ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ .Μεσαίωνας.ίσως η πιο σκοτεινή περίοδος στην εποχή του ανθρώπου

Μεσαίωνας.ίσως η πιο σκοτεινή περίοδος στην εποχή του ανθρώπου από τα αρχαία χρόνια ως σήμερα. Καμία πρόοδος, φόβος για το άγνωστο, δεισιδαιμονίες, φίμωση της ανθρωπινής λογικής και πνευματικής διεύρυνσης

Εκτός από τα εκατομμύρια νεκρούς που άφησε η πανούκλα στην περίοδο του τι αλλού έχει να μας επιδείξει; Χιλιάδες νεκρούς, θύματα φανατισμού, δεισιδαιμονίας και των προκαταλήψεων.

Για να βγουν βέβαια από την μέση όλοι αυτοί οι άτυχοι χρησιμοποιήθηκαν αρκετές φορές σκληρά μέσα-βασανιστήρια που κάνουν αρκετές σημερινές ιστορίες τρόμου και μυστήριου να φαντάζουν παραμυθακια. . Για να ρίξουμε λοιπόν μια γρήγορη μάτια.

Εκδορά
Τό υποκείμενο δενόταν ΣΕ ΕΝΑ σταθερό σημείο ένας πεπειραμένος ΚΑΙ δήμιος αναλάμβανε να του «κατεβάσει» το δέρμα. Το έκοβε σε λωρίδες, τις οποίες τραβούσε με μία απότομη κίνηση, εκθέτοντας το υπό το δέρμα σώμα του άτυχου.Καμιά φορά αυτός ο τρόπος εκτέλεσης συνοδευόταν και από ρίξιμο αλατιού στις πληγές, ώστε να μεγιστοποιείται το μαρτύριο του καταδικασμένου.Το γδάρσιμο φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε κατά καιρούς από πολλούς διαφορετικούς λαούς. Μεταξύ αυτών ηταν ιρανικά φύλα της Βακτριανής και της Σογδιανής, Άραβες, Ινδοί κ.α. Οι Βάκτριοι μάλιστα συνήθιζαν να βγάζουν το δέρμα ολοκληρο και να το παραγεμίζουν με άχυρο! Από κάποιον απ 'αυτούς το πήραν οι Τούρκοι, προφανώς, που το ανήγαγαν σε επιστήμη, μέχρι και τα πρόσφατα χρόνια ήταν οι Τούρκοι:
Το μαρτύριο της εκδοράς υπέστησαν οι στρατιώτες της Ενετικής φρουράς που αντιστάθηκε στον Μωάμεθ Β 'το 1470 στην Χαλκίδα.

Αποκεφαλισμός
Ο αποκεφαλισμός ΗΤΑΝ ιδιαίτερα διαδομένος, μέχρι και τον προηγούμενο αιώνα. Σήμερα βρίσκεται ακόμα σε ισχύ σε μερικές μουσουλμανικές χώρες. Υπήρχαν δύο διαφορετικοί τρόποι αποκεφαλισμού - με ξίφος και με τσεκούρι. Όταν κάποιος επρόκειτο να αποκεφαλιστεί με ξίφος, τον έβαζαν να γονατίσει και στη Γερμανία επέτρεπαν στις γυναίκες να είναι καθιστές. Όταν το επιλεγμένο όπλο εκτέλεσης ήταν το τσεκούρι, ήταν απαιτητό ένα κούτσουρο, συχνά σκαλισμένο ώστε να έχει υποδοχή για το λαιμό.

Ανασκολοπισμός
Με το μαρτύριο του ανασκολοπισμού, ένας αιχμηρός ξύλινος πάσσαλος διαπερνούσε το σώμα του βασανισθέντα. Κατά κύριον λόγο η διείσδυση γίνονταν απ 'τον πρωκτό ή τον κόλπο και δευτερευόντως απ' το στόμα ή τα πλευρά. Γίνονταν όμως με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε να μην επιφέρει τον άμεσο θάνατο του κρατούμενου, αλλά να τον κάνει να υποφέρει απ 'τους αφόρητους πόνους, μέχρι και τρεις ημέρες πριν καταλήξει. Φρόντιζαν λοιπόν, να μην αγγίζει ο πάσσαλος ζωτικά όργανα και περιόριζαν όσο μπορούσαν την αιμορραγία, επιβραδύνοντας έτσι το μαρτύριο. Συνήθως ο κατάδικος στήνονταν όρθιος κάνοντας με το βάρος του ακόμα πιο φριχτό το μαρτύριο του.

Παλούκωμα Παλούκωμα
Τρομερό όπως ακούγεται. Παραλλαγή του ανασκολοπισμού.Ένα παλούκι μπήγεται στο σώμα του θύματος, συνήθως περνά από την καρδιά και βγαίνει από την πλάτη. Ο θάνατος είναι ακαριαίος για το θύμα, που νιώθει ένα στιγμιαίο πόνο πριν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο. Iδιαίτερα προσφιλής ήταν αυτός ο τρόπος θανάτωσης για τον Ρουμάνο Βλαντ Τέπες τον Τρίτο, που έμεινε στην ιστορία ως «Δράκουλας των Καρπαθίων».

Κάψιμο στην πυρά
Το κάψιμο στην πυρά δημόσια, χρησιμοποιήθηκε στη Βρετανία ως ποινή για τους αιρετικούς και, σε κάποιες περιπτώσεις, σε υποθέσεις μαγείας. Αφορούσε και στα δύο φύλα αλλά μόνο τελευταία είχε εφαρμογή στις γυναίκες που βρίσκονταν ένοχες προδοσίας. Δεν είναι γνωστό πότε χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το κάψιμο στην πυρά ως τρόπος εκτέλεσης, αλλά υπάρχει μια καταγραφή για τέτοια εκτέλεση το 1222.

Το κάψιμο στην πυρά ήταν ευρέως διαδεδομένο ως τρόπος εκτέλεσης σε όλη την Ευρώπη και το χρησιμοποιούσε κατεξοχήν η Ιερά Εξέταση. Για τον θάνατο στην πυρά χρησιμοποιούνταν τρεις, ελαφρά διαφορετικές, μέθοδοι. Κατά την πρώτη σχημάτιζαν έναν σωρό από δεμάτια ξύλων, πάνω από τα οποία κρεμούσαν τον καταδικασμένο με αλυσίδες ή σιδερένιους δακτυλίους. Η Βρετανική και η Ισπανική Ιερά Εξέταση προτιμούσαν αυτή τη μέθοδο για το θέαμα που παρείχε.

Η δεύτερη μέθοδος, χρησιμοποιούμενη κυρίως επί μαγισσών, ήταν να δένουν την καταδικασμένη σε ένα στύλο και να στοιβάζουν γύρω της δεμάτια με ξύλα. Όταν τους έβαζαν φωτιά, οι φλόγες έκρυβαν την "μάγισσα" που πέθαινε χωρίς, όμως, η αγωνία της να είναι ορατή στους άλλους, καθώς την έκρυβε ένα πύρινο τείχος. Με αυτή τη μέθοδο εκτελέστηκε η Ιωάννα της Λωραίνης.

Η τρίτη μέθοδος, που χρησιμοποιήθηκε στη Γερμανία και στις Σκανδιναβικές χώρες, περιελάμβανε μια σχεδόν κάθετη σκάλα, πάνω στην οποία έδεναν το μελλοθάνατο, και η οποία ήταν στερεωμένη στο πάνω μέρος της σε ένα πλαίσιο. Στη συνέχεια άναβαν φωτιά από κάτω και ανεβοκατέβαζαν σε αυτή τον καταδικασμένο, μέχρι να πεθάνει.

Πριόνισμα
ΟΙ φρικιαστικοί Ήχοι Που ξεπηδούν ΑΠΌ ΤΟ Θύμα μετατρέπουν ΤΗΝ ατμόσφαιρα ΣΕ εφιάλτη βγαλμένο ΑΠΌ ΤΗ νοσηρή Φαντασία ΤΟΥ Στίβεν Κίνγκ .
Δύο άνδρες ξεγυμνώνουν το θύμα και το τοποθετούν πάνω σε ένα τραπέζι. Ένα μεγάλο πριόνι με δύο λαβές φλερτάρει με τη γυμνή σάρκα ανάμεσα στα πόδια.

Με το αίμα να μαζεύεται στο κεφάλι, το πριόνι φτάνει μέχρι την καρδιά του θύματος και συγγράφεται το επώδυνο τέλος της ζωής ...Σε μια άλλη παραλλαγή, ο καταδικασμένος κρεμιέται ανάποδα και στη συνέχεια πριονίζεται στη μέση, αρχής γενομένης από τον καβάλο.Στη θέση που βρίσκεται και παρά τη σοβαρή αιμορραγία, μεγάλη ποσότητα αίματος συγκεντρώνεται στον εγκέφαλο.
Ο μελλοθάνατος παραμένει ζωντανός και με πλήρη συνείδηση ​​μέχρι το πριόνι να πλήξει τις αρτηρίες της κοιλιάς και, μερικές φορές, περισσότερο.

Διαμελισμός- Τετραχισμός
Διαμελισμός
Κατά τον τετραχισμό, έδεναν κάθε ένα από τα τέσσερα άκρα του θύματος (χέρια, πόδια), σε τέσσερα διαφορετικά άλογα. Με το παράγγελμα του δήμιου οι ίπποι μαστιγώνονταν και έτρεχαν ξέφρενα προς τέσσερις διαφορετικές κατευθύνσεις. Έτσι ο κατάδικος διαμελιζόταν με τον φρικτότερο τρόπο. Η πρακτική αυτή ήταν πολύ της μόδας στη Γαλλία. Iron Maiden Όχι φυσικά η μπάντα, αν και για τους «εχθρούς» της αποτελεί ο ήχος τους είναι εφάμιλλο βασανιστήριο.

Σιδερένιος θάλαμος
Ένας σιδερένιος θάλαμος μοιάζει στα μάτια του θύματος σαν κάτι που δεν μπορεί να προκαλέσει πόνο.
Μόνο όταν μπει μέσα και κλείσει την πόρτα καταλαβαίνει για το τι πρόκειται.
Μια σειρά καρφιών μπήγονται στο σώμα του θύματος, στα μάτια, στο στήθος και στην πλάτη, ενώ ο θάνατος πλησιάζει.
Πρόκειται για ένα σιδερένιο κουβούκλιο που βρέθηκε στην Νυρεμβέργη.

Το εσωτερικό της συσκευής καλύπτεται από προσεκτικά τοποθετημένα αιχμηρά αντικείμενα με σκοπό να βασανίσουν τον ατυχή τύπο που θα καταλήξει στο εσωτερικό του.
Τα καρφιά καταλήγουν στα μάτια, στο στήθος και την πλάτη του θύματος αλλά αποφεύγουν να τραυματίσουν κάποιο ζωτικής σημασίας όργανο αφήνοντας το θύμα να αιμορραγεί και να υποφέρει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τό αχλάδι
Τό Όνομα ΤΟΥ ΑΠΌ ΤΗΝ δόθηκε ομοιότητα ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ μηχανισμού ΤΟΥ σχήμα φρούτου. Βασανιστήριο που λαμβάνει σάρκα και οστά στις ερωτικές περιπτύξεις. Στη γυναίκα εισάγεται στο αιδοίο της ενώ στον άνδρα είτε στο στόμα είτε στα οπίσθια του. Όταν είναι μέσα στο σώμα του θύματος ο βασανιστής αρχίζει να γυρνά τη λαβή κι ένας απλός μηχανισμός επεκτείνει δυο αιχμηρά φύλλα που υπάρχουν στο αχλάδι, τα αρχίζουν να σφίγγουν σαν μέγγενη τα μέσα, προκαλώντας σοβαρούς ακρωτηριασμούς ...

Ο τροχός (όχι της τύχης)
Γνωστός με πολλά ονόματα, όπως τροχός σύνθλιψης ή τροχός της Αικατερίνης, ο μηχανισμός συγκαταλέγεται σε μια από της πιο επίπονες του είδους.
Ο τροχός αποτελούσε μια μέθοδο βασανιστικής εκτέλεσης, αρχικά στην Αρχαία Ελλάδα, που είναι και ο τόπος έμπνευσής του, και κατόπιν στη Γαλλία , τη Γερμανία, τη Σουηδία και τη Ρωσία.
Περισσότερο συσκευή επίπονης θανάτωσης παρά μέσω βασανισμού, το θύμα δενόταν στο πλάι της του τροχού και ένας δήμιος χρησιμοποιώντας ένα σφυρί ή μια σιδερένια βέργα έσπαγε όλα τα κόκαλα του θύματος. Το τελευταίο έκανε ώρες ή και μέρες πριν αποδημήσει εις Κύριον, ενώ λίγοι τυχεροί, τύγχαναν ελέους δεχόμενοι θανάσιμα κτυπήματα στο στομάχι ή το στήθος.

Το δίκρανο του αιρετικού
Η μια άκρη αυτής της συσκευής στερεωνόταν κάτω από το πιγούνι του θύματος και η άλλη στο στέρνο του. Ένα λουρί έδενε την συσκευή στον λαιμό του άτυχου αιρετικού.Ακινητοποιημένος και σε απίστευτο πόνο το θύμα έπρεπε να πει την Λατινική λέξη «abiuro» (αποκηρύσσω), για να μην καταλήξουν στην κρεμάλα ή στην πυρά.

Μολυβένιος ψεκαστήρας
Αυτή η συσκευή που θυμίζει τον ψεκαστήρα του Αγιασμού των Καθολικών, γεμιζόταν με λιωμένο μολύβι ή πίσσα ή καυτό λάδι ή καυτό νερό και χρησιμοποιούταν για να βασανίσει τα θύματα στάζοντας το περιεχόμενό του πάνω σε διάφορα σημεία του σώματός τους.

Δακτυλοσφίκτης
Υπάρχουν πάρα πολλές παραλλαγές αυτής της συσκευής. Μερικές φτιάχτηκαν για να συνθλίβουν αργά δάκτυλα, ενώ άλλες για να κάνουν το ίδιο σε γόνατα και αγκώνες.Αποτελεί μια απλή μέγγενη αλλά πολύ πιο επώδυνη.

Αποκολλητής γλώσσας
Αμέτρητοι αιρετικοί και βλάσφημοι έχασαν την γλώσσα τους με βίαιο τρόπο (δεν γίνεται και αλλιώς) με αυτή την απλή συσκευή.

Αποκολλητής στήθους
Κατανοητός ο σκοπός της συσκευής και μόνο από το όνομα. Φτιαγμένο αποκλειστικά για γυναίκες, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον σε αιρετικές, μοιχαλίδες, βλάσφημες.

Η καρέκλα του Ιούδα
Η ισπανική Ιερά Εξέταση χρησιμοποίησε (ανάμεσα σε άλλα βασανιστήρια) και την καρέκλα του Ιούδα ή αλλιώς το Λίκνο του Ιούδα. Τα θύματα δεμένα με σχοινιά τοποθετούνταν έτσι ώστε κάθονταν στην αιχμηρή μύτη της καρέκλας που ήταν σε σχήμα πυραμίδας

Λιθοβολισμός (πετραδάκι πετραδάκι)
καταδικασμένος, περικυκλώνεται απ 'τον όχλο ο οποίος τον λιθοβολεί μέχρι τελικής πτώσεως. Εναλλακτικά, ο καταδικασμένος θάβεται μέχρι τον λαιμό, αφήνοντας μόνο το κεφάλι έκθετο στους λιθοβολισμούς.

Ο βρασμός
Αν και όχι τόσο διαδεδομένος όσο άλλες μέθοδοι εκτέλεσης, ο βρασμός έως θανάτου αποτελούσε κοινή πρακτική στην Ευρώπη και την Ασία τα τελευταία δύο με τρεις χιλιάδες χρόνια. Στην Αγγλία της εποχής του Ερρίκου του 8ου αποτελούσε νόμιμη μέθοδο εκτέλεσης, καθώς και στις Κάτω Χώρες το Μεσαίωνα. Στη σύγχρονη εποχή, ο Idi Amin της Ουγκάντα, καθώς και ο Islom Καρίμοφ του Ουζμπεκιστάν τον είχαν χρησιμοποιήσει για να θανατώσουν πολιτικούς τους αντιπάλους.

Ο κρατούμενος, είτε ρίχνεται γυμνός μέσα σε υγρό που ήδη βράζει, είτε δένεται και τοποθετείται μέσα σε ένα μεγάλο μεταλλικό δοχείο γεμάτο με το υγρό. Στη συνέχεια ο εκτελεστής ανάβει φωτιά κάτω από το δοχείο μέχρι το υγρό να αρχίσει να βράζει και, συνεπώς, να πεθάνει ο καταδικασμένος. Το υγρό μπορεί να είναι, νερό, λάδι, οξύ, πίσσα ή ακόμα και υγρό μολύβι.

Ταφή ζωντανών ανθρώπων
Στην αρχαία Ρώμη, τις Εστιάδες που παραβίαζαν τους όρκους τους, τις «έθαβαν ζωντανές», κλείνοντάς τες σε μια σπηλιά με ελάχιστη τροφή και νερό. Σε περίπτωση που ήταν αθώες, η θεά Εστία θα φρόντιζε να τις απελευθερώσει! Άλλος τρόπος ταφής ζωντανού ανθρώπου ήταν να ανοιχτεί απλά μια τρύπα στο έδαφος, να τον πετάξουν μέσα και να τη σκεπάσουν, στη συνέχεια, με χώμα. Αυτή η μέθοδος, γνωστή ως «το πηγάδι», χρησιμοποιήθηκε στη μεσαιωνική Ιταλία ως τρόπος εκτέλεσης των δολοφόνων.

Ξεκοίλιασμα
Όταν εφαρμόζεται σε ζωντανό άνθρωπο τα αποτελέσματα είναι, αναπόφευκτα, μοιραία.Χρησιμοποιήθηκε ευρέως στο παρελθόν ως τρόπος επιβολής της θανατικής ποινής σε πολλές δυτικές και ανατολικές χώρες. Τα τελευταία όργανα που αφαιρούνται είναι η καρδιά και οι πνεύμονες, έτσι ο καταδικασμένος διατηρείται στη ζωή για να υποφέρει από το αβάσταχτο μαρτύριο για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα.

Shaphism (και ύστερα ήρθαν οι μέλισσες)
Ένα από τα πιο βασανιστικά μαρτύρια ... Το θύμα αναγκάζεται να καταναλώσει μεγάλες ποσότητες γάλακτος και μελιού. Αυτές οι τροφές οδηγούν σε διάρροια το θύμα που είναι δεμένο. Τότε οι βασανιστές αλείφουν με μέλι το κορμί του θύματος και τα έντομα αρχίζουν να φλερτάρουν με τη γυμνή σάρκα του. Ο θάνατος επώδυνος έρχεται έπειτα από ώρες ...

Τσιγκέλι
Μια ακόμη τρομερή «εκτέλεση παραδειγματισμού».
Ανέβαζαν τους καταδικασμένους σε ένα ψηλό τείχος, σε ένα σημείο του οποίο υπήρχαν αναρτημένα χοντρά μεταλλικά τσιγκέλια και τους κατακρήμνιζαν.
Με την πτώση τους κατακρεουργούνταν από τα τσιγγέλια. Καθώς φαίνεται αυτήν την μέθοδο εκτέλεσης πρέπει να την χρησιμοποίησαν κι οι Βυζαντινοί.

Το μαρτύριο με την νυφίτσα
Κατά την Ιερά Εξέταση, οι Προτεστάντες ακινητοποιούσαν ξαπλώνοντας ανάσκελα τον «κακό αιρετικό», τον έγδυναν και πάνω στη γυμνή του κοιλιά έβαζαν μία χάλκινη φαρδιά λεκάνη. Μεταξύ κοιλιάς και λεκάνης, παγίδευαν μια νυφίτσα. Κατόπιν έπαιρναν πυρωμένα κάρβουνα και τα τοποθετούσαν πάνω στην αναποδογυρισμένη λεκάνη. Το ζώο τρελαμένο, αγρίευε και πασχίζοντας να ξεφύγει για να γλιτώσει από τον πυρωμένο κλοιό, κατασπάραζε τον άνθρωπο από κάτω του, τρυπώνοντας στα σπλάχνα του για να σωθεί.

Το μαρτύριο με το κριθάρι
Οι δε Καθολικοί, άνοιγαν την κοιλιά των Προτεσταντών, φροντίζοντας όμως το θύμα να παραμείνει ζωντανό και να μην πεθάνει. Γέμιζαν την κοιλιά του με κριθάρι, κι έφερναν πεινασμένα άλογα να βοσκήσουν μέσα εκεί ...

Κροκοδείλια ψαλίδα
ρησιμοποιήθηκε κυρίως σε δολοφόνους βασιλέων στην Μεσαιωνική Ευρώπη. Η συσκευή είναι βασικά μια σιδερένια λαβίδα με ημικυλινδρικές λεπίδες οι οποίες σχηματίζουν ένα λεπτό σωλήνα όταν κλείνουν. Στο εσωτερικό τους βρίσκονται καρφιά ή άλλα αιχμηρά αντικείμενα τα οποία αρχικά πυρώνονται προτού πιαστούν στα γενετικά όργανα του θύματος.

Βασανιστικά αργά και με πόνους που δεν μπορούν να περιγραφούν από την πλούσια ελληνική γλώσσα, όταν τα τελευταία ψηθούν αρκετά, ο ανδρισμός αποκόβεται και ο θάνατος καταφτάνει με γοργά βήματα για να λειτουργήσει ανακουφιστικά για τους πόνους ...

Το βασανιστήριο με το ρετσινόλαδο
Το βασανιστήριο του ρετσινόλαδου εφαρμοζόταν περίπου με τον παρακάτω τρόπο: Στο τραπέζι του ανακριτή-βασανιστή υπήρχαν τρία ποτήρια, το ένα με 30 δράμια, το άλλο με 75 και το τρίτο με 100 δράμια ρετσινόλαδο. Αν ο ανακρινόμενος δεν ομολογούσε ή δεν υπέγραφε του έδιναν να πιει το πρώτο ποτήρι. Στην περίπτωση που αρνιόταν και έφερνε αντίσταση άρχιζαν το άγριο ξυλοκόπημα, τη φάλαγγα ή χρησιμοποιούσαν άλλες μεθόδους βασανισμού.

Ύστερα από μισή ώρα, εφόσον ο αρχιβασανιστής-ανακριτής το έκρινε σκόπιμο, ακολουθούσε το δεύτερο στάδιο ανάκρισης και ο κρατούμενος έπινε το δεύτερο ποτήρι των 75 δραμιών. Αν η αντίσταση του κρατουμένου ήταν μεγάλη, ύστερα από ένα τετράωρο γινόταν και η τρίτη «ανάκρισις» και τον υποχρέωναν να πιει ένα ποτήρι των 100 δραμιών.

Σ 'αυτό το διάστημα και αρκετές ώρες ύστερα από την επενέργεια του καθαρτικού, ο κρατούμενος ήταν κλεισμένος στο κελί του και δεν του επέτρεπαν να πάει στο αποχωρητήριο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος και το κελί, στο οποίο τον άφηναν κλεισμένο τέσσερις, πέντε και περισσότερες μέρες, αληθινός υπόνομος.