Νομοθεσίες Της Μετενσάρκωσης - Μετενσάρκωση και Θρησκεία

Μετενσάρκωση σημαίνει η επαναληπτική ενσωμάτωση της ψυχής πάντα σε νέα γήινα σώματα με σκοπό την όλο και μεγαλύτερη εξέλιξη της ψυχής.

Ο φιλόσοφος Σόπενχάουερ χαρακτήριζε την μετενσάρκωση «παρηγοριά της ανθρωπότητας», γιατί καταργεί το θάνατο. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό και το απορρίπτουν σαν αδύνατον. Από την λέξη αδύνατον πρέπει να προφυλαγόμαστε πολύ, γιατί αφαιρεί την αλήθεια από την λογική.

Παλαιότερα θεωρούσαν π.χ. ως αδύνατο το να πέφτουν μετεωρίτες από τον ουρανό. Λέγανε ότι στον ουρανό δεν υπάρχουν πέτρες και ότι ήταν αδύνατον να πέσει πέτρα στην Γη. Επίσης, η εφεύρεση του γραμμοφώνου του Edisson απορριπτόταν επειδή επιφανείς επιστήμονες της εποχής, το θεωρούσαν σαν κάτι το εγγαστρίμυθο (απατεωνιά).

Επίσης ο σιδηρόδρομος απορρίφτηκε αρχικά σαν ιδέα, που είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί.Το Ζέπελιν το θεωρούσαν επίσης τρελό σχέδιο. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά. απέδειξε ότι δεν υπάρχει το αδύνατον (μαθηματικός τύπος).
Όλα τα πράγματα μας φαίνονται αδύνατα όταν γι’ αυτά δεν έχουμε εξηγήσεις. Μόλις δοθεί η εξήγηση, φεύγει αμέσως το αδύνατον, υπάγεται στην επιστήμη και γίνεται μέρος της.Το ίδιο συμβαίνει και με την μετενσάρκωση. Η επιστήμη εδώ δεν έχει μία ευκολονόητη εξήγηση γι’ αυτό το φαινόμενο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κάτι το αδύνατον.

Σημερινές πρόσφατες έρευνες οδηγούνται προς αυτό το φαινόμενο της μετενσάρκωσης και αν ακόμη το αντιμετωπίζουν με άρνηση, αυτό οφείλεται στο ότι το ασυνήθιστο είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό.
Ο Θεός ως Δημιουργός δεν δημιουργεί τέτοια υπέροχα πράγματα με σκοπό να καταστραφούν κάποτε τελείως. Γι’ αυτό είναι εντελώς παράλογο να πιστεύουμε ότι ο Θεός δημιουργεί μία τέτοια υπέροχη ύπαρξη όπως είναι ο άνθρωπος και αυτή η ύπαρξη να έχει ημερομηνία λήξεως. Το ότι δεν μπορούμε με τα μάτια του σώματος να δούμε την ψυχή, αυτό δεν είναι απόδειξη ότι αυτή δεν υπάρχει και δεν γίνεται μετενσάρκωση πολλές φορές.

Την μετενσάρκωση της ψυχής μπορεί κανείς να παρατηρήσει πάρα πολύ καλά, ακόμη και σε μικρά παιδιά. Δηλαδή αν τα μικρά παιδιά δεν φέρνανε μαζί τους ενθυμήσεις και εικόνες από άλλες ζωές, δεν θα μπορούσανε να βρούν τόσο εύκολα την θέση τους σε μία τόσο γρήγορα εξελισσόμενη κοινωνία.Ο νόμος αυτός εννοεί ότι κάθε αιτία έχει το αποτέλεσμά της. Είναι ένας φυσικός νόμος που δεν επιδέχεται αλλαγή. Δεν αφορά μόνο μεμονωμένους ανθρώπους, ομάδες, έθνη, αλλά μπορεί να αφορά και ολόκληρη την ανθρωπότητα.Σήμερα κάθε άνθρωπος βλέπει ότι η ανθρωπότητα δεν βρίσκεται σε τάξη (σωστό δρόμο), αλλά γι’ αυτό δεν αντιδρά κανείς.Κάθε νόμος έχει να κάνει με την τάξη. Έτσι κι αυτός ο νόμος, δηλαδή ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος, έχει να κάνει με την τάξη. Όταν λοιπόν αυτός ο νόμος παραβιάζεται, δεν πρέπει κανείς να αναρωτιέται γιατί βαδίζουμε, όπως βαδίζουμε.

Οι φυσικοί νόμοι είναι τελείως διαφορετικοί από τους γήινους νόμους.
  Ήδη ο Χριστός μας μιλούσε για την διαφορά που υπάρχει μεταξύ φυσικών και ανθρώπινων νόμων.
  Ο γενικός αθεϊσμός που επικρατεί, είναι μία αιτία με πολύ αρνητικά αποτελέσματα. Κατά τον νόμο αυτό είναι αδύνατον να μην έχει κανείς συνέπειες – αποτελέσματα. Και όσο η αιτία αναπτύσσεται, τόσο μεγαλύτερη είναι η συνέπεια.
  Ήδη σήμερα βλέπουμε, αναγνωρίζουμε αυτή την συνέπεια, γιατί έχει πάρα πολύ εξελιχθεί.
  Πρέπει κανείς να διερωτάται, πόσο μεγαλύτερη πρέπει να γίνει η στενοκεφαλιά, για να μπορέσει ο άνθρωπος να καταλάβει ότι δεν μπορεί να εξαιρεθεί από αυτόν τον νόμο.
  Κανένα ανθρώπινος νόμος, καμία διαταγή και καμία επιστημονική γνώση δεν μπορεί να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον νόμο. Όλες οι προσπάθειες ειρήνης της πολιτικής ή και μεμονωμένων ανθρώπων μένουν χωρίς αποτέλεσμα, διότι ο νόμος αυτός είναι αδύνατον να αλλάξει.

Η μοναδική λύση είναι να εξαλείψει κανείς την αιτία. Αυτό δεν αφορά μόνο κυβερνήσεις των εθνών, αλλά και κάθε άνθρωπο.

Ακόμη και παιδιά δεν εξαιρούνται από αυτόν τον νόμο.Όταν ένα παιδί δεν είναι ακόμη σε θέση να σκέπτεται σωστά, τότε πρέπει να αναλάβουν αυτό οι γονείς του.Σε κανένα άνθρωπο δεν επιτρέπεται να μιλάει για λογική, εάν παραβλέπει τον νόμο περί ΑΙΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ.Πού είναι οι ευφυείς σκεπτικιστές που ασχολούνται με αυτά τα πράγματα και δίνουν μεγάλη προσοχή; Πού είναι οι φιλόσοφοι, που τα γνωρίζουν όλα και θεωρούνται ως η κορώνα της επιστήμης; Πού είναι οι ψυχολόγοι, που αναλύουν το συνειδητό του ανθρώπου για να γνωρίσουν τα μυστικά του;Όλα είναι μία μεγάλη ανοησία, όταν σ’ αυτή τους την προσπάθεια πραγματικά σκοντάφτουν επάνω σ’ αυτό τον Νόμο, τον οποίο δεν γνωρίζουν.

Ο αριθμός των μη μετενσαρκωμένων ψυχών είναι δεκαπλάσιος του αριθμού αυτών που έχουν ενσαρκωθεί. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν βρίσκουν γονέα στη Γη (εκτρώσεις κτλ).
  Αυτός ο κύκλος της ενσάρκωσης σταματάει μόνο όταν μία ψυχή έχει εξελιχθεί και δεν τον έχει πια ανάγκη.
  Η διδασκαλία της μετενσαρκώσεως είναι ένα σοβαρό μέρος της θρησκείας του Σύμπαντος (έρευνα της αλήθειας, επαφή με τον πνευματικό κόσμο) και μπορεί να φέρει επανάσταση στον τρόπο του σκέπτεσθαι αυτής της ανθρωπότητας.
  Πολλοί λένε, γεννηθήκαμε μέσα σε έναν έτοιμο κόσμο (πολύ έως λίγο). Αυτοί οι άνθρωποι απολαμβάνουν τα προτερήματα του πολιτισμού, χωρίς οι ίδιοι να έχουν συμβάλλει σ’ αυτό. Σκέπτονται: «Γιατί να βοηθήσω την επόμενη γενιά να γεννηθεί σε ένα καλύτερο κόσμο, χωρίς αυτή να έχει προσφέρει τίποτα σ’ αυτόν; Τι έχω να κερδίσω, όταν εγώ δεν ζω πια». Δεν σκέπτονται, ότι μπορεί οι ίδιοι να ανήκουν στην επόμενη ή την μεθεπόμενη γενιά.

Ο άνθρωπος λοιπόν ζώντας δημιουργεί αυτόματα τις προϋποθέσεις για την επόμενη ζωή του. Εάν δεν ήταν έτσι, δεν θα είχε κανένα νόημα η θεία πρόνοια. Ένας άνθρωπος που ασχολείται με την μετενσάρκωση και βρει και καταλάβει το νόημά της θα γίνει τότε ο θεμέλιος λίθος της πίστης του προς τον Θεό, έστω και αν ονομάζει τον εαυτό του άθεο.Πολλοί άνθρωποι δε θέλουν να δεχθούν την ύπαρξη της μετενσάρκωσης, φοβούμενοι για το αβέβαιο που περικλείει μία μετενσάρκωση, δηλαδή για το πού θα συμβεί η επόμενη.Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει, αλλά ούτε και μπορεί να θεωρηθεί σαν εκπλήρωση τιμωρίας.

Σε κάθε μετενσάρκωση, ο κάθε άνθρωπος ωριμάζει και γίνεται καλύτερος δέκτης μαθήσεως. Είναι απόδειξη της αιώνιας ζωής, δηλαδή ότι δεν υπάρχει θάνατος (η παρουσία μου αυτή τη στιγμή είναι και η απόδειξη).Όταν δημιουργήθηκε η ύλη, δεν είναι δυνατόν να αυτοδημιουργήθηκε, καθότι κάθε δημιούργημα έχει τον σχεδιαστή και το δημιουργό του.Ο Θεός λοιπόν, σαν δημιουργός, θέλει να δείξει στα παιδιά του (στους ανθρώπους) όλα τα θαυμάσια δημιουργήματα του Σύμπαντος κι αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί διότι ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση στο συνολό του να τον ακολουθήσει σε ολόκληρο τον υλικό κόσμο του σύμπαντος (μέσω Αστρικού ταξιδίου ή Διαλογισμού) και δεύτερον όπως υπάρχουν δημιουργήματα ύλης, υπάρχουν και δημιουργήματα άυλα, τα οποία μπορεί κανείς να γνωρίσει μόνο κατά την διαμονή του στον πνευματικό άυλο κόσμο.

Ένας άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει τον νόμο της μετενσάρκωσης, καθότι πρόκειται για ένα θείο νόμο. Δηλαδή πρέπει να γνωρίζει, πως ο πλανήτης Γη είναι σαν μία τάξη σχολείου, μέσα στο όλο σχολείο της εξελίξεως του θείου Σύμπαντος. Όποιος μένει στην ίδια τάξη, πρέπει να την επαναλάβει μία ή περισσότερες φορές, μέχρις ότου φθάσει στο ανάλογο μορφωτικό επίπεδο, πράγμα που ενδιαφέρει αυτό και μόνο την ψυχή του.Αν και η μετενσάρκωση έχει αποδειχθεί εδώ και αιώνες, η επιστήμη δεν την αποδέχεται. Όταν κάτι δεν αρέσει ενός, δεν το τρώει. Υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις, που οι άνθρωποι θυμούνται με λεπτομέρειες την προηγούμενη ζωή τους. Αυτοί οδηγήθηκαν σε μέρη που θυμόντουσαν και αμέσως θυμήθηκαν τα πάντα, αν και ποτέ τους δεν είχαν πάει και ζήσει σ’ αυτό το μέρος.

Εδώ δεν χρειάζεται καμία απόδειξη, παρά μόνο το να το παραδεχθείς.Η μετενσάρκωση είναι το κλειδί για μία θρησκεία αλήθειας, γιατί καμία θρησκεία δεν μπορεί να αξίζει να λέγεται θρησκεία, εάν δεν αποδέχεται την μετενσάρκωση. Μόνο όταν ένας άνθρωπος γνωρίζει ότι μπορεί ή πρέπει να επιστρέψει (στη Γη), τότε θα καταλάβει ότι ο ίδιος εργάζεται για το μέλλον.Η μετενσάρκωση είναι μία απόδειξη για την αθανασία της ψυχής. Το τι είδους ζωής κάνει η ψυχή στις πνευματικές σφαίρες, είναι ένα άλλο θέμα.

Θα ήταν ευχής έργον να ερχόντουσαν οι γήινες θρησκείες σε έναν κοινό παρονομαστή, που θα περιέκλειε την μετενσάρκωση. Δεν έχει γίνει κατανοητό όμως, γιατί οι άνθρωποι βγάλανε από τις θρησκείες τους την μετενσάρκωση. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Ακόμη κι εκείνοι οι άνθρωποι που γνωρίζουν την ύπαρξη του πνευματικού κόσμου, φοβούνται να δεχθούν την αλήθεια, φοβούμενοι τις επιπτώσεις μίας μελλοντικής μετενσάρκωσης. Έτσι, απορρίπτοντας την αλήθεια, λέγουν στον ίδιο τον εαυτό τους ψέματα.

Φυσικά κάθε άνθρωπος θα ξανασυναντήσει τον κόσμο αυτό στον οποίο ζει σε μία προσεχή μετενσάρκωση, όπως ο ίδιος τον δημιούργησε εδώ και χιλιετίες.Έχοντας λοιπόν αυτή την γνώση ο άνθρωπος θα φρόντιζε να αφήνει πίσω του ένα παράδεισο και όχι να ζει με τον τρόπο που ζει σήμερα (μετά από μένα το χάος).

Το ερώτημα είναι γιατί δυσκολεύεται ο άνθρωπος να πιστέψει την μετενσάρκωση; Η απάντηση είναι απλή. Όταν ο άνθρωπος θέλει να πιστέψει σε κάτι που θα του χρησιμεύσει για να εξελιχθεί, στέκει πάντα δίπλα του και ένας αόρατος απεσταλμένος του αρνητικού πνευματικού κόσμου, ο οποίος προσπαθεί με αρνητικές ερμηνεύσεις να τον εμποδίσει να πιστέψει. Αυτό συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος, όταν ενσαρκώνεται, δεν φέρνει μαζί του τις εμπειρίες του από προηγούμενες ζωές και αυτό, επειδή αλλιώς θα επηρεαζότανε στην εκάστοτε ενσάρκωσή του.

Ο άνθρωπος πρέπει πάντα να αρχίζει από την αρχή, καθότι μία ανάμνηση της προηγούμενης ζωής του, μπορεί να διαμορφώσει ανάλογα τον τωρινό χαρακτήρα του. Π.χ. εάν ένας άνθρωπος θυμόταν ηρωικές πράξεις του σε μία προηγούμενη ζωή, θα διαμόρφωνε και τώρα τον χαρακτήρα της προηγούμενης ενσάρκωσης, πράγμα για το οποίο δεν ήρθε αυτή την φορά. Άλλοι δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από την θύμηση μίας γυναίκας ή ενός άνδρα ή να έχουν δυσκολίες με την σημερινή τους πατρίδα (πλούσιος ή φονιάς).

Κι όμως υπάρχουν πολλές αποδείξεις για τον ασυνείδητο ρόλο που παίζουν οι αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές. Προσωπικά ενδιαφέροντα ενός ανθρώπου, ιδιομορφίες και ταλέντα προέρχονται από αυτές τις αναμνήσεις και έχουν να κάνουν όχι μόνο με την κληρονομικότητα, όπως πολλοί πιστεύουν.

Μία περαιτέρω εξέλιξη της ανθρωπότητας θα ήταν αδύνατη χωρίς την μετενσάρκωση. Η μετενσάρκωση αποτελεί μία καρμική διαδικασία κάθαρσης, η οποία όμως έχει και την πλευρά της θείας χάριτος. Αυτή η χάρη έγκειται στην μη θύμηση. Το να ξεχνά κανείς λοιπόν τα λάθη των προηγούμενων ζωών, είναι χάρις. Η Γη είναι ένας πλανήτης κάθαρσης, που βοηθά την ψυχή να εξελιχθεί σε υψηλότερα επίπεδα. Βεβαίως μία μόνο ενσάρκωση δεν επαρκεί.
Ο άνθρωπος πρέπει να επιστρέψει στην Γη πολλές φορές, ιδίως όταν δεν θέλει να εργαστεί με την θέλησή του για την πνευματική του εξέλιξη. Όπως όμως και να έχει το πράγμα η επιθυμία για ενσάρκωση γίνεται αποδεκτή. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που μια ψυχή αρνείται να μετενσαρκωθεί, πλην όμως αυτό δεν βοηθάει σε τίποτα, γιατί η μετενσάρκωση είναι ένας θεϊκός νόμος (αναγκαστική μετενσάρκωση).

Η Γη λοιπόν είναι σαν μία τάξη σχολείου. Όποιος μένει στην ίδια τάξη, πρέπει να την επαναλάβει.
Βεβαίως, η μετενσάρκωση έχει σκοπό να προωθήσει τον άνθρωπο στην πνευματική του ανάπτυξη, δηλαδή να αναγνωρίσει και να διορθώσει τα λάθη του, αλλά και να αναπτύξει περισσότερο τις καλές πλευρές, που ήδη έχει.
Γι’ αυτό λοιπόν ο άνθρωπος παίρνει μαζί του σε κάθε μετενσάρκωση ένα μεγάλο μέρος απ’ όλα αυτά. Βέβαια σε κάθε ενσάρκωση παίζει ρόλο και η κληρονομικότητα από τους γονείς.
Σε μία μετενσάρκωση μπορεί η ψυχή να διαλέξει τον τόπο γέννησης κατά ένα μέρος. Η ψυχή αφού λάβει συμβουλές, την τελική απόφαση την παίρνει η ίδια, εκτός ειδικών περιπτώσεων. Εδώ αναφέρεται αυτό που συμβαίνει συνήθως.

Στο βασίλειό μας εξαφανίζονται πολλές υλικές ιδιότητες. Πολλές ψυχές αυτοκτονούντων αναγνωρίζουν την μετενσάρκωση σαν θεία χάρη, γιατί έτσι τους επιτρέπεται να συνεχίσουν την πορεία τους μετά την διακοπή που προξένησαν, δηλαδή στον τόπο που ζούσαν όταν αυτοκτόνησαν.Η ψυχή χρειάζεται κατά μέσον όρο 60 μετενσαρκώσεις για να αποκτήσει την πνευματική της ωριμότητα. Ο άνθρωπος επί της Γης γνωρίζει πολύ λίγα για την πνευματική του υπόσταση. Π.χ. μεγάλοι εφευρέτες, χωρίς να γνωρίζουν προηγούμενες ζωές τους, θυμούνται συχνά εφευρέσεις που έκαναν σε άλλους πλανήτες.Η εξέλιξη της ανθρωπότητας εξαρτάται κατά ένα μέρος από τις αναμνήσεις προηγούμενων ζωών. Πολλές εφευρέσεις μεγάλων εφευρετών προέρχονται κατά ένα μέρος από το γεγονός, ότι οι εφευρέσεις αυτές έλαβαν χώρα προ πολλού, ακόμη και σε άλλους πλανήτες.

Συμβαίνει πολλές φορές μία αναγκαία αποστολή στη Γη, που έχει σχεδιαστεί και οργανωθεί στον πνευματικό κόσμο, να αναληφθεί εθελοντικά ως επί το πλείστον από μία ή περισσότερες ψυχές, οι οποίες έχουν προετοιμαστεί εκεί. Αργότερα όταν η ψυχή ενσαρκωθεί και ενηλικιωθεί, δεν γνωρίζει τίποτα για την αποστολή αυτή, αλλά όμως ένα δυνατό συναίσθημα του υπαγορεύει τι να κάνει. Έτσι π.χ. συνέβη και με τον Χριστό, ο οποίος αναγνώριζε σιγά - σιγά όλο και περισσότερο τι έπρεπε να κάνει. Όταν αργότερα απέκτησε επαφή με τον πνευματικό κόσμο, του ελέχθη ότι είχε εκλεγεί να διδάξει την αλήθεια.Υπάρχει διαφορά στο εάν αυτή η αποστολή μπορεί να αφορά μία μικρή ομάδα ή μία μεγάλη μάζα ανθρώπων.

Στη Γη ζουν μερικοί άνθρωποι οι οποίοι έχουν καθήκον να διεκπεραιώσουν μία τέτοια αποστολή. Αν όμως αυτοί οι άνθρωποι λέγανε στους συνανθρώπους τους, ότι τους έχει ανατεθεί αυτή η αποστολή από τον πνευματικό κόσμο, θα τους κλείνανε στο τρελοκομείο Επίσης, δεν πρέπει να διαφεύγει, ότι ο αντίχριστος στέλνει κι’ αυτός τους υπηρέτες του στη Γη, των οποίων οι ψυχές βρίσκονται κάτω από μία ανάγκη να κάνουν κακό στη Δημιουργία.
Κατά κανόνα, ενσαρκώνονται άνθρωποι στον πλανήτη αυτόν, που οι ίδιοι έχει συμβάλει για την εξέλιξή του σε προηγούμενες ζωές. Αυτό είναι κατά τον νόμο του Δικαίου σωστό, διότι έτσι απολαμβάνουν την πρόοδο για την οποία και οι ίδιοι έχουν εργαστεί.

Η κλίμακα της εξέλιξης των ψυχών είναι απεριόριστη, πλην όμως μπορεί ο άνθρωπος να προσπεράσει πολλά σκαλοπάτια, όταν ζει σύμφωνα με τον θείο νόμο.Στις σφαίρες, όπως και στη Γη, δημιουργούνται νέοι νόμοι, οι οποίοι αναλογούν στην εκάστοτε εξέλιξη, γιατί και ο πνευματικός κόσμος εξελίσσεται και στον πνευματικό κόσμο δημιουργούνται σφαίρες. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι και ο πνευματικός κόσμος έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον.

Η ψυχή ενσαρκώνεται στον πλανήτη Γη όσες φορές το χρειάζεται για την εξέλιξή της. Όταν όμως αποκτήσει μία υψηλότερη εξέλιξη, μπορεί να μετενσαρκωθεί σε άλλους πλανήτες.
Επί της Γης ζει ο άνθρωπος μόνο ένα κλάσμα της θείας δημιουργίας. Βλέποντας με άλλα μάτια, υπάρχουν απερίγραπτες ομορφιές και θαύματα για να δει κανείς.

Υπάρχουν πολλοί πλανήτες περισσότερο εξελιγμένοι από την Γη.

Επειδή η ζωή διαρκεί αιώνια, είναι κατά καιρούς αναπότρεπτο, η μνήμη του ανθρώπου κατά διαστήματα να μειώνεται, για να μπορεί να λαμβάνει νέες πληροφορίες και να επεξεργάζεται αυτές. Αυτό όμως είναι μία παροδική λειτουργία και ακριβώς αυτό το φαινόμενο γίνεται δυνατό δια της μετενσαρκώσεως.Ο άνθρωπος όταν γεννιέται γνωρίζει ενστικτωδώς πού ακριβώς βρίσκεται. Γνωρίζει αυτή την Γη από παλαιότερες ενσαρκώσεις και του είναι ενστικτωδώς γνωστή γιατί την έχει ξαναζήσει. Τα όνειρα περιέχουν κομμάτια της μνήμης από προηγούμενες ζωές και ας μην καταλαβαίνει κανείς αυτά που βλέπει.

Η μετενσάρκωση μπορεί να γίνει γρήγορα μετά τον γήινο θάνατο ή μετά από εκατοντάδες χρόνια. Αυτό γίνεται γιατί μετενσάρκωση σημαίνει επιστροφή στον πλανήτη κάθαρσης, τη Γη. Εάν κάποιος μετενσαρκωθεί μετά από ώρες ή και αμέσως, αυτό σημαίνει ότι η κάθαρση ήταν επείγουσα και η ευκαιρία ευνοϊκή γι’ αυτήν. Στον πνευματικό κόσμο δεν θα είχε σχεδόν καμία δυνατότητα να καλυτερεύσει. Αυτή η μετενσάρκωση είναι μία μεγάλη ευκαιρία και θεία χάρις, επειδή γλιτώνει τον άνθρωπο από μία κατώτερη σφαίρα.

Όταν μία ψυχή μετά από πολλά - πολλά χρόνια μετενσαρκωθεί, αυτό σημαίνει ότι ήταν ικανή στον πνευματικό κόσμο να εξασκήσει υπηρεσία προς όφελος της ανθρωπότητας, π.χ. να υπηρετήσει ως φύλακας άγγελος έναν άνθρωπο.
Αλλά και ο πνευματικός κόσμος έχει πολλές δυνατότητες εξέλιξης (μορφώσεως).
Η μετενσάρκωση είναι ένας νόμος που δεν αλλάζει, αλλά δεν υπάρχουν σταθεροί κανόνες για το πώς λειτουργεί. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες.
Η μετενσάρκωση λαμβάνει χώρα με μία ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός. Είναι μία κοσμική λειτουργία και εισέρχεται στο σώμα ενός ανθρώπου που αναπτύσσεται.

Το ίδιο συμβαίνει και κατά τον θάνατο. Και εδώ η ψυχή εξέρχεται με την ίδια ταχύτητα, μόνο που τώρα θα πάει σε σφαίρα ανάλογη των πράξεών της.
Υπάρχει στον πνευματικό κόσμο μία επιτροπή, η οποία αποφασίζει που και πως θα γίνει η μετενσάρκωση, επειδή στην ιεραρχία του Θεού υπάρχουν νόμοι, σύμφωνα με τους οποίους αποδίδεται το δίκαιον..
Η επιτροπή αυτή είναι η Καρμική επιτροπή. Αυτή είναι μία ανώτερη υπηρεσία, που αποτελείται από φορείς φωτός, οι οποίοι συνομιλούν με την ψυχή, που ήλθε στον πνευματικό κόσμο, για την ενσάρκωση που έκανε. Θα της δείξουν ακόμη μία φορά την πραγματοποιηθείσα μετενσάρκωση και θα μιλήσουν για μερικούς σταθμούς της περασμένης ζωής, που αν δεν ήταν τόσο επιτυχής, θα αποφασίσει η ίδια η ψυχή για την περαιτέρω εξέλιξή της.

Όταν η ψυχή εισέρχεται σε ένα σώμα, εισέρχεται τελείως συνειδητά, πλην όμως κατά την στιγμή της εισόδου στο σώμα, χάνει την μνήμη, η οποία παραμένει στο Σύμπαν (Συμπαντική μνήμη). Η ψυχή όμως, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την μνήμη που παραμένει στο Σύμπαν. Πρέπει να περιμένει μέχρι να ξαναεπιστρέψει στον πνευματικό κόσμο. Πολλές φορές βέβαια συμβαίνει ένας άνθρωπος να θυμάται κομμάτια, μέρη αυτής της μνήμης.
Το να αφαιρέσει η εκκλησία την μετενσάρκωση από την θρησκεία, ήταν ένα ζωτικό λάθος καθ’ ότι εμπόδισε την ανθρωπότητα να εξελιχθεί περισσότερο. Ίσως και να μην πραγματοποιούνταν και οι μεγάλοι παγκόσμιοι πόλεμοι.

Θα ήταν σίγουρα όμως λάθος, εάν η ψυχή θυμότανε το παρελθόν και μαζί και όλα τα προηγούμενα λάθη της. Η ψυχή πρέπει να είναι ελεύθερη και να κοιτάζει προς τα εμπρός και όχι πίσω της.
Σαν παιδί, ο άνθρωπος είναι λεπτότερος, παρά σαν ενήλικας, γι’ αυτό είναι καλό οι γονείς να δίνουν το καλό παράδειγμα. Για τα παιδικά χρόνια αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία κι εδώ συμβαίνουν πολλά λάθη.
Ο άνθρωπος ξεκινά κάθε μετενσάρκωση πάντα σαν βρέφος και αναπτύσσεται μέχρι τον θάνατό του. Βέβαια κάθε ψυχή αναλαμβάνει από τον πνευματικό κόσμο, πριν την ενσάρκωσή του, ένα πρόγραμμα για να διεκπεραιώσει.

Αλλά αυτή η εξέλιξη πραγματοποιείται πάντα σε διαφορετικούς δρόμους. Η αξιοποίηση αυτής της εξέλιξης λαμβάνει χώρα στον πνευματικό κόσμο, όταν με την καρμική επιτροπή ξαναδεί τις προηγούμενες ζωές μαζί με την τελευταία. Έτσι γίνεται κατά κάποιο τρόπο ο τελικός ισολογισμός, για το κατά πόσο η ψυχή εξελίχθη μετά την τελευταία ενσάρκωση.
Πριν από κάθε ενσάρκωση διαλέγει κανείς την ζωή του, δηλαδή διαλέγει τις καταστάσεις που θα συναντήσει, τις δοκιμασίες που θα υποστεί και τα προβλήματα που θα του παρουσιαστούν. Μπορεί όλα αυτά να ανήκουν στην επαγγελματική ζωή που θα διαλέξει, οπότε το επάγγελμα θα είναι το πρόγραμμα για το οποίο έκανε την ενσάρκωση αυτή.
Μπορεί όμως ένα μέρος από τα προβλήματα για τα οποία ήλθε κανείς να λύσει, να βρίσκονται σε ένα παράλληλο δρόμο της ζωής του και να είναι αυτό που ονομάζουμε κλίση.
Νοιώθοντας κανείς αυτή την κλίση, συνειδητοποιεί ότι βρήκε τον δρόμο του, που θα τον βοηθήσει να υλοποιήσει τον σκοπό για τον οποίο ήλθε.

Φθάνοντας ο άνθρωπος σε μία ορισμένη ηλικία, οφείλει να κάνει τον απολογισμό. Δηλαδή, τι συνέβη μέχρι εκείνη την ημέρα στη ζωή του, τι κατόρθωσε να πετύχει για τον εαυτό του, τι έχει ακόμη μέσα του που θέλει να δημιουργήσει, να κάνει έναν απολογισμό. Είναι επίσης ουσιώδες να μην χάνει τους στόχους του, αυτούς που είχε προκαθορίσει.
Ο πνευματικός κόσμος δίνει οδηγίες και παρορμήσεις (κίνητρα) για να αναλάβει κανείς στόχους και να τους φέρει εις πέρας. Καλό θα ήταν να ακολουθούνται αυτές οι παρορμήσεις, ακούγοντας αυτές τις εσωτερικές φωνές.
Οι στόχοι που έχει προδιαγράψει μία ψυχή, μπορεί να είναι πολλοί, ανάλογα με τις επιλογές που έκανε πριν την ενσάρκωση. Μπορεί όμως να είναι και λίγοι, οπότε τότε δυνατόν να δημιουργηθεί στον άνθρωπο μία δυσαρέσκεια από αυτά που έχει επιτύχει. Τότε θα πρέπει να ακούσει μέσα του, να νοιώσει που οδηγείται και να αφεθεί να οδηγηθεί. Να δείξει δηλαδή εμπιστοσύνη προς τον πνευματικό κόσμο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Εκτός αυτού, υπάρχουν εξετάσεις που πρέπει να περάσει και αυτές έχουν καθοριστεί πριν την ενσάρκωση από τον πνευματικό κόσμο. Δηλαδή ο άνθρωπος οδηγείται σε καταστάσεις όπου εκεί θα εξεταστεί εάν πραγματικά έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, στους στόχους που έχει βάλει στον πνευματικό κόσμο.
Όπως εμείς περιμένουμε από τον άνθρωπο να μας κοντρολάρει, έτσι κοντρολάρουμε κι εμείς τον άνθρωπο.
Κάτι που μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο, μπορεί να είναι μία δοκιμασία από εμάς, την οποία ο ίδιος δεν αναγνωρίζει ως δοκιμασία, αλλά για εμάς είναι σοβαρό να παρακολουθούμε πώς αντιμετωπίζει την δοκιμασία αυτή. Π.χ. εάν μέσα από την ταπεινοφροσύνη του εκφράζεται η εμπιστοσύνη του προς τον Θεό.

Είναι επίσης δυνατόν κατά την διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, να ασχοληθούν και οι αρνητικές δυνάμεις, προσπαθώντας να επηρεάσουν αρνητικά την ψυχή αυτή.
Επίσης μπορεί και πριν την ενσάρκωση να έχει προκαθοριστεί ότι πρέπει να περάσει μία δύσκολη φάση στην ζωή του.
Αναφέρεται «πρέπει», για να δημιουργηθεί κατόπιν μία αναγνώριση του γιατί έπρεπε να συμβεί αυτό. Έτσι δημιουργείται μία ικανότητα να μπορεί να διακρίνει το καλό από το κακό.
Εάν δεν έχει την ικανότητα αυτή δεν εξελίσσεται η ψυχή αυτή. Όποιος μέσα του νοιώθει μία ασφάλεια, ηρεμία και ισορροπία, όταν είναι ευχαριστημένος από τον εαυτό του, τότε είναι βέβαιο ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο.

Δεν υπάρχει ενσάρκωση άστοχη. Όλα έχουν τον σκοπό τους. Ο κάθε άνθρωπος είναι υπολογίσιμος. Το κύριο είναι να συμπεριφέρεται κανείς σωστά στον εαυτό του και στους συνανθρώπους του. Να βαδίζει με ταπεινοφροσύνη προς τον Θεό, με σιγουριά στις εξετάσεις που του γίνονται. Να ζει υπεύθυνα. Να έχει το γνώθι σαυτόν και να μην υποκύπτει σε ένα τυχόντα άλλο άνθρωπο. Να ζει το «Εγώ είμαι».
Ο κάθε άνθρωπος έχει την ίδια αξία, κανείς περισσότερη ή λιγότερη. Όλα έχουν μία σημασία κι ένα νόημα. Όταν κάποιος βρίσκεται στα πρόθυρα να αλλάξει κάτι στον εαυτό του, την ζωή του, επειδή νοιώθει δυσαρεστημένος, τότε οφείλει να ακούσει το συναίσθημα μέσα του, να κινήσει τα πόδια του και να πάρει τον δρόμο του.

Επίσης, το ότι οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους, περνούν ένα μέρος της ζωής τους μαζί και μετά πάλι χωρίζουν. Αλλά κι αυτό μπορεί να έχει την σκοπιμότητά του.
Λέμε μπορεί, γιατί μπορεί να εξαρτάται από την πληθώρα των δυνατοτήτων του Κάρμα.
Αυτό σημαίνει πως ένα μέρος της γήινης ζωής έχει προσχεδιαστεί στον πνευματικό κόσμο. Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο, ανάλογα πώς θα χρησιμοποιήσει την ελεύθερη βούληση, καθόσον δεν γνωρίζει τους προκαθορισμένους σκοπούς που έχει σχεδιαστεί.

Επίσης, στη ζωή του αντιμετωπίζει προβλήματα, για τα οποία πρέπει να πάρει αποφάσεις. Ο πνευματικός κόσμος έχει λίγες δυνατότητες να επηρεάσει τις αποφάσεις του, ούτε επιτρέπεται να τον απαλλάξει από αυτές, παρά μόνο γίνεται προσπάθεια, εφόσον είναι δυνατό, να δώσει μικρές καθοδηγήσεις και βοήθεια.
Να προσπαθεί! Να προσπαθεί! Να κάνει όλα όσα μπορεί κι ακόμα περισσότερα. Γιατί η πρόοδος δεν έγκειται στο τι θα κάνει, αλλά στο τι προσπαθεί. Εκείνος, που δεν εξαντλεί καθημερινά τα όριά του, δε φτάνει ποτέ στον ουρανό. Ο φόβος είναι παγίδα, που σταματά κάθε ελπίδα για πρόοδο. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να φτάσει στο αποκορύφωμα της μάθησης και της γνώσης, αν δεν γινόταν ο ίδιος δάσκαλος και ιερέας του εαυτού του.

Είναι καλύτερα να ψάξει κανείς μόνος του, να αγωνιστεί και να φτάσει τελικά στην αληθινή γνώση, με δική του πορεία. Καλύτερα δε, θα ήταν αυτό, απ' το να μαθαίνει μονάχα όσα του λένε οι άλλοι. Γιατί η γνώση από δεύτερο χέρι μπορεί να καθυστερήσει την δική του θέληση.

Όταν κανείς μιλά για αληθινή θρησκεία του Θεού, πρέπει πάντα να ξέρει πως: οι θρησκείες σε ολόκληρη την ιστορία συνδέονται μεταξύ τους με ένα εσωτερικό, μυστικό, χρυσό νήμα, γιατί δεν υπάρχει θρησκεία μεγαλύτερη από την αλήθεια.
Όσο κι αν πιστεύει ολόψυχα στην δική του θρησκεία, δεν πρέπει ποτέ να τυφλωθεί και να αγνοήσει την αξία της πίστης του άλλου, γιατί καμία θρησκεία, εκκλησία ή ομάδα, δεν συγκεντρώνει αποκλειστικά όλο το καλό ή όλη τη γνώση. Και δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει ποτέ θρησκεία ανώτερη από την αλήθεια.