Έχουμε φτάσει στο σημείο, σαν Έλληνες, να αυτοπροσδιοριζόμαστε από το τι δεν είμαστε. Η καθημερινότητά μας είναι μια δικαιολογία προς αποφυγή επιβολής διαφόρων ειδών τιμωρίας.
Δεν έκλεψα εγώ, δεν τους ψήφισα εγώ, δεν είμαι φασίστας εγώ, δεν είμαι υπόδουλος εγώ, δεν βλέπω τηλεόραση εγώ, δεν πληρώνω εγώ...
οι άλλοι το κάνουν. Να εκείνος. Κι εκείνος. Κι ο άλλος. Καθένας προσπαθεί να αποδείξει ότι ανήκει σ΄εκείνους που δεν τα έφαγαν μαζί. Πως είναι από τους τιμημένους ιδιωτικούς υπαλλήλους κι όχι από τους κηφήνες του δημοσίου. Κι αν σε τσακώσουν? Δεν είμαι από τους κακούς υπαλλήλους του δημοσίου αλλά από τους καλούς. Με αποδείξεις. Όλη η Ελλάδα βρίσκεται υπό το καθεστώς συλλογής αποδείξεων, είτε αγοράς αγαθών, είτε νομιμότητας.
Ουσιαστικά είναι ένας πόλεμος που έχει ξεφύγει εντελώς από τα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης. Δεν ξέρω αν υπάρχει στ΄αλήθεια οικονομική κρίση. Γιατί δεν την προκαλέσαμε εμείς. Οι άλλοι το έκαναν. Στη μελλοντική πρόοδο που οραματίζεται στα εξωτικά του ταξίδια ο κ.Πρωθυπουργός, υπάρχει η πάταξη με κάθε τρόπο των ένοχων πολιτών. Ένα ανελέητο κυνηγητό στην ανίχνευση των αμαρτωλών ενόχων.
Κανείς δεν ήξερε τίποτα για κανέναν. Τώρα πρέπει να μάθουμε τι συνέβη. Να το ανακαλύψουμε μαζί και να τιμωρήσουμε ο ένας τον άλλον. Να επιβραβεύσουμε τους υπάκουους και να τιμωρήσουμε παραδειγματικά τους ενόχους. Μόνο που οι ένοχοι περιορίζονται σε συγκεκριμένο επίπεδο. Ένοχοι είναι όλοι όσοι τα έφαγαν μαζί με κάποιους. Οι κάποιοι παραμένουν στο απυρόβλητο. Και δεν θα τους πειράξει κανείς. Οι κάποιοι είναι ένα απροσδιόριστο μόρφωμα που αφαίρεσε κάθε δυνατότητα ανάπτυξης, που σπατάλησε το δημόσιο πλούτο, που ερήμωσε ολόκληρη τη χώρα, αλλά οι ένοχοι είναι εκείνοι που τους εξυπηρέτησαν.
Σε μια ολοκληρωτική απώλεια ταυτότητας προσπαθούμε να βεβαιώσουμε τον εαυτό μας πως δεν είμαστε κάτι. Γιατί πολύ απλά δεν ξέρουμε τι είμαστε. Είναι μια αισχρή φάρσα. Ένα παιχνίδι τζογαδόρων. Τζογαδόρων που έχουν μέσα στα καρέ τους έμπειρους κι αδίστακτους χαρτοκλέφτες. Είναι αδύνατον να τους αντιμετωπίσει κανείς αν δεν είναι του σιναφιού.
Στεκόμαστε απέναντί τους φορτωμένοι μ΄ενοχές. Αντιμέτωποι μ΄ενα σύστημα βαθιά άρρωστο, διεφθαρμένο, τιποτένιο, απολογούμαστε ή οργιζόμαστε γιατί είμαστε ή δεν είμαστε έτσι. Ποιος έκλεψε το γλυκό από το βάζο. Δεν είμαστε ένοχοι γιατί φερθήκαμε ανέντιμα απέναντι στη χώρα μας και τους συμπολίτες μας είμαστε ένοχοι από κύτταρο γιατί είμαστε Έλληνες. Το λένε οι κάμποι και τα βουνά, το φωνάζουν οι άσπιλοι και αμόλυντοι Ευρωπαίοι. Το υπονοούν σε κάθε ευκαιρία. Λες κι αυτή η κατάντια έγινε από φυλετικό βίτσιο. Από κάποιο λανθασμένο γονίδιο που επιδρά επάνω μας.
Θέλουν πάση θυσία να μας πείσουν πως δεν είναι το σχιζοφρενικό σύστημα που εξυπηρετούν που γεννάει άρρωστους ανθρώπους, που ξερνάει βαρβαρότητα και πνευματικό σκοταδισμό, αλλά η ελαττωματική φύση των Ελλήνων. Κι εμείς υποταγμένοι χρόνια σ΄αυτή τη μόλυνση, επιλέγουμε να τιμωρηθούμε. Κάθε χαρακτηριστικό που μας οριοθετεί σαν Έλληνες τσακίζεται στη συνολική κατάντια. Μαζί με τις μίζες των κλεφταράδων ενοχοποιείται και η φέτα που τρώμε. Μαζί με το ξεπούλημα των προδοτών φταίει και το μπουζούκι που βγάζει ήχους. Μαζί με την συστηματική προσπάθεια να παραμείνει ένας λαός αμόρφωτος και ανίδεος, φταίει ο ήλιος και η θάλασσα. Μαζί με τα σάπια τρόφιμα, το βρώμικο νερό, τις μολυσμένες πόλεις φταίει και το τάβλι.
Και το πιο τραγικό. Δεν πρέπει να βρούμε τρόπο να προσδιορίσουμε τι δυνατότητες έχουμε, τι κοινά σημεία μπορούμε να έχουμε ώστε να παλέψουμε για να σώσουμε ότι σώνεται ακόμα, πρέπει να μισηθούμε. Να μισήσουμε ο ένας τον άλλον γιατί είμαστε Έλληνες. Ίσως να πρέπει και να παραδώσουμε μόνοι μας τα κλειδιά του σπιτιού μας σ΄οποιον νταβατζή δίνει τις περισσότερες εγγυήσεις γιατί έτσι κάνουν οι ένοχες πουτ@νες.....
Κοιτάξτε με τι χάρη γεμίζει σιγά σιγά η χώρα από Εφιάλτες. Με τι συνέπεια μια μάζα από ανόητους προσπαθεί να αποδείξει πως είναι καλό παιδί χαφιεδίζοντας και στοχοποιόντας τους υπόλοιπους. Κοιτάξτε με τι πάθος εργάζονται φοροεισπράχτορες και μπράβοι. Με τι σθεναρότητα απειλούν κι εκβιάζουν διάφορες κατηγορίες υποτακτικών τους υπόλοιπους. Πόσοι ασχολούνται με τη συλλογή χαρατσιών. Πόσοι δουλεύουν πίσω από τηλέφωνα που απειλούν ανθρώπους πως θα τους ρημάξουν τα σπίτια αν δεν...
Πόσοι σπρώχνουν με κάθε τρόπο τους υπόλοιπους για να πάρουν θέση στο δικαίωμα να εισπράττουν ένα γελοίο μεροκάματο. Πόσοι εύχονται κρυφά μέσα τους να επιζήσουν την ώρα που χιλιάδες άλλοι θα πεθαίνουν. Πόσοι θεωρούν τον εαυτό τους περήφανο γιατί έχουν να πληρώσουν τα χαράτσια, γιατί είναι σωστό το δάνειο τους στη τράπεζα, γιατί τακτοποίησαν τους λογαριασμούς τους.
Η ταυτότητα του περήφανου Έλληνα πλέον είναι συνώνυμη με την καλή διαγωγή απέναντι στους κλέφτες. Ομερτά και υποταγή στις μαφιόζικες συμμορίες που περνάνε να εισπράξουν στο τέλος της μέρας....
Δεν το έκανα εγώ, εκείνος το έκανε.
πηγη
0 comments
Δημοσίευση σχολίου