Ψεύτικες θρησκείες,,ανήκουν στις άρχουσες τάξεις, ο τοξικός χαρακτήρας θρησκειών !

Να που μπορεί να φτάσει η αλαζονεία ορισμένων ανθρώπων.

Οι κύριοι αυτοί, αιώνες ολόκληρους λογομαχούσαν, διαπληκτίζονταν και τσακώνονταν για τις διάφορες ερμηνείες της Αγίας Γραφής, για να καθορίσουν αν πρέπει να κάνεις τον σταυρό σου με τα δυο ή με τα τρία δάχτυλα,

ή γι’ άλλα ζητήματα, το ίδιο «σημαντικά» και πολύπλοκα, οι κύριοι αυτοί που αλληλοσκοτώνονταν για να βρούνε αν πρέπει να γράφουν Ισούς ή Ιησούς, απαγορεύουν στους ανθρώπους, ακόμα και ν’ αναφέρουν τις αντιφάσεις που υπάρχουν μέσα στη Βίβλο, υποστηρίζοντας ότι τάχα κάποιος σωτήρας εξουσιοδότησε αποκλειστικά αυτούς, τους παπάδες, να είναι οι μοναδικοί κριτές στα ζητήματα της θρησκείας.

Στο προηγούμενο κεφάλαιο εδώ είδαμε περιληπτικά,πως εμφανίστηκαν οι θρησκευτικές δοξασίες και πώς η πίστη στα πνεύματα είτε στις δυνάμεις της φύσης,που τις φαντάζονται σαν ανθρωπινές υπάρξεις ή ζώα,μετατράπηκε σε πίστη σε παντοδύναμους θεούς,†

σημειώση προς αρχάριους λέξεις με κόκκινα είναι λινκ με τίτλο όταν βάλεις το βελάκι και ανοίγουν σε νέα καρτέλα,

σ'ένα είδος φοβερούς αυτοκράτορες,αυταρχικούς και σκληρούς.Αλλά, τί είναι θρησκεία;Ως τα σήμερα,δόθηκαν διάφορες απαντήσεις σ'αυτό το ερώτημα.Οι παπάδες,σ'οτιδήποτε κι αν πιστεύουν,καθώς και οι αστοί ιστορικοί της θρησκείας έδωσαν και δίνουν ανακριβείς ορισμούς στη θρησκεία,γιατί και στους παπάδες και στους αστούς επιστήμονες — τους υπερασπιστές της θρησκείας — συμφέρει να παρουσιάζουν τη θρησκεία με ωραία χρώματα, να πείθουν τις μάζες ότι δε μπορούν να κάνουν χωρίς θρησκεία.

Έτσι,ένας απ’αυτούς(ο Βωβενάργκ)βεβαιώνει ότι:«Ή θρησκεία είναι χρέος του ανθρώπου απέναντι στο θεό». Ένας άλλος(ο Σλάϊερμαχερ)ορίζει τη θρησκεία «συνείδηση του ανθρώπου ότι εξαρτιέται από το θεό». Ένας τρίτος(ο Α.Ρεβίγ) υποστηρίζει ότι «ή θρησκεία είναι ο καθορισμός της ζωής του ανθρώπου με τη σύνδεση της ανθρώπινης ψυχής μ' εκείνο το μυστικό πνεύμα που ,όπως παραδέχεται ό άνθρωπος ,κυριαρχεί πάνω του και πάνω στον κόσμο και με το οποίο νιώθει ενωμένος ».Τέλος,ο Λ. Ν.Τολστόι δηλώνει:«Ή αληθινή θρησκεία είναι η σχέση του ανθρώπου απέναντι στη ζωή που είναι ατέλειωτη γύρω του ,σχέση που αντιστοιχεί στη λογική και στις γνώσεις του ανθρώπου και που συνδέει την ζωή του μ’ αυτό το άπειρο και καθοδηγεί τις πράξεις του».8Δεν είναι δύσκολο να αποδείξουμε πόσο λαθεμένοι είναι αυτοί οι ορισμοί.

Με βάση αυτά που βεβαιώνει ο Λ. Ν.Τολστόι μας είναι πολύ εύκολο ν'αποδείξουμε και το αβάσιμο των άλλων ορισμών που αναφέραμε πιο πάνω.Κατά πρώτο λόγο,ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην «αληθινή» και τη «μη αληθινή» θρησκεία; Ποιος καθορίζει αυτή τη διάκριση;Θα ήταν ολότελα ανώφελο και αντιεπιστημονικό να καθορίσουμε διαφορές ανάμεσα στους «αληθινούς» και στους «ψεύτικους» θεούς ή ανάμεσα στις «αληθινές» και τις «ψεύτικες» θρησκείες,απλούστατα γιατί όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο ψεύτικες και επιζήμιες στους εργαζόμενους.Κατά δεύτερο λόγο,κάθε άγριος που πηγαίνει τροφή στον τάφο ενός νεκρού

προγόνου,ή που θεωρεί †ιερόν έναν κροκόδειλο,μια γάτα κ.λπ. «καθορίζει τη σχέση ανάμεσα σ'αυτόν και την άπειρη ζωή που τον περιτριγυρίζει» «σύμφωνα με τη λογική και τις γνώσεις του»σαν άγριου,το ίδιο όπως και ό Λ. Ν.Τολστόι,είτε οποιοσδήποτε από τους οπαδούς του.Γιατί η διατροφή του θεού,καθώς και η κατανάλωση του σώματος και του αίματος του θεού(μετάληψη)είναι«σύμφωνη με τη λογική και τις γνώσεις»του άγριου,αλλιώς δε θα καταπιανόταν να κάνει κάτι τέτοιο.Γι'αυτό,όταν ένας οπαδός του Τολστόι υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος Είναι μια ανίσχυρη,δυστυχισμένη ύπαρξη «ως τη στιγμή που μες στην ψυχή του ανάβει το θείο φως»,πραγματικά δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επαναλαμβάνει αυτά που,χιλιάδες χρόνια τώρα, αναμασούνε όλοι οι φανατικοί… Όλοι αυτοί υποστηρίζουν ότι η θρησκεία είναι«πάνω από τάξεις».Γι'αυτό,ο Τολστόι κηρύττει: « Αν αυτός (ο θρήσκος άνθρωπος— Έμ.Γ.) ανήκει στις άρχουσες τάξεις ,όχι μόνο δε θα θέλει να κρύψει την αλήθεια για τα πλεονεκτήματα που του εξασφαλίζει η θέση του ,αλλά ,αντίθετα , μισώντας αυτά τα προνόμια θα προσπαθήσει,με όλες του τις δυνάμεις, να γλυτώσει απ'αυτά και να κηρύξει την αλήθεια...

.. Αν όμως ανήκει στους υποδουλωμένους και σ ' αυτήν την περίπτωση , απαρνούμενος αυτό που είναι κοινό στους ανθρώπους της θέσης του — τη θέληση να βελτιώσει τις υλικές συνθήκες ζωής του— αυτός δε θα έχει άλλο σκοπό παρά να εκπληρώνει τη θέληση του θεού»

Κανένας δεν θα ήταν σε θέση να εκφράσει καλύτερα την επιζήμια, αντιδραστική πλευρά της θρησκείας — της«αληθινής θρησκείας»— απ'ό,τι το έκανε ο ίδιος ο Τολστόι.Και ούτε ο ταξικός χαρακτήρας της θρησκείας δε μπορεί να υπογραμμιστεί πιο καλά,απ'ό,τι το έκανε ο Τολστόι.Πραγματικά,τί συνιστά ο Τολστόι στις εκμεταλλεύτριες τάξεις— στους μεγα-λοαστούς,,στους τσιφλικάδες,στους δουλοκτήτες;Τους συνιστά ν'απαρνηθούν αυτόθελα τα προνόμια τους,την εξουσία,την κυριαρχία,τα πλούτη,την εκμετάλλευση των λαϊκών μαζών.Με βάση αυτήν τη διδασκαλία,οι βαπτιστές,οι τολστοϊκοί,οι ευαγγελιστές και οι απολογητές άλλων θρησκειών προτρέπουν τους εργαζόμενους να είναι ταπεινόφρονες και να υποκύπτουν,δίχως μεμψιμοιρίες,στους εκμεταλλευτές.Αλλά μήπως οι εκμεταλλεύτριες τάξεις θ'απαρνηθούν αυτόθελα την κυριαρχία;Είναι άραγε δυνατό να«πείσεις»την αστική ιμπεριαλιστική τάξη,που πνίγει ολόκληρο τον κόσμο στο αίμα των εργατών και των αγροτών, ν'απαρνηθεί αυτόθελα την κυριαρχία,την εξουσία;Δεν είναι άραγε ξεκάθαρο ότι εκείνος που διακηρύχνει τέτοιες ιδέες ρίχνει νερό στο μύλο των ιμπεριαλιστών;

Αλλά τί συνιστά ή θρησκεία στους εκμεταλλευόμενους; Τί συμβουλές δίνει στους εργάτες και στη φτωχή αγροτιά που,στις καπιταλιστικές χώρες,στενάζουν κάτω από τον ζυγό του κεφαλαίου και των τσιφλικάδων; Τις μάζες,που στις καπιταλιστικές χώρες υποφέρουν σκληρά από την ανεργία,την πείνα,την αθλιότητα και τους πολέμους, οι διάφοροι προπαγανδιστές της θρησκείας τις συμβουλεύουν « ν'απαρνηθούν τον πόθο πο' 'χει ο κάθε άνθρωπος να βελτιώσει τις υλικές συνθήκες της ζωής τους».

Μ’άλλα λόγια,ο εργάτης και ο αγρότης δεν πρέπει ν'αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή. Σ'όλες τις χώρες του κόσμου οι εκπρόσωποι των διαφόρων θρησκειών κηρύττουν όλοι τους μ'αυτό το πνεύμα.
Ή κεφαλή της καθολικής εκκλησίας,ο Πάπας της Ρώμης,με τις εγκυκλίους του,καλεί σε υποταγή και ταπεινοφροσύνη τους εργάτες και τους αγρότες,όλους τους καταπιεζόμενους από το κεφάλαιο. ΟΠΟΤΕ ΕΣΥ ΝΑ ΛΕΣ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΟΥΛΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ Η ΚΕΦΑΛΗ ΚΡΑΤΟΣ ΣΕ ΞΕΥΤΙΛΙΖΕΙ,, ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΤΣΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ?

Τρομαγμένοι από την αύξηση της επιρροής του κομμουνισμού πάνω σε εκατομμύρια ανθρώπους,ο Πάπας της Ρώμης,
καθώς και οι παπάδες των άλλων θρησκειών,κά- νουν κηρύγματα ενάντια στον κομμουνισμό και ενάντια στην ΕΣΣΔ,καλούν τους εργαζόμενους να υποτάσσονται και να είναι ταπεινοί, υπόσχοντας τους, σ'αντάλλαγμα, «τη βασιλεία των ουρανών» αν απαρνηθούν την πάλη για μια ανθρώπινη ζωή πάνω στη γη. Να γιατί παντού οι εκμεταλλεύτριες τάξεις υποστηρίζουν τη θρησκεία και την εκκλησία. Να γιατί οι αστικές κυβερνήσεις συνάπτουν ειδικές συμβάσεις(κονκορδάτα)με την εκκλησία,γιατί τη χρηματοδοτούν και γιατί την υπερασπίζουν με τους νόμους τους.Τον καιρό του εμφυλίου πολέμου οι
λευκοφρουρίτες,στην«πάλη τους ενάντια στα Σοβιέτ,κρύβονταν συχνά πίσω απ'το μανδύα της εκκλησίας.

Στα χρόνια που η χώρα των Σοβιέτ,κάτω από την καθοδήγηση του κόμματος των μπολσεβίκων,αγωνίζεται για την
πραγματοποίηση των πρώτων πεντάχρονων,για την εκβιομηχάνιση της χώρας και την κολεκτιβοποίηση της γεωργίας, οι εκκλησιαστικές οργανώσεις στάθηκαν όργανο της αντεπανάστασης στις ενέργειες της ενάντια στο σοσιαλισμό.Πολυάριθμα γεγονότα
αποδείχνουν την εχθρική δράση ενάντια στο σοσιαλισμό,που ανέπτυξαν οι θρησκευτικές οργανώσεις,καθώς και τον αντιδραστικό ρόλο της θρησκείας.
Έτσι λοιπόν,όλοι οι ισχυρισμοί των παπάδων και των αστών επιστημόνων ότι «ή θρησκεία είναι η σύνδεση του ανθρώπου με το θεό»,και συμβάλλει στη «συγκρότηση του κακού» κ.λπ. δεν είναι τίποτε άλλο από ψέματα.Σ'εκείνους που είχαν για τη θρησκεία μια τέτοια γνώμη,ο Λένιν τους έλεγε ότι είναι μια γνώμη «ολοφάνερα λαθεμένη και ολοφάνερα
αντιδραστική».Είναι ολοφάνερα λαθεμένη,έγραφε ο Λένιν,γιατί«από την Ιδέα του θεού αφαιρείται το ιστορικό και καθημερινό στοιχείο οι(δεισιδαιμονίες,οι προλήψεις,ή καθιέρωση της άγνοιας και της αμάθειας από τη μια μεριά,της δουλείας και της μοναρχίας από την άλλη).Και την πραγματικότητα,το ιστορικό και καθημερινό στοιχείο της ιδέας του θεού,
την υποκαθιστά με γλυκανάλατη μικροαστική φράση