσονται με ασταθή τρόπο, ικανό να προκαλέσει μια καταστροφικών διαστάσεων μετατόπιση των πόλων,
αξίζει την προσοχή μας. Θα δημοσιεύουμε αυτό το άρθρο σε δύο συνέχειες και το δεύτερο μέρος θα υπάρχει στο επόμενο τεύχος του NEXUS με μια περίληψη των πρόσφατων
και συχνά αντιφατικών - αναφορών για τις κλιματολογικές αλλαγές, με σκοπό να κατανοήσουμε τι συμβαίνει πραγματικά στο κλίμα του πλανήτη μας.
Duncan RoadsΗ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΤΟΥ ΦΛΟΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΝ
Αραγε..
θα μπορούσαν να εξηγηθούν τα αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την ιστορία της Γης, εάν δεχόμασταν ότι ο εξωτερικός φλοιός της Γης γλίστρησε πάνω από το εσωτερικό της τμήμα, αλλάζοντας την θέση των πόλων σε σχέση με την επιφάνεια της Γης;
Ναι, λέει ο Τσαρλς Χάπγκουντ (Char les Η. Hapgood) συγγραφέας του βιβλίου "Earth's Shifting Crust" (1958). Την έκδοση αυτού του βιβλίου χαιρέτησαν με ενθουσιασμό οΆλμπερτ Αϊνστάιν και ο καθηγητής γεωλογίας του Χάρβαρντ, Κίρτλεϊ Μάδερ (Kirtley F. Mather).
Κατά την διάρκεια της επταετούς έρευνας για το βιβλίο μου, "5/5/2000 Ice: The Ultimate Disaster" o καθηγητής Χάπγκουντ με παρακινούσε να παρουσιάσω μια σύνθεση των απόψεων μου για αυτά τα θέματα.
Είχε ένα εξαίρετο μυαλό, που φώτιζε τα σκοτάδια στα οποία κατοικούν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Την περίοδο που προηγήθηκε του θανάτου του, με βοηθούσε, και του είμαι βαθύτατα υπόχρεος για την υπομονή του στην απάντηση των αναρίθμητων ερωτήσεων μου, και για την πρόσβαση στο ανέκδοτο υλικό του.
Τα τελευταία 25 χρόνια, προέκυψαν πάρα πολλά νέα δεδομένα που ενίσχυσαν την άποψη ότι έχει αλλάξει η επιφάνεια της Γης. Όμως, στις κυριότερες αναλύσεις που έχουν δημοσιευτεί γι' αυτό το θέμα, η έμφαση έχει δοθεί στην μετακίνηση των ηπείρων, και όχι τόσο στηνμετατόπιση του φλοιού. Η αρχή της μετακίνησης των ηπείρων υποστηρίζει ότι οι ήπειροι έχουν τη δική τους ανεξάρτητη κίνηση, και πλησιάζουν ή απομακρύνονται η μία από την άλλη εξαιτίας των γεγονότων που συμβαίνουν στο εσωτερικό της Γης.
Ο καθηγητής Χάπγκουντ απέδειξε ότι η θεωρία της μετακίνησης των ηπείρων (ή εξάπλωση του θαλάσσιου πυθμένα) όπως παρουσιάστηκε στο κοινό, δημιούργησε ερωτήματα που μπορούν να απαντηθούν μονάχα εάν υποθέσουμε ότι ολόκληρο το εξωτερικό κέλυφος της γης έχει περιοδικά μετατοπισθεί.
Μάλιστα, στο βιβλίο του αιτιολόγησε πως τέτοιες "μετατοπίσεις πόλων" μπορούν πράγματι να προκαλέσουν μετακινήσεις των ηπείρων.
Χρησιμοποιώντας τα αποτελέσματα χιλιάδων χρονολογήσεων (με τη χρήση άνθρακα 14), των κλιματολογικών γεγονότων των τελευταίων 100.000 ετών, ο Χάπγκουντ απέδειξε ότι το εξωτερικό κέλυφος της Γης "γλίστρησε" πάνω από το εσωτερικό της, αλλάζοντας την σχετική θέση των πόλων,τρεις φορές κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου. Η τελευταία αλλαγή αυτού του είδους θα πρέπει να έγινε στο τέλος της περιόδου των παγετώνων, πριν από περίπου10.000 χρόνια.
Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στην μετακίνηση ή στην μετατόπιση ολόκληρου του φλοιού της Γης, θα πρέπει να κατανοηθούν ορισμένα γεγονότα σχετικά με τον πλανήτη μας. Πρώτον, το ότι ο φλοιός της Γης είναι πολύ λεπτός. Οι εκτιμήσεις για το πλάτος του ποικίλουν από το ελάχιστο, των περίπου 20 μιλίων, έως το μέγιστο, των 40 περίπου μιλίων (ή 10 με 50 μίλια (Εκδ.)
Άρα, αυτό αντιπροσωπεύει ένα ποσοστό λιγότερο από το ένα δέκατο του ενός εκατοστού της διαμέτρου της Γης (συγκεκριμένα, 0,0025 έως 0,005% της διαμέτρου του ισημερινού του πλανήτη).
Δεύτερον, ότι το λεπτό αυτό στρώμα αποτελείται από ένα σχετικά στέρεο, κρυσταλλικό βράχο, αλλά είναι ραγισμένο σε αρκετά σημεία - όπως στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα, στα τεκτονικά ρήγματα στο Μπρέβαρντ (Brevard) και την Μοτάγκουα (Motagua) - και δεν έχει μεγάλη αντοχή.
Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι ακριβώς κάτω από τον φλοιό βρίσκεται ένα στρώμα το οποίο θεωρείται εξαιρετικά αδύναμο, γιατί πιθανότατα είναι πολύ θερμό για να κρυσταλλοποιηθεί.
Επιπρόσθετα, πίστευεται ότι η πίεση σε αυτό το βάθος καθιστά τον βράχο εξαιρετικά εύκαμπτο κι έτσι υποχωρεί εύκολα στις πιέσεις. Υποτίθεται ότι σε αυτό το βάθος ο βράχος είναι ιδιαίτερα παχύρρευστος δηλαδή είναι υγρός αλλά πολύ πυκνός, σαν τη ζεστή πίσσα. Είναι γνωστό ότι ένα παχύρρευστο υλικό θα υποχωρήσει εύκολα σε μια συγκριτικά ελαφριά πίεση για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, και μπορεί να μην συμπεριφερθεί σαν στερεό υλικό εάν υποβληθεί σε μια ξαφνική πίεση όπως αυτή ενός σεισμικού κύματος.
ΜΕΤΑΤΟΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΛΟΙΟ ΤΗΣ ΓΗΣ
Εάν ασκηθεί μια ήπια πίεση, κατά μήκος του φλοιού της Γης, για να τον σπρώξει προς μια κατεύθυνση, και εάν η πίεση αυτή διατηρηθεί σταθερή για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι γνωστό ότι ο φλοιός θα μετατοπισθεί πάνω στο εύκαμπτο και παχύρρευστο κατώτερο στρώμα. Σε αυτή την περίπτωση, ο φλοιός θα μετακινηθεί σαν μια ενιαία μονάδα - ολόκληρος ο φλοιός την ίδια στιγμή. Η ιδέα αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πολυσυζητημένη θεωρία των μετακινούμενων ηπείρων, όπου οι ήπειροι μετακινούνται ξεχωριστά, σε διαφορετικές κατευθύνσεις στην διάρκεια δισεκατομμυρίων ετών.
"Ας φανταστούμε εν συντομία τις συνέπειες μια μετατόπισης ολόκληρου του εξωτερικού φλοιού της Γης. Πρώτον, θα υπάρξουν αλλαγές στο γεωγραφικό πλάτος. Θα αλλάξουν οι αποστάσεις των σημείων στην επιφάνεια της Γης από τον ισημερινό. Ορισμένα θα μετακινηθούν πιο κοντά στον ισημερινό και άλλα πιο μακριά. Τα σημεία που βρίσκονται αντικριστά στις πλευρές της Γης θα μετακινηθούν σε αντίθετες κατευθύνσεις. Για παράδειγμα, εάν η Νέα Υόρκη μετακινηθεί 2.000 μίλια νότια, ο Ινδικός Ωκεανός, που βρίσκεται διαμετρικά απέναντι, θα μετακινηθεί 2.000 μίλια βόρεια.
Πάντως, δεν θα μετακινηθούν όλα τα σημεία πάνω στην επιφάνεια της Γης σε ίδιες αποστάσεις. Για να το φανταστεί αυτό ο αναγνώστης θα πρέπει να πάρει μια υδρόγειο πάνω στο στήριγμα της, και να την γυρίσει. Θα δει ότι ενώ ένα σημείο στον ισημερινό κινείται γρήγορα, τα σημεία κοντά στους πόλους κινούνται αργά.
Σε μια δεδομένη στιγμή ένα σημείο κοντά στον ισημερινό μετάκινείται πολύ μακρύτερα από ένα σημείο κοντά στον πόλο. Έτσι, σε μια μετατόπιση του φλοιού, υπάρχει ένας μεσημβρινός γύρω από την Γη ο οποίος αναπαριστά την κατεύθυνση της κίνησης και τα σημεία σε αυτόν τον κύκλο θα μετακινηθούν μακρύτερα. Δύο σημεία, 90 μοίρες μακριά από αυτή την γραμμή θα αντιπροσωπεύουν τα "αξονικά σημεία" της κίνησης. Όλα τα υπόλοιπα σημεία θα μετατοπισθούν ανάλογα με την απόσταση τους από αυτόν τον μεσημβρινό.
Φυσικά, οι κλιματολογικές αλλαγές θα είναι περισσότερο ή λιγότερο ανάλογες με τις αλλαγές στο γεωγραφικό πλάτος, και επειδή οι περιοχές στις αντικριστές πλευρές της υδρογείου θα μετακινούνται προς αντίθετες κατευθύνσεις, ορισμένες περιοχές θα γίνουν πιο κρύες ενώ άλλες πιο ζεστές- μερικές θα υποστούν δραστικές αλλαγές στο κλίμα τους, άλλες μέτριες και σε μερικές δεν θα συμβεί καμία απολύτως αλλαγή.
Ποιες θα ήταν οι συνέπειες μιας παγκόσμιας μετατόπισης του φλοιού;
Κατά την διάρκεια μιας μετατόπισης των πόλων, καθώςτρισεκατομμύρια τόνοι πάγων και νερού από τον Νότιο Πόλο θα κατέβαιναν με ορμή προς τον ισημερινό σε ένα καταστροφικό κύμα ύψους εκατοντάδων ποδών και καθώς τρισεκατομμύρια τόνοι πάγων και νερού από τον Βόρειο Πόλο θα κατευθύνονταν προς τον ισημερινό, οι δυνάμεις της φύσης θα έχαναν την ισορροπία τους και θα εκδηλώνονταν με ιδιαίτερα "άγριο" τρόπο, αναζητώντας μια νέα ισορροπία.
Θα εκρηγνύονταν ηφαίστεια, παλιρροιακά κύματα θα ξεσπούσαν πάνω στην στεριά, τυφώνες ανυπολόγιστης έντασης θα σάρωναν την υδρόγειο, και σεισμοί θα ξέσκιζαν την επιφάνεια της Γης. Τα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας που θα βρίσκονταν στον δρόμο αυτής της φυσικής καταστροφής θα απελευθέρωναν ανεξέλεγκτες ποσότητες ραδιενέργειας, δημιουργώντας "νεκρές ζώνες" τεράστιας έκτασης".
Είναι ξεκάθαρο ότι μονάχα λίγοι επιζήσαντες - όσοι θα βρίσκονταν στο διάστημα, ή ένας-δύο στα "αξονικά σημεία" του Χάπγκουντ - θα παρέμεναν ζωντανοί για να αντιμετωπίσουν τις κλιματολογικές αλλαγές που θα είχαν προκύψει.
Προκαλώντας μια μετατοπιση των πολων
Αν χρησιμοποιήσουμε ένα μεγάλο ποσοστό των στοιχείων που παρουσίασε ο Χάπγκουντ , θα μπορέσουμε να δώσουμε μια πολύ απλοποιημένη εξήγηση της πρόκλησης μιας μετατόπισης του φλοιού.
Η Γη είναι μια στρογγυλή μπάλα η οποία στριφογυρίζει στο διάστημα και "ταλαντεύεται" καθώς περιστρέφεται. Στο νότιο ημισφαίριο υπάρχει μια ήπειρος από πάγο, μεγαλύτερη από την Ευρώπη.
Ο πάγος αυτός βρίσκεται πάνω και επεκτείνεται, πέρα από την γη στην οποία στηρίζεται και τώρα (1989) έχει πάνω από δύο μίλια ύψος. Η μάζα του πάγου στην Ανταρκτική δεν κατανέμεται ισομερώς στον πόλο.
Πράγματι, το μεγαλύτερο μέρος του τεράστιου βάρους της μάζας του πάγου βρίσκεται - κατά ένα μεγάλο ποσοστό -στην μία πλευρά του πολικού άξονα.
Καθώς η μάζα του πάγου μεγαλώνει, γίνεται βαρύτερη και καθώς αυξάνει σε βάρος, η μαζική συσσώρευση του επιδεινώνει την έλλειψη ισορροπίας στην ταλάντωση της Γης. Το αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου είναι παρόμοιο με αυτό που παρατηρούμε όταν μπλέκονται βαριά ρούχα στην μια πλευρά ενός κάδου πλυντηρίου που στύβει τα ρούχα περιστρεφόμενο με μεγάλη ταχύτητα: Η ταλάντωση γίνεται εντονότερη.
Χρόνο με τον χρόνο, ο πάγος της Γης γίνεται όλο και πιο βαρύς, μέχρι που η κλίση του άξονα δεν θα μπορεί πλέον να υπερνικήσει την φυγόκεντρο δύναμη του περιστρεφόμενου σώματος. Σε αυτό το κρίσιμο σημείο, οι πολικοί πάγοι εκσφενδονίζονται με τρομερή ταχύτητα προς την γραμμή της μεγαλύτερης περιστροφής της Γης: Στον ισημερινό. Όταν συνέβη μια τέτοια μετατόπιση πόλων, το μεγαλύτερο ποσοστό των έμβιων όντων καταστράφηκε, συμπεριλαμβανομένων και των ασήμαντων προσπαθειών του ανθρώπου να αναπτύξει πολιτισμό.
Ο Χάπγκουντ απέδειξε ότι οι σημερινοί παγετώνες της Ανταρκτικής είναι απλώς οι τελευταίοι πολλών χιλιάδων οι οποίοι υπήρξαν στο παρελθόν.
Γεωλογικές καταγραφές αποκαλύπτουν ότι αυτοί θα μπορούσαν να είναι οι τελευταίοι μιας σειράς αστραφτερών δολοφόνων των γήινων μορφών ζωής.
Όπως εξήγησα και στο βιβλίο μου "5/5/2000 Ice: The Ultimate Disaster", o κύκλος του σχηματισμού των πάγων και η μετατόπιση του φλοιού θα συνεχίσουν να επανεμφανίζονται γιατί το περισσότερο χιόνι που πέφτει στις περιοχές των πόλων δεν λιώνει η θερμοκρασία του αέρα είναι πολύ χαμηλή.
Αντίθετα αποθηκεύεται, και μετατρέπεται σε παγετώνα. Καθώς αυτό συνεχίζεται για χιλιάδες χρόνια, η μάζα του πάγου αυξάνεται μέχρι να συμβεί μια απότομη περιστροφή του πλανήτη. Τότε η Γη μετατοπίζεται πάνω στους άξονες της, προκαλώντας σεισμούς, ηφαιστειακές εκρήξεις καιπαλιρροιακά κύματα σχεδόν απίστευτης έκτασης και έντασης, καθώς ανακατατάσσονται ολόκληρες ήπειροι και θαλάσσιες περιοχές. Και τότε, ο πάγος αρχίζει ξανά να συσσωρεύεται. Αυτή τη φορά στις νέες πολικές περιοχές.
Ο ΑΪΝΣΤΑΙΝ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΧΑΠΓΚΟΥΝΤ
Αφού διατύπωσε την θεωρία του, ο Χάπγκουντ ζήτησε την γνώμη και την συμβουλή του μεγάλου επιστήμονα, του Αλμπερτ Αϊνστάιν.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Είναι ξεκάθαρο ότι μονάχα λίγοι επιζήσαντες - όσοι θα βρίσκονταν στο διάστημα, ή ένας-δυο στα "αξονικά σημεία" του Χάπγκουντ - θα
παρέμεναν ζωντανοί για να αντιμετωπίσουν τις κλιματολογικές αλλαγές που θα είχαν προκύψει.
Ο κόσμος τους άλλαξε από Εύκρατη ζώνη σε Κατεψυγμένη
ζώνη. Εκατομμύρια ζώων (συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου) μετακινήθηκαν ξαφνικά από ένα εύκρατο κλίμα σε ένα κλίμα με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Ο Αϊνστάιν έγραψε:
"Παίρνω συχνά επιστολές από ανθρώπους που θέλουν να τους πω τη γνώμη μου και να τους συμβουλεύσω, πάνω στις αδημοσίευτες ιδέες τους. Δεν χρειάζεται να πω ότι πολύ σπάνια αυτές οι ιδέες διακρίνονται -για την επιστημονική εγκυρότητα τους. Όμως, οι πρώτες επιστολές που έλαβα από τον κύριο Χάπγκουντ με συντάραξαν. Οι ιδέες του είναι αυθεντικές, απλές και - εάν συνεχίσουν να αποδεικνύονται έγκυρες - έχουν τεράστια σημασία για την ερμηνεία οποιουδήποτε φαινομένου έχει λάβει χώρα στην επιφάνεια της Γης.
Πολλά σημαντικά εμπειρικά δεδομένα υποδηλώνουν ότι, σε κάθε σημείο της επιφάνειας της Γης, το οποίο εξετάστηκε προσεκτικά, έχουν συμβεί πολλές κλιματολογικές αλλαγές, με (φαινομενικά) ιδιαίτερα απότομο τρόπο. Αυτό, σύμφωνα με τον Χάπγκουντ , μπορεί να εξηγηθεί εάν ο σχεδόν στερεός εξωτερικός φλοιός της Γης υφίσταται, από καιρό σε καιρό, εκτεταμένη μετατόπιση πάνω από τα παχύρρευστα, εύκαμπτα και πιθανότατα υγρά, εσωτερικά στρώματα.
Τέτοιες μετατοπίσεις μπορούν να συμβούν σαν συνέπεια των συγκριτικά ανεπαίσθητων δυνάμεων που ασκούνται στον φλοιό, και προέρχονται από την στροφορμή της Γης, η οποία στη συνέχεια τείνει να αλλοιώσει τον άξονα περιστροφής του φλοιού της.
Στις πολικές περιοχές υπάρχει μια συνεχής απόθεση πάγου, ο οποίος δεν κατανέμεται συμμετρικά γύρω από τον πόλο. Η περιστροφή της Γης επιδρά πάνω σε αυτές τις ασύμμετρα τοποθετημένες μάζες, δημιουργώντας μια φυγόκεντρη στροφορμή η οποία μεταδίδεται στον στερεό φλοιό της Γης. Η συνεχώς αυξανόμενη φυγόκεντρος στροφορμή η οποία δημιουργείται με αυτό τον τρόπο, όταν φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο, θα δημιουργήσει μια μετακίνηση του φλοιού της Γης πάνω από το υπόλοιπο σώμα του πλανήτη και αυτό θα μετατοπίσει τις πολικές περιοχές προς τον ισημερινό".
ΑΠΟΤΟΜΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΛΙΜΑΤΟΣ
Όπως παρατήρησε και ο Δρ. Αϊνστάιν, "σε κάθε σημείο της επιφάνειας της Γης, το οποίο εξετάστηκε προσεκτικά, έχουν συμβεί πολλές κλιματολογικές αλλαγές, με (φαινομενικά) ιδιαίτερα απότομο τρόπο".
Αξίζει να εξετάσουμε ορισμένα από αυτά τα σημεία για να καταλάβουμε καλύτερα τι σημαίνει και τι περιλαμβάνει μια αιφνίδια κλιματολογική αλλαγή. Σε πολλά σημεία, το έδαφος της Αλάσκα είναι γεμάτο με κόκαλα και συντρίμμια - σε τεράστιες ποσότητες. Τα κόκαλα μαμούθ, μαστόδοντων, διαφόρων ειδών βισόνων, αλόγων, λύκων, αρκούδων και λιονταριών διηγούνται την ιστορία μιας πλούσιας πανίδας. Το έδαφος της Αλάσκα είναι σαν μια λεπτή σκουρόγκριζη άμμος. Μέσα σε αυτό το περίβλημα, τελείως παγωμένα, βρίσκονται τα παραμορφωμένα κομμάτια ζώων και δέντρων, ανακατωμένα με κρυστάλλους πάγου και στρώματα τύρφης και βρύων.
Μοιάζει σαν - εν μέσω μιας κατακλυσμικής καταστροφής πριν από 10.000 χρόνια - ολόκληρος ο κόσμος των ζώων, των φυτών και των ανθρώπων της Αλάσκα, να πάγωσε ξαφνικά την ώρα που όλα βρίσκονταν σε κίνηση - λές και έπαιρναν μέρος σε μια αποτρόπαιη παντομίμα. Σε ολόκληρη την Αλάσκα, τα διαβρωτικά ρεύματα των ποταμών κατατρώνε πολλές παγωμένες χωμάτινες όχθες για να αποκαλύψουν αυτά τα κόκαλα και τους χαυλιόδοντες που προεξείχαν σε όλα τα επίπεδα. Ολόκληρα στρώματα χαλικιών στους ποταμούς σχηματίστηκαν από τα ανακατωμένα κομμάτια των υπολειμμάτων των ζώων.
Η Πλειστόκαινος περίοδος τελείωσε μέσα σε ένα κρεσέντο θανάτου. Σίγουρα αυτή δεν θα μπορούσε να είναι η συνηθισμένη κατάληξη μιας αινιγματικής γεωλογικής περιόδου η οποία έσβησε σ' ένα εξ' ίσου αινιγματικό τέλος: Το τέλος ήταν μια σκέτη καταστροφή, και άγγιξε τα πάντα. Ο ερευνητής συγκλονίζεται όταν μελετά αυτούς τους θανάτους και τις κολοσσιαίες διαστάσεις της καταστροφής.
Θεωρείται, ότι κατά την διάρκεια της τελευταίας μετατόπισης του φλοιού της Γης, η Αλάσκα αλλά και ολόκληρη η Βόρεια και η Νότια Αμερική μετακινήθηκαν νότια, στις θέσεις που βρίσκονται σήμερα. Τα πειστήρια του "γεωλογικού εγκλήματος" μπορούν να ανακαλυφθούν παντού. Κόκαλα ξασπρισμένα στην άμμο της Φλόριντα και στα χαλίκια του Νιου Τζέρσι, κόκαλα που μαραίνονται στα ξερά εδάφη του Τέξας και προεξέχουν από τις γλοιώδεις λάσπες των τάφρων με την πίσσα του Γουίλσάϊρ Μπούλεβαρντ (Wilshire Boulevard) στο Λος Άντζελες. Χιλιάδες ακόμα μπορούν να βρεθούν στο Μεξικό, στην Κεντρική και την Νότια Αμερική. Τα πτώματα των θυμάτων υπάρχουν παντού, σαν μια μαρτυρία του θανάτου.
ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ
Ίσως κάποιος να σκεφτεί ότι πολλά από αυτά τα τεράστια ζώα, πέθαναν από φυσικά αίτια- δηλαδή ότι τα υπολείμματα στα στρώματα της Πλειστόκαινης Περιόδου στις ηπείρους, αντιπροσωπεύουν φυσιολογικούς θανάτους, στο τέλος του συνηθισμένου κύκλου ζωής.
Όμως, όπου μπορούμε να μελετήσουμε αυτά τα ζώα - όπως στους μεγάλους λάκκους με τα κοκάλα στη Νεμπράσκα - σε ορισμένα σημεία ανακαλύψαμε κυριολεκτικά χιλιάδες απομεινάρια μπλεγμένα μεταξύ τους, φαινομενικάσυντετριμμένα από μια φοβερή δύναμη. Εκατομμύρια ανθρώπων και ζώων σκοτώθηκαν πάνω στην ακμή τους. Αυτό που διαφαίνεται είναι μια εικόνα γρήγορης εξαφάνισης,σαν να αναποδογύρισε η Γη.
(Σημείωση Επιστήμης: Συνδέστε το ότι "αναποδογύρισε η Γη με το βίντεο - προειδοποίηση της FEMA για επικείμενες καταστροφές. Δείτε το βίντεοεδω)
Οι αποδείξεις της βιαιότητας είναι εμφανείς. Τεράστια μαμούθ, όπως και βίσονες, φαίνονται σαν να έγιναν κομμάτια, να ανακατεύτηκαν και μετά να σκορπίστηκαν στο χώρο, σε τόσο πολλά κομμάτια λές και αυτό το έκανε ένα κοσμικό χέρι σε συμπαντική κλίμακα.
Σε ένα σημείο βρήκαμε το μπροστινό πόδι και τον ώμο ενός μαμούθ, με κομμάτια σάρκας, νυχιών και γούνας κολλημένα ακόμα στα μαυρισμένα κοκάλα. Κοντά βρίσκεται ο λαιμός και ο σκελετός ενός βίσονα, με το κεφάλι του ξεριζωμένο, σπόνδυλους με κολλημένους τένοντες και συνδέσμους και τον κεράτιο χιτώνα ανέπαφο. Δίπλα είδαμε το αξιοθρήνητο θέαμα ενός συντετριμμένου χεριού ενός παιδιού. Δεν υπήρχαν σημάδια ότι αυτό προκλήθηκε α πό μαχαίρι ή κάποιο άλλο κοφτερό όργανο- απλά τα κομμάτια του ξεσκίστηκαν.
ΘΑΑΑΣΣΙΑ ΖΩΑ ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΑ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ
Στην Νότια Αμερική βλέπουμε την αναστάτωση μισής ηπείρου στην οποία τα εκατομμύρια των θανάτων ήταν αποτέλεσμα σφοδρών ηφαιστειακών εκρήξεων και εκτεταμένων πλημμύρων.
Εκεί, στην καρδιά των Άνδεων, σε μέσο υψόμετρο 4 χιλιομέτρων, εκτείνεται η Μεσέτα (Meseta) ή Αλτιπλάνο (Altiplano) - το υψηλότερο λιμναίο λεκανοπέδιο στον κόσμο, στο έδαφος του οποίου υπάρχει μια σειρά από αξιοθαύμαστες λίμνες.
Η μεγαλύτερη από αυτές, η λίμνη Τιτικάκα είναι περιτριγυρισμένη από αρχαία λιμάνια και συντηρεί το μοναδικό γνωστό είδος ιππόκαμπου που ζεί σε γλυκά νερά.
Η λίμνη Τιτικάκα
Ο ιππόκαμπος, είναι τυπικά ένα πλάσμα της θάλασσας και, μαζί με ορισμένα άλλα θαλάσσια είδη, επέζησε από μια εποχή όπου η λίμνη συνδεόταν απευθείας με τον ωκεανό, ο οποίος τώρα βρίσκεται 4 χιλιόμετρα πιο κάτω. (Ενώ κολυμπούσε στην λίμνη Νικαράγουα, ο συγγραφέας παρ' ολίγον να κατασπαραχθεί από καρχαρίες, οι οποίοι από πολύ παλιά, προσαρμόστηκαν κατά τον ίδιο τρόπο στο γλυκό νερό, από τότε που η λίμνη αποκόπηκε από τον ωκεανό).
Οι εκτεταμένες ηφαιστειακές εκρήξεις, οι οποίες διακρίνονται στην Νότια και Κεντρική Αμερική, φαίνεται επίσης ότι έχουν συμβεί και στην Αλάσκα.
Ο Φρανκ Χίμπεν (Frank C. Hibben) στο βιβλίο του "The Lost Americans", περιγράφει τους μαζικούς τάφους_που βρέθηκαν: "Υπάρχουν στρώματα ηφαιστειακής στάχτης διασκορπισμένα στα βάθη της λάσπης και ορισμένες φορές ανάμεσα και στους σωρούς από κοκάλα και χαυλιόδοντες,. (Υπήρξαν) ηφαιστειακές εκρήξεις τρομακτικών διαστάσεων (και) βίαιες ατμοσφαιρικές διαταραχές άνευ προηγουμένου".
Τέτοιες εκρήξεις, σε τόσο μεγάλη κλίμακα, θα ήταν το επακόλουθο οποιασδήποτε μετατόπισης του φλοιού της Γης.
ΠΑΓΩΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΣΙΒΗΡΙΑ
Είναι λογικό ότι, καθώς η μία πλευρά του φλοιού μετατοπίστηκε προς τον νότο, η άλλη πλευρά της υδρογείου θα μετατοπίστηκε προς τον βορρά. Υπάρχουν αποδείξεις ότι οι περιοχές που σήμερα είναι κρύες ήταν κάποτε ζεστές και ότι οι ζεστές περιοχές του σήμερα κάποτε ήταν κρύες;Απ' ότι φαίνεται, δεν δυσκολευόμαστε να ανακαλύψουμε αποδείξεις που δείχνουν ότι το κλίμα της ανατολικής Σιβηρίας, κάποτε ήταν πιο ζεστό. Μια εξέταση των καλά διατηρημένων σωμάτων των μαμούθ που ανακαλύφθηκαν παγωμένα στην Σιβηρία μας προσφέρει ορισμένα αξιοσημείωτα στοιχεία:
1) Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, δεν είναι αλήθεια ότιτα μαμούθ ήταν προσαρμοσμένα σε πολύ κρύα κλίματα.
2) Ο αριθμός των παγωμένων μαμούθ αυξάνεται όσο κατευθυνόμαστε προς Βορρά, και είναι σχεδόν αναρίθμητα στις Νέες Σιβηρικές Νήσους οι οποίες εκτείνονται μεταξύ των αρκτικών συνόρων της Σιβηρίας και του Βόρειου Πόλου.
3) Το ελεφαντόδοντο καταστρέφεται εύκολα από την έκθεση του στις καιρικές συνθήκες, όμως, αμέτρητα ζευγάρια χαυλιόδοντων έχουν διατηρηθεί σε κατάσταση αρκετά καλή για να χρησιμοποιηθούν στο εμπόριο επεξεργασίας εβένου.
4) Μαζί με τα πτώματα των μαμούθ υπάρχουν και πτώματα πολλών άλλων ειδών ζώων.
5) Τα σώματα πολλών μαμούθ και ορισμένων άλλων ζώων έχουν διατηρηθεί τόσο καλά στο παγωμένο έδαφος που,ακόμα και σήμερα, είναι φαγώσιμα.
Ο Γάλλος ζωολόγος και δερματολόγος Χ. Νοβίλ (Η. Neuvilie) έκανε μια συγκριτική μικροσκοπική εξέταση τμημάτων δέρματος των μαμούθ και δέρματος από έναν ινδικό ελέφαντα, αποκαλύπτοντας ότι το πάχος και η κατασκευή τους είναι πανομοιότυπη. Δεν έμοιαζαν απλώς, ήταν ακριβώς τα ίδια. Κατόπιν απέδειξε ότι ή έλλειψη αδένων έκκρισης λαδιού, στο δέρμα και των δύο ζώων, έκανε το τρίχωμα τους λιγότερο ανθεκτικό στο κρύο και την υγρασία, από αυτό των συνηθισμένων θηλαστικών. Με άλλα λόγια, το τρίχωμα των μαμούθ ήταν ελάχιστα προσαρμοσμένο στο κρύο.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι τεράστιες σιβηρικές πεδιάδες (ένα από τα πιο κρύα σημεία της γης) συντηρούσαν εκατομμύρια μαμούθ, μαζί με έναν τεράστιο αριθμό από ρινόκερους, αντιλόπες, άλογα, βίσονες, μαχαιρόδοντα αιλουροειδή και άλλα ζώα.
Ίσως να ήταν η γνώση αυτών των συνθηκών που προκάλεσαν τον Σερ Τσαρλς Λάιελ (Sir Charles Lyell) τον μεγάλο θεμελιωτή της σύγχρονης γεωλογίας να παρατηρήσει ότι θα ήταν αδύνατον να επιζήσουν κοπάδια μαμούθ και ρινόκερων, όλο τον χρόνο, ακόμα και στα πιο νότια μέρη της Σιβηρίας.
Πολλά από τα μαμούθ που έχουν ανακαλυφθεί παγωμένα είχαν περισσότερο από 20 κιλά οργανικής ύλης, κατά μεγάλο ποσοστό αχώνευτης και αξιοθαύμαστα καλοδιατηρημένης στα δόντια και στο στομάχι τους - το τελευταίο τους γεύμα. Αποδείχθηκε ότι η βλάστηση ήταν ώριμα φρούτα από βρύα, χόρτα και άλλα φυτά. Αυτό αποδεικνύει ότι τα μαμούθ πέθαναν κατά την διάρκεια του δεύτερου μισού του Ιουλίου, ή στις αργές Αυγούστου. Τα περισσότερα ζώα ή ταν παχιά, γεγονός που υποδηλώνει ότι εκεί υπήρχαν άφθονα αποθέματα τροφής.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι τεράστιες σιβηρικές πεδιάδες συντηρούσαν εκατομμύρια μαμούθ, μαζί με έναν τεράστιο αριθμό από ρινόκερους, αντιλόπες, άλογα, μαχαιρόδοντα αιλουροειδή και άλλα ζώα.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
ΕΝΑ ΠΡΩΗΝ ΘΑΛΕΡΟ ΚΑΙ ΕΥΦΟΡΟ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ
Ενώ, από την μια μεριά, είναι ξεκάθαρο ότι το έδαφος στο οποίο ανακαλύπτονται τα οστά είχε παγώσει από τη στιγμή που καταπλακώθηκαν τα σώματα, το έδαφος, θα πρέπει προηγουμένως να ήταν μαλακό και όχι παγωμένο. Δεν μπορείς να βάλεις συμπαγή σάρκα σε παγωμένη γη.
Και, ακόμα πιο βόρεια, στις Νέες Σιβηρικές Νήσους, ο εξερευνητής των πόλων Μπάρον Τολ (Baron Toll) ανακάλυψε τα υπολείμματα μιας μαχαιρόδους τίγρης και ένα οπωροφόρο δέντρο το οποίο, όρθιο, είχε ύψος σχεδόν 30 μέτρα.
Το δέντρο ήταν πολύ καλά διατηρημένο μέσα στον παγετώνα και ο Τολ ανέφερε ότι στα κλαδιά του ήταν ακόμα κολλημένα πράσινα φύλα και ώριμα φρούτα. Κι όμως, αυτή την στιγμή, το μοναδικό δέντρο που φυτρώνει σε αυτή την περιοχή είναι μια ιτιά η οποία φτάνει τα 2.5 εκατοστά σε ύψος. Είναι προφανές ότι περίπου 10.000 χρόνια πριν, σ' αυτά τα νησιά που σήμερα είναι αφιλόξενα, υπήρχε ένα πλούσιο δάσος.
Οπότε, η εικόνα που έχουμε, είναι αυτή μιας περιοχής της επιφάνειας της Γης καλυμμένης με πράσινη βλάστηση, με μια πληθώρα ζώων τα οποία τρέφονταν με ώριμους σπόρους, καμπανούλες (φυτά γένους ranunculus), ώριμα φρούτα, βρύα, χόρτα και άλλα φυτά, στην μέση του καλοκαιριού - μια πανέμορφη ποιμενική σκηνή.
Όμως, η γη στην οποία υπήρχε αυτή η βουκολική εικόνα δεν θα μπορούσε να είναι εκεί που βρίσκεται σήμερα. Θα πρέπει να ήταν πιο νότια, στην Εύκρατη Ζώνη της Γης. Κατά την διάρκεια της τελευταίας μετατόπισης των πόλων, καθώς η Βόρεια, η Κεντρική και η Νότια Αμερική άρχιζαν να μετακινούνται νότια, η γη που είναι σήμερα η Σιβηρία θα μετακινείτο βόρεια.
Και προφανώς μετακινήθηκε τόσο απότομα που διέκοψε την ειρηνική βοσκή των ζώων. Ο κόσμος τους άλλαξε από Εύκρατη ζώνη σε Κατεψυγμένη ζώνη. Εκατομμύρια ζώων (συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου) μετακινήθηκαν ξαφνικά από ένα εύκρατο κλίμα σε ένα κλίμα με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν.
Οτιδήποτε δεν διαλύθηκε εντελώς, φαίνεται να κόλλησε στο έδαφος και να πάγωσε αμέσως, για να περιμένει να ανακαλυφθεί χιλιάδες χρόνια αργότερα. Αυτοί ήταν οι παγωμένοι μάρτυρες που μετέφεραν στους αιώνες την σιωπηλή κατάθεση της απόλυτης καταστροφής.
Θα πρέπει να επαναλάβω ότι η μετατόπιση αυτή ήταν, κατά τα φαινόμενα, μια ξαφνική και γρήγορη μετατόπιση του φλοιού της Γης. Μέρος αυτής της απόδειξης περιστρέφεται γύρω από την κατάσταση των παγωμένων ζωϊκών υπολειμμάτων. Φαίνεται ότι για τη συντήρηση κρέατος με την κατάψυξη του απαιτείται η ύπαρξη ορισμένων ιδιαίτερων συνθηκών.
Ο Χέρμπερτ Χάρις (Herbert Harris) σε ένα άρθρο του στο Σάιενς Ντάιτζεστ (Science Digest) έγραψε:
"Αυτό που απέδειξε ο Κλάρενς Μπέρντσαϊ (Clarence Birdseye) ήταν ότι όσο πιο γρήγορα μπορούν να καταψυχθούν τα τρόφιμα στην κατάψυξη των - 40 βαθμών Κελσίου, τόσο μικρότερη πιθανότητα υπάρχει να δημιουργηθούν οι μεγάλοι κρύσταλλοι πάγου που καταστρέφουν τις κυτταρικές μεμβράνες και τους ιστούς, αφήνοντας ανοίγματα από τα οποία διαρρέουν οι φυσικοί χυμοί, οι θρεπτικές ουσίες και η γεύση τους... "Πάρτε για παράδειγμα τα εντόσθια των πουλερικών" εξηγεί ένας μηχανικός του Μπέρντσαϊ. "Μπορούν να διατηρηθούν για οκτώ μήνες στους 10 βαθμούς υπό το μηδέν, αλλά αποσυντίθενται σε τέσσερις εβδομάδες αν προσπαθήσει κάποιος να τα διατηρήσει σε υψηλότερη (έστω και κατά ένα βαθμό Κελσίου) θερμοκρασία. Ή τον αστακό. Διατηρείται 24 μήνες στους 10 βαθμούς υπό το μηδέν, αλλά λιγότερο από 20 μέρες σε οποιαδήποτε θερμοκρασία πάνω από αυτό...".
Υπό το φως αυτών των δηλώσεων, η περιγραφή του παγωμένου κρέατος των μαμούθ από τον Φ. Φ. Χερτζ (F. F. Herz) είναι πολύ διαφωτιστική. Ο Μπάσετ Ντίγκμπι (Bassett Digby) στο βιβλίο του για τα μαμούθ, επανέλαβε κατά λέξη τα λόγια του Χερτζ:
"... Η σάρκα είναι ινώδης και με καλή αναλογία λίπους - κρέατος. Μοιάζει τόσο φρέσκο όσο και το καλά κατεψυγμένο μοσχάρι".
Και είναι κρέας το οποίο ήταν κατεψυγμένο για χιλιάδες χρόνια! Έχει αναφερθεί ότι ορισμένοι άνθρωποι αρρώστησαν τρώγοντας αυτό το κρέας από μαμούθ, αλλά τουλάχιστον ορισμένες φορές είναι φαγώσιμο και δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Επίσης, ο Τζόζεφ Μπαρνς (Joseph Barnes) πρώην ανταποκριτής της εφημερίδας Νιου Γιορκ Χέραλντ Τρίμπιουν (New York Herald Tribune),σχολίασε την υπέροχη γεύση του κρέατος από μαμούθ που του σέρβιραν στο δείπνο της Ακαδημίας Επιστημών στην Μόσχα την δεκαετία του 1930.
Ο Μπέρντσαϊ απέδειξε ότι για να παραμείνει σε κατά σταση ώστε να είναι φαγώσιμο, το κρέας πρέπει να διατηρηθεί σε μεγάλη κατάψυξη - όχι απλώς παγωμένο, αλλά σε μια θερμοκρασία πολύ χαμηλότερη από αυτή του σημείου πήξης. Η έρευνα του καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτά τα μαμούθ, που την μια στιγμή έτρωγαν τα φρούτα του μεσοκαλόκαιρου, ξαφνικά πάγωσαν και διατηρήθηκαν σε θερμοκρασίες πολύ χαμηλότερες από εκείνες του σημείου πήξης για χιλιάδες χρόνια.
ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΜΕΝΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝΤΡΑ
Εκατομμύρια άλλων ζώων, όπως αυτά που βρίσκονταν στην άλλη πλευρά της υδρογείου, εκτέθηκαν στις αναταράξεις της μετατόπισης του φλοιού.
Αυτές οι αναταραχές των κλιματολογικών συνθηκών εξηγούν, το γεγονός ότι έχουν ανακαλυφθεί ελάχιστα αρτιμελή σώματα. Τα υπολείμματα των αμέτρητων πτωμάτων είναι απλώς σκόρπια κοκάλα σε στοίβες, μαζί με τεράστιους όγκους παγωμένων δέντρων. Αυτά, όπως και τα αντίστοιχα ευρήματα στην Αμερική, υποδηλώνουν μια βίαιη ατμόσφαιρα θανάτου που χτύπησε τις απέραντες εκτάσεις της ερημωμένης τούνδρας. Ο Χάπγκουντ σημειώνει:
Μου φαίνεται ότι το σύνολο των στοιχείων από τα υπολείμματα των ζώων και των φυτών της Σιβηρικής τούνδρας, ερμηνευμένα υπό το φως των ευρημάτων στην Βόρεια Αμερική, επιβεβαιώνει επαρκώς το συμπέρασμα ότι υπήρξε μια μετατόπιση της Σιβηρίας προς τον Βορρά, με την μετατόπιση της Βόρειας Αμερικής προς τον Νότο, γύρω στα τέλη της επογής των παγετώνων της Βορείου Αμερικής.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Ρίτσαρντ Νουν είναι ο συγγραφέας του "5/5/2000 Ice: The Ultimate Disaster" (5/5/2000: Πάγος, Η Απόλυτη Καταστροφή), που εκδόθηκε το 1986 από την Harmony Books, τμήμα της Crown Publishers, Νέα Υόρκη.
1 comment
:)
Δημοσίευση σχολίου